บทที่ 23 ดื่มเบียร์
ตอนนั้นเองที่ผู้คนเพิ่งรู้สึกตัว ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายรักษาความปลอดภัยของเรือสำราญเพิร์ลวัน หรือจะบอดี้การ์ดของซ่งเทียนซาน พวกเขาพากันลงแม่น้ำเพื่อช่วยชีวิต
หลินฉ่ายเวยกลับมาอยู่ตรงหน้าถังเฉา ใบหน้าแดงก่ำ “จบแล้วๆ คุณโยนซ่งเทียนซานของตระกูลซ่งลงแม่น้ำหมิงจู ตระกูลซ่งจะไม่ปล่อยพวกเราไปแน่ คุณนี่เป็นตัวก่อเรื่องจริงๆ!”
หลินเจิ้นสงสีหน้าดูกังวลเช่นกัน และพูดขึ้นว่า “ใช่แล้ว เสี่ยวเฉา ยังไงนายก็รีบออกไปจากหมิงจูเถอะ ไม่ต้องสนพวกเราแล้ว”
ถังเฉายิ้มจาง ๆ “ไม่ต้องห่วง พ่อ ผมไม่เป็นอะไร”
บอดี้การ์ดของซ่งเทียนซานก็รีบเร่งมืออย่างรวดเร็ว และภายในห้านาทีเขาก็พาซ่งเทียนซานขึ้นมา
เพียงแต่ว่า ตอนนี้เปียกเหมือนลูกไก่ตกน้ำแล้ว
เขาหายใจหอบถูกคนประคองไว้ สีหน้านั้นทั้งคล้ำทั้งเขียว
น้ำในแม่น้ำหมิงจูช่วงตอนกลางคืนนั้นหนาวเย็นราวกับน้ำแข็ง แทบจะแช่แข็งเขาจนตาย
“ ซ่งเทียนซาน เป็นอย่างไรบ้าง? พาไปส่งโรงพยาบาลไหม?”
ผู้จัดการจ้าวยังคงทักถามด้วยความห่วงใย
“ส่งไปโรงพยาบาลทำบ้าอะไร!”
ซ่งเทียนซานผลักผู้จัดการจ้าวออกไปพร้อมตะโกนเสียงดัง “จ้าววี่ คุณจบแล้ว พรุ่งนี้รอปิดเรือสำราญเพิร์ลวันได้เลย!”
จากนั้นเขาก็มองไปที่ถังเฉาอีกครั้งด้วยสายตาที่ขุ่นเคือง “นายกล้าโยนฉันลงไป?”
ถังเฉานั่งลงบนที่นั่ง เขย่าไวน์แดงเล็กน้อย และพูดด้วยรอยยิ้ม “ดูเหมือนว่าน้ำจากแม่น้ำหมิงจูจะไม่ได้ช่วยทำความสะอาดปากของนายเลยนะ”
“ได้ ดีมาก ไม่แปลกที่เป็นผู้ชายที่เกือบจะได้แต่งงานกับลูกพี่ลูกน้องของฉัน นายแน่จริงๆ” ซ่งเทียนซานระเบิดเสียงหัวเราะขึ้นมาทันที
คนทั้งงานเงียบมาก มีเพียงเสียงหัวเราะของซ่งเทียนซานเท่านั้นที่ทำให้ผู้คนหวาดกลัว
“แต่ว่า นายยังอีกไกลที่ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของลูกพี่ลูกน้องของผม!”
เสียงหัวเราะหยุดลงทันที “ถ้าไม่ใช่เพราะน้องของผมขอให้ผมพาคนมาเพิ่ม ไม่แน่คืนนี้ผมอาจจะตกอยู่ในกำมือของคุณจริงๆแล้ว”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ รอยยิ้มบนใบหน้าของถังเฉาก็จางหายไปเล็กน้อย
ซ่งหรูอี้หนึ่งในสองคนดังและโดดเด่นของตระกูลซ่ง ซึ่งเป็นที่รู้จักกันในนามจูกัดเหลียงหญิงที่ฉลาดและมีความสามารถ เป็นผู้นำในห้างสรรพสินค้า แต่คืนนี้กลับไม่มา
อย่างนี้มันหมายถึงอะไร?
