“เป็นยังไงบ้าง จูกัวชิงหลง เล่นกับคุณสนุกจะตาย ทำไมถึงไม่พูดอะไรเลยล่ะ?”
ถังเฉาค่อยๆเดินตรงไปยังจูกัวชิงหลง อย่างช้าๆ
ในเวลานี้ ผู้คนยังมองไม่ออกว่าจูกัวชิงหลงกับถังเฉามีความต่างกันมากขนาดไหน ยังนึกว่าทั้งสองคนแค่สู้กันไปสู้กันมาเท่านั้น ถึงขนาดที่บางคนคิดว่าจูกัวชิงหลงยังไม่ได้ใช้พลังทั้งหมดเลยด้วยซ้ำ
จูกัวชิงหลงผ่านสนามรบมาอย่างโชกโชน สีหน้าจึงไม่แสดงออกถึงความตื่นตระหนกมากมายอะไรอยู่แล้ว
“สรุปแล้วแกคือใครกันแน่? ทำไมเก่งกาจขนาดนี้? ร่ำเรียนมาจากที่ไหน?”
ถังเฉาได้ยินแบบนั้นก็หัวเราะออกมา“พูดออกไปแกอาจจะไม่เชื่อ ฉันไม่มีเคยครูตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ถ้าจะให้พูดจริงๆ นั่นก็คือพ่อของฉันเอง”
พูดจบ จูกัวชิงหลงก็หันมองไปยังถังเหยียนที่อยู่ไม่ไกล
แน่นอนว่าจูกัวชิงหลงรู้ว่าถังเหยียนเป็นใคร ถึงยังไงในตอนนั้นก็เคยมีคนส่งตัวเองไปฆ่าถังเหยียน แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ฆ่า
แต่ว่าในความทรงจำ ถังเหยียนไม่ได้มีพลังที่แข็งแกร่งขนาดนี้ กลับสามารถสอนลูกศิษย์ที่แข็งแกร่งขนาดนี้ได้
“หรือว่าแค่ในเวลาสั้นๆเพียงไม่กี่ปี พลังของเขาพัฒนาก้าวหน้าขึ้นมาได้อย่างน่าสะพรึงกลัวถึงขนาดนี้เลยเหรอ? ในตอนนั้นฉันก็เคยปะทะฝีมือกับเขามาแล้ว แต่พลังของเขาก็ไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนี้”
ในใจของจูกัวชิงหลงตกใจกลัวถึงขีดสุด
ถังเฉาพูดขึ้นต่อ“ว่ากันตามตรง ตอนที่ฉันสู้กับแกยังไม่ได้ออกแรงอะไรเลยด้วยซ้ำ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงพ่อของฉัน”
พอฟังถึงตรงนี้จูกัวชิงหลงก็เริ่มรู้สึกขี้ขลาดหวาดกลัวแล้วจริงๆ
แต่มองออกไปไม่ไกล ตาเฒ่าน้อยกำลังจ้องมองตัวเองด้วยสายตาที่ชั่วร้ายอยู่ จูกัวชิงหลงรู้ว่าถ้าเกิดตัวเองตกใจกลัวถอยกลับล่ะก็ ตาเฒ่าน้อยไม่มีทางปล่อยตัวเองไปแน่นอน
ทำได้แค่ต้องกัดฟันยืนหยัดสู้ต่อไป
“ไอ้สารเลว แกคิดว่าฉันจะเชื่อคำพูดของแกเหรอ?”
จูกัวชิงหลงรีบจัดการกับอารมณ์อย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ฟื้นฟูกำลังภายในของตัวเองกลับคืนมา
“ท่าทีแบบนี้ของแก ยังจะสู้กับฉันอีกเหรอ? แกไม่กลัวตายจริงๆสินะ?”
