“น้องสาว ยังไงที่นี่ก็ไม่ใช่บ้านของเรา เรามาคุยกันเรื่องของญี่ปุ่นหน่อยไหม?”
เมื่ออายาเสะได้ยินคำเหล่านี้ เธอก็มองไปที่โอดะไอที่อยู่ด้านข้าง
เมื่อคืนที่ผ่านมา อายาเสะได้คุยกับโอดะไอเกี่ยวกับความคิดของพี่ชายสองคนของเธอ หลังจากที่โอดะไอได้ยินสิ่งที่อายาเสะพูด เธอก็ขวางอยู่ตรงหน้าอายาเสะ
“เจ้าหญิงอายาเสะต้องอยู่ที่นี่กับฉันสักพัก ดังนั้นองค์ชายทั้งสองโปรดกลับไปเถอะ”
หลังจากที่มูโตะได้ยินคำพูดของโอดะไอด้วยสีหน้าที่ดุร้าย เขาจึงเดินไปหาโอดะไอและพูดด้วยน้ำเสียงขู่เข็ญ
“คุณเป็นใคร? สาวน้อย ผมแนะนำว่าคุณอย่ามายุ่งเรื่องคนอื่น นี่เป็นเรื่องภายในในประเทศญี่ปุ่นของเรา หากคุณมายุ่งเกี่ยว หาเรื่องใส่ตัว ไม่ใช่คุณสามารถรับผิดชอบไหวหรอกนะ”
เห็นได้ชัดว่า มูโตะไม่รู้จักโอดะไอตรงหน้าเขา ถ้าเขารู้ตัวตนของโอดะไอ เขาจะเปลี่ยนสีหน้าของเขาเป็นการเอาใจโอดะไออย่างแน่นอน เพราะโอดะไอเป็นผู้กำหนดชัยชนะหรือความพ่ายแพ้ของการแย่งชิงบัลลังก์
เมื่อเห็นมูโตะเข้าใกล้โอดะไอทีละน้อย ถังเฉาก็ขวางอยู่ข้างหน้าเขา
“ผมไม่สนหรอกว่าคุณจะเป็นใคร ถ้าคุณเข้าใกล้เธอและทำร้ายเธอแม้แต่น้อย ผมจะปล่อยให้มืออีกข้างของคุณอยู่ที่นี่”
หลังจากฟังคำพูดของถังเฉาแล้ว สายตาขององค์ชายมูโตะก็ดูตื่นกลัวอย่างเห็นได้ชัด เขารู้ว่าเขาเป็นองค์ชายของประเทศญี่ปุ่น กับบุคคลนี้มันไม่มีผลอะไรเลย
เมื่อเห็นว่ามูโตะและมิยาโมโตะไม่กล้าพูด อายาเสะจึงก้าวออกมาและกล่าวว่า “เสด็จพี่ทั้งสอง ฉันอยากอยู่ที่นี่สักระยะหนึ่ง ส่วพวกคุณอยากจะทำอะไร ฉันจะเพิกเฉย แต่ได้โปรดอย่ามารบกวนฉันเลย”
อายาเสะอยากจะหนีความขัดแย้งภายในประเทศญี่ปุ่นตั้งนานแล้ว แต่พี่ชายทั้งสองของเขาไม่ยอมปล่อยเธอไป ยังอยากจะตัดรากถอนโคน และครั้งนี้ที่พวกเขามาที่นี่เพื่อนำตัวอายาเสะกลับไป
“ไม่ได้ ตอนนี้มีเหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นกับประเทศญี่ปุ่นของเรา คุณจะอยู่ในราชวงศ์ต้าเซี่ยเป็นเวลานานขนาดนี้ได้อย่างไร คุณต้องกลับไปกับเราเดี๋ยวนี้”
