เกิดใหม่เป็นตัวร้ายโหลยๆแล้วทำไม? ผมจะช่วยน้องนางเอก(อวย)ของผมเอง!! – ตอนที่ 286

< < 181 Sec3 > >

มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

เพียงพริบตาเดียว ในห้วงเวลาแห่งความสุขหลังชัยชนะ–การต่อสู้ก็ได้เริ่มขึ้นอีกครั้ง

แขนของนักรบที่แข็งแกร่งที่สุดลอยขึ้นไปบนฟ้า ด้วยแรงกระซากที่มหาศาลของเอเธอร์

“แบดไทม์มิ่งจริงๆนะ เอเธอร์”

“ระหว่างผมกับคุณมักจะเป็นอย่างนั้นเสมอ”

แม้จะเสียแขนไปหนึ่งข้าง แต่ไรเดนก็ยังไม่ยอมแพ้ เขาเอื้อมมือข้างที่ยังเหลืออยู่คว้าดาบมาร และ—ตวัดใส่เอเธอร์ด้วยความรวดเร็ว

แม้ร่างกายจะหมดสภาพ แต่ว่าดาบมารยังคงอยู่ในรูปลักษณ์ของ ‘มาซามุเนะ’ กล่าวคือ–ไรเดนยังคงแข็งแกร่งอยู่ในเวลานี้

สามจังหวะ เพียงจังหวะปะทะสามจังหวะ เลือดอาบทั่วทั้งหมัดของเอเธอร์ แขนข้างขวาของเอเธอร์แหวกออกด้วยความคมของการเป็นหนึ่งเดียวกับมานา

เอเธอร์รู้สึกแปลกใจครู่หนึ่ง ก่อนจะใช้ดวงตามหาปราชญ์วินิจฉัยในหนึ่งวินาที และตัดสินใจ กระโดดเว้นระยะออกมาโดยทันที

“เป็นดาบที่อันตรายเสียไม่คุ้มจะเข้าไปประชิดเลยนะครับ”

“ครั้งต่อไปจะสะบั้นคอให้ขาด”

โทมิเรียจับจ้องไปที่เอเธอร์ เธออยู่ในสถานะที่อึ้งและหวาดกลัวในเวลาเดียวกัน ถ้าหากไรเดนมาช่วยไม่ทัน เธอได้ตายไปแล้วแน่ๆ ก่อนจะได้พูดอะไรออกไป–ฟัฟนิร์ก็ได้วิ่งมาจากข้างหลังด้วยท่าทีตื่นตระหนก

“อะ อะ เอเธอร์!? ทำไมอยู่ๆก็เข้าจู่โจมไรเดนกันเล่า!? ไม่ใช่ว่าพวกเราเป็นพวกเดียวกันหรือไง!?”

“แต่เดิมมันเป็นเช่นนั้นสินะครับ”

“มีอะไรก็ค่อยๆคุยกันก่อนเถอะนะ นะ ขอร้องละ!”

เอเธอร์ยิ้มให้ทุกคนอย่างเสแสร้ง ทำเมินการเจรจาของฟัฟนิร์ ก่อนจะเปิดใช้งานดวงตามหาปราชญ์อีกครั้ง

“ก่อนที่จะได้สะบั้นคอผม—คุณจะมีชีวิตต่อได้อีก 10 วิครับ ไรเดน”

ไรเดน อาคาสะ ตั้งท่าดาบอีกครั้ง ตั้งแต่ที่เอเธอร์ปรากฏเขาเบิกตาโพงกว้าง ไม่กระพริบตาเลยแม้แต่น้อย วิเคราะห์ทุกสิ่งทุกอย่าง และท้าทายออกไป

“ก็ลองดู”

กล่าวจบ ทั้งสองก็ได้เข้าปะทะกันอีกครั้ง เอเธอร์เป็นฝ่ายพุ่งเข้ามา โดยที่ไรเดนอาศัยจังหวะพุ่งของเอเธอร์ขยับตัวเพียงเล็กน้อย เนื่องจากร่างกายที่อ่อนแรงลงอย่างมหาศาลของเขา สิ่งที่ช่วยให้ไรเดนเข้าต่อสู้กับเอเธอร์ได้ในเวลานี้มีเพียง ‘มาซามุเนะ’ ที่ช่วยยกระดับตัวเขาเพียงเท่านั้น

