เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) – ตอนที่ 26 โจวหรงหรง

แต่งงานมาสามปี วันนี้กลายมาเป็นผู้บริหารเต็มตัว เย่เฉินก็ออกจะตื่นเต้นไม่น้อย

แต่จุดที่ทำให้เขาตื่นเต้นนั้นไม่ใช่เพราะสถานะประธานผู้บริหารของเขา

เขาเกิดมาในครอบครัวที่ร่ำรวย ความรู้สึกที่เหมือนตนเองสูงส่งอยู่เหนือผู้อื่นนั้น เขาสัมผัสมันจนเบื่อเสียแล้ว

แต่สาเหตุที่เขาตื่นเต้นก็คือรองผู้บริหารของบริษัทนั้น คือหญิงสาวที่ทำให้ชายทั้งอวิ๋นโจวต้องเป็นบ้าอย่างฉินหงเหยียน!

พอมาถึงห้องโถงชั้นแรกในตึก เขาพบว่าที่นี่มีประตูนิรภัย

อวิ๋นโจวเป็นเมืองลำดับต้นๆ ของประเทศ เทคโนโลยีที่ใช้นั้นถือเป็นเทคโนโลยีระดับสูงแค่ประตูนิรภัยก่อนเข้าที่ทำงานก็เป็นระบบสแกนรอยนิ้วมือและใบหน้า

ทว่าเย่เฉินเพิ่งมาทำงานวันแรกจึงยังไม่มีข้อมูลของลายนิ้วมือและใบหน้า

ดังนั้นเขาจึงใช้บัตรที่พ่อบ้านฟางให้มาสแกนแทน ถึงได้เข้าไปภายในตึกได้อย่างราบรื่นแล้วขึ้นลิฟต์ไป

พอมาถึงชั้นที่เป็นออฟฟิศของผู้บริหารก็พบว่ายังไม่มีคน เขาหยิบกุญแจออกมาเปิดประตูแล้วเข้าไปในห้องทำงานเพื่อดูเอกสาร

…..

ในเวลาเดียวกัน คนที่ฟางเชาส่งมาติดตามเย่เฉินก็รายงานกับผู้เป็นเจ้านาย

“คุณฟางครับ เย่เฉินเข้าไปในตึกสำนักงานของบริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ปที่ตั้งอยู่ในเขต CBD[1]”

“อะไรนะ?”

ฟางเชาในตอนนี้ยังคงนอนอยู่บนเตียง แต่พอได้ยินว่าเย่เฉินไปที่บริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ปก็งุนงง

“เย่เฉินไปทำอะไรที่นั่น? เมื่อวานคุณฉินที่เป็นผู้บริหารของบริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ปเพิ่งบอกว่าจะตัดหนทางทำมาหากิจของเย่เฉิน ไม่ใช่ว่าเขาจะไปล้างแค้นคุณฉินนะ?”

เมื่อวานฟางเชาได้เบอร์โทรศัพท์ของฉินหงเหยียนตอนงานวันเกิดคุณนายหวัง ในฐานะที่เป็นผู้ชาย เขาเองก็โดนอีกฝ่ายดึงดูดเช่นกัน!

หากสามารถขึ้นเตียงร่วมอภิรมย์กับอีกฝ่ายได้สักครั้ง ต่อให้ต้องอายุสั้นลงสิบปีเขาก็ยินดี!

เสียดายก็แต่เขารู้ว่าฉินหงเหยียนไม่มีทางเหลือบแลเขา

ฟางเชากดโทรหาฉินหงเหยียน

โทรศัพท์ดังอยู่สักพัก ฉินหงเหยียนถึงจะกดรับสาย แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงงัวเงีย “ใคร?”

ฟางเชากล่าวอย่างเป็นมิตร “คุณฉิน ผมฟางเชาครับ งานวันเกิดคุณนายหวังเมื่อวานเราเคยดื่มด้วยกัน”

ฉินหงเหยียนส่งเสียงตอบรับแล้วถาม “คุณฟางโทรหาฉันเช้าขนาดนี้มีอะไรหรือคะ?”

ฟางเชากล่าวด้วยน้ำเสียงร้อนรน “คุณฉิน คุณยังจำเขยที่แต่งเข้าบ้านฝ่ายหญิงคนนั้นไหม? เมื่อวานพวกเราสนับสนุนตระกูลหวังตัดทางทำมาหากินของเขา ตอนนี้หมอนี่มันขึ้นไปบนออฟฟิศของคุณตั้งแต่เช้าแล้ว ผมว่ามันคงกะไปล้างแค้นคุณ!”

ฉินหงเหยียนหัวเราะคิก “ไม่ต้องกังวล ที่ตึกมีประตูนิรภัย แถมยังมีรปภ. เขาขึ้นไปไม่ได้หรอกค่ะ”

ฟางเชากล่าว “คนที่ผมส่งไปบอกผมว่าหมอนั่นมีบัตรแล้วผ่านเข้าประตูออฟฟิศคุณไปแล้ว! ตอนนี้ไม่แน่ว่าเขาอาจจะซ่อนตัวอยู่ในออฟฟิศของคุณแล้ว หากว่าคุณขึ้นไปแล้วเกิดอันตรายถึงชีวิตขึ้นมา!”

