โถงงานเลี้ยงเอเลนอยด์ที่เอาไว้ใช้จัดงานเลี้ยงในคฤหาสน์เนืองแน่นไปด้วยผู้คน
วงดนตรีกำลังบรรเลงเสียงเพลงรื่นเริง กลิ่นหอมของอาหารรสอร่อยที่ในครัวกำลังลงมือทำกันอย่างแข็งขันลอยคลุ้งยั่วน้ำลาย
พรมผืนใหญ่ที่ปูอยู่บนพื้น ผ้าม่านที่ประดับแขวนอยู่บนหน้าต่าง จนถึงดอกไม้ประดับที่วางอยู่บนโต๊ะทุกตัว ไม่มีสิ่งใดเลยที่ไม่ใช่ของหรูหราชั้นดี
ในบรรดาคนที่มาร่วมปาร์ตี้วันเกิดของเธอ มองดูแล้วรู้เลยว่าใครที่เพิ่งเคยมาร่วมงานเลี้ยงของตระกูลลอมบาร์เดียเป็นครั้งแรกพวกเขาไม่อาจละสายตาไปจากภาพวาดตระการตาและรูปสลักที่ประดับอยู่ทั่วเพดานสูงของโถงงานเลี้ยงได้เลย
เธอเดินเข้ามาในโถงงานเลี้ยงพร้อมกับคู่แฝด หันซ้ายหันขวามองไปรอบๆ อยู่ครู่หนึ่งราวกับคนที่เพิ่งเคยมาที่นี่เป็นครั้งแรก
เธอเองก็เผลอพึมพำออกมาโดยไม่รู้ตัวเช่นกัน
“ว่าแล้วเชียว ลอมบาร์เดียเจ๋งเป็นบ้า…”
ในโลกใบนี้จะยังมีตระกูลใดที่สามารถจัดงานเลี้ยงที่หรูหราและยิ่งใหญ่ได้ขนาดนี้อีก
แถมยังเป็นงานเลี้ยงที่จัดเพื่อเด็กอายุครบแปดขวบอีกต่างหาก
ปาร์ตี้วันเกิดอายุแปดขวบของเธอในชีวิตก่อน มันธรรมดามากสุดๆ
ตอนกลางวันก็แค่เล่นอย่างสนุกสนานกับท่านพ่อ พอตกเย็นก็ร่วมทานมื้อเย็นด้วยกันกับคนอื่นๆ ในครอบครัว
และเมื่อกลับมาถึงห้อง ก็จะมีของขวัญวันเกิดไม่กี่ชิ้นวางอยู่
แน่นอนว่าของขวัญพวกนั้นมันเป็นของราคาแพงกว่าของตระกูลอื่นมาก แต่มันก็ผ่านไปอย่างเงียบเชียบด้วยรูปแบบนั้น
“ว้าว ตื่นเต้นจัง!”
“ตรงนั้นมีตัวตลกด้วย! ”
เพราะไม่ใช่งานเลี้ยงทั่วไป แต่เป็นงานปาร์ตี้วันเกิดของเด็ก ดังนั้นจึงมองเห็นเด็กๆ ชนชั้นสูงตระกูลอื่นอยู่มากมาย
อย่างที่สองแฝดพูด มีตัวตลกคอยเอนเตอร์เทนพวกเด็กๆ ให้สนุกกันอยู่จริงๆ
“ว่าแต่ทำไมคนถึงได้มาเยอะแบบนี้ล่ะ”
คนทั้งหมดนี่ไม่มีทางมาเพื่อแสดงความยินดีเนื่องในวันเกิดของเธออย่างบริสุทธิ์ใจแน่นอน
ต่อให้บอกว่ามีคนมากมายที่อยากมาร่วมงานเลี้ยงที่ตระกูลลอมบาร์เดียเป็นเจ้าภาพก็ตาม แต่มันไม่ใช่งานที่สำคัญขนาดจะทำให้พวกชนชั้นสูงบั้นท้ายหนักพวกนั้นพาลูกหลานของตัวเองมาร่วมกันแบบนี้หรอก
เธอหันไปมองรอบๆ งานเลี้ยง พยายามค้นหาเหตุผล แต่แล้วใครบางคนก็สะกิดไหล่ของเธอ
“เทีย สุขสันต์วันเกิดนะ”
“ลาลาเน่”
ลาลาเน่วันนี้ม้วนผมเป็นลอนอย่างงดงาม ดูแล้วสวยยิ่งกว่าวันไหนๆ
“คนในครอบครัวอยู่กันทางด้านหน้าโน่นแน่ะ ไปกันเถอะ”
ลาลาเน่วัยสิบเอ็ดขวบจับมือเธอไว้ ก่อนจะเริ่มพาเดินไปยังทิศที่นางชี้ไปเมื่อครู่
“พวกเราไปด้วย!”
