ผู้อาวุโสซุนกล่าวจบ ก็ตะโกนขึ้นมาเสียงดัง พลังสภาวะเดือดพร่านขึ้นมาทั่วร่างกาย พื้นดินใต้ฝ่าเท้าก็ได้เกิดรอยแตกร้าวขึ้นมาไปตามๆกัน ที่แผ่นหลังถึงกับปรากฏวงแหวนพลังขึ้นมา
แต่ที่แตกต่างไปจากหลงเฉินคือ วงแหวนพลังนั้นมีเส้นตัดผ่าศูนย์กลางเพียงแค่สิบกว่าจั้งเท่านั้น ไม่ได้อยู่ในสภาพที่พร้อมสมบูรณ์ คล้ายกับว่ามีแรงกดดันก็มิปาน
ที่สำคัญที่สุดก็คือ วงแหวนพลังของเขานั้นไม่ได้เหมือนวงแหวนแห่งเทพของหลงเฉิน วงแหวนแห่งเทพของหลงเฉินแม้จะมีสภาพพลังที่โปร่งใส ทว่าภายในนั้นกลับแฝงเอาไว้ด้วยประกายพลังที่คมกล้ากระจายออกมา จนกลายเป็นสายรุ้ง
แต่เมื่อผู้อาวุโสซุนได้ผนึกพลังวงแหวนขึ้นมา กลับดูขุ่นมัวเลือนราง คล้ายกับกลุ่มก้อนเม็ดข้าวสาร ที่สาดเป็นประกายอยู่โดยรอบ
หลงเฉินจ้องมองไปที่ “วงแหวนแห่งเทพ” ที่อยู่บนแผ่นหลังของผู้อาวุโสซุน ก็ได้ทำสีหน้าคล้ายกับไม่อยากที่จะเชื่อขึ้นมา นี่มันบ้ากันเกินไปแล้ว
เมื่อได้เห็นสีหน้าที่แตกตื่นของหลงเฉิน ผู้อาวุโสซุนก็หัวเราะขึ้นแล้วกล่าว “เป็นอย่างไรเล่า ตกใจละสินี่ก็คือพลังเทพ พิฆาตเย้ยจำต้องสังหาร ที่ได้ตกมาอยู่ในมือของข้า แข็งแกร่งกว่าของเจ้านับร้อยเท่าเลยละ”
ผู้อาวุโสซุนสามารถที่จะสัมผัสได้ว่า “วงแหวนแห่งเทพ” ที่ปรากฏขึ้นทำให้เขาสามารถสัมผัสได้ถึงพลังลมปราณแห่งฟ้าดินโดยรอบได้เลยทีเดียว
ในสมัยก่อนนี่ถือได้ว่าเป็นสิ่งที่เขาไม่อาจทำได้เลย เมื่อมีวิชาทักษะเช่นนี้ย่อมสามารถที่จะทำให้เขาเพิ่มพูนระดับวิทยายุทธได้เร็วมากขึ้นไปกว่าเดิม
ที่สำคัญที่สุดก็คือผู้อาวุโสซุนเองติดอยู่ในขอบเขตปรือกระดูกสูงสุดมานานหลายปี ครั้งนี้หลังจากที่ได้ผนึก “วงแหวนแห่งเทพ” ออกมาได้ จึงเห็นได้ชัดว่าได้ทำให้ความรู้สึกที่อัดอั้นมานานผ่อนคลายลงไปได้อย่างมาก
หากเป็นไปตามแผนที่เขาวางเอาไว้ ย่อมใช้เวลาอีกไม่นาน เขาก็จะสามารถที่จะก้าวเข้าสู่ขอบเขตเชื่อมชีพจรได้ จนสามารถที่จะกลายเป็นยอดฝีมือเช่นเดียวกับผู้อาวุโสถู่ฟางได้ ทั่วทั้งใต้หล้าย่อมไม่มีสถานที่ใดที่เขาจะไม่กล้าย่างกราย
เขายังได้เกิดความคิดที่จะก่อตั้งสำนักของตนเองขึ้นมา เพราะด้วยพลังฝีมือของเขา ย่อมสามารถที่จะเป็นเจ้าสำนักที่ไม่เป็นรองผู้ใดได้เลยทีเดียว เหตุใดจึงต้องทนเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของผู้อื่นกัน ?
