“แน่นอนว่านั่นดีที่สุดแล้ว ผมไม่มีกะจิตกะใจจะสู้กับคุณ ผมเพียงแค่ต้องการที่จะเข้าเฝ้าเจ้าหญิงอายาเสะของพวกคุณ”
ถังเฉายิ้มเย็น
หลังจากที่ได้ยินชื่อของเจ้าหญิงอายาเสะแล้ว สายตาของนายท่านท่านนี้ก็สว่างวาบขึ้นมาทันที ดูเหมือนจะคิดอะไรขึ้นมาได้
“ไม่ทราบว่าคุณผู้ชายท่านนี้ ท่านมาหาเจ้าหญิงอายาเสะทำไมครับ?”
“ท่านอาจจะไม่รู้ว่า เป็นเจ้าหญิงอายาเสะที่ดำริให้ผมมาขัดขวางคุณเอาไว้ที่นี่ เป็นไปได้ว่าต่อให้ตอนนี้คุณจะเข้าไปเข้าเฝ้าพระองค์ พระองค์ก็ไม่มีทางอนุญาต”
สายตาของถังเฉาหนาวยะเยือกขึ้นมาทันที จากนั้นก็พูดขึ้นด้วยรอยยิ้มราวกับเปิดโปงความคิดของเขาได้ตั้งแต่แรกว่า
“ไม่เป็นไร ขอเพียงคุณให้ผมเข้าไปเข้าเฝ้าพระองค์ก็พอแล้ว เรื่องอื่นก็ให้ผมจัดการเองเถอะ”
ถังเฉาเย็นชาเช่นนี้ นายท่านจ้าวนึกไม่ถึงอยู่บ้าง
“เจ้าหมอนั่นไม่กลัวตายหรือ? ฉันบอกแล้วว่าเจ้าหญิงอายาเสะส่งฉันมาฆ่าเขา นึกไม่ถึงว่าเขายังจะไปเข้าเฝ้าเจ้าหญิงอายาเสะอีก”
นายท่านจ้าวคิดอยู่ในใจ ในเวลาเดียวกันนั้นเขาก็กระจ่างแจ้งดีว่า ตอนนี้เจ้าหญิงอายาเสะที่อยู่ในญี่ปุ่นนั้น ถึงแม้ว่าจะไม่ได้รุ่งโรจน์เหมือนดวงตะวันที่อยู่กลางท้องฟ้า แต่ก็ค่อย ๆ ยืนอยู่อย่างมั่นคง
ถ้าหากว่าให้เจ้าหญิงอายาเสะเคลื่อนพลทหารกำลังเสริมที่อยู่นอกเหนือจินตนาการเหล่านั้นมาละก็ เช่นนั้นการโค่นล้มเจ้าหญิงอายาเสะเสะก็ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ เรื่องหนึ่งแล้ว
“ทำไมถึงยังไม่พาผมไปเข้าเฝ้าเจ้าหญิงอายาเสะอีก? หรือว่าพวกคุณไม่เชื่อผมอย่างนั้นหรือ? ในมือของผมมีป้ายคำสั่งนี้นะ”
ถังเฉาล้วงเอาป้ายคำสั่งขึ้นมาในมือ
ที่จริงแล้วนายท่านจ้าวจำป้ายคำสั่งนี้ได้ตั้งแต่แรกแล้ว เพียงแต่ว่าไม่ยินดีจะให้ถังเฉาเข้าไปก็เท่านั้นเอง
“แน่นอน… มีป้ายคำสั่งนี้ ถ้าพูดกันตามเหตุผลแล้วก็สามารถเข้าไปเข้าเฝ้าเจ้าหญิงอายาเสะได้ แต่ว่า…”
นายท่านจ้าวพูดมาถึงตรงนี้แล้วก็หยุดลงอย่างกะทันหัน
ถังเฉาแสร้งเข้าไปใกล้ด้วยความสงสัย “นายท่านพูดมาตรง ๆ เถอะ”
นายท่านจ้าวมีอะไรที่ควรพูดเสียที่ไหนกัน? เพียงแต่ไม่ยินดีจะพาถังเฉาเข้าไปก็เท่านั้น
ในตอนนี้เอง สมองของนายท่านจ้าวก็คิดอย่างรวดเร็ว พิจารณาว่าควรจะปฏิเสธถังเฉาอย่างไรดี
“ต้องขออภัยจริง ๆ คุณผู้ชายท่านนี้ ผมพาคุณไปเข้าเฝ้าเจ้าหญิงอายาเสะไม่ได้จริง ๆ ผมไม่อยากให้คุณเข้าไปตายฟรี ๆ”
ถังเฉาเงียบอยู่พักหนึ่ง หลังจากนั้นก็ไม่ได้พูดอะไร
“ก็ได้ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ผมกลับไปก็พอแล้ว”
หลังจากที่นายท่านจ้าวได้ยินประโยคนี้แล้ว ก็ลูบเคราแพะของตัวเอง หรี่ตาลง
“พ่อหนุ่มคนนี้ ไม่เหมือนคนที่จะยอมแพ้ไปง่าย ๆ หรือว่าเขาจะมีแผนสกปรก?”
“ช่างเถอะ ผู้ช่วยของเจ้าหญิงอายาเสะลดลงไปหนึ่งคน ก็คือลดลงไปหนึ่งคน ไม่อย่างนั้นถ้าให้เธอยืนได้อย่างมั่นคงจริง ๆ แล้วพวกเราจะมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?”
