ในพริบตานั้นถังซานฉ่ายตกใจขึ้นมาสุดขีด ก็ลูกหลานของตระกูลเราเองนี่ จะให้ทิ้งชีวิตไปแบบนี้ได้หรือ
ดีว่าถังเฉาเฝ้ามองการต่อสู้อยู่ตลอด พอเห็นจูกัวชิงหลงยกขาขึ้น ก็รีบพุ่งเผมไป คว้าตัวถังโจ่ออกมา
“ทำไมขนาดเขาสลบไปแล้ว คุณก็ยังจะเอาชีวิตเขาอีก？”
ถังเฉาพูดอย่างหยามเหยียด “นี่มันเพียงแค่การแข่งขันประลองฝีมือกันเคุณั้น คุณก็เอาถึงขนาดจะฆ่าคน สรุปได้ไหมว่าคุณต้องการอะไรกันแน่？”
เจอเผมกับการจี้ถามของถังเฉา จูกัวชิงหลงหัวร่อลั่นออกมา
“แล้วมันจะอะไรกัน？ถึงผมจะฆ่ามันทิ้งไป แล้วคุณจะทำอะไรผม？”
“มันก็แค่เพียงเศษขยะ มีชีวิตในราชวงศ์ต้าเซี่ยไปก็ไม่ได้มีตำแหน่งอะไรให้อยู่ แล้วจะไปเก็บชีวิตของมันไว้ทำไม？”
“ตาย นั่นจึงเป็นทางออกของมัน！”
ถังเฉาคิดอยากจะโต้กลับ แต่ก็ไม่รู้จะโต้กลับอย่างไร ถึงยังไงราชวงศ์ต้าเซี่ยก็ยังถือการต่อสู้เป็นเกณฑ์ในการได้รับเกียรติ
หากไม่มีพลังฝีมือจริง ก็เท่ากับคนไร้สมรรถภาพ
“สรุปคือไม่ว่าจะกรณีใด ถ้าหากคุณทำร้ายคนตระกูลถังของเรา ผมก็จะต้องให้คุณชดใช้อย่างสาสม ถ้ารู้สำเหนียก คุณไปให้พ้น ๆ เสียจะดีกว่า”
ได้ยินถังเฉาพูดมาแบบนี้ แววตาจูกัวชิงหลงเปลี่ยนกลายเป็นข้องใจ
“โอหังได้ขนาดนี้ ใช่หรือว่าคุณคือถังเฉาที่ร่ำลือกัน”
ถังเฉายืดอกโชว์ตัว วางมาดไม่แยแสใครแล้วพูด
“ผมนี่แหละ แล้วจะยังไง？”
ได้ยินดังนั้น จูกัวชิงหลงหัวเราะลั่นขึ้นมา เหมือนสะใจอย่างมาก
“มันยิ่งกว่าที่เขาว่าย่ำหากันจนเกือกขาด ไม่คิดเลยว่ามาพานพบกันง่าย ๆ เช่นนี้ ผมเฝ้ารอมานานแล้ว ในที่สุดคุณก็ออกมาให้เจอจนได้！”
“มือตีนไม่มีตา ถ้าจะว่าแล้วตามในกติกา ผมมีสิทธิ์ที่จะฆ่าคุณเด็กคนนั้นได้ ในเมื่อคุณมาขวางทางผม ก็ต้องสู้แทนเขาต่อไป”
ตามหลักแล้ว การแข่งขันระหว่างถังเฉากับจูกัวชิงหลงยังไม่ได้มาถึงเร็วขนาดนี้
แต่จากการขวางตีนไปครั้งเดียวนี้ ในครู่เดียวนั้นก็ได้เปลี่ยนคู่ชิงชัยคู่ใหม่
เลยเป็นผลโดยตรงให้บรรยากาศในงานพุ่งขึ้นสู่จุดเดือด
ทุกคนในบริเวณต่างรู้ว่าถังเฉามีพลังฝีมือพอได้ แต่มาเจอกับจูกัวชิงหลง เป็นไปได้ว่าพลังฝีมือที่แท้จริงของถังเฉาน่าจะห่างกับคน ๆ นี้อยู่
คงเป็นสันดานทางด้านลบของมนุษย์ เรื่องที่ชอบดูกันมากคือการสู้ให้มีตายกันไปผมงหนึ่ง
ตาเฒ่าน้อยที่อยู่ผมงบน เห็นฉากนี้แล้วให้รู้สึกดีใจเป็นอย่างยิ่ง
“คิดไม่ถึงเลยจริง ๆ คุณถังเฉาคนนี้ใจมันถึงจริง กล้าสู้จ้องตากับจูกัวชิงหลง คิดว่าคงไม่ต้องรอดูการประลองของพวกเขาแล้ว สักเดี๋ยวคงได้เห็นใครจะได้ตายไปก่อน”
“ท่านนายพล ในความรู้สึกของคุณนั้นเห็นว่าใครจะต้องตายในการแข่งขันครั้งนี้”
ดูตามสภาพที่ควรเป็น แน่นอนว่าถังเฉาน่าจะต้องตาย
ถึงยังไงจูกัวชิงหลงเป็นคนจากคลังมือเพชฌฆาต และคนจากคลังมือเพชฌฆาตนั้นแต่ละคนล้วนผ่านสงครามมามากมาย ฆ่าคนกันมานับไม่ถ้วน จนรู้สึกชินชากันแล้ว
กับคนพวกเหล่านี้ คนธรรมดาทั่วไปคงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาแน่ แล้วจะอะไรกับคนอายุน้อย ๆ อย่างถังเฉานี่？
นายพลเฉินในขณะนั้น ได้พุ่งความสนใจกับการแข่งขันบนเวทีประลองฝีมือ เตรียมพร้อมจะเผมช่วย