เห็นได้ชัดว่ามิยาโมโตะไม่ต้องการกลับไปมือเปล่า แต่ต้องการนำอายาเสะกลับไปที่ญี่ปุ่นด้วย
สีหน้าของอายาเสะมืดมน และเธอทำได้เพียงมองไปที่ไอดะไอ เธอเข้าใจความคิดของอายาเสะและได้ขยิบตาให้ถังเฉา
ถังเฉาเข้าใจมันทันทีและเดินไปข้างหน้าขององค์ชายทั้งสอง “รบกวนกลับไปตอนนี้ซะ มิฉะนั้น ผทจะไม่ใจดีกับพวกคุณอีก ผมเป็นผู้พิทักษ์ของที่นี่ ถ้าไม่ขับไล่พวกคุณออกไป ผมเกรงว่าเจ้านายจะตำหนิผม”
ก่อนที่องค์ชายทั้งสองจะตอบสนอง ถังเฉาก็ผลักองค์ชายทั้งสองออกจากประตู
การกระทำแบบนี้ เป็นครั้งแรกที่องค์ชายได้เห็น อย่างไรก็ตาม องค์ชายทั้งสองไม่เคยเห็นใครกล้าที่จะผลักดันตัวเองเช่นนี้มาก่อน
“ในเมื่อคุณรู้ตัวตนของเราแล้ว คุณยังกล้าทำแบบนี้กับเรา เชื่อหรือไม่ว่าเราจะไปฟ้องคุณต่อจักรพรรดิแห่งราชวงศ์ต้าเซี่ย”
ในขณะนี้ อายาเสะพูดพร้อมกับเงยหน้าขึ้นและยึดอก
“ถึงพวกคุณจะไปฟ้องแล้วไงล่ะ? องค์ชายทำความผิดได้รับโทษเหมือนสามัญชน ต่อให้พวกคุณทั้งสองเป็นองค์ชาย ก็ไม่สามารถบุกเข้าไปในบ้านของคนอื่นได้ คุณคิดว่าสิ่งนี้เหมาะสมหรือไม่?”
หลังจากฟังคำพูดของอายาเสะ องค์ชายทั้งสองก็พูดไม่ออก
“เสด็จพี่ทั้งสอง ฉันได้คุยกับเพื่อนๆที่นี่แล้ว เรื่องที่พวกคุณสองคนแย่งชิงราชบัลลังก์ ในเมื่อพวกคุณทั้งสองอยากต่อสู้เพื่อแย่งชิงบัลลังก์ ฉันจึงขอถอนตัว ทำไมถึงต้องตามฆ่าให้หมดสิ้นด้วย สะกดรอยตามฉันมาจนถึงที่นี่?”
เมื่อได้ยินที่อายาเสะพูดอย่างชัดเจน สีหน้าของมิยาโมโตะก็น่าเกลียดมาก
“ถึงคุณจะจากไปแล้วจะยังไง ถ้าคุณกลับไปพร้อมกับกองทหารของพวกคุณล่ะ? ถึงตอนนั้นเราต้องจัดการกับมันอีกหนึ่งครั้ง? และมันก็ยิ่งทำให้ยุ่งยากลำบากมากขึ้นไปอีก”
หลังจากมิยาโมโตะพูดจบ อายาเสะก็ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้
“ตามความหมายของพวกคุณ พวกคุณต้องการจะทำยังไง?”
“หรือพวกคุณจะฆ่าฉันงั้นเหรอ? ตอนนี้ฉันออกจากประเทศญี่ปุ่นแล้ว ฉันไม่ได้เป็นอันตรายอะไรกับคุณเลย ทำไมคุณถึงต้องตามฆ่าให้สิ้นด้วย? คุณไม่คิดถึงความรักในครอบครัวบ้างหรือ?”