“อะไรนะ? ทำไมเขาถึงมีบัตรของบริษัทเราได้?”

ฉินหงเหยียนผุดลุกขึ้นมานั่งด้วยความตกใจ ผ้าห่มที่คลุมกายก็ร่วงผล็อยตามลงมา ทำให้วงแขนและไหล่ขาวผุดผาดปรากฏขึ้น

หากมีชายหนุ่มคนใดเห็นภาพตรงหน้าคงเลือดกำเดาไหล

ฟางเชาอธิบาย “หมอนั่นขโมยนาฬิกาของตระกูลหวังเอาไปขายได้เงินมาห้าล้านหยวน ตอนนี้รวยจะตาย คนในบริษัทคุณเยอะแยะมากมาย ใช้เงินซื้อก็น่าจะได้บัตรผ่านเข้าออกแล้ว ไม่เห็นมีอะไรแปลกเลย ผมเป็นห่วงคุณนะครับ คุณฉิน คุณสวยขนาดนั้น ถ้าไอ่หมอนั่นเอามีดกรีดคุณเข้า จะชวนให้เสียดายขนาดไหน!”

ฉินหงเหยียนลุกขึ้นยืนอย่างกังวลใจ “ขอบคุณที่คุณเตือนนะคะ เดี๋ยวฉันจะส่งคนไปดูที่บริษัทเดี๋ยวนี้”

“อืม ผมจะไปช่วยคุณที่บริษัทเดี๋ยวนี้เลย พี่หงเหยียน…”

ฟางเชาอาศัยโอกาสนี้เปลี่ยนสรรพนามที่เรียกอีกฝ่ายเป็นพี่หงเหยียน

ฉินหงเหยียนยิ้มน้อยๆ เมื่อเห็นฟางเชาเลียแข้งเลียขาหล่อน แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

จากนั้นฉินหงเหยียนรีบโทรหาเลขาส่วนตัวของตนเองโจวหรงหรหง

“หรงหรง รีบไปที่บริษัท ดูว่ามีบุคคลน่าสงสัยหรือเปล่า ถ้ามีล่ะก็รีบโทรหาตำรวจเลย!”

…..

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

หญิงสาวในเสื้อเชิ้ตขาว กระโปรงสั้นสีดำ บนใบหน้าใส่แว่นตากรอบสีดำกำลังเดินเข้าไปในตึกของบริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ปอย่างรีบร้อน

“อรุณสวัสดิ์ครับ เลขาโจว”

รปภ.ที่กำลังปฏิบัติงานเห็นโจวหรงหรงก็ตาเป็นประกาย

โจวหรงหรงคนนี้ ถึงแม้ว่าจะด้อยกว่าฉินหงเหยียนในทุกด้าน แต่คนอย่างฉินหงเหยียนนั้นดูห่างไกลจากรปภ.อย่างเขาเหลือเกิน

โจงหรงหรงจึงกลายเป็นนางในฝันของเหล่ารปภ.ในตึก

บวกกับโจวหรงหรงเป็นเลขา และมักจะใส่ชุดทำงานเหมือนแอร์โฮสเตส ทำให้ชายหนุ่มอดจินตนาการไปถึงไหนต่อไหนไม่ได้

“ค่ะๆ”

โจวหรงหรงตอบอย่างขอไปทีแล้วรีบร้อนขึ้นลิฟต์ไป

ในที่สุดก็มาถึงชั้นที่เย่เฉินอยู่ โจวหรงหรงก็พบว่าประตูของชั้นนี้ถูกเปิดออกแล้ว

หล่อนยังคิดว่าเป็นเพื่อนร่วมงานคนไหนเสียอีก จึงส่งเสียงทักทายแต่ก็ไม่มีใครตอบรับ

ทันใดนั้นเองหล่อนก็พบว่าในห้องผู้บริหารมีคนนั่งอยู่!

“เขาคือผู้ต้องสงสัยที่คุณฉินพูดถึงหรือเปล่านะ?”

โจวหรงหรงรีบผลักประตูเปิดออกในทันที แล้วถามด้วยความสงสัย “คุณเป็นใคร? เข้ามาได้ยังไง? บุกรุกเข้ามาในบริษัทของเราคิดจะทำอะไร!”

เย่เฉินกำลังดูรายงานของบริษัท เขาชะงักไปเมื่อเห็นโจวหรงหรง

แล้วย้อนถามอีกฝ่าย “แล้วคุณเป็นใคร?”

โจวหรงหรงขยับแว่นตากรอบดำแล้วกล่าว “ฉันโจวหรงหรงเป็นเลขาส่วนตัวของคุณฉิน!”

เย่เฉินกวาดตามองชุดที่แสนจะยั่วยวนของโจวหรงหรง ไม่เข้าใจว่าฉินหงเหยียนที่เป็นผู้หญิง ทำไมถึงได้ชอบเลขาแบบนี้ สภาพแบบนี้ควรจะเป็นที่ชื่นชอบของผู้ชายไม่ใช่เหรอ?

“หรือว่า…ฉินหงเหยียนจะชอบเพศเดียวกัน?”

[1] CBD ย่อมาจาก Central Business District (ย่านศูนย์กลางธุรกิจ)