“ภรรยาของบอส?”
สรรพนามนี้ทำให้เย่เฉินสับสน
“ว่าที่ภรรยาของบอสผมคือใคร?” เย่เฉินกล่าวถาม
หวังจื้อเฉียงส่ายหน้าแล้วกล่าว “แกนี่มันทึ่มจริงๆ ตอนนี้แกเป็นพนักงานของบริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ปใช่ไหมล่ะ? ถ้าอย่างนั้นบอสแกก็คือคุณเย่ ว่าที่ภรรยาของคุณเย่ก็คืออดีตน้องเมียของแก ลูกสาวของฉันหวังหยวนหยวนไงล่ะ! ตระกูลของเราตั้งใจให้หวังหยวนหยวนเกี่ยวดองกับบริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ป ถ้าเรื่องนี้สำเร็จลุล่วง แกก็จะกลายเป็นครอบครัวเดียวกันกับพวกเราอีกแล้ว ฮ่าๆ แกนี่ดวงสมพงศ์กับตระกูลหวังเราจริง”
เย่เฉินมองอดีตน้องเมียตนเองด้วยความตกใจ “ผมถามคุณนิดนึงนะ น้องหยวนหยวนมั่นใจขนาดนี้เลยเหรอว่าคุณเย่จะชอบคุณเนี่ย? ”
เย่เฉินเพิ่งจะพ้นจากนรกของตระกูลหวังโดยการหย่ากับหวังเจียเหยา นี่เพิ่งจะกี่วันเองดันไปเข้าตาหวังหยวนหยวนได้!
ชาติก่อนเย่เฉินติดค้างตระกูลหวังเท่าไหร่กัน ชาตินี้ถึงได้โดนผู้หญิงตระกูลหวังเกาะแข้งเกาะขาไม่เลิก?
หวังหยวนหยวนตะโกนเสียงกร้าว “แต่ผู้ชายทุกคนไม่มีทางจะไม่รู้สึกอะไรกับฉัน! ฉันน่ะบริสุทธิ์ผุดผ่อง แฟนก็ไม่เคยมี ขอแค่ฉันรุกสักหน่อย คุณเย่ต้องชอบฉันแน่ แล้วอีกอย่างฉันสงสัยมาโดยตลอดว่าคนที่ส่งกำไลหยกราคาแพงนั้นที่งานวันเกิดคุณย่าน่าจะเป็นคุณเย่! ฉันตั้งใจว่าจะกลับไปตรวจสอบให้ดีๆ บางทีคุณเย่อาจจะเป็นแฟนคลับฉันมาตั้งนานแล้ว! ”
เย่เฉินยิ้มน้อยๆ คิดไม่ถึงว่าอดีตน้องเมียตนเองจะเชื่อมั่นในตนเองแบบนี้
ทว่าพอคิดอย่างละเอียดแล้ว แฟนคลับในโซเชียลของหล่อนก็มีเยอะยะขนาดนั้น ได้รับข้อความจากผู้ชายนับพันทุกวันเป็นอย่างน้อยคงมากพอจะทำให้ผู้หญิงแทบทุกคนเกิดลำพองใจขึ้นมา
เห็นหวังหยวนหยวนพูดเรื่องงานวันเกิดอีกครั้ง เย่เฉินก็กล่าวว่า “ไม่ต้องตรวจสอบแล้ว คุณเย่จากบริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ปเป็นคนให้มา”
“อ้อ!”
หลังจากได้ยินเย่เฉิน หวังหยวนหยวนก็กระโดดผลุงขึ้นมาอย่างตื้นตันใจ หญิงสาวคว้าเสื้อผ้าของเย่เฉินแล้วกล่าวอย่างตื่นเต้น
“จริงเหรอ? จริงเหรอเนี่ย? คุณเย่เป็นคนให้มาจริง ๆ เหรอ? ฉันว่าแล้วว่าเซ้นส์ฉันแม่นมาก! พ่อคะ พ่อได้ยินไหม? คุณเย่เขาชอบหนูจริงๆ!”
หวังจื้อเฉียงเองดีใจจนพูดไม่ออก ผู้บริหารของบริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ปให้ของขวัญที่มีมูลค่าขนาดนี้ให้ตระกูลหวัง ถ้าไม่ใช่เพราะหวังหยวนหยวนแล้วจะเป็นเพราะใคร!
หวังจื้อเฉียงกล่าวด้วยความดีใจ “คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าพ่อจะได้ลูกเขยเป็นผู้บริหารของบริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ป! พ่อจะรีบกลับไปบอกแม่เลย แม่จะต้องดีใจมากแน่!”
