เลิกเรียน
10:30น.
“ มึงจะไปตึกใหญ่กับกูปะ “ พนาถามเมื่อเก็บของที่อยู่บนโต๊ะใส่กระเป๋า ซึ่งคนอื่นๆต่างก็ทยอยออกนอกห้องกันบ้างแล้ว
“ อืม จะไปหาปี “ กุนบอก
“ โอเค งั้นไปกันเลยป่ะ “ พนาทำท่าจะลุกขึ้นแต่ก็ต้องกลับมานั่งลงที่เก้าอี้ตามเดิมด้วยแรงดึงจากทางด้านหลังอย่างแรง
“ เฮ้ย! อะไรวะ “ พนาร้องเสียงหลง กุนขมวดคิ้วมองไปยังหญิงสาวที่ดึงแขนเพื่อนของเขาเอาไว้
“ นายจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น “ วิวพูด พร้อมกับถลึงตาใส่พนาอย่างดุดุ
“ นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี้ย เธอเป็นไปแล้วรึไง “ พนากระชากแขนเสื้อของตัวเองกลับคืนมาอย่างเร็วและมองไปยังหญิงสาวอย่างไม่ยอมเช่นกัน
“ แกปากดีใส่ฉัน คิดว่าฉันจะปล่อยแกไปง่ายๆรึไง “ วิวเอื้อมมือไปบีบแขนพนานิ่ง
“ นี่ยัยโรคจิต เธอเป็นบ้าอะไรถึงมาเห่าใส่คนอื่นแบบนี้เนี้ย “ พนาขมวดคิ้วจ้องใบหน้าของวิวด้วยความโมโห เขาไม่อยากทำอะไรหญิงสาวไปมากกว่านี้เพราะยังไงเขาเองก็เป็นผู้ชาย
“ ปล่อยเพื่อนฉัน “ กุนพูดขึ้นเสียงนิ่ง
“ ไอวิวมึงปล่อยพนาเหอะว่ะ “ เพื่อนอีกคนของหญิงสาวที่อยู่ข้างๆพูดขึ้นเสียงเครียดเพราะเธอเห็นแววตาของพนาและกุนที่ดูน่ากลัวไม่น้อย
“ มึงจะให้กูปล่อยมันไปได้ไง มันปากดีใส่กูก่อน แถมยังมองขวางใส่อีฟาวมันด้วย “ วิวหันไปพูดกับพลอยใสด้วยความโมโห
“ ไอวิว แกปล่อยเขาเดี๋ยวนี้ “ ฟาวเริ่มพูดกับเพื่อนด้วยน้ำเสียงจริงจัง เพราะเขาเองก็ไม่อยากดูแย่ในสายตาของคนที่ตัวเองสนใจ
“ มึงปัญญาอ่อนหรอฟาว มึงไม่เห็นหรอว่ามันด่ากูแล้วก็กวนตีนกูด้วย “ วิวพูด ตอนนี้อารมณ์ที่กำลังโมโห มันทำให้เธอไม่สนใจอะไรอีกต่อไปแล้ว
“ ปัญญาอ่อน “ กุนเข้มของกุนพูดขึ้น พร้อมกับมองวิวด้วยความไม่พอใจอย่างมาก
“ มึง! “ วิวปล่อยแขนพนาทันทีและทำท่าจะเข้ามาตบกุน ที่กุนด่าเธอเมื่อกี้ แต่กุนจับข้อมือของอีกฝ่ายเอาไว้ก่อน
“ ถ้าไม่อยากมือหักก็เก็บมือสกปรกนี่ไปซะ “ กุนพูดพร้อมกับออกแรงบีบไปที่ข้อมือของหญิงสาว
“ อะ..โอ๊ย! ไอบ้า! ฉันเจ็บนะ “ วิวร้องออกมาด้วยความเจ็บ
“ กุน..นายอย่าทำอะไรวิวเลยนะ เราขอ “ ฟาวรีบเข้ามาห้ามอย่างมีจริต ซึ่งกุนและพนาเองก็มองออกว่าฟาวนั้นไม่ได้ห่วงวิวจริงๆอย่างที่อีกฝ่ายพยายามแสดงออกให้พวกเขาเห็นเลยแม้แต่น้อย
“ เลิกแสดงเหอะ จะอ้วก “ พนาแบะปากใส่ฟาวอย่างหมั่นไส้ แววตาของฟาวจ้องไปที่พนาด้วยความไม่พอใจแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา
“ ปล่อยฉันนะไอบ้า!! “ วิวตะคอกใส่กุนและจับมือที่กุนบีบข้อมือของเธอไว้
“ …….. “ กุนไม่ได้พูดอะไร แต่จ้องไปที่ดวงตาของวิวนิ่งเพื่อบอกให้รู้เป็นนัยๆว่าเขาไม่ใช่ผู้ชายที่ใจดีนักและอาจจะบีบข้อมือของหญิงสาวจนหักจริงๆ
พลั่ก!
