เจ้ามังกรพรีเมี่ยม – ตอนที่ 1063 เทพลงมาเยือน

ตอนนี้ ในที่สุดถังเฉาก็ตอบสนองกลับมาแล้ว

สถานการณ์ในตอนนี้ถ้าไม่ใช่การคิดวางแผนทำร้ายมันก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว

“ที่แท้วันนี้แกก็วางแผนมาอย่างดีแล้วใช่ไหม?”

ถังเฉาสีหน้านิ่งเงียบ“พูดแบบนี้ แสดงว่าครั้งนี้ไม่ว่ายังไงฉันก็หนีไม่รอดแล้วสินะ”

“ถูกต้อง！”

ตาเฒ่าน้อยที่อยู่ข้างบนหัวเราะพร้อมกับพูดยืนยัน

“ในเมื่อแกเข้าใจเรื่องนี้แล้ว ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องอธิบายแล้ว มานี่ ไปจับตัวมันมาซะ”

โครมมม！

ข้างนอกการแข่งขันสมาคมบูโดมีผู้คนมากมายพากันเข้าไปอย่างไม่ขาดสาย ต่างพุ่งกระโจนไปยังถังเฉา

ในตอนนี้ คนของตระกูลเย่ที่นำโดยเย่ไป๋ก็กีดกันฝูงชนอย่างต่อเนื่อง แต่เนื่องด้วยพวกเขาเป็นประชาชนคนทั่วไป จึงไม่สามารถลงมือได้ ไม่อย่างนั้นตระกูลเย่ก็จะอยู่ยากแล้วเหมือนกัน

ถังเฉาก็ดูรู้ว่าตระกูลเย่ก็อึดอัดลำบากใจอยู่เหมือนกัน จึงพูดตะโกนไปหาคนของตระกูลเย่

“ตระกูลเย่ พวกคุณไม่ต้องช่วยผม รีบออกไปจากที่นี่เร็วเข้าเถอะ！”

พอได้ยินเสียงนี้ เย่ไป๋ก็หันกลับไปมองถังเฉาหนึ่งที

ถังเฉาก็พยักหน้าให้กับเขา จากนั้นก็เคลื่อนตัวไปมาเพื่อหลบการไล่ล่าโจมตีของคนที่เข้ามาในการแข่งขันสมาคมบูโด

“คุณยังจะเอาหน้าอีกไหม? ถึงได้ให้ประชาชนคนทั่วไปพวกนี้ไล่ตามจับถังเฉา เป็นแบบนี้ถังเฉาก็สวนกลับไม่ได้ แล้วก็ผ่อนการระมัดระวังตัวลงไปไม่ได้เหมือนกัน”

นายพลเฉินสีหน้าเยือกเย็น พูดขึ้นด้วยความโมโห

เก้าสิบเปอร์เซ็นต์ของคนราชวงศ์ต้าเซี่ยต่างก็ชำนาญศิลปะการต่อสู้ทั้งนั้น แม้ว่าจะระดับไม่ได้สูงมาก แต่ถ้ารวมเข้าด้วยกัน ก็เป็นพลังที่น่ากลัวสุดๆ

ตาเฒ่าน้อยที่อยู่ข้างๆได้ยินแบบนั้นก็หัวเราะออกมา มองนายพลเฉินพร้อมกับพูดขึ้น“นายพลเฉิน คุณอย่าลืมล่ะ พวกเราเป็นคนของราชวงศ์ ถ้าราชวงศ์จะฆ่าถังเฉา พวกเราก็ทำได้แค่จัดการให้เท่านั้น”

ตอนนี้ นายพลเฉินแค่ยิ้มอย่างเย้ยหยัน

“คุณอยากจะจับตัวถังเฉาผมไม่สน แต่คุณให้ประชาชนคนทั่วไปจำนวนมากมายขนาดนี้มาสร้างความวุ่นวายโกลาหลที่การแข่งขันสมาคมบูโดแบบนี้ ผมไม่ยอม”