ดังนั้นเมื่อผู้อาวุโสซุนรวม “วงแหวนแห่งเทพ” ขึ้นมาได้ ก็นึกถึงหลงเฉินขึ้นมาทันที ยิ่งเมื่อนึกถึงหลงเฉิน ก็ทำให้เขาเกิดอาการขบเขี้ยวเคี้ยวฟันขึ้นมา
เขาทราบว่าหลงเฉินกับศิษย์พี่ว่านมีความสัมพันธ์ที่ไม่เลวเลย และศิษย์พี่ว่านก็เพิ่งจะเก็บตัวฝึกปรืออยู่ เขาจึงได้โอกาสชำระความแค้นที่อยู่ในใจ เลยลอบส่งจดหมายฉบับหนึ่งไปให้แก่หลงเฉิน แล้วนัดหลงเฉินมายังสถานที่แห่งนี้
หลงเฉินเองก็มาตามที่นัดหมาย ทำให้ผู้อาวุโสซุนยินดีเป็นอย่างยิ่ง ขอเพียงสังหารหลงเฉินไปได้ก็จะทำให้วิชาทักษะชุดนี้ กลายเป็นความลับที่ไม่ต่างอะไรกับก้อนหินที่ตกลงไปยังในท้องมหาสมุทร
สีหน้าซับซ้อนของหลงเฉินมองไปที่ผู้อาวุโสซุนแล้วกล่าว “เจ้าทำได้อย่างไรกัน ? ”
“ฮาฮา แน่นอนว่าข้าฝึกปรือวิชาทักษะตามที่เจ้าให้มา แต่เจ้าคิดหรือว่าข้าจะเลอะเลือนถึงเพียงนั้นฝีมืออันน้อยนิดของเจ้า คิดว่าจะปกปิดข้าผู้ชราได้งั้นหรือ ? ” ผู้อาวุโสซุนกล่าวขึ้นมาอย่างเยือกเย็น
“หมายความว่ายังไง ? ” หลงเฉินงุนงง
“หมายความว่ายังไง ? เหอะเหอะ เจ้าให้วิชาทักษะที่สมบูรณ์นั่นก็จริง ทว่าเจ้าเองก็จงใจที่จะแจกแจงการไหลเวียนพลังเอาไว้อย่างละเอียดเช่นเดียวกัน
ในเวลานั้นข้าเองก็ยังแปลกใจ ว่าเพราะเหตุใดเจ้าถึงได้แจกแจงเส้นทางการไหลเวียนอย่างละเอียดถึงเพียงนี้ ภายหลังข้าจึงพบว่าแท้จริงแล้วนั่นไม่ต่างอะไรจากการไหลเวียนที่ตัดรอนพลังไปเลย
หึหึ ข้าผู้อาวุโสซุนอยู่มาก็เกือบจะร้อยปีแล้ว มีหรือที่จะถูกลูกไม้ตื้นๆของเจ้าหลอกลวงได้กัน ? ข้าผู้ชราจะขอใช้ทักษะนี้ให้เจ้าเป็นคู่ซ้อม ครั้งนี้เจ้าคงจะสามารถตายตาหลับได้แล้ว” ผู้อาวุโสซุนกล่าวออกมาด้วยความเย็นยะเยือก
คราวนี้หลงเฉินถึงขั้นแตกตื่นขึ้นมาจริงๆแล้ว เพราะวิชาทักษะที่หลงเฉินได้มอบให้แก่เขาถือได้ว่าเป็นของจริงทั้งหมด และการไหลเวียนพลังก็ยังเป็นของจริงเช่นเดียวกัน
ชายผู้นี้ไม่ยอมที่จะเชื่อมั่นในตัวเอง จึงฝึกแบบย้อนทวน ไม่น่าแปลกเลยที่เมื่อผนึกพลัง “วงแหวนแห่งเทพ” ออกมา ถึงได้มีความประหลาดได้มากถึงเพียงนี้
