“ เมื่อไหร่อาจาร์ยแม่งจะสอนจบวะเนี้ย “ พนาบ่นออกมาอย่างเซ็งๆเพราะวิชานี้เขาไม่ค่อยชอบมันเท่าไหร่นัก
“ คำนวณยากฉิบ “
พนาหันไปทางกุนที่นั่งเงียบอยู่ ตอนแรกเขาคิดว่าเพื่อนสนิทคงจะกำลังตั้งใจฟังที่อาจาร์ยสอนอยู่ แต่เปล่าเลย ตอนนี้กุนกำลังนั่งเล่นเกมส์ในโทรศัพท์ด้วยท่าทีนิ่งๆ
“ ตั้งใจฟังมากเลยนะมึง “ พนาประชดออกมาเล็กน้อย
“ ไปบ่นให้พี่พอสฟังไป “ กุนพูดเสียงนิ่ง แต่สายตายังโฟกัสอยู่ที่หน้าจอของตัวเอง
“ สัส “ พนามองขวางไปที่กุนนิดๆ
“ นักศึกษาที่กำลังนั่งเล่นเกมส์อยู่ตรงนั้น ช่วยตอบข้อนี้ให้ผมฟังหน่อยได้มั้ยครับว่าลิมิตของฟังก์ชันหมายถึงอะไร? “ อาจาร์ยหน้าชั้นเรียกกุนเสียงเข้ม พนานั่งนิ่งทันทีที่ได้ยินเพราะเขาไม่ค่อยรู้เรื่องของวิชาแคลคูลัสเท่าไหร่นัก กุนมองไปที่กระดานนิดๆเพื่อดูโจทย์ที่อาจาร์ยถามแล้วลุกขึ้นเพื่อตอบแต่มือก็ยังคงเล่นเกมส์ในโทรศัพท์อยู่
“ ลิมิตของฟังก์ชันหมายถึงxมีค่าเข้าใกล้aแล้วf(x)จะมีค่าเข้าใกล้L สำหรับฟังก์ชันyจะเท่ากับf(x)ใดๆที่มีโดเมนและเรนจ์ เป็นสับเซตของเซตจำนวนจริง ลิมิตทางซ้ายของfที่aคือ ค่าของf(x)เมื่อxมีค่าเข้าใกล้aทางซ้าย ลิมิตทางขวาของfที่aคือ ค่าของf(x)เมื่อxมีค่าเข้าใกล้aทางขวา เขียนแทนด้วยสัญลักษณ์ได้ว่าฟังก์ชันfที่aมีลิมิตเท่ากับLครับ “
*(ขอบคุณข้อมูลจาก : https://gongchanit.wordpress.com/2015/08/05/ลิมิตของฟังก์ชัน-limit-of-a-function/ )
ทั้งหมดเงียบลงทันทีที่กุนพูดจบ พร้อมกับเสียงปรบมือที่ดังขึ้น
อาจาร์ยพยักหน้านิดๆเมื่อนักศึกษาที่ดูเหมือนตั้งใจเรียนตรงหน้ากลับตอบคำถามได้ละเอียด
“ นั่งลงได้ครับ “
“ เยี่ยมจริงๆเพื่อนกู “ พนายกนิ้วโป้งพร้อมกับยิ้มกว้างให้เพื่อนสนิท กุนหันไปมองทางพนานิดๆพร้อมกับส่ายหน้าน้อยๆเมื่อเห็นอาการที่เว่อร์ของเพื่อน
“ เอ่อ..กุน “ แรงสะกิดทางด้านหลังทำให้กุนหันไปมองด้วยความสงสัย พนาเองก็หันไปมองด้วยเช่นกัน
“ ………. “ กุนมองหน้าเพื่อนร่วมห้องที่เป็นผู้ชายตัวเล็กๆคนนึงนิ่งๆ
“ เรา..ชื่อฟาวนะ “ ฟาวพูดยิ้มๆ ซึ่งข้างๆก็มีกลุ่มผู้หญิงที่นั่งล้อมรอบฟาวอยู่ยิ้มๆ
“ อืม “ กุนพยักหน้ารับรู้
“ เราพนานะ “ พนาพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม แต่ฟาวดูท่าจะไม่สนใจเขาเลยสักนิด ทำให้พนากระพริบตาพริบๆเพราะรู้สึกเหมือนส่วนเกินแปลกๆ
“ เราเห็นกุนมานานแล้วอ่ะ ว่าจะเข้ามาทักแต่ก็ไม่กล้าสักที “ ฟาวพูดพร้อมกับยิ้มหวานส่งไปให้ เมื่อพนาเห็นแบบนั้นก็รุ้ได้ทันทีว่าอีกฝ่ายคงชอบเพื่อนเขาแน่ๆ เพราะดูจากเพื่อนของฟาวที่นั่งอมยิ้มมองฟาวสลับกับกุนไปมา
“ แล้วทักทำไม “ กุนตอบกลับไปด้วยสีหน้านิ่งๆ ฟาวที่ได้ยินแบบนั้นก็สะอึกไปนิด ส่วนเพื่อนๆของฟาวต่างก็หันมองหน้ากันด้วยความตกใจ
“ เอ่อ..เรา..เราอยากคุยด้วยอ่ะ “ ฟาวทำทีใจดีสู้เสือ ยิ้มหวานให้กุนอีกครั้ง
