เกิดใหม่เป็นสาวน้อยชนบท [特工狂妃:农妇山权有点田 – ตอนที่ 248 เป็นการโต้ตอบที่ยอดเยี่ยม

ตอนที่ 248 เป็นการโต้ตอบที่ยอดเยี่ยม

ในตอนนี้มีบุรุษท่าทางสง่าในชุดหรูหรานั่งดื่มน้ำชาอยู่ภายในโรงเตี๊ยมเทียนจู และคนใช้ที่อยู่ด้านข้างก็ถามขึ้นมาว่า “องค์ชายสาม พวกเราควรไปหยุดพวกเขาดีหรือไม่ มันจะเป็นละครที่ดีหรือไม่ดีก็ไม่อาจรู้ได้! อาจจะทำให้ให้สายตาของท่านเสียหายได้”

“ไม่ต้องไป” ฉีเฉิงเฟิงเอ่ยออกมาเบา ๆ พร้อมรอยยิ้มบนปาก “เอาขนมไปแจกที่นั่น! ยิ่งคนเยอะก็ยิ่งดี!”

ฉีเฉิงเฟิงสามารถจำได้อย่างรวดเร็วว่านั่นคือซูหวานหว่าน เขาเคยได้ยินข่าวลือของนางมาก่อนหน้านี้แล้ว เขาไม่พอใจเป็นอย่างมากและกำลังมองหาวิธีที่จะโต้กลับ แต่คิดไม่ถึงเลยว่าซูหวานหว่านจะลงมือเองภายในวันนี้! สิ่งที่นางกำลังทำอยู่เขาก็ได้ประโยชน์มาก รอยยิ้มจาง ๆ ปรากฏออกมาพร้อมกับมองไปยังภาพเงาด้วยความคาดหวังเล็กน้อย

ในขณะนี้ ตัวละครเงาสีดำบนผืนผ้านั้นได้เริ่มแสดงภาพที่ไม่เหมาะสมสำหรับเด็กขึ้นมา ทุกคนที่มารอชมต่างหน้าแดงขึ้นมาด้วยความเขินอาย ซูหวานหว่านแกล้งมานั่งปะปนอยู่ในกลุ่มฝูงชนและร้องตะโกนออกมาโดยเลียนแบบเสียงของคนอื่น แสร้งทำเป็นประหลาดใจว่า “โอ้ สวรรค์! ดูเหมือนข้าจะจำผู้หญิงคนนั้นได้! ปิ่นปักผมบนหัวของนางดูเหมือนจะคล้ายกับคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลเฉียวที่ออกไปเที่ยวกับองค์ชายสามในวันนั้นจริง ๆ!”

เมื่อทุกคนได้ยินก็เข้าไปเพ่งดูใกล้ ๆ และก็พบว่ามันคือความจริง พวกเขาทั้งหมดก็เริ่มให้ความสนใจกันขึ้นมาทันที แต่ก็ไม่ได้พูดขัดอะไรออกมา พวกเขาก็จ้องไปที่ผืนผ้าใบและสังเกตเงาของตัวละครนั้นดี ๆ อีกครั้ง!

เมื่อเห็นว่าถึงเวลาแล้ว ซูหวานหว่านก็พูดขึ้นมาอีกครั้งว่า “วันนี้ข้าได้ยินมาว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลเฉียวและองค์ชายนัดพบกันเป็นการส่วนตัวที่โรงเตี๊ยมห้องห้าศูนย์สอง! พวกเขาทั้งสองคนร้อนแรงกันมาก!”

เมื่อทุกคนได้ยินแบบนี้ก็ยิ่งตื่นเต้นขึ้นไปใหญ่ที่มาเจอเรื่องเด่นประเด็นร้อนเช่นนี้!

ว่าแล้วก็ไม่รอช้า พวกเขาแอบเข้าไปในโรงเตี๊ยมทีละคน เด็กภายในโรงเตี๊ยมรู้สึกว่ามีเรื่องแปลก ๆ แต่ก็คิดว่าในโรงเตี๊ยมของพวกเขาก็ไม่ได้มีอะไรจึงไม่ได้สนใจมากนัก

ทันใดนั้นตัวละครสองคนบนผืนผ้าก็หยุดเคลื่อนไหว! เงาสีดำจำนวนมากปรากฏขึ้น! พร้อมกับล้มลง แล้วตั้งขึ้นมายืนใหม่โดยที่ยังไม่ได้เคลื่อนไหวอะไร!

ในเวลานี้ที่หน้าประตูห้องห้าศูนย์สอง ซูหวานหว่านได้เห็นสถานการณ์นั้นชัดเจน!