หลงเฉินถอนหายใจแล้วกล่าว “ดูไปแล้วเจ้าเป็นคนที่ใจแคบจริงๆ แล้วยังจะมาทำตัวเป็นสุภาพบุรุษไปใย วิชาทักษะที่ข้าได้มอบให้เป็นของจริงอย่างแน่นอน อีกทั้งยังมิได้ใส่ลูกไม้อะไรลงไป”
“ชิ ความตายได้กล้ำกรายมาถึงตรงหน้าแล้ว ยังคิดที่จะพูดเรื่องหลอกลวงเหล่านี้อีกอย่างงั้นหรือ ? ”ผู้อาวุโสซุนยิ้มอย่างดุร้ายแล้วกล่าว
หลงเฉินคร้านจะต่อปากต่อคำกับเขา แต่ผู้อาวุโสซุนก็ถือได้ว่าเป็นผู้เยี่ยมยุทธ์ได้อย่างแท้จริง ถึงกับฝึกแบบย้อนทวนจนสามารถผนึกวงแหวนแห่งเทพขึ้นมาได้ ช่างถือได้ว่าอยู่นอกเหนือการคาดเดาของเขาไปอย่างมากมายเลยจริงๆ
สภาวะบนร่างกายของผู้อาวุโสซุนในเวลานี้ แข็งแกร่งน่ากลัวอย่างถึงที่สุด พลังทำลายแข็งแกร่งมากกว่าเขาอยู่หลายเท่าตัว สามารถที่จะสังหารเขาได้อย่างง่ายดายแน่นอน
ใบหน้าหลงเฉินกลับไม่ได้มีความว้าวุ่น แต่ยังคงอยู่ในสภาพที่สงบอยู่ อีกทั้งยังแฝงเอาไว้ด้วยความสุขุมเยือกเย็น
“เจ้าทราบหรือไม่ ความจริงที่ข้าได้รับจดหมายมา ข้าก็ทราบว่าเป็นเจ้าที่กำลังเล่นลูกไม้อยู่ ศิษย์พี่ว่านถึงแม้จะพึ่งเลื่อนขั้นได้เป็นผู้อาวุโส ถ้าหากมีเรื่องที่จะปรึกษากับข้า เขาย่อมไม่นัดหมายข้าออกไปอย่างแน่นอน แต่จะเยี่ยมเยียนถึงที่เลยทีเดียว” หลงเฉินกล่าวขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเฉยชา
“เหอะเหอะ น่าเสียดายที่เจ้าก็มา” ผู้อาวุโสซุนกล่าวขึ้นมาอย่างไม่แยแสสนใจ
“ใช่แล้ว ข้าก็ยังมา เพราะข้ารู้สึกแปลกใจเป็นอย่างยิ่ง หากกล่าวกันตามเหตุผล คนที่สมควรตายไปแล้ว กลับสามารถเขียนจดหมายมาให้แก่ผู้อื่นได้ ดังนั้นข้าจึงต้องมา” หลงเฉินกล่าว
“หมายความว่าอะไร ? ” ผู้อาวุโสซุนงุนงงแล้วกล่าวขึ้นมาด้วยโทสะ
“ความหมายของข้าก็คือ เจ้าสมควรที่จะตายไปตั้งแต่แรกแล้วจึงจะถูก ที่เจ้ายังมีชีวิตอยู่ ถือได้ว่าเป็นอุบัติเหตุเท่านั้น ดังนั้นข้าจึงได้มาเพื่อดูเท่านั้น” หลงเฉินกล่าวอธิบายขึ้นมา
เมื่อผู้อาวุโสซุนได้เห็นสีหน้าสงบเงียบของหลงเฉิน ภายในจิตใจก็เริ่มที่จะบังเกิดความเกรงกลัวขึ้นมาแล้ว
“วาจาไร้สาระให้มันน้อยๆหน่อย ไปตายเสียเถอะ
ผู้อาวุโสซุนตะโกนขึ้นมาเสียงดัง ระเบิดพลังขึ้นมาทั่วทั้งร่าง และฟาดฝ่ามือเข้าใส่หลงเฉิน
“โครม”
เสียงระเบิดดังสนั่นขึ้นมา เลือดเนื้อกระจายไปทั่ว
