“ พี่ไหวมั้ยครับ “ กุนขมวดคิ้วมองไปที่ใบหน้าของปีขาลที่แดงกล่ำไปด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์
“ ผมไหวๆ คุณ..อึก ไปดูไปพวกนั้นเถอะ เมาจนหน้า อึก ทิ่มถังน้ำแข็งแล้วนั่น “ ปีขาลโบกมือบอกปัดเพื่อบอกให้กุนได้รู้ว่าตอนนี้เขาโอเคไม่ได้เมามากจนไม่รู้เรื่องแต่อย่างใด กุนประคองตัวของปีขาลนิดๆเมื่ออีกคนกำลังเอนตัวเหมือนจะล้ม
“ พี่แน่ใจนะครับ “ กุนขมวดคิ้วมองหน้าปีขาลด้วยความเป็นห่วง ปีขาลหลับตาลงแล้วโบกมือเพื่อบอกกุนอีกครั้งว่าเขาไม่ได้เป็นอะไร กุนที่เห็นแบบนั้นจึงปล่อยแขนที่กำลังจับอีกคนออกแต่สายตายังคงมองอีกฝ่ายด้วยความเป็นห่วง
“ งั้นผมไปดูคนอื่นก่อนนะครับ “ กุนบอกเพราะแต่ละคนคือท่าทางไม่ไหวจริงๆ มีเพียงพอสเขาและปีขาลเท่านั้นที่ยังพอจะรู้เรื่องอยู่บ้าง ปีขาลพยักหน้ารับรู้
“ เดี๋ยวกูดูมันเอง มึงไปดูคนอื่นเถอะ “ พอสพูดขึ้นเมื่อเห็นว่ากุนกำลังเอื้อมมือไปเขย่าแขนพนาเพื่อปลุก
“ ครับ “ กุนพยักหน้านิดๆและหันไปดูคนอื่นต่อ
“ มึงเอาไอบอลไปที่ห้องไอน่านก่อนแล้วกูจะแบกไอป้องไปที่ห้องนั้นด้วย ส่วนไอพวกที่เหลือมึงกับกูค่อยมาแบกพวกมันไปนอนที่ห้องมันเอา “ พอสบอกและดึงแขนของป้องขึ้นมาพาดที่คอตัวเอง
“ ครับพี่ “ กุนพยักหน้าและดึงแขนของบอลขึ้นมาพาดไว้และค่อยๆประคองอีกฝ่ายไปที่ห้องของน่าน
.
.
หลังจากแบกทั้งหกคนไปที่ห้องของแต่ละคนแล้ว พอสและกุนก็กลับมาที่เดิม ทั้งสองต่างมองหน้ากันนิดๆเพราะตอนนี้ยังเหลือคนเมาอีกสองคนที่ต้องแบก นั่นก็คือพนาและปีขาล
พอสดึงพนาให้มานั่งข้างตน ซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามระหว่างปีขาลและกุน ทั้งคู่ต่างมองหน้ากันนิ่งจนพอสเป็นคนเอ่ยเพื่อทำลายบรรยากาศ
“ กูอาจจะถามซ้ำซากนะแต่กูอยากแน่ใจอีกครั้งว่ะ มึงชอบเพื่อนกูจริงๆใช่มั้ย “
“ แล้วมึงก็รู้ใช่มั้ยว่าพี่ธนาก็ชอบไอขาลเหมือนกัน “ พอสมองหน้ากุนนิ่ง
“ พอดูออกครับ “ กุนบอก
“ มึงคิดว่าคนอย่างมึงจะสู้พี่เขาได้งั้นหรอ เขาทั้งดูแลเอาใจใส่ไอขาลมันดีขนาดนั้น แทบจะไม่ให้ไอขาลมันทำอะไรเลยด้วยซ้ำ นี่ถ้าเคี้ยวข้าวแทนไอขาลได้กูว่าพี่แกคงทำไปแล้วแหละ “ พอสยกยิ้มมุมปากนิดๆ
“ ……… “ กุนเงียบไม่ได้ตอบอะไรกลับไป