ถังเฉาพูดอย่างเย็นชา
จูกัวชิงหลงสบถหึอย่างเย้ยหยัน“คำว่ายอมแพ้ ไม่เคยอยู่ในพจนานุกรมของฉันมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นถ้ายอมแพ้แล้วผลที่ตามมาก็จะยิ่งหนักนารุนแรงมากขึ้นกว่าเดิมด้วยซ้ำ”
พูดจบจูกัวชิงหลงก็ยองลง ระเบิดพลังขั้นสูงสุดในร่างกายออกมา พุ่งจู่โจมไปยังถังเฉา
ถังเฉาต้องการข้อมูลอะไรบางอย่างจากตัวของจูกัวชิงหลง ก็เลยไม่ได้รีบลงมือทันที แต่แค่รับการโจมตีของจูกัวชิงหลงเอาไว้เท่านั้น
ผู้คนพอเห็นการปะทะต่อสู้ที่ดูตระการตาแบบนี้ ต่างก็พากันพูดฮือฮาขึ้นมา
“ดูการต่อสู้ของทั้งสองคนนี้แล้วมันเพลินดีจริงๆ ช่างดูแล้วเพลินหูเพลินตาดีจริงๆ พวกเขาสองคนต่างก็เก่งกาจกันทั้งนั้น ยากที่จะบอกว่าใครแพ้ชนะ”
“ตระกูลถังฉันนึกว่าตระกูลถังจะเสื่อมโทรมลงแล้วเสียอีก คิดไม่ถึงว่าหลังจากที่พระอริยมารดรใหญ่กับท่านอาวุโสถังเหยียนกลับมาแล้ว จะเกิดการเปลี่ยนแปลงที่สั่นสะเทือนโลกเช่นนี้”
ผู้คนต่างพากันเปิดปากพูดขึ้น
ข้างๆ เจ้าหญิงอายาเสะกำลังจับตามองดูทั้งหมดทั้งมวลที่เกิดขึ้นอยู่
แน่นอนว่าเธอหวังว่าถังเฉาจะสามารถเอาชนะได้ จากนั้นก็จะให้ถังเฉามาเป็นเจ้าชายของตัวเองอย่างสมเกียรติสมศักดิ์ศรี
แต่พอเห็นทั้งสองคนสู้กันไปสู้กันมาแล้ว เจ้าหญิงอายาเสะก็รู้สึกเป็นกังวลอยู่ไม่น้อยจริงๆ
ในตอนนี้เอง ก็มีผู้ชายสองคนเดินมาข้างๆเจ้าหญิงอายาเสะ
ทั้งสองคนนี้ก็คือ มิยาโมโตะและมูโตะนั่นเอง
พวกเขาสองคนอาศัยช่วงระหว่างที่ถังเฉากำลังต่อสู้อยู่หาจังหวะเวลาที่เหมาะสม แอบมาข้างๆเจ้าหญิงอายาเสะ
หลังจากที่เจ้าหญิงอายาเสะเห็นทั้งสองคนแล้ว สายตาก็สั่น พูดถามขึ้น“เสด็จพี่ทั้งสอง คิดจะทำอะไรน่ะ?”
องค์ชายใหญ่มิยาโมโตะยิ้มอย่างเย้ยหยัน“ได้ยินมาว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับถังเฉาไม่เลวเลยนี่ ถังเฉาคนนี้ไปข่มขู่คุกคามพวกเราสองคนก็เพราะว่าเธอ เธอยังจะถามพวกเราอีกเหรอว่าคิดจะทำอะไร?”