การปะทะตรงๆไม่ตอบโจทย์ในการสู้กับไรเดน เอเธอร์รับรู้ได้หลังจากอ่านดาบมาซามุเนะจนหมดเปลือก เขาจึงอัดเวทมนตร์เข้าในระยะประชิด แน่นอนว่าถูกไรเดนสะบั้นทิ้งจนหมด แต่ไรเดนอ่อนแรงไปมาก แม้จะมีมาซามุเนะช่วยก็ไม่ใช่สภาพที่สู้ดีนัก สุดท้าย–แขนของเอเธอร์ก็พุ่งผ่านเวทมนตร์และดาบ ทะลุเข้าที่กลางอกของไรเดน

“อึก!”

เอเธอร์ลงมือกระชากทิ้งอีกครั้ง—-แรงกายของไรเดนควรจะหายไปพร้อมกับสติ ทว่ามันกลับไม่เป็นอย่างนั้น

ดาบเทวะแหวกว่ายตามกระแสมานา พุ่งผ่านลำตัวของเอเธอร์–ตั้งแต่ไหล่ลงมาถึงหน้าท้องถูกเฉือนเป็นรอยบาดขนาดยักษ์ ประหนึ่งว่าร่างกายที่เสมือนกับเกราะในตำนานของเอเธอร์นั้นไร้ค่า จังหวะตวัดดาบที่สองและสามตามมาอย่างต่อเนื่อง

เอเธอร์สามารถหลบจังหวะที่สองได้ แต่จังหวะที่สามก็ยากจะหลบได้ ดาบแทงทะลุเข้าไปที่ไหล่ขวาของเอเธอร์ ก่อนที่ไรเดนจะออกแรงฟันแขนขวาทิ้ง เอเธอร์ก็จับที่ข้อมือของไรเดน และทำการออกแรงบีบ

แพละ แขนของไรเดนระเบิดออกจากแรงบีบอันมหาศาล พร้อมกับดาบเทวะบนมือที่หลุดออกไป

ไม่รอช้า เอเธอร์ก็ตั้งใจจะซัดไรเดน ทว่าไรเดนกลับหมดแรง และล้มลงไปก่อน

เลือดจำนวนมหาศาลไหลออกจากร่างของยอดนักรบ ไรเดนอ้าปากค้าง และลืมตาตื่นอยู่ แต่กลับไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ กระทั่งการหายใจก็ไม่มี …

……

การต่อสู้จบลงใน 10 วินาที ตามคาด

“น่าเสียดายนะครับ ไรเดน ถ้าเป็นคุณยามปกติคงจะทำให้ผมคำนวนผิดพลาดเสมอๆ”

“ไรเดน!!!!!”

โทมิเรียวิ่งไปหาไรเดนอย่างไม่คิดชีวิต เอเธอร์เอื้อมแขนมาทางโทมิเรีย แต่เปลวเพลิงของมหามังกรก็พวยพุ่งออกมาขัดขวางเอเธอร์–

“ไม่ยอ–”

พริบตาเดียว เอเธอร์ก็ไปโผล่อยู่หลังของฟัฟนิร์

“ยะ อย่านะ พวกเราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหร—”

และลงมือจับฟัฟนิร์กระแทกลงน้ำอย่างรุนแรง ก่อนจะจับโยนขึ้นฟ้าด้วยแรงที่มหาศาล พร้อมกับยิงบอลเพลิงขึ้นฟ้าไปราวสิบนัด หมายจะขยี้ฟัฟนิร์ให้เละ จากนั้นตามๆกันมา บลูเบน และปีเตอร์ก็พุ่งมาทางนี้ เอเธอร์สะบัดมือไปมา และ—

****

“..เอ..เธอร์?”

ผมสัมผัสได้ถึงการมาถึงของเขา ได้ยังไงกัน? ไม่ใช่ว่าคอยดูแลเบลลามีอยู่ที่อาณาจักรฟัฟนิร์นั้นเหรอ? ทันทีที่สัสผัสได้ถึงเอเธอร์ ผมก็รีบหันไปในทิศทางนั้น ซึ่งเป็นทิศทางเดียวกับที่พวกคุณไรเดนอยู่กัน เมื่อหันไปมอง ก็พบกับร่างของใครสักคนที่ลอยขึ้นฟา และมีบอลเพลิงที่เปี่ยมด้วยคุณภาพตามๆมา

ผมลงมือดีดนิ้ว เยียวยาเคียวยะด้วยวิหคอมตะ จากนั้นก็โพล่งขึ้น

“ช่วยตามมาที!!”