“ ตัดใจดีกว่ามั้ย “ พอสเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม
“ ไม่ครับ “ กุนตอบทันทีโดยไม่ต้องคิด เพราะเขามั่นใจกับความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อปีขาลมากพอสมควร
“ แต่ถ้าไปขาลมันชอบพี่ธนาขึ้นมา..ทุกอย่างก็จบ “ พอสยักไหล่เล็กน้อย
“ มันจะไม่มีวันนั้นหรอก “ กุนมองหน้าพอสนิ่ง
“ มึงจะรู้ได้ไงว่ามันจะไม่มีวันนั้น พี่มันเจอไอขาลมาตั้งกี่ปี ดูแลไอขาลมาตั้งเท่าไหร่ มึงเองก็พึ่งมาเจอมัน..มึงคิดว่าไอขาลมันจะไม่หวั่นไหวกับพี่เขาบ้างหรอ ถึงภายนอกมันจะดูแข็งๆไม่ค่อยอะไรกับใครมากแต่ลึกๆมันเองก็ชอบคนที่สามารถดูแลและปกป้องมันได้เหมือนกัน เพราะทั้งชีวิตของมัน..มันต้องสู้ด้วยตัวคนเดียวมาตลอด ถ้าใครมาทำดีกับมันมากๆก็คงจะได้ใจมันไปเต็มๆนั่นแหละ “
“ พี่มาพูดแบบนี้กับผม พี่ต้องการอะไร “ กุนขมวดคิ้วมองหน้าพอสด้วยความไม่เข้าใจ
“ หึหึหึ ทำไมอ่ะ..โมโหที่ได้ยินว่าจะมีคนมาแย่งมันไปจากมึงหรอ “ พอสมองหน้ากุนอย่างกวนๆ
“ หึ แล้วทำไมผมต้องโมโหด้วยหรอครับ? ในเมื่อผมเองก็รู้ดีว่ายังไงขาลก็ต้องชอบผม “ กุนกระตุกยิ้มมุมปากมองพอสอย่างกวนๆกลับไปเช่นกัน
“ ดี ไม่รู้สึกโมโหก็ดี ยังไงก็..สู้พี่มันให้ได้นะ กูเชียร์มึง “ พอสยักคิ้วใส่กุนนิดๆแล้วยิ้มกว้างออกมา เพราะลึกๆแล้วเขาเองก็รู้สึกโอเคกับเด็กตรงหน้ามากกว่า และเขาเองก็มั่นใจว่าปีขาลเองก็รู้สึกเช่นกัน
“ หึ ครับ “ กุนพยักหน้านิดๆ
“ แล้วนี่…จะยังไง “ พอสเหลือบตามองไปยังปีขาลนิดๆ
“ ผมว่า..ผมควรถามพี่มากกว่านะ ว่าพี่จะพาเพื่อนผม ไป ไหน “ กุนมองหน้าพอสด้วยแววตารู้ทัน พอสยักไหล่นิดๆ
“ ก็ตามที่มึงเข้าใจนั่นแหละ เดี๋ยวกูเอามันไปอีกห้องนึง “
“ หึ เพื่อนผมมันไม่ใช่เกย์ “ กุนพูดดักยิ้มๆ พอสแบะปากนิดๆอย่างไม่แคร์
“ กูก็ไม่ใช่ “
“ แต่พี่ก็ได้มันเป็นเมียไม่ใช่หรอ “ กุนกระตุกยิ้มมุมปากอย่างรู้ทัน พอสชะงักไปนิดเมื่อกุนพูดจบ เขาขมวดคิ้วด้วยความสงสัย
“ มึงรู้? “
“ รอยที่ตัวชัดขนาดนั้นไม่ต้องให้มันบอกใครก็ดูออกนะผมว่า “ กุนพูดอย่างขำๆ
ย้อนกลับไปเมื่อคืนนั้น
“ แต่ผมมีวิธีทำโทษของผม คุณไม่ต้องห่วง “ พอสมองไปที่ดวงตาสวยนิ่งๆแล้วกระตุกยิ้มมุมปากอย่างมีเลสนัย พนาขมวดคิ้วมองพอสด้วยความสงสัย
