เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗] – ตอนที่ 258 : โอกาส

บทที่ 258 : โอกาส

ถึงแม้ว่าจะผ่านมาพักหนึ่งแล้วนับตั้งแต่มีการจัดงานเลี้ยงใด ๆ ขึ้นในคฤหาสน์ A16 แต่ก็ยังมีผู้คนมากมายที่ตั้งตารองานเลี้ยงที่ถูกจัดขึ้นโดยไร้ข้อโต้แย้งใด ๆ ในเร็ว ๆ นี้อยู่แล้ว

เพราะนี่คือวันเกิดปีที่ยี่สิบของทายาทหญิงแห่งตระกูลจี้…จี้จือซู่

ไม่ว่าความขัดแย้งระหว่างหอการค้าแอชและบริษัทพัฒนาทรัพยากรโรลล์จะรุนแรงแค่ไหน แต่งานเลี้ยงวันเกิดของจี้จือซู่ก็จะยังดำเนินต่อตามแผนอยู่ดี

เหมือนที่พวกตระกูลผู้ดีบางบ้านที่ขายทุกอย่างที่ตนครอบครองเพื่อสร้างภาพลวงว่ายังใช้ชีวิตอย่างหรูหราในขณะที่ความจริงแล้วยังชักหน้าไม่ถึงหลัง ตระกูลจี้ผู้ดป็นเจ้าของบริษัทพัฒนาทรัพยากรโรลล์ก็ต้องทำเช่นเดียวกันเพื่อรักษาภาพลักษณ์อันแข็งแกร่งเอาไว้

ถ้าบริษัทพัฒนาทรัพยากรโรลล์ไม่ทำเช่นนี้เพื่อรักษาหน้าไว้ มันก็จะสื่อว่าพวกเขาถูกต้อนจนจนมุมแล้ว และจะไม่มีโอกาสใด ๆ ที่จะพลิกเกมเพื่อทำให้สถานการณ์ของฝั่งตัวเองดีขึ้นได้เลย

และนั่นจะเป็นเรื่องน่าอายโดยแท้จริง

ดังนั้น ต่อให้พวกเขาจะยังอยู่ในสถานการณ์ฉุกเฉิน แต่งานเลี้ยงวันเกิดก็ยังต้องดำเนินต่อไป ที่จริงแล้วมันยิ่งต้องอลังการยิ่งกว่างานเก่า ๆ ด้วยซ้ำ

ยิ่งกว่านั้น ตอนนี้ทุกคนก็ตระหนักแล้วด้วยว่า จี้จือซู่คือผู้นำขององค์กรนักล่าและเป็นไปได้ว่าจะเป็นผู้สืบทอดเครือบริษัทพัฒนาทรัพยากรโรลล์ ซึ่งจะดึงความสนใจมาได้มากทีเดียว และนี่ก็คือโอกาสที่เธอจะได้แสดงตัวตนของเธอต่อโลกภายนอก…

แน่นอนว่า ‘การแสดง’ นี้ไม่ได้แสดงแค่เพียงความสามารถและความทะเยอทะยานของเธอ

ที่จริงแล้ว แผนแรกของจี้ป๋อหนงคือให้จี้จือซู่พยศให้ถึงที่สุด แสดงความไม่สนใจบริษัทพัฒนาทรัพยากรโรลล์ออกมาโดยสิ้นเชิง แล้วในทางกลับกัน เขาอยากให้เธอดูเหมือนกับคนที่ตั้งมั่นเพียงจะหารากฐานของเธอในโลกของผู้มีพลังเหนือธรรมชาติเพียงอย่างเดียวโดยตั้งองค์กรนักล่าของเธอขึ้นมาเองโดยไม่ต้องคิดถึงธุรกิจทางบ้านของเธอเลย

แล้วจี้ป๋อหนงก็จะอ้างความระหองระแหงระหว่างเขากับลูกสาวเขาเพื่อหาทายาทคนอื่นในตระกูลจี้สายอื่น ๆ อย่างไม่เต็มใจ

มันเป็นอุบาย!

ที่จริงแล้วในช่วงหลายปีมานี้ จี้ป๋อหนงจงใจแยกตัวห่างเหินจากลูกสาวของเขาต่อหน้าคนนอก กันเธอออกไปจากอะไรก็ตามที่เกี่ยวกับบริษัทพัฒนาทรัพยากรโรลล์และปล่อยให้เธอได้เป็นอิสระเพื่อที่เธอจะได้พัฒนาตัวเองในแวดวงผู้มีพลังเหนือธรรมชาติ

แล้วตอนนั้นคนพวกนั้นก็จะลดความระแวดระวังต่อบริษัทพัฒนาทรัพยากรโรลล์ลง…

แต่ตอนนี้ เรื่องราวมันต่างออกไปแล้ว

ถ้าพวกเขาสามารถขอความช่วยเหลือจากเจ้าของร้านหนังสือได้ พวกเขาก็จะเลิกเล่นละครแล้วเร่งให้จี้จือซู่สืบทอดบริษัทพัฒนาทรัพยากรโรลล์ แล้วเปลี่ยนมันเป็นองค์กรเหนือธรรมชาติอย่างแท้จริงได้