ไม่สามารถอธิบายอะไรโดยละเอียดได้ในเวลานี้ แต่ผมควรไปให้เร็วที่สุด

****

……

ภายในไม่กี่วินาที การต่อสู้ก็จบลง

ปีเตอร์น้องสลบอยู่ใต้มหาสมุทร บลูเบนนอนแหงนหน้าอย่างหมดสภาพ และตอนนี้ ..เอเธอร์ก็ยืนอยู่หลังของโทมิเรีย

“เอเธอร์ ..ทำไมกัน?” โทมิเรียสัมผัสร่างที่ไร้ชีพจรของไรเดน และน้ำตาไหลออกมา “ไรเดนไม่ใช่เพื่อนของคุณหรือคะ?”

“เขาคือเพื่อนที่แสนวิเศษครับ”

“ถ้านั้นทำไม!”

โทมิเรียทุกผิวน้ำจนกระเพื่อม ข่มใจตัวเองเอาไว้โดยการกัดริมฝีปากจนเลือดฉิบออกมา

“พวกเราไม่ใช่ศัตรูกันแท้ๆ ทำไมถึงได้เข้าจู่โจมกันค่ะ ..คุณ ..ทรยศเหรอคะ?”

“ใช่ครับ ผมทรยศ แต่พูดให้ถูก ผมแค่กลับสู่สิ่งที่ควรจะเป็นเท่านั้นครับ แน่นอน ตัวผมไม่ปฏิเสธที่จะถูกสาปส่งในฐานะคนทรยศหรอกนะ”

เกิดอะไรขึ้นกับคนๆนี้กัน

“เท่าที่ฉันเข้าใจ คุณอยู่ที่อาณาจักรฟัฟนิร์กำลังทำหน้าที่ที่ควรทำอยู่ ..ทำไมถึงมาโผล่ที่นี่ได้หรือคะ?”

เอเธอร์ครุ่นคิดไม่นานก็ตอบ

“เพราะผมคือคนทรยศ–ที่มีหน้าที่แสนวิเศษ”

กล่าวจบ เอเธอร์ก็ก้าวเท้าเข้าหาโทมิเรียอีกครั้ง—

“หืม?”

“อย่าฝัน”

ไรเดน อาคาสะ ลุกขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมกับมาซามุเนะที่ถือไว้ในมือข้างซ้ายที่ขาดไปแล้ว—แบบนี้นี่เอง ใช้โล่ที่สามารถแปรรูปเป็นสิ่งอื่นได้ สร้างมือให้ตัวเองสินะ

“??”

“!!”

เอเธอร์เอียงตัว ทำท่าจะถอย แต่ไม่ทัน ไรเดนพุ่งเข้ามา พร้อมกับกระหน่ำเพลงดาบเข้าใส่ เมื่อเห็นอย่างนั้นเอเธอร์ก็นึกสนุกดีดตัวเองกลับเข้าไป และ–

ปรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ดาบเทวะมาซามุเนะพุ่งปะทะกับหมัดเปล่าๆของเอเธอร์นับหลายสิบครั้งในชั่วพริบตา การปะทะกันของทั้งสองทำให้เกิดการสั่นสะเทือนทั่วทั้งผิวน้ำ หยดน้ำหลายหยดลอยขึ้นมากลางอากาศ และหยุดนิ่งระหว่างที่ทั้งคู่แลกการโจมตีเข้าใส่กัน

“ถ้าเป็นคุณในตอนที่สมบูรณ์กว่านี้คงน่าสนุกไม่น้อย”

“มาช้าไปยังไงล่ะ”

“ช่างน่าเสียดาย–รู้อย่างงี้ ผมน่าจะมาฆ่าเทพมังกรเอง แล้วดวลกับไรเดนดีกว่าสินะ”