กุนเหวี่ยงข้อมือของหญิงสาวให้ออกห่างตัว
“ อย่ามายุ่งกับพวกฉันอีก “ กุนพูดเสียงนิ่งและหันไปหยิบกระเป๋าพร้อมกับทำท่าจะเดินออกไป
“ เดี๋ยวก่อน “
ทั้งกุนและพนาต่างหยุดชะงักเมื่อเสียงของฟาวดังขึ้น
“ มีอะไรนายFlowergold “ พนาเลิกคิ้วเป็นเชิงถามอย่างกวนๆ ฟาวกัดปากตัวเองเพื่อสะกดอารมณ์โกรธไม่ให้เข้าไปหาเรื่องพนา
“ กุน..ชอบพี่ปีขาลหรอ “ ฟาวถามในสิ่งที่เขาอยากรู้และได้ยินเรื่องราวระหว่างปีขาลและกุนมาได้สักพัก ว่าทั้งสองมีซัมติงกันบางอย่าง
“ ถ้าใช่ แล้วจะทำไม “ กุนมองหน้าฟาวนิ่ง
“ แต่นั่นเขาเป็นผู้ชายนะ กุน..ชอบผู้ชายหรอ “ ฟาวถาม
“ ใช้สมองหรืออะไรคิดไม่ทราบ “ พนาพูดแทรกขึ้น
“ อะไรของนายพนา ฉันคุยกับกุนไม่ได้คุยกับนาย “ ฟาวเชิดหน้าถามพนาอย่างหาเรื่อง
“ พอดีเราชอบเสือกก็เลยอยากยุ่งหน่ะ “ พนาลอยหน้าลอยตาตอบกลับไปพร้อมกับกอดอกและดันกุนไปด้านหลังเพื่อที่เขาจะได้ยืนประจันหน้ากับฟาว ความจริงเขาไม่ค่อยอยากจะยุ่งเรื่องอะไรแบบนี้เท่าไหร่นัก ถ้าไม่ติดที่ว่าเขารู้สึกหมั่นไส้จริตของฟาวเสียเหลือเกิน ชอบทำตัวเหมือนใสๆทั้งๆที่เข้ามาอ่อยเพื่อนเขาแท้ๆ
“ ถามว่ามันชอบผู้ชายเขาที่เป็นผู้ชายอย่างนั้นหรอ? พูดเหมือนว่าที่นายเข้ามาหามัน นายไม่รู้อย่างนั้นแหละว่ามันชอบผู้ชาย…ประสาทรึเปล่า ถามทั้งๆที่รู้เนี้ยนะ ถ้าไม่เพี้ยนจริงนี่..ถามไม่ได้นะเนี้ย“ พนากรอกตามองบนพร้อมกับแบะปากใส่ฟาวอย่างไม่ปิดบัง
“ มากไปแล้วนะพนา นายเข้ามายุ่งเรื่องนี้ทั้งๆที่เรายังไม่ได้คุยกับนายสักคำเลยเนี้ยนะ กุนยังไม่ได้พูดอะไรเลยสักนิด นายเอาแต่เสียมารยาทแทรกตัวเข้ามายุ่งอยู่ได้ “ ฟาวเน้นเสียงใส่พนาด้วยความโมโห พนาหน้าตึงทันทีที่ได้ยิน และจะเข้าไปหาเรื่องฟาว ซึ่งฟาวเองก็พร้อมที่จะเข้าไปปะทะกับพนาเหมือนกัน แต่กุนนั้นดึงแขนเสื้อของเพื่อนเอาไว้ก่อนพร้อมกับดันพนาไปทางด้านหลังของตัวเองเหมือนเดิม
“ โทษทีที่ไม่ได้ตอบนะ พอดี..ไม่ได้ให้ค่ากับคำถามปัญญาอ่อนแบบนี้เท่าไหร่ ก็เลยไม่รู้จะตอบอะไรออกไป “ กุนมองหน้าฟาวนิ่ง
ฟาวกำหมัดแน่นด้วยความโมโหและทำท่าจะพูดอะไรบางอย่างแต่กุนนั้นพูดแทรกขึ้นก่อน
“ และคนที่นายกำลังพูดถึงอยู่..คนนั้นคือแฟนฉัน จะพูดจะจาอะไรก็ระวังปากด้วย..ฉันไม่ได้ใจดีกับคนที่ไม่ใช่แฟนเท่าไหร่ “ กุนจ้องหน้าฟาวนิ่งเป็นการขู่อีกฝ่ายผ่านสายตาไปด้วย