แต่ที่พวกเขาคิดไม่ถึงก็คือ พระอริยมารดรใหญ่แล้วก็ถังเหยียน กำลังยืนมองพวกเขาสองคนที่กำลังทำเรื่องไม่ดีอะไรบางอย่างอยู่ข้างหลัง
เจ้าหญิงอายาเสะก็ไม่กลัวเหมือนกัน“อยากจะลงมือเหรอ? แต่ถ้าพวกคุณทั้งสองคนฆ่าฉันที่นี่ ฉันรับประกันได้เลยว่า พวกคุณก็จะมีชีวิตรอดต่อไปไม่ได้เหมือนกัน”
องค์ชายทั้งสองคนก็รู้เรื่องเรื่องนี้ดีอยู่แล้ว ก็เลยหยิบเอกสารแบบฟอร์มหนึ่งแผ่นออกมาจากข้างหลัง
“ขอแค่เธอเซ็นชื่อลงไปในนี้ ฉันก็จะสัญญากับเธอว่าจะไม่ฆ่าถังเฉา ในขณะเดียวกันก็จะไม่หาเรื่องเธอด้วยเหมือนกัน”
“เช่นกัน ถ้าเกิดเธอไม่เซ็นล่ะก็ พวกเราก็จะไม่เกรงใจเธอเหมือนกัน ส่วนถังเฉาก็จะตายคามือของพวกเราทั้งสองคนแน่นอน”
พอได้ฟังคำพูดของมิยาโมโตะ เจ้าหญิงอายาเสะก็ยิ่งตึงเครียดกดดันมากขึ้น มันไม่ใช่เรื่องที่เกี่ยวกับบัลลังก์แล้ว แต่มันคือชีวิตของถังเฉา
ถึงยังไงตั้งแต่ที่ตนเองมาถึงที่นี่ ก็เป็นถังเฉาที่ช่วยเหลือตนเองมาโดยตลอด
ถ้าถังเฉาต้องมาเสียชีวิตเพราะว่าช่วยตนเองอีกล่ะก็ มันก็จะทำให้เจ้าหญิงอายาเสะจะต้องจมดิ่งอยู่กับความเศร้าโศกเสียใจไปตลอดชีวิต
“พวกคุณเก่งมากก็มาลงที่ฉัน อย่าไปหาเรื่องถังเฉา เขาไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับพวกเราแล้วก็ญี่ปุ่น ทำไมพวกคุณต้องลงมือกับเขา? เขาก็แค่ประชาชนคนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น”
หลังจากที่พูดถึงตรงนี้แล้ว มูโตะที่อยู่ข้างๆก็โกรธสุดๆ
ก็เพราะประชาชนคนธรรมดาคนนี้นี่แหละ ที่ทำให้แขนของพวกเขาใช้งานไม่ได้
ถ้ามูโตะในตอนนี้มีพลังจริงๆ เขาแทบอยากจะจัดการฆ่าถังเฉาทิ้งไปซะให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย แต่พลังไม่มากพอ เขาทำได้แค่ข่มขู่น้องสาวของตัวเองเท่านั้น
“ฉันบอกไปแล้ว ว่าถ้าไม่อยากให้ถังเฉาเป็นอะไร ขอแค่เธอส่งมอบบัลลังก์มา พวกเราก็จะกลับไปตอนนี้เลย”
เจ้าหญิงอายาเสะเตรียมที่จะเซ็นชื่ออย่างไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย
ในเวลานี้เอง ถังเยว่หวากับถังเหยียนที่อยู่ข้างหลังก็เดินตรงเข้ามา
“พวกนายคิดจะมาลงมือกับเธอ ถามพวกเราแล้วยัง?”
ถังเหยียนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงข่มขู่ ทำให้องค์ชายทั้งสองตกใจสุดๆ
แม้ว่าองค์ชายทั้งสองปกติแล้วจะหยิ่งยโสโอหัง แต่พวกเขาไม่มีทางที่จะไม่รู้จักคนที่อยู่ตรงหน้านี้แน่นอน เขาก็คือ ถังเหยียนที่มีชื่อเสียงโด่งดังมากๆในสมัยก่อน！
“ท่าน……ท่านอาวุโสถัง เป็นคุณได้ยังไง? คุณน่าจะเข้าใจผิดแล้ว ผมไม่ได้คิดที่จะทำอะไรเธอนะ ผมแค่พูดคุยเจรจากับเธอก็เท่านั้น แถมพวกเราสองคนก็เป็นพี่ชายของเธอด้วย ขอให้ท่านอาวุโสอย่าโกรธไปเลยนะครับ”
“อย่างนั้นเหรอ?”
พอได้ฟังแบบนั้น ถังเหยียนกับถังเยว่หวาก็ยิ้มอย่างลึกซึ้ง