มันหมายความว่าเธอได้มองทะลุถึงฉากงานแต่งงานนี้
ดังนั้นเธอจึงได้หาคนมาแทนที่ และคน ๆ นั้นก็คือซ่งเทียนซาน
เขาหัวเราะออกมา “คุณสู้ได้ แต่คุณสามารถสู้ทั้งกลุ่มได้ไหม?”
หลังจากพูดจบ เขาก็โทรศัพท์
ถังเฉาส่ายศีรษะและมองซ่งเทียนซานด้วยสายตาที่สมเพช
ชายผู้น่าสงสาร โดนผู้หญิงคนนั้นหลอกลวง แล้วยังโง่ไปช่วยเธอนับเงินอีก …
หลังจากคุยโทรศัพท์เสร็จ ซ่งเทียนซานดูเหมือนเจอคนที่พักพิงได้ ตอบกลับแบบเย่อหยิ่ง “ผมกับเซียกางและร.อ.เซียในเขตกองทัพทหารหมิงจูมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน เขากำลังจะมาที่นี่แล้ว นายจบเห่แน่ “
เมื่อถังเฉาได้ยินดังนั้น เขาก็ยิ้มออกมาทันที “นายหมายถึงใคร?”
ซ่งเทียนซานคิดว่าถังเฉากลัว เขาจึงยิ่งมั่นใจมากขึ้น “ร.อ.เซีย กลัวละสิ? มันสายไปแล้ว!”
ถังเฉายิ้มมากขึ้น และไม่สนใจเขา ลิ้มรสชิมไวน์แดงของตัวเอง
หลินเจิ้นสงกลับกระวนกระวาย เขามาอยู่ที่หมิงจูก็ 20 ปีแล้ว รู้ดีว่าคนแบบไหนแหย่ไม่ได้
เหมือนกัน เป็นนักเลงในข้าราชการที่มีอำนาจ หรืออีกอย่างหนึ่ง ก็คือคนของเขตกองทัพทหาร…
“เสี่ยวเฉา นายรีบไปดีกว่า คนของเขตกองทัพทหาร นายสู้ด้วยไม่ได้หรอก!”
ถังเฉากลับรินไวน์แดงให้หลินเจิ้นสงหนึ่งแก้วและพูดปลอบใจว่า “มา เรา2คนไปด้วยกัน”
ขณะนี้ มีเสียงฝีเท้าจากด้านหลังเร่งเข้ามาอย่างเร่งรีบ
มีชายที่แต่งกายด้วยชุดธรรมดา พากลุ่มคนเข้ามาด้วยสีหน้าที่เย็นชา
ซ่งเทียนซานวิ่งไปหาชายผู้ที่เย็นชาทันที “พี่เซีย ในที่สุดพี่ก็มา!”
เซียกางถอนหายใจและตะโกนว่า “ถังเฉาคือใคร?”
“ผมเอง” ถังเฉายืนขึ้นอย่างเกียจคร้าน
“คุณนี่เอง ที่ผลักเขาลงไป?” เซียกางจ้องมองไปที่ถังเฉาด้วยสายตาที่แหลมคม ราวกับว่ารู้ซึ้งถึงกับตับไตไส้พุง
“ใช่”
“ นายรู้หรือเปล่าว่าเขาว่ายน้ำไม่เป็น?”
สายตาที่เยือกเย็นของเซียกางและน้ำเสียงของเขาที่สูงระดับแปด “ผมจะจับคุณในข้อหาพยายามฆ่า คุณมีสิทธิ์ที่จะเงียบ!”
ว้า!
ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา ทุกคนในงานก็เงียบกริบ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งสีหน้าของหลินเจิ้นสงยิ่งดูไม่ได้
สำหรับข้อพิพาททางแพ่งเช่นนี้ เรียกตำรวจมาก็พอแล้ว แต่กลับนำคนจากเขตกองทัพทหาร นี่ไม่ใช่การใช้อำนาจเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัวหรอ?
ซ่งเทียนซานยิ้มอย่างสะใจ รอให้ถังเฉาถูกใส่กุญแจมือ
นี่คือชะตากรรมของเขาที่ต่อต้าน!
อย่างไรก็ตาม ขณะที่เซียกางกำลังจะจับกุมถังเฉา ก็มีเสียงดังขึ้นจากบันไดชั้นล่าง ทันใดนั้นก็มีเสียงหยาบคายแว่วมา
มีชายรูปร่างสูงใหญ่เมาหลายคนถือขวดเหล้า พากันโอบกันเดินเข้ามาอย่างโซเซ
ในหมู่พวกเขา มีบางคนอวดว่าเขาอายุ18 ปี ต้องสอบเข้ามหาวิทยาลัยแต่นอนเพลิน เมื่อไม่กี่วันก่อนหาผู้หญิงมาฆ่าเวลามีคนโวยวายจนเกือบถูกจับ และยังมีพวกพี่ๆที่หนักกว่านี้อีก แอลกอฮอล์ขึ้นหัว ร้องตะโกนเสียงดัง “พวกแกถือว่าเป็นตัวอะไร กูเนี่ยงานแต่งเมื่อปีที่แล้ว เกือบจะได้หลับนอนกับเจ้าสาวแล้ว — เจ้าบ่าวไม่ใช่กู แต่เจ้าสาวกูนอนด้วยแล้ว ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า … “
เสียงเอะอะโวยวายดังขึ้น ยกเว้นถังเฉา คนอื่นๆพากันขมวดคิ้วแน่น แม้แต่เซียกางก็ยังขมวดคิ้วเล็กน้อย
แต่เขากลับเพิกเฉย และเดินไปหาถังเฉาต่อ
เมื่อทั้งสามมาประจันหน้ากัน กลุ่มชายร่างสูงใหญ่คนหนึ่งผลักเซียกางอย่างแรง
“ถอยไป อย่ามาขวางทางกู!”
ไม่ทันได้ตั้งตัว เซียกางได้ถูกผลักลงพื้น
แต่ชายร่างสูงใหญ่พวกนั้น ราวกับไม่สนใจว่าคนที่ตัวเองผลักนั้นคือใคร ก็นั่งลงกับพื้นอย่างนั้น
คนที่เล่นทายนับนิ้วก็เล่น ที่จะดื่มก็ดื่ม ยังมีคนที่เมาไปแล้ว เมาแล้วก็หลับลงไปนอนกับพื้น
ทำตามอำเภอใจมาก
เซียกางลุกขึ้นจากพื้นด้วยความโกรธ นัยน์แววตาฉายแววตาที่เยือกเย็น และเตะเท้าไปที่ตูดของชายร่างใหญ่ที่กำลังนอนอยู่บนพื้นอย่างแรง
“ลุกขึ้น ชนถูกคนไม่รู้หรอ?”
เท้าที่เตะไปนี้ เตะชายร่างใหญ่ที่กำลังนอนกระเด็นไปไกล
กลุ่มชายร่างใหญ่ที่กำลังเล่นทายนับนิ้วกันอยู่เงียบไปครู่หนึ่ง แต่ครู่เดียวก็ดูเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ที่ดื่มก็ดื่ม ที่เล่นก็เล่นไป
แต่ทุกคนรู้สึกได้ บรรยากาศนั้นได้เปลี่ยนไปทั้งตึงเครียดและเยือกเย็นขึ้น
ชายร่างใหญ่ขยี้ตาที่สะลึมสะลือ ด่าไปเรื่อยแล้วลุกขึ้นมา “เชี่ย จะจูบเทพธิดาแล้วเชียว ใครมาทำให้ฉันตื่นเนี่ย”
“ฉันเป็นคนปลุกนายเอง” เซียกางพูดอย่างเย็นชา พร้อมมองชายร่างใหญ่ตั้งแต่หัวจรดเท้า
“นาย?”