สองแฝดที่มัวยุ่งอยู่กับการหยิบผลไม้ที่จัดเตรียมเอาไว้สำหรับรองท้องก่อนงานเลี้ยงจะเริ่มขึ้น รีบวิ่งตามหลังเธอมาติดๆ
แต่ดูเหมือนการที่เด็กสี่คนจะฝ่าฝูงชนที่อยู่กันแน่นเต็มงานเลี้ยงไปจนถึงด้านหน้า เป็นเรื่องที่ไม่ง่ายเลยสักนิด
“โอ๊ะ?”
แต่แล้วเรื่องแปลกประหลาดก็เกิดขึ้น
ผู้คนที่มัวแต่หัวเราะพูดคุยกันในกลุ่ม ทันทีที่พวกเราเริ่มขยับตัว พวกเขาต่างก็ขยับแหวกทางให้ราวกับทะเลที่ถูกผ่าครึ่ง
ดูเหมือนว่าพวกเขาจะตระหนักได้ถึงการมีตัวตนของพวกเธออยู่ก่อนแล้ว
แตกต่างจากเธอที่ตกใจเล็กน้อย ลาลาเน่กับสองแฝดดูจะคุ้นเคยกับสถานการณ์แบบนี้เป็นอย่างดี
เป็นเพราะท่านพ่อไม่ค่อยได้ทำกิจกรรมพบปะผู้คนเท่าไหร่ เธอจึงแทบไม่เคยได้เข้าร่วมงานเลี้ยงที่พวกชนชั้นสูงมารวมตัวกันบ่อยนัก
แต่พวกลูกพี่ลูกน้องคนอื่นๆ ไม่ได้เป็นแบบนั้นพวกเขาติดตามพ่อแม่ไปร่วมงานเลี้ยงแบบนี้อยู่บ่อยครั้งเหมือนอย่างที่เบเลซักทำเมื่อคราวก่อนเมื่อเดินฝ่าไปด้านหน้าทั้งๆ ที่ได้รับสายตาให้ความสนใจของผู้คน ก็เห็นคนในตระกูลลอมบาร์เดียยืนอยู่อย่างที่ลาลาเน่บอก
ชานาเนส เบเจอร์ และลอเรนซ์ ทุกคนต่างก็รวมตัวกันอยู่ที่บริเวณหนึ่ง
พอเห็นแบบนี้แล้ว ทุกคนดูโดดเด่นกันจริงๆ
ไม่ว่าข้างในจิตใจจะเป็นยังไงก็ตาม แต่มองจากไกลๆ แบบนี้ ก็สมควรแล้วที่พวกชนชั้นสูงตระกูลอื่นจะปรารถนาอยากได้คนของลอมบาร์เดียที่ยืนรวมตัวกันอยู่
ต้องบอกว่าสัมผัสได้จากท่วงท่าอันแสนสง่าที่ไม่อาจอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้หรือเปล่านะ
“ฟีเรนเทีย มานี่สิ”
ท่านปู่ยิ้มต้อนรับเมื่อสังเกตเห็นเธอ
ลาลาเน่เป็นฝ่ายปล่อยมือเธอก่อน เธอจึงยิ้มกว้าง วิ่งกรูเข้าไปหาท่านปู่
“เป็นยังไงบ้าง ถูกใจงานวันเกิดของเจ้ามั้ย”
เรื่องนี้อย่าพูดตามความจริงอย่างซื่อสัตย์จะดีกว่า
เธอเลือกที่จะพูดออกไปในบทบาทของหลานสาวนิสัยดี
“ตกใจหมดเลยค่ะ ไม่นึกเลยว่าจะมีคนมากมายมางานเลี้ยงวันเกิดของข้าแบบนี้ ท่านปู่”
“ฮ่าฮ่า…”
ท่านปู่หัวเราะไปพลางลูบศีรษะเธอ ก่อนจะเอ่ยพูด
“ปู่คนนี้เรียกคนรู้จักมารวมตัวกันยังไงล่ะ สั่งให้มาช่วยอวยพรวันเกิดให้ฟีเรนเทียของเรา”
“ว้าว อย่างนั้นนี่เอง! ”
“ฟีเรนเทียยังเด็กอาจจะยังไม่รู้อะไร แต่สำหรับพวกผู้ใหญ่น่ะ การที่ใครมาช่วยอวยพรเวลามีเรื่องดีๆ มันเป็นเรื่องที่สำคัญมากกว่าตัวเรื่องน่ายินดีนั่นเสียอีก”
