ถังเฉาก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน ว่าอีกฝั่งจะมาเร็วขนาดนี้
ถังเฉาจงใจไล่คนปรึกษาปัญหาของตระกูลถังทั้งสองคนที่อยู่ข้างกายของตัวเองกลับไป
หลังจากที่มาถึงที่มุมแห่งหนึ่งแล้ว เขาก็หยุดฝีเท้า รอหลี่เล่อลงมา
“ไม่ต้องแอบซ่อนแล้ว ฉันเจอตัวแกตั้งนานแล้ว”
ถังเฉาเปิดปากพูดขึ้นอย่างนิ่งสงบ
พูดจบ หลี่เล่อก็กระโดดลงมาจากชายคาด้วยความรู้สึกสนใจสุดๆ มองถังเฉาด้วยสีหน้ายิ้มๆ
“ไม่เลวนี่ ไม่คิดว่าจะเจอตัวฉันเร็วขนาดนี้ ดูท่าแกก็พอมีพลังอยู่เหมือนกันนะ คนคนนั้นจ่ายเงินมาคุ้มค่าไม่ขาดทุนจริงๆ”
ถังเฉามองหลี่เล่อที่อยู่ตรงหน้า ก็เดาออกว่าคือเรื่องอะไร
แต่เขาไม่ได้แสดงท่าทีตื่นตระหนกออกมา แค่เดินมาอยู่ตรงหน้าของหลี่เล่ออย่างนิ่งสงบ
“หือ?”
หลี่เล่อสีหน้าตกใจ เพราะเขาพบว่าที่ตัวของถังเฉาไม่มีกำลังภายในเลยแม้แต่น้อย
“หรือว่าฉันมาหาผิดคน? เห็นได้ชัดว่าไอ้หมอนี่ไม่มีกำลังภายในเลยแม้แต่น้อย……”
เนื่องจากพลังของถังเฉาพุ่งเกินขีดจำกัดไปแล้ว การควบคุมพลังของตัวเองในตอนนี้ก็เป็นเรื่องที่ง่ายดายมากจริงๆ
ต่อหน้าของหลี่เล่อ เขาแสดงท่าทีออกมาเหมือนกับคนธรรมดาคนหนึ่ง
ในเวลานี้ ถังเฉาพูดขึ้น“แกอยากจะฆ่าฉันไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงยังไม่ลงมือล่ะ?”
พอเห็นหลี่เล่อยังคงไม่มีทีท่าจะลงมือ ถังเฉาก็โบกมือ“ไม่อยากลงมือเหรอ ถ้าอย่างนั้นก็ช่างมัน ครั้งหน้าค่อยว่ากัน”
พูดจบ ถังเฉาก็หันตัวเตรียมที่จะเดินออกไปจากที่นี่
“คิดไม่ถึงว่ายาของมูโตะจะได้ผลจริงๆ หลังจากที่กินไปหนึ่งเม็ดกำลังภายในก็จะถูกปิดกั้นเอาไว้ทั้งหมด”
ตั้งตาที่กินยาเม็ดที่มูโตะให้มาแล้ว ถังเฉาก็สามารถปิดกั้นจุดลมปราณตันเถียนได้ ทำให้บุคคลภายนอกไม่สามารถสัมผัสถึงพลังภายในของตัวเองได้
หลี่เล่อเผยให้เห็นถึงรอยยิ้ม“ขอโทษที ฉันจำคนผิด แกไม่ใช่เป้าหมายที่ฉันต้องการ”
หลังจากที่ยืนย้ำซ้ำแล้วซ้ำเล่า ผู้ชายตรงหน้านี้ก็ไม่มีแรงภายในใดๆเลย เป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น
ที่น่าขำก็คือ ตัวเองนึกว่าเขาคนนี้คือถังเฉา
หรือถังเฉาที่แท้จริง จะเป็นคนอื่น
ถังเฉายิ้มอย่างเข้าใจ“ไม่เป็นไร งานของแกยากจะหลีกเลี่ยงที่จะทำคนผิด”
พูดจบ ถังเฉาก็โบกมือ ออกไปจากที่นี่
ส่วนไวโอเล็ตอีกทางด้านหนึ่ง ก็เพิ่งจะได้มาเห็นทุกสิ่งทุกอย่าง ทันใดนั้น ดวงตาที่สวยงามของเธอก็เปิดโพลงขึ้นมา สีหน้าเหลือเชื่อ
“หลี่เล่อ เกิดอะไรขึ้น คุณมาฆ่าเขาไม่ใช่หรือไง?”
ทำไมท่าทีของทั้งสองคนกลับดูไม่เหมือนซะอย่างนั้น！
หลังจากที่หลี่เล่อออกมาก็รู้สึกได้ว่าไวโอเล็ตอยู่ใกล้ๆ หันมองไวโอเล็ตแล้วก็บอกเป็นนัยว่าให้ไวโอเล็ตรีบลงมา
“คุณรู้ไหมว่าแถวนี้นอกจากถังเฉาแล้ว ยังมีคนไหนที่ชื่อเดียวกันกับเขาอีก?”
“ชื่อเดียวกัน?”
ไวโอเล็ตอึ้งตะลึงไป
ราชวงศ์ต้าเซี่ย ชื่อของแต่ละคนต่างก็มีเอกลักษณ์ของใครของมันทั้งนั้น แล้วจะมีชื่อซ้ำกันได้ยังไง?
หรือว่า ถูกถังเฉาหลอก?