ผู้อาวุโสซุนสีหน้าตกใจขึ้นมา เขาก็ได้มองไปบนร่างกายของเขา ที่ขณะนี้ร่างเขากำลังแผ่อยู่บนพื้น
ตั้งแต่ส่วนหน้าอกลงไป เรียกได้ว่าร่างกายของเขาได้เลือนหายไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว บริเวณโดยรอบทั้งหมดต่างก็เต็มไปด้วยเลือดเนื้อของเขา ทำให้เกิดคราบเลือดเศษเนื้อกระจายอยู่เต็มพื้นจนกลายเป็นสีแดงฉาน
ใจกลางฝ่ามือหลงเฉินได้มีแผ่นโล่ขนาดใหญ่ขึ้นมา แล้วมันก็ค่อยๆลดขนาดลง เมื่อเห็นว่ามีเลือดติดอยู่บนแผ่นโล่ก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จึงได้โยนแผ่นโล่ทิ้งไปอีกทางในทันที
“นี้……ที่แท้……เป็นไปได้ยังไงกัน ? ” ขณะนี้ผู้อาวุโสซุนเหลือแต่เพียงร่างกายท่อนบน ก็ได้มีสีหน้าแตกตื่นขึ้นมาแล้วกล่าว
หากเป็นผู้ฝึกยุทธ์โดยทั่วไป การสูญเสียอวัยวะที่สำคัญไปก็คงจะต้องตายแล้ว แต่ว่าผู้อาวุโสซุนที่เป็นถึงยอดฝีมือขอบเขตปรือกระดูก แขนทั้งสองข้างของเขาได้ซ่อนเร้นไว้ด้วยพลังอันมหาศาล ย่อมสามารถที่จะยื้อชีวิตของเขาไว้ได้ในช่วงระยะเวลาหนึ่งอยู่แล้ว
ทว่าด้วยสภาพเช่นนี้ ย่อมต้องตายอย่างแน่นอน มือแขนที่เปี่ยมไปด้วยพลังอันมหาศาล ทำได้แค่เพียงยื้อชีวิตของเขาเอาไว้ได้ระยะเวลาหนึ่งเท่านั้น
“แค๊ก เป็นไปได้อย่างไรงั้นหรือ ? วิชาทักษะที่ข้าได้มอบให้เจ้าถือได้ว่าพร้อมสมบูรณ์อย่างแท้จริง หากว่าเจ้าฝึกตามแบบฉบับ ร่างก็คงจะแตกตายไปตั้งแต่อยู่ในที่พักตั้งแต่แรกแล้ว
แต่ว่าเจ้ากลับฝึกปรือโดยการย้อนทวน แล้วนัดหมายข้าออกมา จึงทำให้ข้าได้มาเป็นประจักษ์พยานกับการตายอย่างอนาจของเจ้าไงเล่า ? ” หลงเฉินทอสีหน้าหดหู่แล้วกล่าวออกมา
“หลงเฉิน ข้ายอมแพ้แล้ว เห็นแก่ข้าที่ใกล้จะตายอยู่รอมร่อ ทำให้ข้าได้ตายอย่างผีสางที่ชัดเจนด้วยเถอะ” ผู้อาวุโสซุนทอสีหน้าเหนื่อยล้าพร้อมรับความตายกล่าวขึ้น
ผู้อาวุโสซุนรู้สึกว่าการตายของตนเองน่าสงสัยจนเกินไปแล้ว เขาต้องการทราบว่า แท้จริงตนเองตายอย่างไรกันแน่
หลงเฉินลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เดิมทีก็เกลียดชังเด็กน้อยผู้นี้อยู่แล้ว โดยเฉพาะที่เมื่อครู่นี้ยังคิดที่จะฆ่าตนเองอยู่ด้วย