ทำไมจะไม่ทราบล่ะคะ ท่านปู่
เธอหันไปมองผู้คนที่อยู่ในงานเลี้ยงด้วยมุมมองที่แปลกไป
ส่วนใหญ่แล้วเป็นชนชั้นสูงมากอำนาจอย่างแน่นอน
หมายความว่าตำแหน่งของคนที่มาที่นี่อีกไม่นานคงจะมีตำแหน่งทางสังคมใกล้เคียงกับลอมบาร์เดีย
“และก็ยังมีแขกของท่านพ่อของเจ้าที่มากันมากพอๆ กันกับคนที่ปู่คนนี้เรียกมาด้วยนะ”
หากเก็บพับด้านบริสุทธิ์ใจเพื่อเด็กตัวเล็กๆ กลับลงไป ก็คือคนมากมายในบรรดาผู้คนเหล่านี้ เป็นคนที่ตั้งใจจะมาสานสัมพันธ์กับท่านพ่อนั่นเอง
หลังจากที่เห็นว่ากิจการผ้าทอของท่านพ่อประสบความสำเร็จอย่างล้นหลาม นี่คงจะเป็นคลื่นลูกโตที่เป็นผลตามมาจากความสำเร็จนั่นนี่เอง
“ว่าแต่พ่ออยู่ที่ไหนเหรอคะ ท่านปู่”
คำถามของเธอทำให้ท่านปู่ตื่นตระหนกเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยตอบ
“เรื่องนั้น…เห็นว่างานจะเลิกช้านิดหน่อย แวะไปที่โรงงานทอผ้าแล้วจะตรงมาเลย เดี๋ยวก็คงมาถึงแล้วละ”
“ค่ะ ทราบแล้วค่ะ”
การที่กิจการของท่านพ่อประสบความสำเร็จนั้นน่ายินดีกว่าปาร์ตี้วันเกิดแบบนี้เป็นร้อยเท่า
ท่านปู่มองเธอยิ้มๆ แล้วจึงหยิบแก้วที่วางอยู่ข้างหน้าขึ้นมาชูขึ้นสูง
ทั่วโถงงานเลี้ยงที่เคยส่งเสียงดังโหวกเหวกพลันเงียบลงอย่างน่ามหัศจรรย์
“เอาละ ในเมื่อตัวเอกงานวันเกิดมาถึงแล้ว ถ้างั้นก็เริ่มงานเลี้ยง…”
แต่แล้วในตอนที่ท่านปู่ดึงความสนใจของผู้คน ตั้งใจจะประกาศเริ่มงานเลี้ยง
ประตูงานเลี้ยงที่ถูกปิดแน่นหลังจากที่เธอเดินเข้ามาก็ถูกเปิดออก ก่อนที่ใครบางคนจะเดินเข้ามา
ตอนแรกนึกว่าท่านพ่อมาถึงแล้ว แต่คนที่กำลังเดินอย่างภาคภูมิบนพื้นพรม และดึงความสนใจไปจากทุกคนกลับไม่ใช่ท่านพ่อ
“อะไรกัน…”
เธอพึมพำด้วยความตื่นตระหนก
เด็กผู้ชายที่ดูเหมือนจะคุ้นเคยกับการที่สายตาหลายร้อยคู่จับจ้องไปที่ตนเองค่อยๆ เดินเข้ามาข้างหน้าเธออย่างเชื่องช้า ก่อนจะเป็นฝ่ายกล่าวทักทายก่อน
“สวัสดี ฟีเรนเทีย”
ท่านปู่กล่าวว่า สิ่งสำคัญเหนือเรื่องที่น่ายินดีคือขึ้นอยู่กับว่าใครมาร่วมแสดงความยินดี
เธอเงยหน้ามองท่านปู่ รู้สึกอยากจะถามท่านขึ้นมา
คือว่า ท่านปู่คะ
แล้วถ้าเจ้าชายลำดับที่หนึ่งที่ไม่ได้เชิญดันโผล่มาในฐานะแขก มันจะเป็นยังไงล่ะคะเนี่ย
Related