ที่จริงแล้ว ด้วยการสนับสนุนของร้านหนังสือ บริษัทพัฒนาทรัพยากรโรลล์จะได้รับความได้เปรียบที่ไม่มีใครเทียบได้และมีอนาคตที่รุ่งโรจน์กว่าตรงหน้าพวกเขา

ด้วยความที่เขาเป็นนักธุรกิจ จี้ป๋อหนงจึงพร้อมเสี่ยงทุกอย่างตราบใดที่ผลที่จะได้รับคุ้มต่อความเสี่ยง

ในตอนนี้ สิ่งที่เขาขาดก็มีเพียงคันโยกเพื่อเริ่มแผนใหญ่ของเขา

สายตาเปี่ยมความคาดหวังของเขาทอดมองลูกสาวผู้ไม่เคยทำให้เขาผิดหวัง

ทว่าจี้จือซู่ส่ายหน้าอย่างจนใจ “หนูไม่มั่นใจเรื่องนั้นนะคะ”

เธอรู้ว่าพ่อของเธอมีเจตนาอะไร

ตราบใดที่พวกเขาสามารถทำให้คุณหลินยอมเผยโฉมในงานเลี้ยงได้ ต่อให้แค่มาให้เห็นหน้าเฉย ๆ ก็ตามที นั่นก็เกินพอที่จะแสดงให้ทุกคนเห็นได้แล้วว่าร้านหนังสืออยู่ฝั่งเดียวกับพวกเขา

นี่คือการส่งข้อความ…

ด้วยการทำเช่นนี้ ไม่ว่าบริษัทพัฒนาทรัพยากรโรลล์จะเข้าไปพัวพันกับอะไรในอนาคต ผู้มีพลังเหนือธรรมชาติพวกนั้นจะต้องคิดทบทวนให้ดีก่อนว่าพวกเขาจะรับโทสะของเจ้าของร้านหนังสือได้ไหม…และเห็นได้ชัดว่า แม้กระทั่งระดับเหนือนภาก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคุณหลินเลย

ถึงมันจะฟังดูเหมือนแผนที่สมบูรณ์แบบก็ตาม แต่ในความเป็นจริงมันยากเย็นกว่ากันมาก

จี้จือซู่ทำได้เพียงทำลายฝันหวานของบิดาของเธอ ในขณะที่เธอย้ำเตือนเขา “ในตอนนี้ จากข่าวเท่าที่มี คุณหลินแทบจะไม่ออกไปจากร้านหนังสือเลย และจุดประสงค์เดียวที่เขาออกไปก็คือการ ‘เล่นสวมบทบาท’ หรือกิจกรรมประจำวันต่าง ๆ เท่านั้น…จนวันนี้ก็ยังไม่มีใครเคยลองขอให้เจ้าของร้านหลินออกมาจากร้านหนังสือมาก่อนเลยนะคะ”

“แต่แค่เพราะไม่มีใครลองมาก่อน ไม่ได้หมายความว่ามันเป็นไปไม่ได้ใช่ไหมล่ะ?”

จี้ป๋อหนงทอดสายตามองลูกสาวของเขาอย่างหนักแน่น “ลองดู พ่อเป็นคนธรรมดาที่ไม่มีความสามารถเหนือมนุษย์อะไร แต่บริษัทพัฒนาทรัพยากรโรลล์กลับสามารถสร้างชื่อให้ตัวเองจากการพัฒนาเมืองเขตล่างได้ เมืองเขตล่างเป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยสมบัติ เป็นที่ที่แม้แต่ผู้มีพลังเหนือธรรมชาติที่ไม่กล้าเข้าไปกันก็ยังอยากที่จะครอบครอง พวกผู้ก่อตั้งบริษัทพัฒนาทรัพยากรโรลล์ต้องยอมสละชีวิตพวกเขาเข้าแลกเพื่อให้ได้มันมา”

เมืองเขตล่างที่แยกตัวออกจากโลกนั้นยังเป็นปริศนา นอกจากพนักงานของบริษัทพัฒนาทรัพยากรโรลล์ที่ประจำการอยู่ที่นั่นแล้ว ไม่มีใครเลยที่รู้ว่ามันหน้าตาเป็นยังไง

สำหรับผู้มีพลังเหนือธรรมชาติ ที่แห่งนั้นเป็นพื้นที่ต้องห้ามเนื่องจากมหาโรคระบาดในช่วงยุคมืด ความกลัวนั้นมีที่มาจากความจริงว่ายิ่งระดับสูงแค่ไหน ผู้มีพลังเหนือธรรมชาติยิ่งติดเชื้ออันร้ายกาจนี้ได้ง่ายขึ้น

และนี่คือเหตุที่ว่าทำไมบริษัทพัฒนาทรัพยากรโรลล์จึงดำเนินการโดยคนธรรมดา

แต่ในขณะเดียวกัน ด้วยวัตถุวิเศษนานาชนิดจากสมัยโบราณและแร่หายากที่ซุกซ่อนอยู่ในเขตล่าง มันจึงเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีผู้มีพลังเหนือธรรมชาติบางคนที่ยอมเสี่ยงลงไปสำรวจพื้นที่

ในขณะที่จี้ป๋อหนงบรรยาย เขาก็สอดแหวนบนนิ้วของเขาลงไปในช่องบนกำแพง

กริ๊ก!