พอคิดได้ถึงตรงนี้ ไวโอเล็ตก็ถอนหายใจออกมาอยู่ภายในใจ ส่ายหัว พูดขึ้น“ฉันก็ไม่รู้ว่าราชวงศ์ต้าเซี่ยแห่งนี้ยังมีใครคนไหนที่ชื่อถังเฉาอีก แต่เป้าหมายของฉัน ฉันไม่มีทางจำผิดแน่นอน”
หลังจากที่หลี่เล่อฟังจบแล้ว ก็ยิ้มออกมานิ่งๆ มองไวโอเล็ตตรงหน้าพร้อมกับพูดขึ้น
“ถือว่าไอ้หมอนั่นโชคดีไป ถ้าคู่ต่อสู้ของฉันคือมันจริงๆล่ะก็ มันก็ตายไปเรียบร้อยแล้ว”
ไวโอเล็ตก็ยิ้มพอเป็นพิธี แต่ความจริงก็เป็นสิ่งที่ปิดบังไม่ได้ จะช้าจะเร็วหลี่เล่อก็ต้องรู้สถานภาพที่แท้จริงของถังเฉาอยู่ดี
หลังจากที่แยกจากหลี่เล่อแล้ว ไวโอเล็ตก็วิ่งเข้าไปในตระกูลถังอย่างรวดเร็ว
พ่อบ้านหลังจากที่เห็นไวโอเล็ตแล้ว ก็รั้งเธอเอาไว้ แต่กลับถูกไวโอเล็ตสะบัดตัวหนี
เธอพุ่งตรงไปยังห้องที่ถังเฉาอยู่อย่างทันที
“ถังเฉา เกิดเรื่องไม่ดีขึ้นแล้ว ตอนนี้คุณอยู่ไหม? รีบออกมาเร็วเข้า”
ไวโอเล็ตเคาะประตูห้องของถังเฉาอย่างแรง ส่วนถังเฉาในตอนนี้ก็กลับมาพอดี
พอเห็นไวโอเล็ตที่กำลังเคาะประตูอยู่ ก็พูดขึ้น“เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”
“ดีจัง ที่คุณอยู่ที่นี่……”
ไวโอเล็ตพูดขึ้นอย่างลนลาน“หลี่เล่อคิดจะฆ่าคุณ คุณรีบออกจากที่นี่เร็วเข้า”
“อ๋อ เธอหมายถึงคนเมื่อตะกี้นี้เหรอ ฉันเจอกับเขาแล้ว แต่ดูเหมือนสายตาของเขาจะไม่ค่อยดีนะ”
ถังเฉาพูดยิ้มๆ
“สายตาไม่ค่อยดี?”
ไวโอเล็ตอึ้งตะลึง จากนั้นก็เข้าใจขึ้นมา หมายถึงเรื่องที่หลอกลวงหลี่เล่อนั่นเอง
“ที่ฉันจะบอกก็คือเรื่องนี้แหละ เรื่องนี้ปิดบังได้ไม่นานหรอก เขาจะต้องกลับมาหาคุณแน่ๆ”
ถึงยังไงคนที่เป็นถึงนักฆ่าชั้นยอดแบบหลี่เล่อไม่มีทางถูกถังเฉาหลอกให้จากไปได้อย่างง่ายดายแบบนี้แน่ๆ
หลี่เล่อที่เป็นนักฆ่าชั้นยอดไม่มีทางฆ่าบริสุทธิ์โดยไม่เลือกหน้าแน่นอน เขาฆ่าแค่คนที่อยู่ในรายชื่อภารกิจของตัวเองเท่านั้น
ถ้าเกิดฆ่าผิดคน ก็จะทำให้เกิดความเดือดร้อนที่ไม่จำเป็นขึ้น สำหรับเขาแล้วมันใช่เรื่องที่ดีเลย
“ฉันรู้”ถังเฉาพยักหน้าอย่างมั่นอกมั่นใจ
พอเห็นท่าทางที่นิ่งสงบของถังเฉา ไวโอเล็ตก็ประหลาดใจอีกครั้ง
“คุณก็รู้อยู่ว่าเขาจะกลับมาฆ่าคุณ คุณยังไม่รีบเตรียมที่จะหาคนมาช่วยอีก แถมยังมีกะจิตกะใจจะมาคุยกับฉันที่นี่อีกด้วย ถึงตอนนั้นคุณไม่กลัวว่าจะถูกเขาฆ่าเลยหรือไง?”
พอฟังจบ ถังเฉาก็หัวเราะออกมายกใหญ่“ฉันบอกกับเธอแล้ว ว่าฉันแทบจะไม่กลัวเขามาฆ่าฉันเลยสักนิด กลับรู้สึกตั้งหน้าตั้งตารอคอยด้วยซ้ำ”
ในตอนนี้เอง จู่ๆคนตระกูลถังคนหนึ่งก็เข้ามาเคาะประตูห้องของถังเฉา
“ผู้นำถัง นายพลเฉินอยู่ข้างนอกบอกว่าจะขอพบคุณ คุณรีบออกมาดูสักหน่อยสิ”
พอได้ฟังถึงตรงนี้ ถังเฉาก็หรี่ตาลง แอบพูดขึ้นในใจ
“ทำไมจู่ๆเขาถึงมาหาฉัน? ฉันไม่มีอะไรต้องเจรจาสื่อสารกับเขา ทำไมเขาถึงมาช่วยฉันครั้งแล้วครั้งเล่า หรือคิดที่จะให้ฉันช่วยอะไรอย่างนั้นเหรอ?”
หลังจากที่ถังเฉาเดินมาถึงห้องโถง ก็เห็นนายพลเฉินนั่งอยู่ตรงนั้นคนเดียว ในมือยังถือง้าวฟางเทียนสีทองเอาไว้หนึ่งด้าม