พูดจบ นายพลเฉินก็ลุกยืนขึ้นมา คว้าง้าวฟางเทียนที่ส่องประกายแสงข้างกายของตัวเองมา ย่อตัวลง กระโดดลงมาข้างๆสังเวียนต่อสู้ของการแข่งขันสมาคมบูโด ราวกับเทพ

นายพลเฉินยกง้าวฟางเทียนในมือขึ้นมา ฟาดลงไปที่พื้นอย่างแรงหนึ่งที

บูม！

ทันใดนั้น ทั่วทั้งโลกก็ราวกับสั่นสะท้าน พื้นดินสั่นสะเทือนขึ้นมาทันที

“ทุกคนหยุดเดี๋ยวนี้ ถ้าใครยังขยับอีกล่ะก็ ฉันจะฆ่าทิ้งซะ”

นายพลเฉินพูดตะคอกออกมา

“ไม่ว่าวันนี้ใครจะทำผิด หรือทำผิดอะไร ฉันก็ไม่สนทั้งนั้น ฉันแค่อยากจะดูการแข่งขันสมาคมบูโดให้จบอย่างสงบๆเท่านั้น ถ้าใครมารบกวนฉันในการดูการแข่งขันสมาคมบูโด ฉันรับประกันได้เลยว่ามันคนนั้นจะอยู่ไม่ถึงวันพรุ่งนี้แน่นอน！”

เสียงของนายพลเฉินราวกับสายฟ้าฟาด แผ่กระจายความหวาดกลัวที่ไม่จบสิ้น

ทันใดนั้น ผู้คนทั้งการแข่งขันสมาคมบูโดก็ไม่กล้าขยับแม้แต่นิดเดียว กลัวว่าถ้าตัวเองขยับแล้วจะกลายเป็นศพ

“ทุกคน กลับไปนั่งที่ของตัวเองเดี๋ยวนี้ คนที่จะแข่งขันก็สู้กันต่อ”

“ถังเฉาไม่ต้องเป็นห่วง วันนี้ผมดูแลความปลอดภัยของคุณเอง ใครคิดจะแตะต้องคุณ ผมจะฆ่ามันเอง คุณสู้อย่างสบายใจได้เลย！”

พูดจบ นายพลเฉินก็ก้าวกระโดดกลับไปยังที่นั่งของตัวเอง

พอเห็นแบบนี้ ถังเฉาก็มองไปยังตาเฒ่าน้อยที่อยู่ข้างบนด้วยสีหน้าขี้เล่น สายตาเยาะเย้ยถึงขีดสุด

ตาเฒ่าน้อยโกรธจนสองตาเต็มไปด้วยเส้นเลือด ลูกตาแทบจะทะลักออกมา

“นายพลเฉิน นี่คุณกำลังทำอะไร? เมื่อตะกี้ผมกำลังทำเรื่องทางการอยู่นะ ถูกคุณมารบกวนแบบนี้ ผมจะจับกุมตัวของถังเฉาได้ยังไง?”

“นั่นก็เป็นเรื่องของคุณ ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับผมสักหน่อย”

นายพลเฉินชำเลืองตามองเขาอย่างเย็นชา พร้อมกับพูดขึ้น

“คุณเองก็หุบปากไปจะดีกว่า ไม่อย่างนั้นผมจะฉีกปากของคุณซะ！”

“นี่คุณ……”

นายพลเฉินก็ไม่อยากจะพูดคุยทางด้านจิตวิทยาอะไรกับตาเฒ่าน้อยต่อ ก็เลยพูดออกมาหนึ่งประโยคทำเอาตาเฒ่าน้อยพูดอะไรไม่ออก

“เหอะ！”

ตาเฒ่าน้อยสบถเหอะออกมาอย่างแรง กลับนั่งลงไปยังที่นั่งของตัวเองด้วยความโกรธ

จากนั้นจูกัวชิงหลงก็ถูกเอาชนะได้ การแข่งขันหลังจากนั้นก็ไม่มีใครดูต่อแล้ว

ทุกคนต่างพากันคิดวิเคราะห์ย้อนหลังอยู่กับการแข่งขันของถังเฉากับจูกัวชิงหลง แล้วก็เรื่องที่จู่ๆตาเฒ่าน้อยก็ให้คนไปจับตัวของถังเฉาด้วย