“ ทำโทษ? พี่จะทำโทษผมยังไงไม่ทราบ “ พนาถามด้วยความอยากรู้
“ ก็..ไม่รู้สิ ยังคิดไม่ออก “ พอสกระตุกยิ้มมุมปากนิดๆ พนาได้แต่มองด้วยความสงสัยเพราะท่าทางของพอสนั้นไม่ค่อยน่าไว้ใจเท่าไหร่นัก
“ เมื่อไหร่เพื่อนพี่จะยอมใจอ่อนกับเพื่อนผมสักทีเนี้ย “ พนาเปลี่ยนเรื่องคุยและถามในสิ่งที่อยากรู้ออกไปทันที
“ ไม่รู้สิ อาจจะใจอ่อนตั้งนานแล้วมั้ง “ ประโยคหลังพอสพูดกับตัวเองเบาๆ
“ เมื่อกี้..พี่พูดว่าอะไรนะ “ พนาถามอีกครั้งเพราะรู้สึกเหมือนจะได้ยินไม่ชัดเท่าไหร่นัก
“ เปล่า คุณกินไปเถอะเดี๋ยวก็หายเย็นหมดหรอก “ พอสบอกเมื่อเห็นว่าพนาเอาแต่ถามเขาแล้วไม่ยอมกินสักที
“ …… “ พนายกกระป๋องเบียร์ขึ้นดื่มตามที่อีกคนบอก
เวลาผ่านไปสักพักทั้งสองก็กินเบียร์ที่มีอยู่จนหมด พนาที่ไม่ได้กินเบียร์เป้นประจำทุกวันก็เริ่มเกิดอาการมึนไม่น้อย
“ ไหวมั้ยคุณ หน้าแดงแล้วนะ “ พอสถามด้วยความเป็นห่วงเพราะอีกคนเอาแต่นั่งมองกระป๋องเบียร์ที่ตัวเองถืออยู่นิ่งๆโดยไม่พูดอะไรสักคำ
งึกงัก งึกงัก
พนาพยักหน้าน้อยๆโดยไม่ได้พูดอะไรออกไป เพราะตอนนี้เขาเริ่มรู้ตัวแล้วว่าตัวเองมีสติที่ไม่เต็มร้อยเท่าไหร่
“ มานี่มา เดี๋ยวผมพาไปนอนพัก “ พอสลุกขึ้นยืนแล้วดึงแขนของคนตรงหน้าให้ลุกขึ้นตามด้วย ตัวของพนาเองก็พยายามที่จะลุกขึ้นแต่เกิดอาการเซเล็กน้อยจึงทำให้พอสต้องโอบเอวของอีกฝ่ายเอาไว้เพื่อไม่ให้ล้มลงไป
“ ไหวมั้ยเนี้ยคุณ กินไปแค่สองกระป๋องเองนะ เมาขนาดนี้เลยหรอ “ พอสขมวดคิ้วแล้วถามอีกคนด้วยความสงสัย
“ ผมไม่ได้เมานะพี่ ผมแค่มึนหัวนิดหน่อย “ พนาตอบเสียงเบาเพราะตอนนี้เขาเริ่มรู้สึกมึนหัวมากกว่าเดิมไม่น้อย
“ หน้าแดงแบบนี้นะหรอที่ไม่ได้เมา “ พอสขมวดคิ้วแล้วถามเสียงดุ
“ โอ๊ยยพี่ เลิกบ่นดิ๊ปวดหัว “ พนากุมขมับตัวเองนิดๆ พอสได้แต่ถอนหายใจเพื่อดับอารมณ์หงุดหงิดของตัวเองและรีบพาอีกคนไปบนเตียงกว้าง
“ คุณจะถอดเสื้อผ้าออกเองหรือจะให้ผมถอดให้ “ เสียงเข้มของพอสถามขึ้น ในขณะที่มองใบหน้าหวานของพนาที่นอนแผ่ไปบนเตียงกว้าง
“ พี่ถอดให้ผมหน่อยแล้วกัน มันมึนหัวอ่ะผมขี้เกียจลุกขึ้นมาถอดเอง “ พนาพูดจบก็กางแขนออกเพื่อให้พอสได้ถอดเสื้อผ้าของตัวเองได้ถนัดขึ้น
