เกิดใหม่เป็นตัวร้ายโหลยๆแล้วทำไม? ผมจะช่วยน้องนางเอก(อวย)ของผมเอง!! – ตอนที่ 294

< < 186 Sec1 > >

ปราการลอยฟ้า ‘เกรล’ อำนาจแห่งมหามังกรปฐพี สมบัติแห่งชาติของอาณาจักรเกรลนั้นตั้งตระหง่านอยู่บนสุดของอาณาจักรเกรล และที่แห่งนั้นคือที่อยู่อาศัยของราชวงศ์

เจ้าชาย ‘เรออน’ นั่งอยู่ในห้องวิจัยการเล่นแร่แปรธาตุของตัวเอง โดยที่บนโซฟาที่ไกลจากเขาไม่มากนักมีเด็กสาวร่างเล็กผู้หนึ่งนอนกินขนมอยู่

“คนจากท้องฟ้า?”

เรออนพึมพำขึ้นมาเมื่อได้ยินข่าวสารบางอย่างจากเกรล

“หนังสือพิมพ์เช้านี้ พูดถึงคนจากท้องฟ้า”

“แบบนี้นี่เอง ข่าวสารเร่งด่วนประจำวันสินะ ทำไมไม่รีบเอามาให้ผมกันล่ะ เกรล”

เด็กสาวผู้สนทนากับเจ้าชายของอาณาจักรแห่งนี้คือ มหามังกรปฐพี ‘เกรล’ เธอผู้เป็นมหามังกรจำแลงกายเป็นมนุษย์ในร่างของเด็กตัวเล็กประหนึ่งเด็กวัย 12 ขวบ เลือนผมสีน้ำตาลสั้นทรงแกละที่หากไม่ได้รวบผมทำทรงนี้ก็คงมีความยาวแค่ประบ่า สวมเสื้อกาวด์ของนักวิทยาศาสตร์ทับเสื้อกล้ามข้างใน และกางเกงขาสั้น บนศรีษะของเธอติดกิ๊ปสัญลักษณ์ช่างตีเหล็กเอาไว้ ซึ่งเปรียบเสมือนจุดเด่นของ ‘การเล่นแร่แปรธาตุ’

“เห็นกำลังยุ่งอยู่”

“หนังสือพิมพ์ที่เธอบอก สำหรับผมมันคือเรื่องด่วยสำคัญประจำวันที่จำเป็นต้องอัปเดตตลอดเวลา ถ้าพลาดขึ้นมาเป็นปัญหาใหญ่เลยนะ ..”

มหามังกรเกรลผู้นี้มีลักษณะที่ดูนิ่งสงบ ใบหน้าดูเย็นชาไร้ความรู้สึก ยากจะหาคนที่เข้าใจเธอบนโลกใบนี้ได้ ทว่าเรออนเป็นคนเดียวที่อ่านออก

“โทษที ฉันไม่ได้ตั้งใจจะดุหรืออะไรหรอก”

แม้เกรลจะมีสีหน้านิ่งประหนึ่งผิวน้ำ แต่เรออนก็รับรู้ได้โดยสัญชาตญาณว่าเธอกลัวโดนดุ ด้วยความทรงจำไม่ดีในอดีตเมื่อสองพันปีก่อน ทำให้เกรลมีแผลใจขนาดใหญ่อยู่ข้างในร่างกายเล็กๆนั่น เพียงแค่ดุหรือด่าเล็กๆน้อยๆเกรลก็จะรู้สึกเศร้าเสียใจ แต่ไม่แสดงออก เป็นผลกระทบมาจากการที่โดนยูนาทรมานอย่างโหดเหี้ยมในช่วงเวลาหนึ่งของสงคราม …

นั่นทำให้เรออนไม่ชื่นชอบในวีรสตรียูนาที่ทำร้ายเกรลของเขา

“ขอหน่อยได้หรือเปล่า?”