“ วิปริต “ เสียงของวิวพูดขึ้นพร้อมกับส่งสายตาขยะแขยงส่งไปให้กุน
“ พูดถึงฉันหรือใจตัวเอง “ กุนพูดสวนกลับไปอย่างไม่ยอมเช่นกัน
“ กะ..กรี๊ดดด!!!! “ วิวกรีดร้องด้วยความโมโห พนายกนิ้วขึ้นมาอุดหูทันที
“ เสียงเปรตหรืออะไรวะเนี้ย “ พนาพึมพำกับตัวเองเบาๆ
“ มากไปแล้วนะ “ ฟาวถลึงตาใส่กุนด้วยความโมโห
“ ถ้าไม่มายุ่งตั้งแต่ทีแรก..ก็ไม่ต้องเจออะไรแบบนี้หรอก “ กุนพูดเสียงนิ่ง
“ ก็เราชอบกุนไง เราเลยเข้ามาทัก “ ฟาวตัดสินใจบอกความรู้สึกของตัวเองออกไป
“ แต่ฉันไม่ได้รู้จักนายและไม่ได้ชอบนาย “ คำพูดร้ายกาจของกุนหลุดออกมาอีกครั้ง
“ ไปเหอะว่ะไอกุน แถวนี้แม่งบรรยากาศไม่ค่อยดีเท่าไหร่ กูจะไปหาพี่พอสแล้ว “ พนาดึงแขนของกุนนิดๆ
“ หึ! ทีแท้ก็พวกผิดเพศทั้งคู่ น่ารังเกียจ “ วิวแบะปากด้วยความขยะแขยง
“ นั่นปากหรือส้วมครับน้อง “ เสียงของปีขาลดังขึ้นทางด้านหลังของกุนและพนา ทั้งหมดหันไปมองทันทีด้วยความตกใจและก็ไม่ใช่แค่ปีขาลทีมาคนเดียว ยังมีพอส นุ ป้องและฟิวที่ยืนอยู่
“ …… “ วิวเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เพราะไม่คิดว่ารุ่นพี่เฮดว๊ากจะยืนอยู่ตรงนี้ด้วย ฟาวเองก็มองปีขาลและคนอื่นด้วยความตกใจเช่นเดียวกัน
“ ไหนครับ ใครที่จะเอาแฟนพี่ “ ปีขาลกอดอกและเดินมาประจันหน้ากับฟาว วิวและพลอยใสด้วยท่าทีนิ่งๆแต่เต็มไปด้วยรังสีความไม่พอใจ
“ อ้าว เงียบทำไมละครับน้องๆ เมื่อกี้ยังปากดีใส่แฟนพี่อยู่เลยไม่ใช่หรอครับ พี่ได้ยินว่าพูดถึงพี่ด้วยนี่ ทำไมทีงี้ไม่พูดต่อละครับ “ ปีขาลมองใบหน้าทีละคนนิ่งๆ
ปีขาลเองเลิกเรียนได้สักพักแล้วแต่ก็ไม่เห็นว่ากุนจะมารับตนตามที่บอกไว้ เขาเลยหันไปบอกเพื่อนๆว่าจะมารอกุน แต่ไอเพื่อนตัวดีของเขามันก็ดันตามมา จนเขามาได้ยินบทสนทนาระหว่างวิวและพนาในตอนแรก หลังจากนั้นเขาก็ยืนฟังอยู่เงียบๆ พอสเองก็ทำท่าจะเข้าไปเอาเรื่องหญิงสาวที่ชื่อว่าวิวด้วยซ้ำในตอนแรก เพราะดันจะเข้าไปตบพนา แต่ปีขาลนั้นห้ามเอาไว้ก่อนเพราะอยากรอดูสถานการณ์อีกนิดว่าจะเป็นยังไงต่อไป
“ ว่าไงครับน้องวิว รหัส6372 “ ปีขาลจ้องหน้าวิวนิ่ง แต่แววตาที่จ้องนั้นเต็มไปด้วยความโมโหและโกรธจนหญิงสาวนั้นสัมผัสถึงมันได้