“ แน่ใจนะว่าไม่ได้อ่อย “ พอสพูดพึมพำกับตัวเองเบาๆเมื่อเห็นร่างขาวที่ยั่วยวนอยู่ตรงหน้า
“ ถอดเร็วดิพี่ ผมเมื่อยยแล้วว “ เขาพูดเร่ง เมื่อไม่เห็นว่ารุ่นพี่ตรงหน้าจะเข้ามาถอดเสื้อผ้าให้เขาตามที่บอก
“ รู้แล้วๆ “ พอสสูดลมหายใจเข้าลึกๆและก้มตัวลงไปเพื่อถอดเสื้อผ้าให้กับรุ่นน้องตัวสูงที่ทำตัวเหมือนเด็กสามขวบ
หลังจากที่พอสถอดเสื้อของพนาออดหมดแล้ว เขาก็เห็นผิวขาวละเอียดที่อยู่ตรงหน้ากับยอดอกสีชมพูดสวย
“ อึก! “ พอสกลืนน้ำลายลงคอนิดๆเพราะจู่ๆเขาก็เริ่มเกิดอารมณ์ขึ้นมา
“ พี่! กางเกงผมพี่ไม่ถอดหรอไง อึดอัดไปหมดแล้วเนี้ย “ พนาที่หลับตาอยู่ร้องโวยวายออกมาอย่างอารมณ์เสีย
“ อะ..อืมๆ “ พอสพยักหน้ารัวๆและกลือนน้ำลายอีกครั้ง สายตาคมจ้องไปที่ช่วงล่างของพนาที่มีกางเกงยีนส์สีกรมที่อีกคนใส่อยู่
“ พี่พอส! ถอดเร็วๆโว๊ยยยร้อน!! “ พนาดิ้นเล็กน้อยเพราะเริ่มรู้สึกหงุดหงิดที่อีกคนเอาแต่อ้อยอิ่งไม่ยอมถอดกางเกงให้เขาเสียที
“ เออๆๆรู้แล้วๆ “ พอสกระพริบตาปริบๆเพื่อไล่อารมณ์ที่กำลังเกิดอยู่ให้หายไป เขาค่อยๆเอื้อมมือไปปลดกระดุมกางเกงของอีกคน เมื่อปลดได้แล้วพอสก็ค่อยๆรูดซิบกางเกงของอีกคนลงอย่างช้าๆจนเขาเริ่มเห็นชั้นในสีดำที่อีกคนใส่อยู่ ซึ่งร่างบางตอนนี้ได้หลับลงไปเปเนที่เรียบร้อยแล้ว
“ อึก! “
พอสเผลอกลืนน้ำลายอีกครั้งและจ้องมองมันอย่างไม่อาจละสายตาได้ เพราะสีของกางเกงในมันช่างขลับกับผิวขาวของอีกคนดีเหลือเกิน เมื่อมันมาอยู่บนร่างกายของพนามันยิ่งทำให้ผิวของอีกคนที่ขาวอยู่แล้วยิ่งดูเด่นและน่าดึงดูดเข้าไปใหญ่
“ เชี้ยพอส มึงอย่าพึ่งตบะแตกตอนนี้นะเว้ย น้องแม่งบรรลุนิติภาวะรึยังก็ไม่รู้เดี๋ยวมึงก็ได้เข้าคุกหรอก “ พอสหันหน้าหนีไปอีกทางแล้วพยายามที่จะสะกดจิตตัวเองเพื่อไม่ให้ทำอะไรอีกฝ่ายโดยที่อีกฝ่ายสติไม่ครบสมบูรณ์
“ อื้ออออ “ พนาขยับตัวเล็กน้อย ซึ่งมันทำให้พอสต้องหันมามองร่างบางตรงหน้าอีกรอบ
“ เชี้ย! ผิวขาวสัส คืนนี้กูจะหลับได้มั้ยวะเนี้ย “ พอสได้แต่พูดอย่างเครียดๆและเอามือไปดึงกางเกงของอีกคนลงเพื่อให้ภารกิจนี้มันสิ้นสุดลงเสียที ก่อนที่จิตใต้สำนึกของเขามันจะไม่หลงเหลือความยับยั้งชั่งใจอะไรอีกต่อไป เมื่อกางเกงของอีกคนหลุดพ้นออกจากตัวแล้ว พอสก็ต้องรู้สึกหนักใจอีกครั้งเมื่อเหลือปราการสุดท้ายที่ติดตัวของอีกคนอยู่นั่นก็คือ กางเกงในสีดำขลับนั่น