หากเป็นไปตามนิสัยที่แล้วมาของหลงเฉิน การตายอย่างกระจ่างหรือไม่นั้นหาได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับเขาเลยแม้แต่น้อย
แต่ว่าในเวลานี้เมื่อได้เห็นผู้อาวุโสซุน ที่เป็นถึงยอดฝีมือระดับแปดบวงสรวง ต้องมีฉากจบเช่นนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมาแล้วกล่าว
“ว่ากันตามตรงนะ ที่เจ้าตายก็เป็นเพราะความโลภของเจ้าเอง บนโลกใบนี้ มีของบางอย่างที่มิใช่ของของเจ้า หากแข็งขืนที่จะแย่งชิงมา ก็ย่อมต้องมีฉากจบอย่างที่เจ้าได้พบนั้นเอง
เจ้าไม่เคยได้ยินงั้นหรือ ว่าข้านั้นเป็นผู้ฝึกยุทธ์ที่ไร้เส้นรากปราณ? ความจริงแล้วข้าไม่มีเส้นรากปราณ แถมยังไม่มีจุดตันเถียนอีก
และวิชาทักษะชุดนี้ของข้า มีไว้เพื่อคนที่ไม่มีจุดตันเถียนฝึกเท่านั้น ถ้าคนที่มีจุดตันเถียนฝึกในเวลาขั้นแรกของการก่อรวม ก็จะแตกระเบิดแหลกเป็นเสี่ยงๆ จากการระเบิดภายในจุดตันเถียน
ความจริงถ้าหากเจ้าฝึกปรือตามปกติ เจ้าอาจจะมีโอกาสรักษาชีวิตเอาไว้ได้ เพราะจุดตันเถียนของเจ้าย่อมต้องรักษาเอาไว้ได้อย่างแน่นอน
แต่ว่าเจ้ากลับเอาแต่คิดว่ารู้ไปเสียทุกเรื่อง ถึงขั้นฝึกปรือในแบบย้อนทวน จนทำให้เจ้าฝึกไม่เป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา และเจ้ายังถึงขั้นที่คิดว่าตนเองฝึกสำเร็จไปแล้วอีกด้วย
ข้าเชื่อว่าในตอนที่เจ้าฝึกสำเร็จ แม้แต่พลังทำลายก็ยังไม่เคยที่จะทดลองมาก่อนเลยด้วยซ้ำ คงทนรอที่จะมาฆ่าข้าไม่ไหวเลยสินะ
วงแหวนของเจ้าถึงแม้ว่าจะมีพลังทำลายอันน้อยนิด แต่ว่าก็เป็นพลังจากภายนอกเท่านั้น วันหนึ่งที่เจ้าคิดที่จะใช้มัน ก็จะต้องไปกระตุ้นใช้พลังจากจุดตันเถียนด้วยอย่างแน่นอน
พริบตาที่เจ้ากระตุ้นมันขึ้นมา พริบตาที่เจ้าไหลเวียนพลังอันมหาศาลเข้าสู่จุดตันเถียน จากนั้นก็จะเป็นอย่างที่เจ้าเป็น ปุ้ง ! ระเบิดไงละ” หลงเฉินถอนหายใจออกมาแล้วกล่าว
ภาพแผนผังการไหลเวียนพลังจากเคล็ดวิชากายานวดาราที่หลงเฉินวาดขึ้นมานั้นย่อมต้องเป็นของจริง แต่นั่นกลับเป็นในส่วนของการก่อรวมพลังเท่านั้น ซึ่งมีไว้เพื่อผนึกรวมดารากักวายุในภายหลังนั้นเอง