ด้วยเสียงคลิกเบา ๆ รอยแยกก็พลันปรากฏบนกำแพงห้อง แล้วแสงสว่างก็สาดส่องออกมาก่อเป็นข่ายมนตร์อันเจิดจ้าที่ครอบคลุมไปทั้งห้อง

จากนั้นไม่นาน กำแพงก็เปิดออก เผยให้เห็นห้องลับห้องหนึ่ง

จี้จือซู่ผงะไปครู่หนึ่งจากภาพตรงหน้าเธอ ตลอดชีวิตยี่สิบปีที่เธออาศัยอยู่ที่นี่ เธอไม่เคยรู้ถึงการมีอยู่ของห้องลับห้องนี้เลย

ด้วยความสามารถในระดับสูงสุดของระดับสัตว์ประหลาดและ ‘เจตจำนงเหล็กกล้า’ ของเธอในตอนนี้ จี้จือซู่ก็ยังไม่เคยสังเกตเห็นข่ายมนตร์นี้มาก่อนเลย นี่หมายความว่ามันสามารถหลุดรอดจากการตรวจจับกระทั่งจากระดับภัยพิบัติได้

และด้วยความที่บริษัทพัฒนาทรัพยากรโรลล์ถูกจับตามองอย่างใกล้ชิดในหลายต่อหลายปีที่ผ่านมา บางทีนี่อาจตบตาได้กระทั่งกับระดับเหนือนภา…

มันเหลือเชื่อไปเลย!

แต่สิ่งที่ทำให้จี้จือซู่แปลกใจยิ่งกว่าก็คือสิ่งของที่อยู่ในห้องลับ

จี้ป๋อหนงกวักมือเรียกลูกสาวให้ตามเข้ามาพลางก้าวเข้าไป แล้วเขาก็หายไปท่ามกลางความมืด

จี้จือซู่ตามหลังบิดาของตัวเองเข้าไปในห้องลับ แล้วดวงตาของเธอก็เปล่งประกายเมื่อได้เห็นภาพตรงหน้าเธอ

มันตรงข้ามกับที่เธอจินตนาการไว้ นี่ไม่ใช่ห้องลับมืด ๆ ที่ดูลี้ลับอย่างห้องลับทั่วไป แต่ดูราวกับพิพิธภัณฑ์ที่สะอาดเรียบร้อยซึ่งเต็มไปด้วยภาพวาดอักษรรูนมากกว่า…

ในซอกกลวง ๆ บนชั้นวางของที่เรียงตัวกันอย่างสมบูรณ์แบบที่ข้างผนังมีวัตถุลึกลับมากมายวางไว้

เปลือกตาของจี้จือซู่เต้นตุบ ของพวกนี้ทำให้เธอขนลุก

ของบางชิ้นกระทั่งทำให้เธอเห็นภาพหลอน และต้องขอบคุณ ‘เจตจำนงแห่งเหล็กกล้า’ ที่ทำให้เธอยังมีสติมั่นคงอยู่

เธออดไม่ได้ที่จะมองพ่อผู้แสนธรรมดาของเธออย่างกังวล ทว่าเขากลับยังสุขุมเหมือนเดิมและไม่ได้รับผลใด ๆ

คงเป็นเพราะแหวนนั่นแหง ๆ จี้จือซู่คิดในใจ

การสะสมวัตถุเหนือธรรมชาติมากมายขนาดนี้ย่อมไม่ได้เกิดขึ้นในวันเดียวอย่างแน่นอน

ดูเหมือนว่าเหล่าเจ้าบ้านรุ่นต่าง ๆ มากมายของบริษัทพัฒนาทรัพยากรโรลล์จะวางแผนนี้ไว้แต่แรกแล้ว…

“ที่นี่คือสถานที่จัดเก็บวัตถุเหนือธรรมชาติจากสมัยโบราณที่บริษัทพัฒนาทรัพยากรโรลล์ได้รับมาระหว่างการเดินทางลงใต้ดิน บุคคลรุ่นก่อนของพวกเราสามารถสร้างบ้านหลังนี้และเก็บเป็นความลับจากพวกผู้มีพลังเหนือธรรมชาติได้ก็เพราะความช่วยเหลือของ ‘แหวนผู้ถือสันโดด’ นี้ ทุกอย่างที่ถูกผนึกไว้ที่นี่ต่างรอโอกาสอยู่”

จี้ป๋อหนงอ้าแขนของเขาออกกว้าง แล้วหันมาเผชิญหน้ากับบุตรสาวของเขา “และตอนนี้ ลูกสาวที่รักของพ่อ โอกาสได้มาถึงแล้ว”