การมองเห็นที่เบลอๆของชายร่างใหญ่ค่อยๆชัดเจนขึ้น เขาจุดบุหรี่จ้องไปที่เซียกางแล้วพูดว่า “เอวฉันเจ็บนิดๆ นายเตะหรอ?”
“ฉันเตะเอง”
เซียกางตอบอย่างนิ่งๆ “ฉันให้เวลานายสามวินาที ขอโทษฉัน ไม่เช่นนั้นพวกนายต้องนอนราบออกไป”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ชายร่างใหญ่ไม่เพียงแต่ไม่โกรธ แถมยังหัวเราะขึ้นและมองกลับไปที่เพื่อนๆของเขา “พวกนายได้ยินไหม?เขาต้องการไล่พวกเราออกไป?”
“ฮ่าฮ่า ฉันยังเห็นเขาเตะนายเลย” มีคนหัวเราะพูด
ชายผิวดำร่างสูงที่อยู่ตรงกลางก็ยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่รู้ว่าใครโม้กับพวกเราว่าหนึ่งพันแก้วก็ไม่ล้ม แต่สุดท้ายแก้วที่สามหมด ก็ไม่ไหวแล้ว”
“ช่วงนี้ไม่ได้อยู่ในท่าทางนี้ ฮิฮิ … “
ชายร่างใหญ่เกาหัวและหัวเราะอย่างอึดอัด
บรรยากาศมีความสุขและมีชีวิตชีวาครึกครื้น ส่วนคนอื่น ๆ ในงานแต่งไม่รู้ว่าทำไม กลับแต่มีความกลัวที่ฝังลึกเข้าไปในจิตวิญญาณ
“คนกลุ่มนี้มันอะไรกัน… “
ถังเฉาลิ้มรสชาติไวน์อย่างช้าๆ เฟิ่งหวงที่อยู่ในเสื้อหนังรัดรูปก็ปรากฏตัวขึ้นจากด้านหลังถังเฉาเหมือนผี
“ ไม่ใช่ว่าจะให้เถ่จู้มาเก็บตัวหรอ? ” ถังเฉาถาม
“เถ่จู้บอกว่า นี่เป็นวันแต่งงานของคุณชายใหญ่ หาคนที่ไม่เอาไหนกลุ่มนี้มาร่วมสนุกหน่อย”
เฟิ่งหวงพูดด้วยสีหน้าที่ไร้ความรู้สึก มองไปที่เซียกางและซ่งเทียนซาน ราวกับมองไปที่คนตายสองคน
ถังเฉาพยักหน้าแล้วถาม “เซียกางนั่น เป็นใครที่ไหน?”
“มันเป็นแค่นายทหารระดับพันจ่า แม้แต่หน้าของเถ่จู้ก็ยังไม่เคยเห็นด้วยซ้ำ” เฟิ่งหวงยิ้มเยาะ
ถังเฉาไม่ได้พูดต่อ ชื่นชมการแสดงที่น่าสนุกนี้
“ แล้วต่อไปนายเตรียมจะทำอะไรต่อ?”
เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของชายผิวคล้ำที่ยิ้มออกมาทีละนิด พูดถึงตอนสุดท้ายก็เต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งการฆ่า
“หาสถานที่ก่อน”
ก่อนหน้านี้ยังเป็นชายร่างใหญ่ที่เมาเหล้า เพียงชั่วพริบตาสีหน้าก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา พอดีหยิบขวดเหล้าขาว 56 ดีกรีและส่งให้เซียกาง
“ วันนี้เป็นวันมงคลของเจ้ามังกร พี่ชายคนสองคนของฉันอารมณ์ดี และไม่ถือสาเหมือนคุณ ถ้าคุณดื่ม เหล้าขาวขวดนี้ ผมจะถือว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แถมจะเป็นเพื่อนของคุณด้วย เป็นไง?”
