แค่นาฬิการิชาร์ด มิลล์เรือนเดียว?
พวกภาพวาดและรูปตัวหนังสือโบราณในห้องใต้ดินของตระกูลหวัง?
เย่เฉินไม่แม้แต่จะเหลือบแลของพวกนี้ในสายตาด้วยซ้ำ!
ของเพียงสิ่งเดียวที่เขาอาวรณ์ก็คือฮัวฮัว เจ้าพุดเดิ้ลที่เขาเลี้ยงมาสามปีนั่นต่างหาก เพราะสุนัขตัวนั้นเป็นเพียงสิ่งเดียวในตระกูลหวังที่รู้จักสำนึกบุญคุณ!
หลังจากที่เย่เฉินไปแล้ว ซีกวาและเหล่าลูกน้องของเขาก็เดินคอตกออกจากวิลล่าไป
ซีกวาเพิ่งขึ้นรถ หวังซ่าวเจี๋ยก็วิ่งมา เมื่อครู่ตอนที่ซีกวาถูกเย่เฉินซ้อมนั้นก็ยังไม่ยอมพูดชื่อของหวังซ่าวเจี๋ย เขาจึงตื้นตันใจอย่างมาก
“พี่กวา…ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?” สีหน้าหวังซ่าวเจี๋ยไม่สู้ดีนัก
ซีกวาเห็นหวังซ่าวเจี๋ยก็หัวเสีย “น้องชาย คิดไม่ถึงว่านายจะหางานยากแบบนี้มาให้ฉัน! นายต้องเพิ่มเงินอีกล้านหนึ่ง เพื่อชดเชยค่ารักษาพยาบาลของพี่น้องฉัน!”
หวังซ่าวเจี๋ยกล่าว “เงินไม่ใช่ปัญหา ขอแค่พี่จัดหนักสั่งสอนเด็กเย่เฉินนั่นสักครั้ง พี่กวา…พี่ตั้งใจจะเอาเขาให้ตายเลยใช่ไหม?”
ซีกวาโบกมือ “เอาเถอะ เรื่องนี้ฉันจะต้องเอาคืนให้นายแน่ เร็วเข้า ไปได้แล้ว!”
ซีกวานั่งรถตู้แล้วออกไปอย่างรวดเร็ว
พอออกจากวิลล่าแล้ว ซีกวาก็ถ่มน้ำลายออกนอกหน้าต่าง “แม่งเอ๊ยงานของหวังซ่าวเจี๋ย ตอนนี้ถ้ายังมีลูกน้องจะยอมออกหน้าเองเพื่อเงินแค่สองล้านเหรอ?”
ความจริงแล้วสองปีมานี้ ร้านรวงน้อยใหญ่ที่ซีกวามีถูกสั่งปิดจวนจะหมดแล้ว ตอนนี้เขากำลังขัดสนอย่างยิ่งยวด
ทว่าวันนี้ซีกวาถูกเย่เฉินเหยียดหยามต่อหน้าธารกำนัลแถมตนเองยังโดนอีกฝ่ายหักนิ้ว เขาย่อมอยากล้างแค้นอยู่แล้ว
“รีบจองตั๋วไปไทยให้ฉันใบหนึ่ง!”
ซีกวาจะไปหาท่านหลิว!