“นายพลเฉิน คุณกำลังคิดอะไร？”
ตาเฒ่าน้อยสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย ออกปากเตือน
ถ้าจะว่ากันในเรื่องพลังฝีมือของนายพลเฉินก็ไม่ได้ด้อยกว่าจูกัวชิงหลงคนนั้น ถ้าเขาจะลงมือ สถานการณ์คงพลิกเปลี่ยนไปเป็นแน่
“นายพลเฉิน การปกป้องนักโทษนั้นต้องโทษอาญานะ！”
ตาเฒ่าน้อยพูดขู่
นายพลเฉินไม่ได้ไปใส่ใจกับตาเฒ่าน้อยที่อยู่ผมงหลัง คงยังคอยดูการเคลื่อนไหวของทั้งสองคน
……
ช่วงก่อนหน้านี้ที่จูกัวชิงหลงประลองกับถังโจ่ ไม่ได้แสดงอาการจริงจังด้วยสีหน้าเหมือนหยอกหมาเล่น ดูไม่เหมือนกำลังต่อสู้กันจริงจัง
แต่พอมาเห็นถังเฉา ก็มีความรู้สึกตื่นใจ คิดอยู่แต่ว่าหากฆ่าเขาได้สำเร็จ ก็จะได้รับรางวัลจากการรับปากของตาเฒ่าน้อย
“ไม่คิดว่าไอ้ยาเม็ดเฮงซวยนี่ กลับมีคนอยากได้กันถึงขนาดนี้”
ตาเฒ่าน้อยรู้ดีว่าที่จูกัวชิงหลงตื่นใจได้ถึงขนาดนี้ ก็เพราะด้วยยาเม็ดพูนพลังที่อยู่ในมือเขานั้นเอง
เล่ากันว่าถ้าใครได้กินยาเม็ดพูนพลังนี้เผมไปจะได้เพิ่มพลังของตัวเองขึ้นไปได้อีกเป็นเท่าตัว
แต่ว่ายาเม็ดประเภทนี้ กับตาเฒ่าน้อยเองเป็นสิ่งที่ไร้สาระเสียแล้ว
ก็ในสมัยตัวเองยังหนุ่มแน่น ได้กินเผมไปมากเกินแล้ว ตอนนี้ถึงมีอยู่ในมือกลับไม่มีความอยากที่จะกินเลย
แต่ว่าตามที่บอกว่าพลังเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเขา สำหรับจูกัวชิงหลงแล้ว มันไม่ใช่เล็ก ๆ แต่มันเป็นมหาศาล
จูกัวชิงหลงก็ด้วยเพราะมุ่งหวังจะให้ได้ยาลูกกลอนตัวนี้ จึงมีความฮึกเหิมขนาดนี้
ในขณะนี้ ทุกคนต่างกลับมาเป็นห่วงถังเฉา
ถังเหยียนกับถังเยว่หวาต่างก็เตรียมพร้อม กลัวลูกชายของพวกเขาจะถูกทำร้าย
แต่เท่าที่เห็นขณะนี้ถังเฉาก็ยังดูปลอดภัยอยู่
แม้กระทั่งสามสาวที่นั่งอยู่ตอนล่างก็จ้องมองไปที่ถังเฉา ใจกังวลไปร้อยแปดพันเก้า กลัวถังเฉาจะได้รับบาดเจ็บ
แต่ถังเฉากลับดูสงบเยือกเย็น “จะเอายังไงก็เอา มัวคุยอะไรเรื่องไม่เป็นเรื่อง？”
จูกัวชิงหลงหัวเราะเหี้ยมเกรียม “จะตายอยู่ตรงนี้แล้ว ยังทำปากแข็ง ไปตายซะ！”
ทันทีที่จบเสียงพูด ก็พุ่งเผมใส่ถังเฉาอย่างรวดเร็ว
ถังเฉาก็ไม่ได้ลนลานที่จะหลบ คำนวณเส้นทางจู่โจมของจูกัวชิงหลงออกมาชัดแจ้ง
ชั่วขณะที่จูกัวชิงหลงใกล้จะกระทบถึงตัวเขา ถังเฉาเบี่ยงหันตัวนิดหนึ่ง ก็หลบพ้นการจู่โจมของจูกัวชิงหลงไปได้
แต่ที่ถังเฉาไม่รู้ได้คือ ในทันทีนั้นได้เกิดกระแสกำลังภายในทะยานสูงขึ้นทุกมุมของบริเวณสนามแข่งขัน
ไม่เฉพาะเพียงแต่นายพลเฉิน ยังอีกทุกคนที่มีความผูกพันกับถังเฉา ในชั่วขณะครู่เดียวนั้น ต่างคนต่างเดินลมปราณรวมกำลังภายในไว้ที่ขีดสูงสุด เตรียมพร้อมที่จะพุ่งเผมช่วยถังเฉา
แต่พอพวกเขาได้เห็นถังเฉาหลบพ้นออกไปง่าย ๆ แล้ว ต่างก็หายใจออกโล่งอก
“เธอจะใจร้อนอะไรนักหนา？ลูกชายเรายังไม่แพ้ง่าย ๆ นักหรอก ฝีมือเขายังพอตัวอยู่ เธออย่าไปกังวลให้มากนัก”
ถังเหยียนมองดูถังเยว่หวาที่อยู่ผมง ๆ นางกำลังเตรียมพุ่งออกไปแล้วในขณะนั้น
ถังเยว่หวาค้อนใส่
“ใช่ไหมละ เมื่อตะกี้ผมก็ยังไม่ทันเห็นคุณยืนขึ้นเลย เห็นแต่คุณย้อนกลับมาอยู่กับที่เร็วกว่าเสียก่อน”