“ เรื่องอะไร “ กุนขมวดคิ้วด้วยความสงสัย พนาได้แต่แอบยิ้มอยู่ในใจเบาๆโดยไม่ห้ามปรามอะไรเพื่อนสนิทเลยแม้แต่น้อย เพราะเขาเองก็รู้สึกหมั่นไส้ในท่าทางมั่นอกมั่นใจของฟาวเสียเหลือเกิน และอีกอย่าง..ตัวของพนาเองก็เชียร์ปีขาลให้คบกับกุนอยู่เพราะฉะนั้นเขาจะไม่ยอมให้คนอื่นมาแย่งกุนไปจากรุ่นพี่หน้าหวานอย่างปีขาลเป็นอันขาด
“ คือ…เราเองก็อยู่ห้องเดียวกันนะ ถ้าเราจะพูดคุยกันมันก็ไม่แปลกหรอกเนอะ “ ฟาวส่งยิ้มให้กุนอีกครั้ง
“ ……… “ กุนถอนหายใจออกมานิดๆเพราะรู้สึกรำคาญไม่น้อย
“ กุนอ่ะ อย่าถอนหายใจใส่ฟาวแบบนั้นสิ “ ฟาวแบะปากใส่กุนอย่างน่ารัก พนาขมวดคิ้วนิดๆแล้วกระพริบตาถี่มองจริตที่ชายหนุ่มหน้าหวานตรงหน้าทำใส่เพื่อนเขา
“ flowergoldชัดๆ “ พนาบนพึมพำกับตัวเองเบาๆพร้อมกับกรอกตามองบนด้วยความหมั่นไส้กับบุคคลตรงหน้า
“ ตาเป็นอะไรไม่ทราบ “ เพื่อของฟาวที่นั่งอยู่ตรงข้ามพนาพูดขึ้นด้วยความไม่พอใจ พนาเองก็หันไปมองนิดๆแล้วพอจะจำได้ว่าหญิงสาวตรงหน้าชื่อว่า วิว
“ เป็นผัวยายครับ “ พนาตอบหน้าตาย ทำให้หญิงสาวที่ชื่อว่าวิวถลึงตาใส่พนาด้วยความโมโห
“ นี่นายกวนฉันหรอ “ วิวถามพนาเสียงแข็ง
“ ผมเปล่านะ ก็คุยถามว่าตาเป็นอะไร ผมก็แค่บอกว่าตาผมก็เป็นผัวของยายผม ผมผิดอะไรอ่ะครับ “ พนาเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม แต่มุมปากกลับมีรอยยิ้มติดอยู่
“ นี่!! “ วิวทำท่าจะลุกขึ้นมาตบพนา แต่ฟาวดึงแขนเพื่อนสาวของเขาเอาไว้ก่อน
“ ใจเย็นยัยวิว! “
“ แกก็ดูไอบ้านี่สิมันกวนตีนฉันอยู่เนี้ยแกเห็นมั้ย แล้วมันยังมองบนใส่แกด้วย “ วิวหันมาพูดกับฟาวเสียงดังลั่น
“ นักศึกษาครับ! เสียงดังอะไรกันครับ “ อาจาร์ยที่อยู่หน้าห้องถามขึ้นด้วยความสงสัย
“ ไม่มีอะไรครับอาจาร์ย แค่เรื่องเข้าใจผิดกันเฉยๆครับ “ พนาหันไปบอกกับอาจาร์ยที่อยู่หน้าชั้น อาจาร์ยมองสถานการณ์อีกครั้งก็เห็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นจริงๆจึงหันไปสอนต่อ
“ เป็นผู้ชายอยากปากหมาให้มากนะ “ วิวถลึงตาแล้วกัดฟันพูดกับพนาเสียงเข้ม
“ หึหึหึ ครับ “ พนายิ้มจนตาปิดแล้วพูดใส่หญิงสาวตรงหน้าอย่างกวนๆ วิวทีเห็นแบบนั้นก็ทำท่าจะลุกขึ้นหาเรื่องพนาอีกครั้งแต่ฟาวดึงแขนเพื่อนตัวเองเอาไว้ก่อน
“ วิวแกใจเย็นก่อน รอให้อาจาร์ยไปแล้วค่อยว่ากัน “ ฟาวกระซิบบอกเพื่อนสาว เพราะตัวเขาเองก็รู้สึกโกรธอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน วิวได้แต่กัดฟันกรอดจ้องหน้าพนาด้วยสายตาอาฆาต ส่วนพนานั้นก็แกล้งยิ้มกว้างไปให้หญิงสาวตรงหน้า
“ เราขอโทษแทนเพื่อนเราด้วยนะ “ ฟาวแกล้งทำหน้าเศร้าเหมือนคนรู้สึกผิด
“ อืม “ กุนพูดเพียงแค่นั้นก็หันหน้ากลับไปที่เดิม พนาที่เห็นแบบนั้นก็ยิ่งยิ้มกว้างด้วยความสะใจและหันหลังไปเรียนต่อเหมือนเดิม โดยไม่สนใจอะไรวิวและคนอื่นๆอีก