“ ถอด ไม่ถอด ถอด ไม่ถอด ไอเชี้ยยเอาไงดีวะ “ พอสเกาหัวตัวเองอย่างเครียดๆ เขาไม่เคยต้องรู้สึกหนักใจกับอะไรแบบนี้มาก่อนในชีวิตเลยด้วยซ้ำ เหงื่อบนหน้าเริ่มที่จะไหลออกมาเรื่อยๆ
“ เอาวะไอพอส หลับตาแล้วถอดๆให้แม่งไปเถอะยังไงก็คงไม่ได้สัมผัสอะไรมันเท่าไหร่หรอก พอมึงถอดปุ๊บมึงก็ดึงผ้าห่มไปห่มให้มันทันที เท่านี้มึงก็ไม่ต้องเห็นผิวขาวเนียนละเอียดของมันแล้ว “ พอสพูดจบก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆและค่อยๆเอามือที่สั่นของตัวเองเอื้อมไปจับที่ขอบกางเกงในของอีกฝ่าย ดวงตาคมค่อยๆเริ่มหลับลงตามแผนที่เขาพึ่งพูดไปเมื่อกี้
พรึบ!
เมื่อดึงจนชิ้นส่วนสุดท้ายได้ออกจากร่างกายไปพอสก็รีบเอื้อมมือไปคว้าผ้าห่มเพื่อที่จะมาห่มให้อีกคนทันที แต่ไม่ทันที่ผ้าห่มนั้นจะได้เข้าไปอยู่บนร่างกายขาวพอสก็ต้องเบิกตากว้างด้วยความตกใจเพราะจู่ๆมือเล็กของพนาที่แน่นิ่งมานานก็เกิดขยับขึ้น และมันได้ขยับมาคว้าคอของเขาเข้าไปหาเจ้าตัวโดยที่ดวงตาหวานของพนาก็ยังคงหลับอยู่เช่นเดิม
“ เฮ้ย! “ พอสร้องออกมาด้วยความตกใจและพยายามที่จะงัดมือของอีกฝ่ายที่ล็อคคอเขาให้ไปอยู่ที่หน้าอกของตัวเองออก
“ เมาหรือแกล้งวะเนี้ย “ พอสพูดเสียงเครียด
จนสุดท้ายเขาก็แงะมือขาวของอีกคนออกจนได้ พอสรีบถอยห่างจากอีกฝ่ายทันทีและมองร่างบางที่นอนหันข้างให้กับเขา
“ ผู้หญิงทั้งมหาลัยยังไม่เคยได้แตะตัวกูแบบมึงเลยนะ ดีนะที่กูชอบมึงไม่งั้นมึงโดนแตะออกนอกห้องไปแล้ว “ พอสขมวดคิ้วแล้วส่ายหน้าเล็กน้อย แต่สายตาเจ้ากรรมดันเหลือบไปเห็นแกนกายเล็กของอีกคนที่นิ่งสงบเหมือนกับเจ้าของ
“ ถ้ากูลักหลับมันขึ้นมา…ตอนมันตื่น กูจะโดนส้นตีนมันมั้ยวะ “ พอสกัดปากตัวเองแล้วพูดด้วยความลังเล
“ โดนส้นตีนกับได้เมีย…หึ ถือว่าคุ้ม “ พอสกระตุกยิ้มมุมปากอย่างร้ายๆและถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกและขึ้นค่อมร่างบางทันที สายตาของพอสค่อยๆสำรวจไปทั่วใบหน้าหวานของคนตรงหน้าอย่างช้าๆ ไล่จากหน้าผากมนลามไปยังดวงตากลมโตที่ถูกปิดเอาไว้ สันจมูกที่โด่งแต่ก็ยังเข้ากับรูปใบหน้า แก้วขาวที่กลมจนอยากเอาหน้าเข้าไปซุกและริมฝีปากเป็นกระจับที่น่าจูบ ลำคอขาวที่เขาอยากจะฝังรอยรักเอาไว้ ไล่จนมาถึงไหปลาร้าสวยที่อยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้