ถังเยว่หวากับถังเหยียนก็โมโหจนแทบจะทนไม่ไหวเหมือนกัน เมื่อตะกี้ก็คอยช่วยเหลือถังเฉา คอยคุ้มกันถังเฉามาโดยตลอด จนกระทั่งตอนนี้ก็ยังเป็นห่วงว่าจะมีคนเข้ามาทำอะไรไม่ดีกับถังเฉาอีกไหม

“ดูท่าคนของราชวงศ์คนนี้จะไม่ยอมปล่อยพวกเราไป พวกเขายังคงจับตาดูพวกเราอยู่ตลอดเวลา”

จู่ๆถังเยว่หวาก็เปิดปากพูดขึ้น ถังเหยียนที่อยู่ข้างๆกลับไม่ได้ลืมตาของตัวเองอยู่นานมาก ดูเหมือนว่ากำลังครุ่นคิดเรื่องอะไรอยู่

“พ่อ เกิดอะไรขึ้น? ทำไมถึงไม่พูดอะไรเลย?”

หลังจากที่ถังเฉาเห็นว่าพวกเขาไม่พูดอะไร ก็เปิดปากถามขึ้นเอง

ตอนนี้ถังเหยยีนก็ค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ พูดกับถังเฉา

“เรื่องนี้ เกรงว่าจะไม่ได้ง่ายดายขนาดนั้น ไม่ใช่แค่ตาเฒ่าน้อยคนนั้นที่คิดจะจัดการกับลูก คนที่คิดอยากจะให้ลูกตายจริงๆ อยู่เบื้องบน！”

คำพูดนี้พูดได้ตรงต้นตอมาก

ถังเฉาไม่ได้พูดอะไร แม้ว่าตาเฒ่าน้อยจะตำแหน่งสูงมีอำนาจอิทธิพลมากมาย แต่ก็เป็นคนที่ทำงานให้กับคนอื่นอีกที

ถ้าราชวงศ์คิดที่จะจัดการกับเขา ไม่มีทางปิดบังแบบนี้แน่นอน แล้วนายพลเฉินก็ไม่กล้าออกมาช่วยตนเองเหมือนกัน

สถานการณ์แบบนี้มีความเป็นไปได้แค่แบบเดียวเท่านั้น นั่นก็คือคนที่อยากให้เขาตาย อำนาจอิทธิพลอาจจะเกินกว่าตาเฒ่าน้อยไปมากๆ

“ช่างมัน คิดเยอะไปก็ไม่มีประโยชน์ โชคดีที่นายพลเฉินมาช่วย ไม่อย่างนั้นพวกเราจะต้องลงมือกันเอง ถึงตอนนั้นเรื่องก็จะต้องใหญ่โตแน่ๆ”

จากนั้นถังเฉาก็ไม่ได้ไปคิดถึงเรื่องนี้อีก

ถังเหยียนกับถังเยว่หวาสีหน้าตกใจ ที่พวกเขาไม่รู้ก็คือ ถังเฉาเห็นทุกสิ่งทุกอย่างของตาเฒ่าน้อยแล้ว แต่แค่รู้สึกว่าไม่คุ้มค่าที่จะพูดถึงเท่านั้น

หลังจากที่การแข่งขันสมาคมบูโดสิ้นสุดลงแล้ว ถังเฉาก็ยืนอยู่อันดับหนึ่งมาตั้งแต่ต้นจนจบ

เขาจากไปทันทีโดยที่ไม่รอประกาศผลเลยแม้แต่นิดเดียว

เจ้าหญิงอายาเสะที่อยู่ข้างๆรอประกาศผลการแข่งขันมาโดยตลอด พอเห็นถังเฉาจากไปทั้งอย่างนี้ ก็รีบตามไปทันที

“เจ้าหญิงอายาเสะ ทำไมคุณถึงไม่รออยู่ที่ตระกูลลั่วกับโอดะไอ? คุณมากับผมในตอนนี้ มันค่อนข้างอันตรายนะ”

ถังเฉาหันหน้าไปทันที มองเจ้าหญิงอายาเสะ ก่อนจะพูดขึ้น