อันที่จริงสถานการณ์นี้เป็นไปตามที่นางคาดเดา ทุกคนเดินเข้าไปในโรงเตี๊ยมและตั้งใจที่จะไปยังที่แห่งหนึ่งโดยที่พวกเขาไม่ต้องพูดหรือนัดหมายอะไรกัน พวกเขาแอบย่องเข้าไปอย่างเบา ๆ และหยุดที่หน้าประตูห้องพักเลขที่ห้าศูนย์สอง!

ไม่รู้ว่าใครเป็นคนริเริ่มเจาะรูบนกระดาษที่หน้าประตู คนอื่นจึงพากันเจาะกระดาษที่ประตูบ้างจนสามารถมองเห็นได้ชัดเจน

เมื่อไม่สามารถมองเห็นหน้าคนที่อยู่ในห้องได้พวกเขาก็รู้สึกใจร้อนขึ้นมา และอยากที่จะเห็นชัด ๆ ว่าเป็นใคร! ทันใดนั้นคนที่อยู่ด้านหน้าสุดก็ถูกเบียดจากด้านหลังทำให้ประตูห้องถูกเปิดออกโดยทันที!

ทำให้คนที่ออกันอยู่หน้าประตูล้มทับกันเป็นกอง คนทั้งสองคนที่อยู่ในห้องก็หยุดกระทำทันที!

เมื่อชายที่ล้มลงก็เงยหน้าขึ้น เห็นหญิงสาวจ้องมองมาที่พวกเขาและตกใจเมื่อเห็นใบหน้าของคนที่ล้มลงมา หนึ่งในกลุ่มคนก็ร้องตะโกนออกมาว่า “ว้าว! นี่คือคุณหนูใหญ่ตระกูลเฉียว เฉียวหน่วนอวี้จริงด้วย ๆ!”

อีกคนก็อดไม่ได้ที่จะพูดออกมาว่า “รูปร่างของนางไม่เลวเลย! แต่องค์ชายสาม…”

องค์ชายสามอะไร! เมื่อชายคนนั้นพูดออกมาเขาก็ต้องตกใจทันที เดิมทีคิดว่าจะเป็นองค์ชายสามและเฉียวหน่วนอี้ที่แอบมาพลอดรักกันก่อนวันแต่งงาน ใครจะไปคิดว่าชายคนนั้นไม่ใช่ฉีเฉิงเฟิง!

แต่มันคือ…ฉีเต๋อหลง! พี่ชายของฉีเฉิงเฟิง องค์ชายรอง!

ทุกคนต่างพากันตกตะลึง EG4YAup2hySgcimq8MkLuB6e34rNB2SF9h94LL1ryzzq “องค์ชายรองคือชายลึกลับคนนั้น หรือว่าจริง ๆ แล้วเขาพลอดรักกับน้องสะใภ้ของตัวเอง เฮ้อ ช่างเป็นเรื่องน่าอับอายของราชวงศ์เสียจริง!”

“ใช่แล้ว! ข้าไม่คาดหวังเลยว่าภายในราชวงศ์จะมีคนแบบนี้ด้วย! ถุย! หากข้าเป็นองค์ชายสาม ข้าจะต้องร้องไห้ไปหลายวันและหลายคืนเพื่อบรรเทาความเจ็บปวดนี้!”

“…”

เมื่อได้ยินแบบนี้ ซูหวานหว่านก็อดไม่ได้ที่จะปิดปากและหัวเราะออกมาเบา ๆ หญิงสาวมองเฉียวหน่วนอวี้ด้วยสายตาเย้ยหยัน ดูสิว่านางจะเป็นอย่างไรในวันพรุ่งนี้!

ทันใดนั้น ก็มีคนมากมายเข้ามามุ่งดู ซูหวานหว่านรีบออกไปจากที่นั่นทันทีและได้ยินว่าประตูห้องถูกปิดโดยฉีเต๋อหลง หลังจากที่นางเดินออกไปได้ไม่นาน เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ก็ถูกเล่าต่อกันไปเป็นทอด ๆ

ซูหวานหว่านนำความฉลาดของตนออกมาใช้ พรุ่งนี้ชีวิตพวกเขาทั้งสองคนจะต้องพังทลายลง! นางจัดการเรื่องนี้ได้อย่างยอดเยี่ยม!