“ คะ..คือหนู.. “ วิวปากสั่นเล็กน้อย ดวงตาสั่นระริกไม่กล้าสบตาของรุ่นพี่ตรงหน้า
“ หนูอะไรครับ หื้ม? หนูไม่ได้ตั้งใจ? หนูไม่ได้ว่าพี่?หรือหนูขอโทษดีละ!? “
วิวกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืนๆพร้อมกับหลบสายตาที่ปีขาลมองมา
“ แล้วน้องละครับ น้องฟาวรหัส6458 “ ปีขาลหันไปทางฟาวที่ยืนมองหน้าเขาอยู่เช่นกัน
“ ครับ “ ฟาวมองหน้าปีขาลกลับไปอย่างไม่กลัว
“ พี่ได้ยินว่า..น้องชอบแฟนพี่หรอครับ “ เสียงนิ่งของปีขาลถามขึ้น
“ แล้วทำไมหรอครับ “ ฟาวกระตุกยิ้มมุมปากนิดๆ
“ ก็ไม่ทำหรอกครับ เพราะ..น้องก็ได้แต่ชอบเท่านั้น “ ปีขาลยิ้มหวานกลับไปเช่นกันพร้อมกับเดินไปยืนอยู่ข้างๆกุนและเกี่ยวแขนของร่างสูงแน่น
“ เพราะคนนี้ของพี่ “
พนายิ้มออกมาอย่างสะใจไม่น้อยที่เห็นใบหน้าที่ซีดของทั้งสามคน ตชจนสายตาของเขาไม่สะดุดเข้ากับเพื่อนของฟาวอีกคนนึงนั่นก็คือพลอยใส ที่ตอนนี้เธอได้ส่งสายตาหวานให้กับพอสอยู่ แต่ตัวของพอสนั้นก็ไม่ได้มองไปที่หญิงสาวเลยแม้แต่น้อยเพราะเอาแต่มองปีขาลที่ฉะกับฟาวอยู่
“ นี่เธอ “ พนาเรียกพลอยใสเสียงเข้ม พลอยใสสะดุ้งและหันไปมองพนา
“ ไม่ต้องมองเหมือนอยากได้ขนาดนั้นหรอกนะ เจ้าของเขายืนอยู่นี่ “ พนาเชิดหน้าขึ้น พลอยใสหลบสายตาที่พนามองมาทันที ส่วนพอสนั้นก็หันมายิ้มให้กับความขี้หวงของคนรัก พร้อมกับลูบหัวเล็กเบาๆ ส่วนปีขาลนั้นก็เดินมายืนต่อหน้าฟาวอีกครั้ง
“ ทีนี้ก็เลิกยุ่งกับคนของพี่ได้แล้วนะครับน้องฟาว เพราะพี่..ไม่อยากต่อยใครที่มายุ่งกับคนของตัวเองเท่าไหร่ “ ปีขาลพูดจบก็หันหลังเดินมาควงแขนของกุนและพาเดินออกไปทันที รวามทั้งพอสก็พาพนาเดินออกไปด้วยเช่นกัน
แปะๆๆๆ
ฟิว นุและป้องพร้อมใจกันปรบมือเสียงดังลั่น
“ หาผัวใหม่เถอะน้อง ถ้าไม่มีเดี๋ยวพี่เป็นผัวให้ก็ได้นะ “ ป้องแกล้งพูดอย่างทะเล้น
“ มึงจะเอาหรอว่ะไอป้อง..แบบนี้เนี้ยนะ “ ฟิวมองไปยังทั้งสามคนตั้งแต่หัวจรดเท้า
“ เอาหน่ามึง แก้ขัดไง “ เมื่อป้องพูดจบ ทั้งสามคนก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน มีเพียงแค่ฟาว วิวและพลอยใสเท่านั้นที่ได้แต่ยืนกำหมัดด้วยความโมโห
“ ไปกันเหอะมึง ยืนตรงนี้มากๆแม่ง! เสียเวลาว่ะ “ นุพูดขึ้นพร้อมกับหันหลังเดินออกไปทันที ตามด้วยฟิวและป้อง
“ กูไม่จบเรื่องนี้แน่ “ วิวพูดออกมาอย่างแค้นๆ