……
เย่เฉินกลับมาถึงบริษัท แล้วกำลังเข้าร่วมประชุมตอนเช้ากับผู้บริหารระดับสูงที่ห้องประชุม
ประชุมเช้านี้หลักๆ คือถกเรื่อจะลงทุนในโปรเจกต์ ‘อีผิ่นซือจ๋าย’หรือไม่
ซึ่งผู้บริหารระดับสูงที่ว่านี้รวมฉินหงเหยียนด้วย ซึ่งส่วนมากแล้วต่างก็เห็นด้วยที่จะลงทุนเงินเจ็ดสิบล้านนี้
หนึ่งคือเงินลงทุนไม่มาก สองคือโปรเจกต์นี้ดีมาก หากสร้างเสร็จแล้วจะต้องดึงดูดเศรษฐีในอวิ๋นโจวหรือกระทั่งคนนอกพื้นที่ด้วย
แต่บริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ปได้เพิ่มข้อความลงไปอีกอันในสัญญาความว่า เงื่อนไขในการซื้อบ้านใน ‘อีผิ่นซือจ๋าย’ คือผู้ซื้อจะต้องมีความร่วมมือในด้านธุรกิจกับบริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ปเท่านั้น
บริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ปมีธุรกิจมากมาย การที่พวกเขามีธุรกิจมากแต่ก็ไม่ได้มีคู่แข่งมากมาย ดังนั้นถ้าหากทำความร่วมมือกับครอบครัวนักธุรกิจที่ร่ำรวยพวกนี้ จะต้องเหมือนเสือติดปีกอย่างไม่ต้องสงสัย
ดังนั้นโปรเจกต์นี้ไม่เพียงแต่ส่งผลดีกับตระกูลหวังแต่ยังส่งผลดีกับบริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ปด้วย
แต่โปรเจกต์นี้เป็นไอเดียของเย่เฉิน เขาเองจึงไม่จำเป็นต้องปฏิเสธความคิดของตนเอง
ในห้องประชุมเย่เฉินนั่งอยู่ตรงตำแหน่งผู้บริหารแล้วกล่าว
“ก็ดี ในเมื่อทุกคนต่างก็เห็นด้วย อย่างนั้นตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไปก็เริ่มร่วมมือกับบริษัทอสังหาริมทรัพย์ติ่งเฉิง หงเหยียนคุณให้คนตระกูล…ให้บริษัทอสังหาริมทรัพย์ติ่งเฉิงส่งคนมานำเสนอรายละเอียดคร่าวๆ เกี่ยวกับโปรเจ็กต์นี้ของพวกเขากับผม ผมจะได้ดูแผนของพวกเขาสักหน่อย”
“ค่ะ ฉันจะแจ้งพวกเขาเดี๋ยวนี้” ฉินหงเหยียนกล่าว
หลังจากการประชุมจบลง ฉินหงเหยียนก็รีบโทรหาหวังจื้อเฉียงทันที
ในเวลานั้นคนตระกูลหวังอยู่ในวิลล่าที่เขตซีซานกันทุกคน พวกเขากำลังถกเถียงกันเรื่องสาเหตุที่ตอนนั้นที่คุณปู่ให้หวังเจียเหยาแต่งงานกับเย่เฉิน จะใช่เพราะความสามารถในการเตะต่อยที่โดดเด่นเกินใครของเย่เฉินหรือไม่
แถมจู่ๆ ก็ได้รับสายจากฉินหงเหยียนทำให้หวังจื้อเฉียงดีใจอย่างมาก
“แม่ครับ เมื่อครู่คุณฉินโทรหาผม บอกว่าทางบริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ปเห็นด้วยที่จะลงทุนในโปรเจกต์เจ็ดสิบล้านของพวกเราแล้ว! แต่ว่าให้ผมไปนำเสนอโปรเจ็กต์นี้ต่อหน้าพวกเขา พวกเขาอยากจะรู้ว่าเราเตรียมตัวกันเป็นยังไงบ้าง ”
คุณนายหวังตื่นเต้นอย่างยิ่ง “ดีมาก ได้ร่วมงานกับบริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ปถือเป็นการพัฒนาที่ก้าวกระโดดของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ติ่งเฉิงของเราแล้ว!
“…จื้อเฉียง แกต้องทำให้เต็มที่ ให้คุณเย่ประทับใจ แล้วต่อไปในอนาคตเราจะได้ร่วมมือกับบริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ปอีก!”
หวังจื้อเฉียงกล่าว “ครับแม่ ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”
หวังหยวนหยวนกระซิบ “พ่อคะ พ่อช่วยสังเกตคุณเย่ให้ละเอียดๆ ที ได้ยินมาว่าเขาทั้งหนุ่มทั้งหล่อไม่เหมือนผู้บริหารคนอื่น”
หวังเจียเหยาเห็นหวังหยวนหยวนใบหน้าสดใสเบิกบาน ก็รู้ว่าหวังหยวนหยวนเกิดความคิดอะไรแน่ๆ จึงกล่าวว่า
“หยวนหยวน คุณเย่จะหล่อขนาดไหน ก็เป็นดอกไม้ที่มีเจ้าของ ลืมไปแล้วเหรอว่าคุณฉินน่ะคบกับคุณเย่อยู่?”
หวังหยวนหยวนกลอกตา “เกี่ยวอะไรกับพี่? เป็นแฟนกันยังไม่ได้แต่งงานกันสักหน่อย อีกอย่างฉันอายุน้อยกว่าฉินหงเหยียน หุ่นก็ดีกว่า แล้วทำไมจะแย่งคุณเย่มาไม่ได้?”
หวังซ่าวเจี๋ยรีบออกตัวแทนน้องสาว “นั่นสิ ฉันสนับสนุนน้องสาวเรา เจียเหยาได้ยินว่าเธอถูกฉินหงเหยียนตบมาไม่ใช่เหรอ หยวนหยวนจะแย่งแฟนของฉินหงเหยียนมา เธอน่าจะสนับสนุนน้องเราสิถึงจะถูก!”