“ได้สิ”

เกรลเดินมาอย่างเชื่องช้า ก่อนยื่นเอกสารนั้นมาให้เขา

“แลกเปลี่ยนกับคุกกี้สามชิ้นนะ”

“ไปขอให้พ่อบ้านทำให้ใหม่ก็ได้นี่”

“อยากกินคุกกี้ฝีมือเรออน”

เรออนได้ยินเช่นนั้นก็ถอนหายใจ

“เข้าใจแล้วครับ เข้าใจแล้ว”

เขาดีดนิ้ว เศษละอองคุกกี้บนจานที่เกรลกินอยู่ก็ค่อยๆรวมกันกลายเป็นคุกกี้สามชิ้นพอดี

นั่นคือวิชา ‘เล่นแร่แปรธาตุ’ ทักษะในการเปลี่ยนสิ่งหนึ่งเป็นสิ่งหนึ่งด้วยเงื่อนไขที่ทัดเทียมกัน โดยปกติแล้วจะต้องใช้สิ่งที่เท่าๆกันในการใช้งาน แต่ว่าเรออนเป็นกรณีพิเศษ เป็นตัวตนเพียงหนึ่งเดียวบนโลกใบนี้ที่เล่นนอกกฏของการเล่นแร่แปรธาตุได้

หลายต่อหลายคน ขนานนามเขาว่า ‘นักเล่นแร่แปรธาตุนอกรีต’ 

“การเล่นแร่แปรธาตุของเรออน สุดยอดเลย”

เป็นเรื่องน่าขันที่ตัวเขาซึ่งถูกนักเล่นแร่แปรธาตุด้วยกันเหม็ดขี้หน้า และดูถูกในวิชานอกรีตนี้ แต่กลับมีแค่เกรลคนเดียวที่กล่าวชมเขาจากใจจริง

“เรียกว่ามายากลดีกว่า”

“มายากลกินไม่ได้สักหน่อย”

“นั่นสินะ”

เกรลวิ่งกลับไปนอนกินคุกกี้ เรออนเปิดจดหมายนั่นมาอ่านอีกครั้ง ……

……

เมื่ออ่านจนจบ เรออนก็ถอนหายใจเฮือกโต พับจดหมายเก็บเข้าซองตามเดิม เขาวางมันไว้ข้างๆตัว และหันไปถามเกรลด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

“เกรล เธอรู้จักคนจากบนฟ้ารึเปล่า?”

“อือ รู้จักสิ”

“พวกเขาคือ?”

เกรลยัดคุกกี้ทั้งสามชิ้นเข้าปากในคราเดียว และพูดทั้งๆที่ยังกินอยู่

“ผู้ปกครองโลกที่จะโผล่มาในวันสิ้นโลก”

นามนั้นคือ—-

 

****

(มุมมองของลีน่า)

ฉันชื่อ ‘ลีน่า’ อายุ 12 ปี อาศัยอยู่ที่เมืองชันไมกับบาทหลวงและซิสเตอร์พี่สาว ปัจจุบันทำงานเป็นซิสเตอร์คอยดูแลเด็กๆในโบสถ์แห่งหนึ่ง

ตั้งแต่เด็กๆฉันมักจะดวงไม่ดีเสมอ เรียกได้ว่าเจอแต่เรื่องสุดจะซวย แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก แต่แล้ววันหนึ่งมันก็เริ่มหนักเข้า ไม่รู้ว่าควรทำยังไงดี ตอนนั้นเองพี่ชาย ‘เรเซอร์ ดราแคล์’ ก็ได้ปรากฏ เขาคือขุนนางชั้นสูงจากตระกูลดราแคล์ เป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อมากที่พี่ชายยอมลดตัวมาช่วยเหลือฉันจากคำสาปโชคไม่ดีในตัวฉัน

ถึงบาทหลวงและซิสเตอร์พี่สาวจะปิดบังเรื่องนี้แก่ฉัน แต่ฉันก็พอจำความได้ และรู้อยู่แก่ใจน่ะนะ ทั้งยังรู้อีกด้วยว่าพี่เรเซอร์มักจะส่งเงินสนับสนุนให้ที่โบสถ์แห่งนี้ประจำ ทำให้พวกเราทุกคนมีกินมีใช้ ไม่อดๆอยากๆเหมือนแต่ก่อน นั่นทำให้ยิ่งสงสัยเข้าไปอีกว่าทำไมกันนะ ทำไมถึงต้องใจดีกับพวกเราขนาดนั้นด้วย