ผู้อาวุโสซุนย่อมไม่ทราบว่ายังมีคนที่ไม่จำเป็นที่จะต้องใช้จุดตันเถียนในการฝึกยุทธ์อยู่ หากเป็นไปตามหลักการเหตุและผล ในด้านความเด็ดเดี่ยวของผู้อาวุโสซุนนี้ ถือว่าน่านับถือเป็นอย่างยิ่ง
ถึงกับสามารถที่จะกระตุ้นวงแหวนเช่นนั้นออกมาได้ ก็ถือว่าไม่เลวแล้ว อย่างน้อยหลงเฉินเองก็ยังไม่เคยคาดคิดเรื่องเช่นนั้นมาก่อน
หลงเฉินก็ได้ยื่นมือเข้าไปตรวจสอบแหวนมิติของผู้อาวุโสซุน ก็ได้นำเอาเพทายทมิฬทั้งสี่ชิ้นออกมา แล้วนำมาจัดวางเอาไว้บนพื้น เผยให้เห็นตัวอักษรที่อยู่ทางด้านหลัง
“เหอะ เจ้าลองดูตัวอักษรทั้งสี่ตัวให้ดีสิ” หลงเฉินกล่าว
“เย้ย、 พิฆาต 、สังหาร、จำต้อง พิฆาตเย้ยจำต้องสังหาร เจ้าโง่หรือยังไงกัน ? ”
ในที่สุดผู้อาวุโสซุนก็เข้าใจ ว่าตนเองถูกรวบตั้งแต่หัวจรดหางเลยทีเดียว จึงได้จ้องมองหลงเฉินอย่างเอาเป็นเอาตาย แววตาทั้งคู่ก็ปกคลุมไปด้วยความอาฆาตและความไม่ยินยอม
“หลงเฉิน เจ้าตัวบัดซบ เจ้ามันเป็นมารร้าย ต่อให้ข้าต้องตายไป ก็จะไปเอาชีวิตของเจ้าในยามค่ำคืน เจ้ารอข้าได้เลย……”
เมื่อกล่าวจบ พลังเฮือกสุดท้ายร่างของผู้อาวุโสซุนก็ได้มอดดับลง ศีรษะตกไปทางด้านข้าง จนตายตกไป ทว่าในยามที่ตายไป แววตาทั้งคู่กลับยังคงจ้องมองหลงเฉินอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่
ขณะขยับมุมปากไปมา ก็ได้ปัดฝุ่นที่ติดอยู่ตามร่างกาย กล่าวพึมพำกับตนเองว่า “มารดาเถอะ ไม่ว่าเรื่องอะไรข้าก็ได้เจอมาจะหมดแล้ว จะตายก็รีบตายไปเถอะ ยังคิดที่จะมาหลอกหลอนข้าอีก ยังดีที่อย่างน้อยข้าก็มีความกล้าบ้าบิ่นอยู่ไม่น้อย”
เมื่อได้เงยหน้ามองไปยังโดยรอบ แล้วก็พบหลุมอยู่แห่งหนึ่ง จากนั้นก็ได้ทำการจัดการร่างอีกครึ่งท่อนของผู้อาวุโสซุน โดยทำการโยนลงไป จากนั้นก็ใช้เท้าทำเตะดินอยู่หลายครา เพื่อทำการสะสางเขาไปเป็นที่เรียบร้อย
“ถึงแม้ว่าเจ้าจะไม่ได้เป็นคนดีอะไร ก็แต่เถอะ เจ้าได้ตายไปแล้ว ยังดีที่ก่อนตายเจ้ายังได้ทำเรื่องดีดีอยู่บ้าง ข้าจะไม่เก็บเจ้ามาใส่ใจก็แล้วกัน ข้าช่วยทำหลุมให้เจ้าแล้ว พวกเราสองคนถือว่าเลิกแล้วต่อกันก็แล้วกัน
ถ้าหากเจ้ายังไม่ยอมรับอีก เมื่อได้กลายเป็นผีร้ายแล้ว ก็มาหาข้าได้ทุกเวลา ข้าจะได้ถ่ายทอดบทเรียนอื่นให้แก่เจ้าอีก ครั้งต่อไปย่อมต้องทำให้เจ้าศิโรราบแน่นอน ! ”
