“นายพลเฉิน ไมเจอกันนานสบายดีไหม ที่ผ่านมาโชคดีที่ได้คุณมาช่วยตั้งหลายครั้งหลายครา ไม่อย่างนั้นผมก็คงจะผ่านมาอย่างยากลำบากแน่ๆ”
ถังเฉาสีหน้ายิ้มอย่างร่าเริง พูดทักทายอย่างเรื่อยเฉื่อย
แม้จะไม่รู้ว่าเป้าหมายของนายพลเฉินคืออะไร แต่การทำสีหน้าให้ดีก็เป็นเรื่องที่สำคัญอยู่
นายพลเฉินยื่นมือของตัวเองออกมา บอกเป็นนัยว่าให้ถังเฉาไม่ต้องเกรงใจขนาดนั้น หัวเราะออกมาพร้อมกับพูดขึ้น
“ถ้าสามารถคุ้มกันชีวิตของคุณได้ ก็พอจะพูดได้อยู่ แต่ผมรู้ว่าตอนนี้มีคนกำลังเพ่งเล็งคุณอยู่”
“พลังของเขาแข็งแกร่งมากๆ ขนาดผมก็ยังไม่รู้ว่าพลังของเขาอยู่ในระดับไหน ดังนั้นจึงมาแจ้งให้คุณรู้โดยเฉพาะ ให้คุณระวังตัวสักหน่อย”
พอฟังจบ ถังเฉาก็อึ้งตะลึงอยู่กับที่
ไม่ใช่เพราะว่าตกใจกับคำพูดของเขา คนนี้ที่นายพลเฉินพูดถึง มีความเป็นไปได้สูงว่าจะเป็นหลี่เล่อนั่นเอง
ถังเฉาเผยให้เห็นถึงรอยยิ้ม ตัดสินใจที่จะเปิดประเด็นคุยตรงไปตรงมา
“นายพลเฉิน ผมไม่ควรรับของตอบแทนหรือความช่วยเหลือจากใครมาเปล่าๆฟรีๆ แม้ว่าจะเคยได้รับความช่วยเหลือจากคุณตั้งหลายครั้ง แต่ผมก็ยังอยากรู้มากว่าทำไมคุณถึงช่วยผม การช่วยเหลือผม เป็นสิ่งที่ยากลำบาก ทำแล้วก็ไม่ได้สิ่งตอบแทนอะไร ทำไมคุณถึงยังจะช่วยอีก?”
มองสบตากับถังเฉา นายพลเฉินยิ้มนิ่งๆ ก่อนจะพูดขึ้น
“เฉินเหมิ่งคนนี้ทำเรื่องอะไร ไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ที่ช่วยเหลือคุณก็แค่อยากจะช่วยเท่านั้น”
พอได้ฟังนายพลเฉินใจใหญ่ใจโตแบบนี้ ถังเฉาก็หัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้ มองนายพลเฉินที่อยู่ข้างๆพร้อมกับพูดขึ้น“ได้ ในเมื่อนายพลเฉินใจใหญ่ใจโตขนาดนี้ ถ้าอย่างนั้นผมก็จะไม่เกรงใจก็แล้วกัน ถ้าเจอกับปัญหาเดือดร้อนจริงๆ ผมจะมาหานายพลเฉินเป็นอันดับแรกแน่นอน”
“เช่นเดียวกัน ถ้านายพลเฉินเจอปัญหาความยากลำบากอะไร แค่เรียกผม ผมก็จะมาในทันที”
“ฮ่าๆ ได้เลย！”
หลังจากที่นายพลเฉินได้ยินคำพูดของถังเฉาแล้วก็หัวเราะออกมาเสียงดัง ตบลงที่ไหล่ของถังเฉาเบาๆ
“แต่ว่า ความหวังดีของคุณผมขอรับไว้ในใจแล้วกัน ผมเป็นถึงนายพลต้าเซี่ย ใครจะกล้ามาทำอะไรไม่ดีกับผม?”