เย่เฉินมองหวังจื้อเฉียงแล้วแค่นเสียงอย่างขยะแขยง ผู้บริหารของบริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ปเป็นเขยตระกูลหวังมาตั้งสามปีแล้ว!
แต่พวกคุณไม่เคยทำดีกับเขาเลยสักครั้ง!
อยากจะให้เย่เฉินแต่งกับคนตระกูลหวังอีกรอบ ฝันไปชัดๆ!
หวังหยวนหยวนอยากจะเจอคุณเย่จนแทบรนทนไม่ไหว หล่อนคว้าเสื้อเย่เฉินแล้วถาม “คุณเย่อยู่ไหน? ฉันอยากเจอเขา”
เย่เฉินกล่าว “เขาพบแขกอยู่ในห้องรับแขก”
บริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ปใหญ่ขนาดนี้ มีห้องรับแขกหลายห้องก็ไม่ได้ประหลาดอะไร หวังหยวนหยวนจึงไม่ได้คิดมากแล้วถามต่อ
“นานขนาดนี้แล้วทำไมยังไม่มา แขกติดพันหรือเปล่านะ?”
เย่เฉินหยักหน้า “อืม แขกเป็นพ่อลูกคู่หนึ่ง คนพ่อน่ะชอบดูถูกคนอื่น ส่วนลูกสาวก็พอดูได้ แต่งตัวสวยดีทีเดียวคงตั้งใจจะอ่อยคุณเย่น่ะ คิดว่าเขาคงผละตัวออกมาเร็วๆ นี้ไม่ได้”
หวังหยวนหยวนได้ยินเข้าก็โกรธมาก “ผู้หญิงคนนี้ชั้นต่ำจริงๆ! คิดไม่ถึงว่าจะทำเรื่องหน้าไม่อายขนาดนี้ในบริษัทคุณเย่! มิน่าล่ะนานขนาดนี้แล้วคุณเย่ก็ยังไม่มาพบพวกเรา พวกเขาอยู่ที่ห้องไหน ฉันจะไปตบผู้หญิงคนนั้นสักฉาด!”
หวังจื้อเฉียงดึงมือหวังหยวนหยวน “อย่าผลีผลามไป! จะทำให้ความประทับใจแรกเป็นแบบนี้ไม่ได้! พวกเรารออยู่ที่นี่ดีกว่า”
เย่เฉินปรายตามองคนทั้งสองอย่างดูถูก เขาเดินออกไปโดยที่ไม่พูดอะไร
ผ่านไปสักพัก เลขาโจวก็เดินมาแล้วกล่าวว่า “คุณหวัง คุณหนูหวัง คุณเย่มีธุระเลยออกไปแล้ว บอกว่าให้พวกคุณกลับไปก่อน”
“ฮะ?”
คนทั้งสองที่รอถึงหนึ่งชั่วโมงเต็มๆ ผิดหวังเล็กน้อย
“แล้วคุณเย่ได้บอกไหมว่าจะว่างตอนไหน? เขาจะเข้าบริษัทตอนบ่ายหรือเปล่า?” หวังจื้อเฉียงกล่าวถาม
เลขาโจวส่ายหน้า “ดิฉันก็ไม่แน่ใจค่ะ”
“ได้”
หวังจื้อเฉียงและหวังหยวนหยวนจากไปด้วยความผิดหวัง แต่การมาที่บริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ปครั้งนี้ก็ไม่ใช่ว่าจะกลับไปมือเปล่าเสียทีเดียว อย่างน้อยๆ พวกเขาก็ได้รู้ว่าของขวัญราคาแพงของคุณนายหวังมาจากคุณเย่!
เพิ่งออกมาจากตัวตึก หวังจื้อเฉียงก็โทรศัพท์นัดคนทั้งตระกูลหวังให้ไปเจอกันในวิลล่าที่เขตซีซาน
หวังจื้อหย่วนและซูหลานยังไม่ได้ไปไหน ส่วนหวังเจียเหยาที่ออกมาแล้วก็โดนเรียกกลับไป
“มีอะไร? เพิ่งออกมาก็เรียกฉันกลับไป สัญญาตกลงกันได้เรียบร้อยแล้วเหรอ?”
หวังเจียเหยารีบวกรถกลับไปที่บ้านอย่างรีบร้อน
หวังเจียเหยามองหวังเจียเหยาที่ตาลีตาเหลือกลับบ้านด้วยสายตาหยิ่งผยอง เมื่อเห็นทุกคนมากันพร้อมหน้าพร้อมตาก็เปิดปากเอ่ย
“ไม่ใช่เรื่องสัญญาแต่มีเรื่องน่ายินดีอีกเรื่องที่จะประกาศกับทุกคน คนที่มอบกำไลหยกราคาแพงให้ตอนวันเกิดคุณย่าก็คือคุณเย่จากบริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ป!”