ซูหวานหว่านเดินก้มหน้ามองดูถนนพร้อมกับส่งเสียงฮัมเพลงออกมา จู่ ๆ ก็มีร่างของชายคนหนึ่งมาขวางเอาไว้ พอนางเดินไปทางขวาเขาก็เดินทางขวา พอนางเดินซ้ายเขาก็เดินไปทางซ้ายทันที เพื่อขวางนางไม่ให้เดินต่อ

ซูหวานหว่านเลยก้มศีรษะลงมองดู เห็นว่าชายคนนั้นสวมรองเท้ากำมะหยี่จากหนังกวางสีเหลือง ปักใบไผ่ที่มุมเสื้อผ้า และลวดลายเมฆที่ทำจากด้ายสีทอง การแต่งตัวดูมีภูมิฐานและสง่างามมาก

หลังนางเงยหน้าขึ้นมาสบตาชายคนนั้น ซูหวานหว่านก็พลันจำแววตานี้ได้ดี นางรู้สึกตื่นตระหนกแต่คิดได้ว่าตัวเองสวมหน้ากากเอาไว้ จึงพูดออกมาเย็นชาว่า “คุณชาย ได้โปรดหลีกทางด้วย อย่ามาขวางทาง…”

“แม่นาง ข้า…”

“องค์ชายสาม ได้โปรดอย่าเรียกข้าแบบนั้นอีก ข้าเป็นเพียงแค่สาวสามัญชน เป็นชาวนาธรรมดา ข้าไม่คู่ควรกับท่าน ได้โปรดอย่าทำเช่นนี้ อย่ามายุ่งกับข้าเลย” ซหวานหว่านพูดออกมา พร้อมกับจ้องมองไปที่ฉีเฉิงเฟิงอย่างเย็นชา ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความผิดหวัง!

ใครจะคิดว่าการไล่ตามภรรยาของตัวเองจะยากเย็นเพียงนี้! ฉีเฉิงเฟิงเกิดความรู้สึกลังเล แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถเร่งรีบทำให้นางกลับคืนมาได้ ดังนั้นตอนนี้เขาจะต้องทำช้าๆ ให้นางค่อย ๆ กลับมาเป็นเหมือนเดิม!

ฉีเฉิงเฟิงถอนหายใจและกล่าวว่า “แม่นางซู มีคนต้องการเจอเจ้า และข้าคิดว่าเจ้าเองก็อยากจะพบคนคนนั้นอยู่เหมือนกัน ทำไมเจ้าไม่… ไปพบกับเขาพร้อมข้าในตอนนี้ เจ้าจะว่าอย่างไร?”

ไปกับฉีเฉิงเฟิงงั้นเหรอ ใครจะไปรู้กันว่านี่ไม่ใช่แผน!

ซูหวานหว่านพูดปฏิเสธออกมาทันทีว่า “ข้าต้องขอโทษด้วย ข้ากำลังยุ่งมากเพราะจะกลับไปปรนนิบัติรับใช้สามีของข้า องค์ชายสามควรกลับไปดูแลนางสนมของท่าน! ตอนนี้นางคงจะนอนอยู่ในอ้อมแขนของคนอื่นแล้ว! ท่านยังมีอารมณ์มาเกี้ยวพาราสีสาวน้อยอยู่อีกรึ?”

เมื่อพูดจบซูหวานหว่านก็หันหลังกลับและเดินจากไปทันที ฉีเฉิงเฟิงเดินตามไปด้วยความโมโห แต่ซูหวานหว่านกลับกระโดดขึ้นไปที่มุมบนหลังชายคาและหนีไป

ฉีเฉิงเฟิงมองไปที่แผ่นหลังของซูหวานหว่าน พร้อมกับถอนหายใจออกมา “ข้าคงจะต้องไปขอให้ฮวงอวี๋อีมาดูอาการฮูหยินเฉียวเสียแล้ว”

หลังจากพูดจบ ฉีเฉิงเฟิงก็เดินจากไปเช่นกัน

ส่วนอีกด้าน ซูหวานหว่านเดินทางกลับมาถึงบ้านตระกูลถัง ซูหวานหว่านเดินเข้าไปยังห้องพักที่คุณชายถังได้จัดเอาไว้ให้ แต่เมื่อนางผลักประตูเข้าห้องมา ก็เห็นคนนอนฟุบอยู่บนโต๊ะในห้องของนาง!

ซูหวานหว่านเดินเข้าไปมองใกล้ ๆ ก็เห็นว่าคนคนนั้นคือคุณชายถัง

ทำไมจู่ ๆ เขาถึงมาอยู่ในห้องพักของนาง ซูหวานหว่านครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ โดยคิดว่าจะต้องมีเรื่องบางอย่างที่สำคัญมาก ดังนั้นนางจึงจุดเทียนไข และปลุกตัวคุณชายถังให้ตื่นขึ้นมา