แล้วก็บังเอิญไปแอบฟังเข้าน่ะ ..ทำให้รู้

เหมือนว่าพี่เรเซอร์จะเล็งจับฉันไปทำเป็นเมียน้อยอยู่ เป็นเรื่องที่ยากจะเชื่อ ไม่อยากจะเชื่อเลยละที่คนที่ฉันเคราพนับถือคนนั้นจะคิดกับฉันอย่างนั้นเนี่ย ..พอรู้ความจริงได้ไม่กี่วัน พี่เรเซอร์ก็ส่งจดหมายฉบับหนึ่งมาให้บาทหลวง ด้วยความนึกสงสัยฉันเลยแอบไปอ่านในตอนที่บาทหลวงหลับ

แล้วก็

“โอ้ ม๊าย ก็อด!!”

พี่เรเซอร์จะมาเมืองชันไมเร็วๆนี้ พร้อมกับผู้ดูแล และผู้ร่วมอาศัยคนใหม่ละ เป็นผู้หญิงสองคน และเด็กที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าซึ่งจะตามมาให้หลังกับพี่สาวสองคนในอีกราวไม่กี่วันต่อจากนี้

พอเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาเพื่อนในเมืองเมื่อเช้าวันถัดมา ..

“ผู้หญิงสองคนเมียน้อยเขาแหละมั้ง เด็กๆก็ลูกเมียน้อยของขุนนางคนนั้น”

“โอ้ ม๊าย ก็อด!!!”

‘แคทเธอรีน’ เธอคือเพื่อนที่ปรึกษาเธอเป็นลูกจากตระกูลพ่อค้าชื่อดัง เรียนอยู่ที่โรงเรียนในเมืองชันไม เป็นผู้หญิงที่สวยและมีสเน่ห์สุดๆเลยละ รู้แล้วอย่าบอกใครนะ จริงๆแล้วเธอมีแฟนมากว่าสิบคนแล้ว! อายุเท่าฉันแท้ๆ แต่ดูโตกว่าเยอะเลย เพราะอย่างนั้นเลยคิดว่าน่าจะปรึกษาเรื่องของชนชั้นสูงด้วยกันได้บ้าง จึงตัดสินใจปรึกษาเธอ

ได้พบกับความจริงที่น่าตกตะลึง แล้วก็ ..

“พี่เรเซอร์สุดยอดเลย ขุนนางตัวจริง”

“ลีน่า ..เธอทำใจไว้นะ ชีวิตของเธอต่อจากนี้ลำบากแน่”

“เอ๊ะ ทำไมเหรอ? พี่เรเซอร์นิสัยดีนะ”

นอกจากนั้นต่อให้มีคนมาอาศัยเพิ่ม ตัวฉันก็ไม่คิดว่ามันจะมีอะไรลำบากหรอกน–

“เหมือนกับละครที่ฉันไปดูกับท่านแม่ เธอคือเมียน้อยลำดับที่เท่าไหร่กัน? ถ้าลำดับต่ำกว่าได้โดนรังแกแน่ๆนะจะบอกให้”

เดี่ยวสิ ฉันไปเป็นเมียน้อยตอนไหน …โดนเล็งอยู่นี่นา!!

“โอ้ ม๊าย ก็อด!! แบบนี้แย่แล้ว!”

“ลีน่า ถ้ามีอะไรที่ช่วยได้ฉันจะช่วยนะ”

“ขอบคุณมากนะ แคทเธอรีน แต่ฉันว่า ..ฉันจะไปยืนยันความบริสุทธิ์ใจของตัวเองว่าฉันไม่ได้มีความสัมพันธ์แบบนั้นกับพี่เรเซอร์ ถ้าทำแบบนี้พวกเธอสองคนคงไม่ว่าอะไรฉัน นอกจากนั้น จะบอกกับพี่เรเซอร์ด้วยว่าเราเป็นแค่พี่น้องกันเถอะ น่ะ!”

“ต้องแบบนี้สิ ลีน่า อย่าไปยอมพวกผู้ชายนะ พวกเราต้องล้มล้างระบบชายเป็นใหญ่!”

“ระบบชายเป็นใหญ่? ไม่ค่อยเข้าใจ แต่เอาใจช่วยนะ แคทเธอรีน!”

แคทเธอรีนคือเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน ถึงเธอกับฉันสถานะจะต่างกันมากๆ แต่เธอไม่เคยถือตัว และคุยกับฉันเหมือนกับที่คุยกับเพื่อนๆชนชั้นสูงของเธอ แล้วก็เธอเป็นผู้ใหญ่สุดๆเลย รอบรู้ในเรื่องที่ฉันไม่รู้ทุกเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องดราม่าของชายและหญิงที่ได้ฟังมาจากเธอบ่อยๆ

ถึงพวกเราจะเจอกันไม่ถึงเดือน เพราะเธอพึ่งย้ายมาอยู่ แต่ต้องขอบคุณเธอจริงๆที่ทำให้ฉันตระหนักรู้หลายๆอย่างก่อนที่จะสายเกินไป

เมื่อได้รับความรู้ และการปฏิบัติตัวที่ถูกต้องจากแคทเธอรีนมาแล้ว ฉันก็ไปซื้อวัตถุดิบทำอาหารที่บาทหลวงวานมา และรีบกลับโบสถ์ทันที

มาถึง ฉันก็พบเข้ากับรถม้าราวสี่คันจอดอยู่หน้าโบสถ์ บาทหลวง และซิสเตอร์พี่สาวต่างออกมาทักทายพวกเขาที่มาเยี่ยมเยือน

ไม่ต้องเดาฉันก็พอรู้ได้ว่าพี่เรเซอร์มาถึงแล้ว

ฉันตัวแข็งทื่อ เมื่อไม่กี่วันก่อนหน้านี้ฉันยังดีใจที่ได้พบกับเขาอยู่เลย แต่ว่าพอได้รับรู้ความจริงก็เริ่มกลัวขึ้นมาหน่อยๆแล้ว ..

ไม่นาน ประตูรถม้าก็เปิดออก—ผู้หญิงที่สวยอย่างกับขุนนางชั้นสูงออกมาจากรถม้าคันแรกสองคน

คนหนึ่งเป็นผู้หญิงผมบลอนด์ที่ดูร่าเริง อีกคนเป็นผู้หญิงผมสีฟ้า..ที่สวยสุดๆ สวยจนไม่รู้จะบรรยายออกมายังไง เกิดมาฉันพึ่งเคยเจอคนที่งดงามขนาดนี้เป็นครั้งแรกเลย

อย่าบอกนะว่า มะ มะ เมียน้อยของพี่ชาย..รถม้าคันถัดๆไปค่อยๆเปิดออก

พี่เคียวยะที่เคยอยู่ด้วยครั้งก่อน ..เด็กผู้ผู้หญิงอายุเยอะกว่าฉันเล็กน้อย มีผมสองสีดำขาว แล้วอีกคนคือพี่สาวที่ดูไร้พิษภัย

แล้วก็–

“พี่ชิน!”

“โอ๊ะ ลีน่านี่นา เป็นอย่างไรบ้างขอรับ”

พี่ชินโค้งศรีษะให้ฉันอย่างสง่างาม สมกับเป็นยอดอัศวินเวทมนตร์ ขณะที่กำลังยิ้มแย้มให้กับพี่วินอยู่นั้นเอง ก็ไปสะดุดตาเข้ากับอะไรบางอย่าง

โอ้ ม๊าย ก็อด นั่นมันอะไรกัน ใหญ่เกินไปรึเปล่าเนี่ย?

หน้าอกใหญ่มากอยู่ตรงหน้าฉัน ติดอยู่กับพี่ชิน ..

……

“ผู้หญิง?”

“ขออภัยที่ปิดบังมาตลอดนะขอรับ”

รู้สึกอึ้งหน่อยๆ แต่ไม่เป็นอะไร แคทเธอรีนเคยบอกไว้ว่าผู้หญิงมักจะมีความลับสักอย่างสองอย่างที่ผู้ชายไม่เข้าใจเสมอ ถึงฉันจะเป็นผู้หญิงก็เถอะ และถึงพี่ชินจะเป็นผู้หญิงที่ปิดบังเรื่องที่ตัวเองเป็นผู้หญิงก็เถอะ ทั้งหมดทั้งมวลทำให้ฉันสรุปได้ว่าผู้หญิงนั้นเข้าใจยาก อย่างที่แคทเธอรีนเคยบอกเลย

“..อ๊ะ”

