นิยายเกิดใหม่พร้อมกับระบบไร้พ่าย Chapter 179 – สังหารกัวใต้ในหมัดเดียว
“เพี้ยะ!”
เสียงตบดังสนั้น
“ตั้งษ!”
กัวใต้ถูกตบลอยออกไป เขากุมใบหน้าด้านที่ถูกตบขณะที่มุมปากมีเลือดไหลและฟันหลายซี่หลุดออกมา
กัวใต้โกรธอย่างมาก
เขาอ้าปากที่เต็มไปด้วยเลือดและกาลังจะเริ่มด่าออกไป…
ในเวลานี้…
ลั่วเทียนเหยียบใบหน้าของกัวใต้อย่างโหดเหี้ยมและถามอย่างโกรธๆว่า: “เจ้าเตี้ยสารเลว เจ้ายังจะอ้าปากอีก? บิดาไม่อยากจะเสวนากับเจ้าดังนั้นข้าจะถามเจ้าเพียงเรื่องเดียว ฟานซางเจี้ยนน้องชายข้าอยู่ไหน?”
เกิดแสงแว่บในดวงตาของลัวเทียน
สายตาของเขาเปี่ยมไปด้วยแววตาสังหารและเย็นชา
หลังจากนั้นเขาก็ผ่อนแรงกดที่ขาของเขา กัวใต้อ้าปากค้างก่อนที่จะจ้องไปที่ลั่วเทียนและด่าออกมา: “บิดาจะไม่ปล่อยให้มนุษย์มาวางกํามอีกต่อไป! ทุกคนมานี่และฆ่าเขาซะ! ฆ่า…”
ลัวเทียนไม่รอให้เขาพูดจบและขาของเขาก็ยกกระทืบลง ใบหน้าครึ่งนึ่งของก๊วใต้จมลงไปในดินที่ชื้นแฉะทําให้เขาดูน่าสังเวชเป็นอย่างมาก
“แม่ง!”
“ตอบคําถามของข้าดีๆ! ถ้าเจ้าพูดไม่รู้เรื่องอีกหล่ะก็ ข้าจะช่วยส่งวิญญาณของเจ้าทันที!” ลั่วเทียนจ้องมองกัวใต้อย่างเย็นชาในขณะที่ดวงตาของเขาดูเหมือนกําลังจะกลืนกิน.
คราวนี้…
กองทัพที่ชื่อ เหล็กโลหิต ของเผ่าโนมได้ชี้หอกเหล็กของพวกเขาไปที่ลั่วเทียน มีคนหนึ่งตะโกนด่าออกมา: “เจ้ามนุษย์สารเลวที่น่ารังเกียจ ปล่อยมือจากลอร์ดกัวใต้ของเรา ไม่งั้นอย่าโทษที่เราทําตัวไม่ดีกับเจ้าแล้วกัน!”
ลั่วเทียนหัวเราะเยาะราวกับว่าเขาไม่ได้ยินอะไรเลย เขาก้มลงก่อนที่จะเตะและถามอีกครั้ง: “ข้าจะถามเจ้าอีกครั้งเจ้าต้องตอบให้ดีไม่งั้นข้าจะฆ่าเจ้าจริงๆ!”
น้ําเสียงของลั่วเทียนต่ําลงเป็นอย่างมาก
กัวใต้เริ่มยิ้มอย่างดุร้ายก่อนที่จะตะโกน: “หวูซาง ฆ่าเขาซะ!”
กัวใต้คิดว่าลั่วเทียนกลัวพวกเขา
เขาคิดว่านี่คือดินแดนของโนม ดังนั้นจึงไม่มีทางที่มนุษย์จะกล้าฆ่าเขา
นอกจากนี้เขายังคิดว่าในฐานะนายกหลักของเผ่าโนมฟานต้า จะต้องไม่ปล่อยให้เขาตาย.
เขาคิดว่าเมื่อมีกองทัพเหล็กโลหิตอยู่ใกล้ๆ เขาสามารถทําทุกอย่างได้โดยไม่ต้องกังวลใดๆ
เขาคิดอย่างนั้น
อย่างไรก็ตามกัวใต้เป็นคนเดียวที่คิดอย่างนั้น ราวกับสิ่งที่เขาคิดนั้นเป็นดังชีวิตในฝัน.
ลั่วเทียนแสยะยิ้มน้อยๆขณะที่เผยรอยยิ้มที่น่ากลัว หมัดขวาของเขาต่อยออกไปที่หน้าของก๊วใต้และกระแทกจนยุบ. “ไอ้สารเลวเจ้าคิดจริงๆหรือว่าข้าไม่กล้าฆ่าเจ้า?!”
“ตืบบ~!”
หน้าของกัวใต้เป็นรูทันทีเลือดไหลออกมาและมีบางส่วนกระเซ็นไปที่หน้าของลั่วเทียน.
ตายในหมัดเดียว!