ถังเฉายิ้มนิ่งๆ ไม่ได้พูดอะไรอีก
เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่า คนแบบไหนถึงมาติดหนี้บุญคุณเขา
ข้างๆ ไวโอเล็ตก็สีหน้าตกใจเช่นกัน
เธอก็คิดไม่ถึงเหมือนกันว่าทำไมนายพลเฉินถึงรู้เรื่องนี้ ถึงยังไงราชวงศ์กับหว่างเหลี่ยงก็พัวพันข้องเกี่ยวกันอย่างลึกซึ้งมากๆ ต่อให้จะมีข่าวคราวข้อมูลอะไรอยู่ภายในนั้นก็เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผลอยู่
ก็เหมือนกับสถานภาพของหลี่เล่อในครั้งนี้ ถังเฉาก็เข้าใจอย่างชัดเจนแจ่มแจ้งตั้งนานแล้ว ครั้งแรกที่หลี่เล่อจะลงมือ คนของหว่างเหลี่ยงก็ไปรายงานการที่ราชวงศ์จะรู้ก็เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล
แต่ถึงยังไงนายพลเฉินก็เป็นถึงนายพล จะหักหน้าเขาไม่ได้ ถังเฉาก็ทำได้แค่ค่อยๆพยักหน้า
“ถ้าอย่างนั้นก็ขอบคุณนายพลมากครับ”
ทั้งสองคนพูดคุยยิ้มแย้มกัน แต่ว่าแต่ละคนก็ไม่ได้พูดความในใจและความคิดที่อยู่ลึกเข้าไปข้างในของตัวเองออกมา
ในตอนนี้เอง จู่ๆลูกดอกลูกหนึ่งก็พุ่งตรงมายังถังเฉาจากนอกหน้าต่าง พุ่งจู่โจมไปยังรูปภาพที่อยู่ข้างหลังของถังเฉารูปนั้น
ถ้าถังเฉาไม่ได้หลบล่ะก็ เป้าของลูกดอกลูกนั้นก็คือช่วงกลางคิ้วของถังเฉานั่นเอง
“ใครกันน่ะ！”
นายพลเฉินพูดตะโกนออกมา พุ่งตรงไปยังนอกหน้าต่างอย่างรวดเร็ว พบว่าไม่มีใครอยู่แม้แต่คนเดียว
ก็เลยกลับมาที่ถังเฉาอีกครั้ง ความระมัดระวังเพิ่มมากขึ้น
กลางป่าทึบที่อยู่ไม่ไกลออกไป มีคนหนึ่งกำลังแอบซุ่มอยู่ มองทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นด้วยสายตาที่ดำมืด
“ไอ้สารเลว กล้ามาหลอกฉัน แถมยังหาผู้ช่วยมาในเวลาอันสั้นขนาดนี้อีก ดูท่าแกคงจะไม่กลัวตายจริงๆสินะ……”
“ตอนแรกคิดจะฆ่าแกแค่คนเดียว แต่ทำขนาดนี้ ฉันก็คงจะต้องฆ่าแกทั้งตระกูลแล้ว！”
พูดจบ หลี่เล่อก็พุ่งตรงเข้าไปทันที
ถังเฉากับนายพลเฉินมองหลี่เล่อที่ปรากฏขึ้นมาตรงหน้า สายตาเพ่งเล็ง
ไม่พูดอะไรมากมาย หลี่เล่อพุ่งกระโจนไปฆ่าถังเฉาทันที
พูดตามตรง ถังเฉาตั้งหน้าตั้งตารอคอยอยู่ไม่น้อย แต่หลังจากที่เห็นฝีมือของหลี่เล่อ เขากลับผิดหวัง
หลี่เล่อไม่สามารถเป็นคู่ซ้อมคู่ต่อสู้ให้กับตัวเองได้เลย
ดังนั้น ถังเฉาก็เลยไม่อยากลงมือ แต่ให้นายพลเฉินที่อยู่ข้างๆจัดการแทนตัวเอง
“ไอ้หนู แกนี่บ้าคลั่งจริงๆ เห็นฉันอยู่ที่นี่ด้วยก็ยังกล้าลงมืออีก?”