ไรเดนหมุนตัวฟาด เอเธอร์ก้มหลบ กระแทกหมัดเข้าที่แขนของไรเดน แต่ก็ถูกเทคนิค ‘เซนต์’ ดันวิถีหมัดให้พลาดเป้า–และชนกันอีกครั้งด้วยหมัดและดาบ–เอเธอร์ยื่นแขนซ้ายไปข้างหลัง สร้างเวทมนตร์ ‘ดาบแห่งแสง’ ขึ้นมา 

“ถ้าผมไม่ติดธุระ–คงจะทำอย่างที่คิดไปแล้วแท้ๆเชียว”

เอเธอร์เหวี่ยงดาบแห่งแสง หมายจะตัดแขนของไรเดนทิ้ง ทว่า ดาบแห่งแสงก็ถูกตัดทิ้งง่ายๆ พร้อมกับแขนที่โดนสวนจนแหว่งออกอย่างน่าสยดสยอง

“เรื่องเพลงดาบ ผมสู้ไม่ได้จริงๆนะ–โอะ”

พอได้จังหวะ ไรเดนก็เร่งสปีดของตัวเองกระทันหัน เพลงดาบนับสิบแล่นผ่านร่างของเอเธอร์ไป–หูขาดสองข้าง แขนข้างขวาถูกตัดขาดจากร่าง ตามมาด้วยแทงเข้าที่หัวเข่าของเอเธอร์ จนร่างของสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งที่สุดต้องทรุดลงไปกับพื้น

ไรเดน อาคาสะ ไม่รอช้า หมายจะแทงดาบเข้าที่หัวของเอเธอร์—จังหวะที่ลงดาบ เอเธอร์เอียงตัวไปทางขวา และพุ่งเข้าประชิดไรเดน แขนข้างขวาที่แหว่ง เอเธอร์บีบมันกลับมาเข้าที่ด้วยกล้ามเนื้ออย่างเป็นไปไม่ได้ และแทงศอกใส่หัวไหล่ของไรเดน

ซ้ำร้าย ศอกยังเอียงขึ้นไปกระแทกเข้าที่ตาของไรเดนจนบริเวณหัวเกือบครึ่งถูกระเบิด

……

…..

ร่างของนักรบที่แข็งแกร่งที่สุดปลิวไปตามผิวน้ำ กลิ้งอยู่สามตลบ ก่อนจะหยุดนิ่งในสภาพที่ไหล่ข้างที่ถูกกระทบแหลก ข้างที่ถือดาบยังอยู่ดีก็จริง แต่หัวของเขาหายไปเกือบครึ่งฉีก สภาพที่ปรากฏนั้นยากจะสู้ต่อไปได้ ..เอเธอร์รักษาขาของตัวเอง ก่อนจะลุกขึ้นยืนในสภาพที่หูขาดสองข้าง และแขนสองข้างใช้การไม่ได้ แขนข้างซ้ายที่อาศัยแรงฮึดชั่วขณะก็กลับมาแหว่งตามเดิม

ไรเดนอาศัยแรงฮึดของตัวเอง ลุกขึ้นยืนอีกครั้ง ในสภาพที่ทั้งร่างใช้การได้เพียงแค่ไม่กี่ส่วน

“แฮก..อา ..ประมาทไปนะ เอเธอร์ ถ้าเป็นปกติ ฉันน่าจะตัดได้แค่แขนข้างเดียว”

“มีปัญหานิดส่วนตัวนิดหน่อยน่ะครับ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่ต้องใส่ใจอะไร ว่าก็ว่าเถอะ สมกับเป็นนักรบที่แข็งแกร่งที่สุดเลยนะครับ ทำให้ผมเหลือจะเชื่อได้ตลอดเลย กระนั้น ก็ได้เวลาจบการต่อสู้แล้ว”

“ฉันจะชนะ”

“ผมต่างหาก มันเป็นเช่นนั้นมาเสมอ”

ทั้งสองตั้งท่าครั้งสุดท้าย ทุกอย่างตัดสินในชั่ววินาทีเดียว—-และ เอเธอร์ล้มลงกับพื้น ขาหนึ่งข้างของเขาถูกสะบั้นทิ้งอย่างรวดเร็ว กลับกัน หัวของไรเดนได้หลุดออกจากบ่า ร่างของไรเดนเองก็ล้มลงกับพื้นในภาพไร้ซึ่งหัว ดาบเทวะพลันเปลี่ยนกลับไปเป็นดาบมารมุรามาสะ