“แม่นางซู ในที่สุดเจ้าก็กลับมา!” ทันทีที่คุณชายถังตื่นขึ้น แขนของเขาก็พลาดไปโดนน้ำตาของเทียนไข จนเขารู้สึกสะดุ้งเล็กน้อยพร้อมกับขมวดคิ้ว แล้วกัดริมฝีปากล่างเบา ๆ พลางถอนหายใจออกมาราวกับว่าเขากำลังตัดสินใจบางอย่างอยู่ “ซูหวานหว่าน ข้าเกรงว่าแผนของเราคงจะมีการเปลี่ยนแปลง”

“เกิดอะไรขึ้น?” ซูหวานหว่านเลิกคิ้วถามออกมา

“หมอส่วนตัวของยายข้า บอกว่านางอาจจะอยู่ได้ไม่ถึงสามวัน นางต้องการให้พวกเราแต่งงานกันในพรุ่งนี้ เอ่อ…” คุณชายถังกล่าวออกมา แต่เขาไม่กล้าเงยหน้าขึ้นเพราะกลัวว่าซูหวานหว่านจะไม่ตอบตกลง

เมื่อซูหวานหว่านเห็นท่าทางของคุณชายถัง ซูหวานหว่านก็คิดว่าฉีเฉิงเฟิงจะได้ไม่ต้องเข้ามาพัวพันกับนางอีก นางเลยตอบตกลง คุณชายถังจึงหยิบชุดเจ้าสาวและผ้าคลุมศีรษะออกมาพร้อมพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็ใส่ชุดนี้เช้าวันพรุ่ง และข้าจะส่งคนใช้มาช่วยเจ้าอาบน้ำ เมื่อไก่ขันยามเช้าตรู่ พิธีแต่งงานจะเริ่มทันที…”

“ตกลง” ซูหวานหว่านตอบกลับไปอีกครั้ง และคุณชายถังก็เดินออกไป เมื่อปิดประตูสนิท ซูหวานหว่านไม่รู้เลยว่าคุณชายถังกำลังเผยรอยยิ้มที่น่ากลัวออกมา

วันรุ่งขึ้น ซูหวานหว่านสวมชุดแต่งงานแล้วนั่งลงที่โต๊ะเครื่องแป้งโดยหันหลังให้กับประตู เมื่อคนรับใช้ในเรือนเดินเข้ามา พอนางเห็นซูหวานหว่านก็ตกใจ “แม่นางซู เจ้าเป็นคู่หมั้นของคุณชายถังรึ ทำไมเจ้าถึงรีบแต่งงานนัก ไม่ใช่ว่าหวังเงินของคุณชายถังหรอกนะ”

“ข้าเคยเห็นมาสองสามครั้งแล้ว หน้าตาก็ธรรมดา! แต่พอมามองดูตอนนี้แล้วยิ่งธรรมดามาก!”

“..”

ซูหวานหว่านขมวดคิ้ว นางรู้สึกงุนงง คุณชายถังกำลังจะทำอะไรกันแน่?

**ประกาศด่วนจากEnjoyBook**

กิจกรรม May Day Enjoy 300% อัประห่ำรับวันแรงงาน

(ระยะเวลากิจกรรม 29 เม.ย. – 2 พ.ค. 65 )

อัปตอนเพิ่ม สูงสุด 156 ตอน

เกิดใหม่เป็นสาวน้อยชนบท [特工狂妃:农妇山权有点田

เกิดใหม่เป็นสาวน้อยชนบท [特工狂妃:农妇山权有点田

Status: Ongoing
อ่านนิยายเรื่อง เกิดใหม่เป็นสาวน้อยชนบท [特工狂妃:农妇山权有点田ครั้นวสันตพิรุณเพิ่งผ่านพ้น ท้องฟ้าก็กลับมาแจ่มใสดังเดิม เมฆหมอกขาวบางเบาลอยล่องเหนือแนวบรรพต ก่อเกิดเป็นภาพทิวทัศน์อันตระการตา ในภาพนั้นมีทั้งต้นไม้ ใบหญ้า และผู้คน ‘ซูหวานหว่าน’ ก็เป็นหนึ่งในบุคคลที่ปรากฏอยู่ในภาพทิวทัศน์นั้น นางเพิ่งขุดผักป่าขึ้นมาเต็มตะกร้าและกำลังจะตรงกลับบ้าน “พี่หญิง!” ทันใดนั้นเอง เด็กชายวัยกระเตาะผู้หนึ่งก็รีบวิ่งมาหา พร้อมทั้งตะโกนเรียกนางไปด้วย “ช้า ๆ ก็ได้” ซูหวานหว่านมองไปที่น้องชายตัวแสบของตนพร้อมกับระบายยิ้มให้ ซูจิ่นหมิงกลับไม่มีทีท่าว่าจะวิ่งช้าลงแต่อย่างใด เขายังคงวิ่งตรงเข้ามาหาซูหวานหว่านอย่างรีบร้อน

Comment

Options

not work with dark mode
Reset