นายท่านจ้าวพิจารณาถังเฉา แล้วยิ้มขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
“คุณผู้ชายท่านนี้ คุณสามารถเข้าใจได้นั่นก็ดีมากเลย รีบกลับไปเถอะ อย่ามาเข้าร่วมทำเรื่องชั่ว ๆ อีกเลย”
ถังเฉาพยักหน้าน้อย ๆ แล้วก็เตรียมจะพาเย่โฮ่เอ๋อจากไป
เย่โฮ่เอ๋อไม่เข้าใจเลยสักนิดว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น
มองถังเฉาห้ามเอาไว้ด้วยสีหน้าทึ่มทื่อ จากไปกับถังเฉา
“ทำไมคุณจะต้องลากฉันไปด้วยล่ะคะ ไม่ใช่ว่าพูดเอาไว้ดีแล้วหรอกหรือว่าจะพาฉันไปหาพวกเธอที่นั่นน่ะ?”
“คุณคงไม่ใช่พวกเดียวกันกับแม่ทัพคนนั้นหรอกใช่ไหม? หรือว่าคิดจะลากฉันไปในที่ที่ไม่มีคน จากนั้นก็ทำเรื่องที่พบผู้คนไม่ได้พวกนั้นกับฉัน?”
สีหน้าของเย่โฮ่เอ๋อร้อนรนขึ้นมาในทันที
“ฉันจะบอกคุณให้นะ ฉันยอมตายดีกว่าจะยอมก้มหัวให้ ถ้าหากว่าคุณดันทุรังจะลงมือกับฉันให้ได้ละก็ ฉันจะฆ่าตัวตายให้นายดูตอนนี้เลย จากนั้นฉันจะไปเข้าฝันพี่ชายของฉัน ให้พี่ชายของฉันแก้แค้นให้ฉัน”
ถังเฉามองเธออย่างจนปัญญา “คุณคิดว่าผมยินดีที่จะพาคุณมาด้วยงั้นหรือ? ตอนนี้ผมยุ่งมาก ไม่มีเวลามาก่อความวุ่นวายกับคุณที่นี่หรอก คุณรีบตามผมมา ไม่อย่างนั้นอีกสักพักพระอาทิตย์ตกแล้วจะลำบากเอา”
ถึงแม้ว่าเย่โฮ่เอ๋อจะไม่ได้เป็นหญิงงามอันดับหนึ่งของราชวงศ์ต้าเซี่ย แต่เธอก็นับว่าเป็นสาวรูปร่างสูงสะโอดสะองได้ เป็นยอดสาวงามที่หาได้ยากแล้ว
ตอนที่อยู่ข้างนอกก็ได้รับความชื่นชอบจากผู้ชายนับไม่ถ้วน แต่นึกไม่ถึงว่าจะถูกถังเฉาพูดจาเช่นนี้ใส่?
ทันใดนั้น เย่โฮ่เอ๋อก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟขึ้นมา
“คุณหมายความว่าอย่างไรคะ? คุณจะบอกว่าฉันรูปร่างหน้าตาไม่ดีอย่างนั้นหรือ?”
เป็นครั้งแรกที่ถังเฉาได้เจอคนที่แปลกประหลาดขนาดนี้ ตนเองไม่ได้มีความคิดใด ๆ ต่อเธอ นึกไม่ถึงว่าจะโกรธกันอีก?
“เดี๋ยวอีกสักพักพวกเราค่อยมาถกประเด็นนี้กัน คุณรีบตามผมมาเถอะ”
หลังจากที่ได้ฟังคำพูดนี้แล้ว ใบหน้าของเย่โฮ่เอ๋อก็เขียวคล้ำยิ่งขึ้น
“คุณหมายความว่าอย่างไร? เห็นได้ชัดว่าคุณมองฉันไม่ดีก่อน นึกไม่ถึงว่าจะยังเถียงข้าง ๆ คู ๆ ฉันจะบอกคุณให้นะ ฉันเจอคนมากนักต่อนัก แค่ความคิดของคุณ ฉันมองออกตั้งนานแล้ว!”
ถังเฉามองข้ามการพูดพร่ำไม่หยุดของเธอ หันหลังจากไปอย่างรำคาญ
เย่โฮ่เอ๋อยังไม่ได้ตัดสินใจที่จะตามไปจริง ๆ แต่ตอนนี้พระอาทิตย์ค่อย ๆ ตกหลังภูเขาแล้ว
และในภูเขาลึกนี้ เสียงอีกาที่อยู่รอบ ๆ ทั้งทุก ๆ ร้อยเมตรก็ยังสามารถพบศพหลายศพอยู่บนพื้นอีก
ถึงแม้ว่าการต่อสู้ของเย่โฮ่เอ๋อจะไม่เลว แต่ว่าสำหรับพวกเรื่องผีสางเทวดาพวกนี้นั้น ในใจยังรู้สึกต่อต้าน
หลังจากที่ถังเฉาเดินไปได้ประมาณร้อยสองร้อยเมตรพอดีนั้น เย่โฮ่เอ๋อจึงรู้สึกตื่นตระหนกขึ้นมา รีบตามไป
“คุณรอฉันด้วยสิ อย่าหนี! ถ้าหากฉันโดนตัวอะไรจับไป ฉันจะบอกคุณให้นะ พี่ชายของฉันจะต้องไม่ปล่อยคุณเอาไว้แน่”
ถังเฉาได้ยินเสียงร้องคำรามสั่น ๆ ที่เธอส่งออกมาแล้ว จากนั้นก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา
“คนที่โตขนาดนี้แล้ว ยังจะกลัวเรื่องพวกนี้อีก แล้วยังมาบอกว่าตัวเองเป็นยอดฝีมือ”