เอเธอร์รักษาขาของตัวเอง ลุกขึ้นยืนเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น เหมือนกับว่าก่อนหน้านี้เขากับไรเดนไม่ได้ต่อสู้ถึงตายกัน

“นึกแล้วเชียวว่าถ้าเป็นคุณต้องตั้งใจแยกร่างของผมออกจากกัน แทนที่จะเล็งที่หัว”

เอเธอร์ชำเลืองมองหัวของไรเดนที่ลอยไปอยู่บนตักของโทมิเรีย ราวกับคำนวณไว้แล้ว…โทมิเรียจ้องหัวของไรเดนด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดี

“….”

“เช่นนั้น องค์หญิงโทมิเรีย ถึงเวลา–”

ร่างที่ไร้หัวลุกขึ้นมาอีกครั้ง ไรเดน อาคาสะ เหวี่ยงดาบมารเข้าที่ลำคอของเอเธอร์—

……

…..

วิถีดาบได้หยุดลงก่อนจะพุ่งผ่านหัวของเอเธอร์ไป เลือดไหลออกจากลำคอของเอเธอร์เล็กน้อย เป็นเพียงรอยแผลเล็กๆที่ไม่น่าเป็นห่วงอะไร เพราะคมดาบมันมาไม่ถึง ร่างของไรเดนหยุดลงอย่างกระทันหันก่อนที่หัวของเอเธอร์จะถูกแยกออกจากร่างเหมือนดังตัวของไรเดน ร่างไร้หัวของไรเดนค่อยๆล้มลงกับพื้นอีกครั้ง

“..”

เอเธอร์ไม่พูดไม่จา ทำเพียงยื่นมือไปหาโทมิเรียอีกครั้ง

ประกายเพลิงพุ่งผ่านมือของเอเธอร์ ไม่มีการตอบโต้ใดๆ มือของเอเธอร์ปลิวไปพร้อมกับดาบเรเปียร์ที่พุ่งเข้าใส่

ชายหนุ่ม? หญิงสาว? ยากจะเข้าใจได้ เพราะผู้ที่ปรากฏนั้นทั้งหล่อและสวยในตัว เธอคือ ‘ชินดร้า’ หรือ ‘ชิน’

“ช่วงนี้สติผมไม่อยู่กับเนื้อกับตัวจริงๆด้วยสินะครับ”

เหมือนอย่างที่ว่ามาเลยละ ไรเดน

เอเธอร์หรี่ตามองชินที่ปรากฏตัวขึ้นมาพร้อมกับประกายเพลิงมหามังกร

****

ผมรีบบินมาโดยเรลันดาฟ—และพบกับภาพที่ยากจะเชื่อ

ไรเดน อาคาสะ ตายแล้ว–โดยน้ำมือของเอเธอร์

ทำไมกัน—ผมตั้งคำถามเช่นนั้นในใจ และกู่ร้องออกมา

“เอเธอร์!!!!!!!”

ตั้งใจว่าจะไปให้เร็วที่สุด แต่ก็ไม่ทัน แขนข้างนั้นของเอเธอร์เข้าใกล้โทมิเรียขึ้นเรื่อยๆ

และในจังหวะนั้นเอง เธอคนนั้นก็ได้ปรากฏ

ประกายเพลิงสีทองพุ่งผ่านมือของเอเธอร์ไป หัตถ์ซ้ายที่ใช้สังหารไรเดนปลิวไปกับประกายเพลิง และวิถีดาบเรเปียร์อันสวยงาม ไม่ใช่แค่นั้น ..ผมกระโดดลงใกล้ๆแถวนั้น และยืนนิ่งโดยทันที

ผมควรจะเข้าไปช่วยโทมิเรียก่อน แต่ว่า ตอนนี้ผมเอาแต่จ้องไปที่ชิน ราวกับผมถูกสะกดไว้ด้วยมนเสน่ห์สุดแปลกประหลาด อัศวินที่ผมปารถนาจะให้อยู่ข้างกายผมที่สุดตั้งแต่อดีต คิดว่าตายไปแล้ว คาดหวังลมแล้งๆว่ายังไม่ตาย หวังอยากจะพบเจอกันอีก

ในที่สุดก็ได้เจอแล้ว