พี่เรเซอร์นี่นา ..เขากำลังเดินมาหาฉันด้วยรอยยิ้มเหมือนกับทุกๆที

“ว่าไง ลีน่า ขอโทษที่มารบกวนอีกครั้งนะ”

ให้อธิบายก็ดูแปลกๆ แต่พี่เรเซอร์คือคนที่ใจดี และมีรอยยิ้มที่น่ารัก ถึงเขาจะชอบบ่นว่าเขาเป็นคนยิ้มไม่ค่อยเป็นแล้วโดนบ่นบ่อยๆว่ายิ้มแล้วน่ากลัว แต่เขาเป็นคนยิ้มเก่ง และฉันก็ไม่ได้รังเกียจจุดๆนี้เท่าไหร่ ไม่ได้รู้สึกว่าพี่เรเซอร์เป็นภัยอันตรายอะไร แม้จะรับรู้ความจริงที่ว่านั่นไปแล้วก็ตาม ..

บอกตามตรง ไม่รู้เลยว่าควรวางตัวยังไงดี

“วะ หวัดดี ..ค่ะ”

“เป็นอะไรไป?”

“ไม่มีอะไรค่ะ!”

สุดท้ายก็ลงเอยด้วยการเสียมารยาทกับผู้มีพระคุณของตัวเอง

 

เกิดใหม่เป็นตัวร้ายโหลยๆแล้วทำไม? ผมจะช่วยน้องนางเอก(อวย)ของผมเอง!!

เกิดใหม่เป็นตัวร้ายโหลยๆแล้วทำไม? ผมจะช่วยน้องนางเอก(อวย)ของผมเอง!!

เกิดใหม่เป็นตัวร้ายโหลยๆแล้วทำไม? ผมจะช่วยน้องนางเอก(อวย)ของผมเอง!!
Status: Ongoing
อ่านนิยายเรื่อง เกิดใหม่เป็นตัวร้ายโหลยๆแล้วทำไม? ผมจะช่วยน้องนางเอก(อวย)ของผมเอง!! << 0 >> รู้สึกว่าโลกเราช่วงนี้จะฮิตต่างโลกกันสินะ? ถ้าจำไม่ผิดนวนิยายประเภทไลทโนเวลของญี่ปุ่นในยุค 2020 จะฮิตกันเอาเรื่องเลย ขนาดผมก็เคยอ่าน หรือเคยดูอนิเมที่ดัดแปลงจากนิยายมาอีกทีไม่น้อยเลย ใช่ มันค่อนข้างสนุกเลย อาจจะเป็นเพราะมันช่วยสนองนีทให้ผมก็ได้ เพราะปกติผมมักจะเป็นผู้แพ้เป็นประจำทั้งๆที่พยายามากแล้ว พอได้เห็นคนๆหนึ่งประสบความสำเร็จอย่างสวยงาม ซึ่งนั่นก็คือพระเอกมันก็ชวนให้รู้สึกภาคภูมิใจในตัวเขาด้วย พร้อมไปกับสาวๆในฮาเร็มของแกด้วยอะนะ แต่ด้วยความที่เป็นตลาดที่ใหญ่ ทำให้มีหลายความเห็นตามไปด้วย หลายครั้งที่นิยายแนวนี้จะถูกวิจารย์ในเชิงไม่ดี อาทิเช่น ส้ำซากจำเจ เดาทางง่าย ตัวละครผู้หญิงง่าย ทุกอย่างง่ายไปหมด บางเม้นต์ก็ร้ายแรงขนาดบอกว่า ‘นี่ไม่ใช่นิยายแต่เป็นสินค้า’ อืม ถ้าในมุมผมก็ไม่ได้รังเกียจอะไรหรอก ออกไปในทางชอบด้วยซ้ำ แต่ขอติหน่อยเถอะ ตัวร้ายส่วนใหญ่ในเรื่องแนวนี้โคตรจะไม่น่าให้อภัย คนอะไรมันจะเลวได้ขนาดนั้น เลวถึงแก่นแท้เลยพวกตัวร้ายในนิยายต่างโลกเนี่ย ไม่น่าให้อภัยที่สุด โง่ก็โง่ กระจอกก็กระจอกชิบหายเลย ไร้ความคิดความอ่าน กลับตัวก็ไม่เป็น

Recommended Series

Comment

Options

not work with dark mode
Reset