หลงเฉินกล่าวจบ ก็ได้ย้อนกลับไปยังหมู่ตึก ทิ้งไว้เพียงหุบเขาที่เงียบสงัด รวมไปถึงสายลมโชยพัดผ่านเข้ามา คล้ายกับเสียงแห่งการร่ำไห้
ผ่านไปได้สามวัน ข่าวการหายตัวไปผู้อาวุโสซุนก็ได้แพร่สะพัดไปทั่วทั้งหมู่ตึก ทว่าในส่วนที่ผู้อาวุโสซุนหายตัว ทางหมู่ตึกหาได้เกิดความเคลื่อนไหวอะไรมากมายนัก
เพราะเนื่องจากมีถู่ฟางมาออกหน้า กล่าวว่าผู้อาวุโสซุนได้ของลาออกจากการเป็นผู้อาวุโส เพื่อขอไปโลดแล่นในยุทธภพ
ไม่แปลกใจเลยที่หลายวันมานี้ผู้อาวุโสซุนมีท่าทีที่แปลกประหลาด ทั้งยังออกไปภายนอกไม่หยุดหย่อน ทั้งสิ่งของที่อยู่ในตัว ต่างก็จัดการสะสางไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว คล้ายกับมีความคิดที่จะโดดงานตั้งแต่แรกแล้ว
ทว่าในคำว่า“โดดงาน”ของผู้อาวุโสซุน ทุกคนกลับไม่ได้แปลกใจ เพราะการกระทำที่อยู่ในสนามรบนับตั้งแต่ครั้งที่แล้วของผู้อาวุโสซุน เมื่อถูกถู่ฟางสำเร็จโทษ สถานะภาพของเขาก็ได้ตกต่ำลงมานับพันเท่า
นับตั้งแต่ที่ได้ถูกลดรางวัลลงไปครึ่งหนึ่ง ทั้งยังถูกเพิกถอนจากนำแหน่งผู้ดูแลหอพลิกสวรรค์อีก ก็จะเห็นได้ว่า หมู่ตึกพลิกสวรรค์ไม่ได้ต้องการเขาอีกต่อไปแล้ว การที่เขาจะจากไปก็เป็นเรื่องปกติ
ถึงแม้จะไม่ทราบว่าผู้อาวุโสซุนหายตัวไปได้อย่างไร แต่ถู่ฟางก็พอจะสามารถคาดเดาชะตาของเขาได้อยู่บ้างว่าการป้องร้ายผู้พิสดารแห่งฟ้าดินนั้น ผู้อาวุโสซุนย่อมมีชีวิตที่ไม่ยืนยาวอย่างแน่นอน
ดังนั้นถู่ฟางจึงทำให้เรื่องนี้เงียบเอาไว้ ไม่คิดให้เรื่องเช่นนี้ ส่งผลกระทบต่ออนาคตในภายภาคหน้าของหมู่ตึก
หลงเฉินเองก็ทราบเรื่องนี้อย่างเต็มอกอยู่แล้ว เขาเชื่อว่าถู่ฟางเองก็เห็นอะไรบางอย่าง แต่เขาก็ไม่ได้เก็บมาใส่ใจ
เมื่อได้คำนวณวันเวลา การต่อสู้ได้สิ้นสุดมาแล้วถึงหนึ่งเดือน พลังการฝึกปรือของทุกคนพัฒนาขึ้นกันเรื่อยๆ แต่ตนเองกลับยังคงอยู่ในสภาพเดิมที่ไม่แน่ไม่นอนอยู่ หากเป็นเช่นนี้ย่อมต้องไม่ไหวเป็นแน่ ยังไงเสียก็จำเป็นที่จะต้องทำการฝึกปรือกันแล้ว
เมื่อได้ทักทายถังหว่านเอ๋ออยู่ครู่หนึ่ง หลงเฉินก็ได้มุ่งหน้าเข้าสู่พื้นที่แห่งการรวมกลุ่มสายฟ้าเพียงคนเดียว
.
.