กระทั่งคุณนายหวังก็ยังพยักหน้าแล้วกล่าว “ความคิดของหยวนหยวนน่ะถูกแล้ว ผู้ชายดีๆ ขาดแคลนจะตาย อยากครอบครองก็ต้องแย่งมา หยวนหยวนเดี๋ยวแกไปเจอคุณเย่ที่บริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ปกับพ่อแกแล้วกัน”
“หา! จริงเหรอเนี่ย? ขอบคุณค่ะคุณย่า! คุณย่าจงเจริญ!”
หวังหยวนหยวนกระโดดขึ้นมาด้วยความดีใจ แล้วหอมเข้าที่หน้าอันเต็มไปด้วยริ้วรอยของคุณนายหวังฟอดหนึ่ง
ครอบครัวหวังจื้อหย่วนที่อยู่ด้านข้างรู้สึกสะเทือนใจอย่างมาก
โปรเจกต์ ‘อีผิ่นซือจ๋าย’ หวังเจียเหยาเป็นคนเสนอก่อนชัดๆ แต่วันนี้หวังจื้อเฉียงกลับได้เป็นคนรับผิดชอบไปเสียได้
หวังเจียเหยาคับแค้นใจจึงกล่าว “ฉันก็จะไปด้วย”
ซูหลานรีบออกตัวแทนลูกสาว “จริงด้วย ให้เจียเหยาไปด้วยเถอะค่ะ ไม่ต้องพูดถึงความสามารถด้านอื่นของลูกสาวฉัน แค่พูดเรื่องความงดงามเจียเหยาเป็นถึงสาวงามอันดับหนึ่งในอวิ๋นโจวเชียว! อีกอย่างตอนนี้ก็หย่าแล้ว แถมยังโดนนังแพศยาฉินหงเหยียนตบเข้าไปอีก ฉันขอสนับสนุนให้เจียเหยาไปแย่งคุณเย่มาจากฉินหงเหยียนค่ะ!”
“อี๋” หวังหยวนหยวนกล่าวอย่างหงุดหงิด “พวกอาได้ส่องกระจกบ้างไหมคะเนี่ย? พี่เป็นผู้หญิงที่หย่าแล้ว คุณเย่จะยอมรับผู้หญิงที่เคยแต่งงานแล้วหรือไง?”
คุณนายหวังเองก็ออกตัวแทนหวังเหยาเหยา “หยวนหยวนพูดถูก ถึงเจียเหยาจะสวยนักหนา แต่ฉันตั้งใจจะจับคู่คุณเย่กับหยวนหยวน เจียเหยาแกไปหาฟางเชาเถอะไป”
หวังเจียเหยาสะเทือนใจ ตอนนอกใจสามีหล่อนภาคภูมิใจอย่างยิ่งที่ได้เจอคนที่คู่ควรกับตนเองอย่างฟางเชา
แต่ตอนนี้พอเทียบกับคุณเย่แล้วฟางเชาดูด้อยกว่าอย่างเห็นได้ชัด
แล้วหวังจื้อเฉียงและหวังหยวนหยวนมาถึงบริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ปอย่างรวดเร็ว
เพราะเย่เฉินกำลังเจอแขกคนอื่น จึงให้เลขาโจวจัดแจงให้พวกเขารอที่ห้องรับแขก แล้วกำชับอีกฝ่ายว่าไม่ต้องรินน้ำชาให้พวกเขา
คนตระกูลหวังโดยเฉพาะอย่างยิ่งครอบครัวหวังจื้อเฉียงนั้นใจแคบกับเขาอย่างยิ่ง
วันนี้ถึงคราวที่เขาได้เป็นเจ้าภาพ เย่เฉินไม่มีทางให้พวกเขาได้ดื่มชาดีๆ แน่
ในห้องรับแขก
ชุดกี่เพ้าสีแดงส่งร่างกายที่แสนเซ็กซี่ของหวังหยวนหยวนให้โดดเด่น ทำให้เห็นความงดงามของเจ้าตัวจนชายทุกคนต้องหลงใหล
ทว่าหวังหยวนหยวนเหมือนจะไม่ใคร่พอใจกับชุดนี้นัก “พ่อคะ ทำไมพ่อต้องให้หนูใส่ชุดกี่เพ้าด้วย? ก็แค่แหวกสูงเองแต่ห่ออย่างอื่นเสียมิดเลย พ่อก็รู้ไม่ใช่เหรอคะว่ารูปร่างของลูกสาวพ่อเนี่ยดีขนาดไหน? เฮอะ”