หลังจากมิยาโมโตะฟังจบ เขาแค่หัวเราะอย่างเย็นชา
“ก็ไม่ใช่ว่าไม่สนใจความรักในครอบครัว ถ้าฆ่าคุณจริงๆ เราก็จะไม่มีความสุข แต่ในการแย่งชิงบัลลังก์นี้ คุณต้องตาย มิฉะนั้น เราจะมีอันตรายซ่อนเร้น”
“ขอโทษจริงๆ น้องสาว ถ้าจะโทษ ก็ควรโทษที่คุณไม่ควรปรากฏตัวในเวลานี้
ขณะที่เขาพูด สายตาของมิยาโมโตะก็มืดลงทันที จ้องมองไปที่เจ้าหญิงอายาเสะอย่างเย็นชา
ในเวลานี้ ถังเฉาเดินเข้ามา ยิ้มและพูดกับมิยาโมโตะ”ขอโทษจริงๆนะ ถ้าคุณต้องการฆ่าใครซักคนในที่ของผม คุณต้องถามผมดูว่าผมเห็นด้วยหรือไม่”
“ที่นี่คือที่ของเรา ถ้าคุณต้องการจะฆ่าคนที่นี่ คุณไม่สนใจความคิดเห็นของเจ้าของบ้านของที่นี่หรือ?”
หลังจากฟังคำพูดของถังเฉาแล้ว องค์ชายทั้งสองก็ตระหนักว่ายังมีปัญหาใหญ่อยู่ข้างหน้าพวกเขา นั่นคือถังเฉาที่อยู่ข้างๆ
“พี่ชายท่านนี้ คุณหมายความว่าอย่างไร?ผมรู้ว่าคุณมีความสามารถอยู่บ้าง แต่ผมบอกคุณได้ว่า เราเป็นองค์ชายแห่งญี่ปุ่น หากคุณลงมือกับเรา ผลที่ตามมาจะเลวร้ายมาก
“คุณได้ตัดมือของน้องชายผมไปแล้ว และเรายังคงให้โอกาสคุณในการให้ทางเลือกที่ดีที่สุดแก่คุณ นั่นคือคุณควรไปจากสายตาของเราตอนนี้ และอย่าปรากฏตัวอีกเลย”
แน่นอนว่ามิยาโมโตะรู้สึกมีความสุขมากที่แขนของมูโตะถูกถังเฉาทำลาย แต่เขาจะแสดงให้เห็นได้อย่างไร?
แต่ถังเฉาก็ส่ายหัวช้าๆ และพูดอย่างเฉยเมย
“ได้ เรื่องมันเป็นเช่นนี้แล้ว ผมขอบอกคุณนะ เจ้าหญิงอายาเสะผู้นี้ ยังไงก็ตามเธอไปจากที่นี่ไม่ได้ เพราะเธออยู่ในที่ของผม ผมจะไม่ปล่อยให้เธอได้รับบาดเจ็บอย่างแน่นอน”
หลังจากได้ยินประโยคนี้ องค์ชายทั้งสองก็มองหน้ากัน
“ในเมื่อคุณดื้อรั้นขนาดนี้ เราสองคนก็ทำอะไรไม่ได้ แต่คุณต้องพร้อมที่จะรับผิดชอบในเรื่องนี้”
หลังจากมิยาโมโตะพูดจบ เขาก็หันหลังและจากไปกับมูโตะ
หลังจากที่องค์ชายทั้งสองจากไป อายาเสะก็มองไปที่ถังเฉาด้วยท่าทางที่เหลือเชื่อ
“พี่ชายคนนี้ ต้องขออภัยจริงๆ ที่ลากคุณมายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วย คุณรีบไปจากที่นี่เถอะ พวกเขายังไม่ได้พาคนมา หนีออกไปจากที่นี่โดยเร็วที่สุด มิฉะนั้น เมื่อพวกเขากลับมา ก็จะอันตรายมาก”
อายาเสะดูกังวลมาก เพราะกลัวว่าถังเฉาจะถูกเสด็จพี่ทั้งสองจับกุม แต่หลังจากโอดะไอ ฟังคำพูดเหล่านี้ เธอก็หัวเราะอย่างโล่งอก
“เจ้าหญิงอายาเสะ หากคุณต้องการให้เพื่อนของฉันจากไป สิ่งนี้เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว แม้ว่าเสด็จพี่ทั้งสองของคุณจะเก่งกาจมาก เขาก็จะไม่หนีไปอย่างแน่นอน”