“ติ้ง!”
“ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่น ลั่วเทียน ในการสังหาร กัวใต้ ท่านได้รับ Exp 1 แต้ม,ปราณ 1 แต้ม…”
“ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่น ลัวเทียน ที่ได้รับแกนปีศาจธาตุลม.
“ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่น ลั่วเทียน ได้รับแกนปีศาจสายฟ้า”
“ติ้ง!”
“แต้มไร้พ่าย +1.
เสียงประกาศของระบบดังขึ้นในใจของลัวเทียน
ลั่วเทียนไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี จากนั้นเขาก็ถ่มน้ําลายลงบนศพของ กัวใต้ก่อนที่จะด่าออกมา: “ไอ้ชาติหมาเอ๊ย เจ้าให้Expแค่แต้มเดียว? อย่างน้อยก็ยังให้แต้มไร้พ่ายกับข้าถือว่ามันเป็นรางวัลปลอบใจแล้วกัน”
“หืมม?”
“เดียวนะ เผ่าโนมให้แต้มไร้พ่ายกับข้า?” ลัวเทียนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยกับเรื่องนี้ ความตื่นเต้นในใจของเขาเพิ่มขึ้นเมื่อคิดถึงสายเลือดมังกรฟ้า แต่เขาก็สามารถระงับเจตนาฆ่าของเขาได้
นี่เป็นครั้งแรกที่ลั่วเทียนได้รับExpแต้มเดียวจากการฆ่ามอนเตอร์,
Expไม่มาก แต่ของที่ดรอปนั้นค่อนข้างดี พวกมันทั้งหมดเป็นแกนปีศาจที่ธาตุ ต่างๆสิ่งเดียวที่โชคร้ายคือลัวเทียนไม่ได้รับธาตุไม้และน้ําสําหรับแกนปีศาจที่เขาต้องการ แต่สิ่งนี้ยังช่วยเสริมความเชื่อของเขาว่าเผ่าโนมมีแกนปีศาจที่เขาต้องการ
มอนเตอร์เลเวลต่ําเช่นนี้จะทําให้เขามีแกนปีศาจที่มีได้หลายๆธาตุ อย่างนั้นเมื่อฆ่าบอสได้แล้วจะมีของอะไรออกมากกัน?
เขาตั้งหน้าตั้งตารอจริงๆ!
การเคลื่อนไหวของลั่วเทียนทําให้รอบๆเงียบลงทันที
แม้แต่เข็มตกก็ยังได้ยิน!
ไม่มีเสียงใดๆ!
ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ไม่มีมนุษย์คนไหนเข้ามาในดินแดนโนมและยังกล้าที่จะสังหารเผ่าโนม มนุษย์ที่อยู่ด้านหน้าของพวกเขาไม่รู้ถึงสัญญาสงบศึกของเผ่าโนมกับเผ่ามนุษย์หรอกหรือ? มนุษย์คนนี้ไม่รู้หรือว่าเผ่าโนมเกลียดมนุษย์มากเพียงใด?
กล้าที่จะฆ่าเผ่าโนมภายในดินแดนของโนม ชายคนนี้บ้าหรือเปล่า?
ชายคนนี้อยู่ไม่ไกลจากการโดนลงโทษ!
“เขาฆ่าลอร์ดทั่วใต้จริงๆ…”
“มนุษย์ฆ่าลอร์ดกัวจริงๆ”
“มนุษย์ที่โหดร้ายนี้ได้ฆ่าคนของเผ่าโนมของเราในดินแดนของเราเอง.”
ทุกประโยคเริ่มดังกว่าประโยคก่อนหน้าขึ้นเรื่อยๆ ท้ายที่สุดในสายตาของเผ่าโนมทั้งหมดดูเหมือนจะพ่นไฟได้ ดวงตาของพวกเขาจ้องมาที่เขาด้วยความเกลียดชังราวกับลั่วเทียนแอบไปท่าไม่ดีกับน้องสาวและแม่ของตัวเอง!
การจ้องมองของพวกเขาคล้ายกับต้องการจะกลืนกิน.
ลั่วเทียนยักไหล่และพูดอย่างสบายๆ : “คนๆนี้สมควรตาย นอกจากนี้ข้ายังให้โอกาสเขา แต่เขาไม่รับและเขาก็ยังท้าทายความอดทนของข้า สําหรับคนอย่างเขาที่ไม่ห่วงชีวิตของตนเองข้าก็ทําได้แค่ส่งเขาไปที่ชอบๆ”
ลั่วเทียนไม่ได้เป็นคนที่มีส่วนสูงมากนัก
แต่เมื่อยืนอยู่ท่ามกลางของเผ่าโนมที่มีความสูงเพียงครึ่งเมตร ค่าพูดที่ว่า นกกระเรียนอยู่ท่ามกลางไก่ก็ไม่อาจใช้ได้อีก ตอนนี้เขาต้องเปรียบว่าชงอยู่ท่ามกลางไก่มากกว่า
เขาเหมือนกับเป็นยักษ์,
ยักษ์ยังกลัวคนแคระงั้นหรือ?