“อะไรนะ? คุณเย่เป็นคนให้เหรอ?” หวังจื้อหย่วนเหลือเชื่อ
หวังเจียเหยาเศร้าใจเล็กน้อย ตั้งแต่ที่รู้ว่าเย่เฉินขโมยของของตระกูลหวัง หล่อนก็คิดว่าเย่เฉินอาจเป็นคนซื้อกำไลชิ้นนั้น
ซูหลานกล่าว “เรื่องน่ายินดีอะไรกัน? คุณเย่กับคุณฉินเป็นคนรักกัน ส่วนคุณฉินเองก็มีสายสัมพันธ์อันดีกับพวกเรา เขาส่งของขวัญมาด้วยก็ไม่มีอะไรแปลก?”
หวังจื้อเฉียงกล่าวพร้อมยิ้ม “ซูหลาน คุณเย่กับคุณฉินเลิกกันตั้งนานแล้ว! ถ้าหากว่าเขาให้ของขวัญมาเพราะคุณฉินแล้วทำไมเขาต้องส่งมาชิ้นสุดท้ายคนเดียว? เขาให้ของขวัญพร้อมกับคุณฉินได้เลยนี่”
ตามมารยาทแล้ว ภรรยา คนรัก จะไม่ให้ของขวัญแยกกัน
อีกทั้งวันนั้นเหมือนฉินหงเหยียนจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคุณเย่จะส่งของขวัญมาให้ตระกูลหวัง
ซูหลาน “งั้นหมายความว่า…”
หวังหยวนหยวนกล่าวด้วยความภูมิใจ “ต้องถามด้วยเหรอคะ? คุณเย่ต้องให้ของขวัญคุณย่าเพราะหนูไงล่ะค่ะ! ตอนนั้นพี่เจียเหยายังไม่ได้หย่ากับเย่เฉินเลย!”
คุณนายหวังได้ยินแล้วกล่าวพร้อมรอยยิ้มภูมิใจ “วิเคราะห์ได้มีเหตุผลดี! ฉันรู้ตั้งนานแล้วว่าคนที่ส่งของขวัญมาให้ต้องเป็นผู้ชายที่ชอบหยวนหยวน แต่คิดไม่ถึงเลยว่าผู้ชายคนนี้จะเป็นผู้บริหารของบริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ป! ตระกูลหวังเราโชคดีแล้ว!”
หวังหยวนหยวนกล่าวอย่างว่าง่าย “คุณย่า หนูจะตั้งใจคบหากับคุณเย่ เพื่อจะได้นำพาตระกูลหวังเราไปเป็นตระกูลที่ร่ำรวยในอวิ๋นโจวให้ได้!”
คุณนายหวังหัวเราะเสียงดัง แล้วตบลงบนหน้าหวังหยวนหยวนอย่างรักใคร่ แล้วกล่าว “ดีจ้ะดี หลานสาวของย่าเก่งมากจริงๆ!”
คำพูดเหล่านี้ช่างแสลงหูนัก เมื่อหวังเจียเหยาได้ยิน
หลายปีมานี้หล่อนพยายามอย่างหนักเพื่อตระกูลหวังแต่ไม่เคยได้รับคำชมจากคนเป็นย่าเลย
หวังเจียเหยาถาม “ไปฟังคำพูดเหล่านี้มาจากไหน? ข่าวเชื่อได้ไหม?”
หวังหยวนหยวนถาม “ผัวเก่าที่ไร้ประโยชน์ของพี่พูดไง เชื่อถือได้อยู่แล้ว!”
“คุณย่า วันนี้ตอนเช้าคุณเย่ยุ่งเกินไปเลยไม่มีเวลามาพบเรา เดี๋ยวตอนบ่ายหนูจะไปพบเขาคนเดียว วางใจเถอะ เรื่องสัญญาหนูคนเดียวก็จัดการได้ค่ะ!”
หวังหยวนหยวนรับประกันกับคนในบ้าน
“ดีมาก!” คุณนายหวังกล่าวชมอย่างดีอกดีใจ
หวังหยวนหยวนลิงโลดแล้วกล่าวกับหวังเจียเหยา “พี่คะ ตอนบ่ายถ้าพี่ว่างช่วยเป็นคนขับรถไปส่งฉันที่บริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ปหน่อยแล้วกัน!”