“ ทำไมมึงสวยแบบนี้วะ “ พอสพึมพำกับตัวเองเบาๆและค่อยๆก้มหน้าลงไปหาอีกฝ่ายอย่างช้าๆ
“ กลิ่นตัวของมึงหอมจนกูเริ่มอดใจไม่ไหวแล้วนะ “ พอสกระซิบเข้าที่หูเล็กเสียงแหบพร่า จมูกถูไถแก้มขาวไปมาอยู่แบบนั้น ร่างบางที่นอนนิ่งอยู่นั้นไม่ได้รู้เลยว่าตอนนี้กำลังมีเสือร้ายที่รอขย่ำตัวเองอยู่
“ ขอนะ..กูไม่ไหวแล้ววะ “ พอสกระซิบที่ข้างหูเล็กอีกครั้งและค่อยๆกดริมฝีปากไปที่ซอกคอขาวอย่างช้าๆ ลิ้นร้อนเริ่มทำงานทันที มันค่อยๆไล่เลียเพื่อชิมความหอมหวานจากร่างกายขาวที่อยู่ตรงหน้า
“ อื้ออออ “ เสียงครางหลุดออกมาจากปากคนที่นอนหลับอยู่ แต่มีหรือที่พอสจะหยุดชะงักกับเสียงที่ได้ยิน ริมฝีปากของพอสค่อยไล่จากซอกคอด้านขวามาเรื่อยๆจนผ่านมาทางลูกกระเดือกเล็กที่อีกคนมีและใช้ริมฝีปากจูบไปที่สิ่งนั้นอย่างทักทายและค่อยๆใช้ลิ้นเลียวนไปรอบๆ
“ อื้ออออ อ๊าาาา “ พนาร้องครางออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ มือขาวเริ่มปัดปายเพื่อที่จะผลักสิ่งที่รบกวนให้ออกไป แต่มือของพอสนั้นมาจับเอาไว้ก่อน นิ้วเรียวของทั้งคู่ประสานกันที่เตียงกว้างทันที
พอสเองก็เริ่มเปลี่ยนเป้าหมายจากซอกคอขาวมาเป็นหน้าอกของอีกฝ่ายแทนซึ่งเป็นสิ่งที่ล่อตาล่อใจของเขาไม่น้อย พอสไม่รอช้า เขาก้มลงไปชิมเม็ดทับทิมสีสวยอย่างหื่นกระหาย ลิ้นร้อนตวัดไปมาด้วยความชำนาญ
“ อ๊ะอ๊าาาา อื้อออ “ พนาแอ่นหน้าอกด้วยความเสียว
พอสใช้ลิ้นร้อนเลียสลับซ้ายขวาไปมาอย่างเท่าเทียม มือทั้งสองข้างของเขายังคงจับมือของพนาทั้งสองข้างอยู่เช่นเดิมเพื่อกันไม่ให้อีกฝ่ายเอามือมาเกะกะเขา
หลังจากได้ชิมยอดอกรสหวานจนหนำใจแล้ว ลิ้นร้อนของพอสก็ยังคงไล่ลงมาเรื่อยๆจนถึงหน้าท้องแบนราบ พอสดูดเม้มเพื่อสร้างรอยรักเอาไว้ทันที เขาขยับไปสร้างรอยตรงยอดอกของอีกคนนึงด้วยเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ
“ อื้อออ “ เสียงแผ่วของพนายังคงดังออกมาอย่างไม่หยุด แต่ดวงตาหวานก็ยังคงปิดอยู่เช่นเดิม