นายพลเฉินโมโหสุดๆ แววตาเผยให้เห็นถึงความอาฆาต ปลายง้าวฟางเทียน ส่งคลื่นกระแทกออกมา
ด้วยเหตุนี้หลี่เล่อจึงยกมือขึ้นมากันตัวเองไว้ เห็นได้ชัดว่าพลังของคลื่นกระแทกนี้มันไม่ใช่น้อยๆ
“ดูท่านายพลของราชวงศ์ก็มีพลังอยู่เหมือนกันนะ แต่ฉันไม่เข้าใจ ว่าทำไมแกต้องทำขนาดนี้”
หลี่เล่อรู้ว่าคนที่สั่งให้ตัวเองมาเป็นคนระดับสูงของราชวงศ์ ส่วนเฉินเหมิ่งที่เป็นนายพลก็ถือว่าเป็นหนึ่งในคนระดับสูงเหมือนกัน เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่รู้เรื่องนี้
“เลิกพล่ามได้แล้ว ตายซะ！”
นายพลเฉินมือถือง้าว พุ่งกระโจนมายังหลี่เล่อ
ตอนแรกนึกว่านายพลเฉินจะจัดการฆ่าหลี่เล่อตรงหน้าทิ้งไปอย่างรวดเร็ว แต่กลับคิดไม่ถึงว่าหลี่เล่อคนนี้จะมีพลังความสามารถอยู่จริงๆ ซัดนายพลเฉินจนกลิ้งไป
สุดท้ายหลังจากที่ง้าวฟางเทียนของนายพลเฉิน แทงเข้าไปข้างหลังของหลี่เล่อ ร่างกายของหลี่เล่อก็เปลี่ยนไปเป็นแผ่นกระดาษยันต์แผ่นหนึ่ง
“วิชาหุ่นเชิด แค่หุ่นเชิดตัวเดียวกลับแข็งแกร่งขนาดนี้เชียวเหรอ? ดูท่าว่าพลังของตัวจริงคงจะไม่อ่อนแอแน่ๆ！”
ตั้งแต่เริ่ม นายพลเฉินก็ไล่ตามร่างแยกของหลี่เล่อด้วยท่าทีที่ได้เปรียบมีพลังเหนือกว่า
จนกระทั่งตอนนี้เขาถึงได้รู้ว่า ที่แท้ก็เป็นแค่ร่างแยกเท่านั้น
“ถังเฉาเห็นแล้วใช่ไหม ว่านี่เป็นแค่พลังความสามารถของร่างแยกของมัน จากที่ผมสังเกตความสามมารถของคุณก่อนหน้านี้ พลังความสามารถของคุณน่าจะสู้กับร่างแยกนี้ไม่ได้หรอก”
นายพลเฉินพูดอย่างหนักอึ้ง“คุณต้องระวังตัวแล้ว ถ้ามันคิดจะลงมือกับคุณจริงๆ คุณอาจจะอยู่ไม่พ้นคืนนี้”
นายพลเฉินสีหน้าเข้มงวดจริงจัง ส่วนถังเฉาพอเห็นท่าทางที่จริงจังแบบนี้ของเขาแล้ว ก็รู้สึกเกรงใจที่จะพูดชี้แจง จึงพยักหน้าอย่างเลี่ยงๆ
“วางใจได้ นายพลเฉิน ผมจะระมัดระวังความปลอดภัยมากขึ้น แต่ว่าทำไมคนคนนี้ถึงมาฆ่าผม?”
เฉินเหมิ่งยิ้มอย่างเย้ยหยัน มองถังเฉาพร้อมกับพูดขึ้น
“เรื่องนี้ผมบอกคุณได้ แต่ถึงคุณรู้ไป ก็ไม่มีประโยชน์อะไร คุณทำอะไรเขาไม่ได้หรอก”
“คนที่คิดจะฆ่าคุณก็เป็นบุคคลระดับสูงของราชวงศ์นี้แหละ ตาเฒ่าน้อยตั้งแต่เจอคุณครั้งแรกก็ไม่รู้ว่าทำไม ถึงได้มีความขุ่นเคืองคับแค้นต่อคุณอย่างลึกซึ้ง เหมือนกับว่าจะต้องฆ่าคุณได้อย่างไรอย่างนั้น”
“ที่คุณสามารถมีชีวิตอยู่มาได้นานขนาดนี้ เป็นเพราะว่าผมแอบปกป้องคุ้มกันคุณมาโดยตลอด”