แล้วถ้าคนแคระถูกต่อว่าหล่ะ? หากพวกเขากล้าที่ยะโสโอหัง การตบเพียง ครั้งเดียวพวกเขาก็ตายแล้ว
แน่นอน…
ลัวเทียนไม่ต้องการทําอย่างนี้ เขาไม่ได้มีความแค้นฝังใจกับโนมที่น่ารักและหลงตัวเองเหล่านี้ แม้ว่าเขาจะได้รับแต้มไร้พ่ายอย่างมาก แต่เขาก็ไม่ต้องการที่จะเป็น ฆาตกรที่บ้าคลั่ง ถ้าเขาไม่มีความมั่นใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ ไม่งั้นเขาคงจะทําเรื่องเหล่านี้ตอนอยู่ที่เมืองภูเขาหยกแล้ว.
ถ้าเขาสังหารคนไม่กี่แสน เขาจะเลือกสายเลือดอะไรก็ได้ที่เขาต้องการ
นี่คือสิ่งที่ลั่วเทียนไม่อาจทําได้
เขาสามารถจับลูกพลับอ่อนๆที่อยู่รอบๆตัวของเขาได้ แต่เขาก็ทําได้เพียงหยิกศัตรูเท่านั้น
“นอกจากนี้…!”
ลัวเทียนกระแอมล่าคอ เขามองไปที่เผ่าโนมที่เข้ามาใกล้เขามากขึ้นๆและถอยหลังไปสองสามก้าวก่อนที่จะพูด: “เขายังเจ้าชายของเผ่าโนมของเจ้าเพื่อเอาไว้เป็นตัวประกัน ซึ่งถือว่าเป็นอาชญากรรมร้ายแรง ข้าเพียงลงโทษเขาในนามของพวกเจ้าพวกเจ้าควรจะขอบคุณข้าที่กาจัดข้าหลวงที่ชั่วร้าย”
“ไร้สาระ!”
“มนุษย์อย่างเจ้ามีคุณสมบัติอะไรที่จะใช้สิทธิเหล่านั้น?”
“ช่วยกันฆ่าเขา! เราต้องล้างแค้นให้กับลอร์ดกัว!”
คราวนี้
เผ่าโนมเป็นเหมือนกับฝูงมดที่หนาแน่นที่วิ่งเข้าหาตั๋วเทียน
อย่าดูถูกว่าโนมเหล่านี้ตัวเตี้ยแค่ไหน ระดับการบ่มเพาะของพวกเขาไม่ได้อ่อนแอเมื่อพวกเขาปล่อยพลังออกมาอย่างเต็มที่
ลัวเทียนถอยไปด้านหลังและตะโกน“อย่าบังคับให้ข้าลงมือ!”
“มนุษย์กลัวเรา!”
“เผ่าชั้นต่ำเช่นเขากล้าที่จะผยองในดินแดนของเรา? เล่นงานเขาให้ตาย!”
เผ่าโนนจานวนมากวิ่งเข้าหาตั๋วเทียนอย่างต่อเนื่องและเริ่มใช้ทักษะที่ทรงพลังของพวกเขาลั่วเทียนไม่ได้สู้กลับ ซึ่งทําให้ความโกรธของพวกเขาเพิ่มขึ้นสูงขึ้นๆ.
ไม่ไกลนัก…
เหนือโถงใหญ่ของวังหลวง,
ฟานตาหรี่ตาลงและมีแสงที่ชั่วร้ายแว่บออกมาสั้นๆ ริมฝีปากของเขายกยิ้มขณะที่เขาพูดกับตัวเอง: “ข้าไม่พบตราราชาแต่การปรากฏตัวของมนุษย์คนนี้อาจจะเป็นผลดีของกับข้าที่จะได้ครอบครอง.”
ฟานต้าหัวเราอย่างเย็นชา
ทันทีหลังจากนั้น…
ฟานต้าก็พูดด้วยเสียงต่ําๆ: “ฟานเอ๋อ ส่งคนของเราออกไปและบังคับให้มนุษย์คนนั้นตาย บังคับให้เขาเคลื่อนไหวและเริ่มฆ่า มันจะดีที่สุดถ้าเขาทําให้เลือดไหลจนกลายเป็นแม่น้ําจากนั้นก็ทําดูเหมือนว่าข้าออกไปจัดการเรื่องยุ่งๆ เมื่อถึงเวลานั้นเผ่าโนมทั้งหมดจะต้องขอบคุณข้าและถือว่าข้าเป็นวีรบุรุษของเผ่าโนม ถ้าอย่างนั้นข้าก็ไม่ต้องการตราราชาอีกต่อไป ฮ่าฮ่าฮ่า…”
