‘ยินดีกับการแต่งงาน’อันนี้ แฝงความหมายมากมาย
มีความยินดีที่อวยพร ยิ่งมากกว่านั้น กลับเป็นความเศร้าใจและตกต่ำ
ถังเฉามองอยู่ตรงหน้า และไม่ได้รับอั่งเปานี้มา ทว่าผลักกลับไปเบาๆ
“อั่งเปานี้ ผมรับไว้ไม่ได้”
“ทำไมคะ?”
ในสายตาฟางหย่ามีความผิดหวังที่เข้มข้น “หรือว่าแม้แต่โอกาสอวยพรก็ไม่ให้ฉันเลยเหรอคะ?”
“แบบนี้มันไม่ยุติธรรมกับคุณ ดังนั้นผมถึงไม่รับ”
เสียงถังเฉาทุ้มต่ำ มองฟางหย่าอย่างจริงจัง “คุณฟาง คุณยังสาวอยู่ ทำไมต้องมาอาลัยอาวรณ์อยู่กับอดีตล่ะ? เดิมทีพวกเราสามารถใช้สถานะอื่นไปมาหาสู่กันได้”
ฟางหย่าเก็บอั่งเปากลับไป กัดริมฝีปากแน่น จมสู่การครุ่นคิดแล้ว
ถังเฉายิ่งไม่ถนัดพูดถึงหัวข้ออันนี้ ต้องรู้ว่าหลังจากที่เขาเปิดเผยความสัมพันธ์กับหลินชิงเสว่ ฟางหย่าขอลาหยุดไปหลายวันติดกัน
เธอรู้เพียงว่าถังเฉาแต่งงานแล้ว แต่นึกไม่ถึง ภรรยาคือหลินชิงเสว่
ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่น ฟางหย่ายังสามารถพึ่งหน้าตาเงินทองมาแข่งได้หน่อย แต่ผู้หญิงคนนี้คือหลินชิงเสว่ ฟางหย่าสูญเสียจิตใจต่อสู้ไปโดยสิ้นเชิง
เพราะไม่ว่าเป็นรูปร่างหน้าตา ทรัพย์สิน หรือว่าสถานะเบื้องหลัง เธอเป็นรองหลินชิงเสว่อย่างมาก ไม่ใช่คนบนโลกเดียวกันเลย
หิ่งห้อยจะกล้าไปแข่งกับแสงจันทร์?
แมลงเม่าบินเข้ากองไฟ ผลลัพธ์สุดท้าย เป็นการวอนหาที่ตายเอง
ดังนั้นฟางหย่าจึงเงียบงัน หมายความว่าเธอยอมแพ้
“ฉันรู้แล้วค่ะ”
เธอเงยหน้าขึ้นมา ยิ้มสดใสให้ถังเฉา “งั้นต่อไป พวกเราเป็นเพื่อนกัน ใช่หรือเปล่า?”
“แน่นอน”
ในใจถังเฉาแอบโล่งใจนิดหน่อย
อยู่ที่กองทัพปราณมังกร เขาคือเซี่ยกั๋วหลงจู่ของคนนับหมื่น แต่ว่าในด้านความสัมพันธ์ เขาก็คือมือใหม่
ในใจของเขาถูกหลินชิงเสว่เติมเต็มตั้งแต่แรกแล้ว ไม่อาจรับผู้หญิงคนอื่นเข้ามาได้อีก เขายังกลัวจริงๆ ว่าฟางหย่าจะไม่สนใจสถานะอะไรพัวพันต่อไปไม่เลิก
“ได้ งั้นพวกเราเข้าไปกันเถอะ”
ฟางหย่าตอบรับอืมเสียงหนักแน่น เดินเข้าไปในโรงแรมบริลเลียนท์ด้วยกันกับถังเฉา
เพียงแค่ที่ถังเฉาไม่ได้สังเกตเห็นคือตอนที่ฟางหย่าขึ้นอาคารไป ในดวงตามีน้ำตาที่แวววาวหยดหนึ่งร่วงลง
เขาไม่เข้าใจไปตลอดกาล คนที่ชอบแบบแท้จริง จะยอมเป็นเพื่อนได้อย่างไร?
“คุณถัง ยังมีคุณฟางด้วย สวัสดีครับ”
หลังจากเดินเข้ามาในโรงแรม ต่งวี่ซู่ที่สวมชุดสูทรองเท้าหนังเข้ามาต้อนรับแล้ว “เถ้าแก่หวางรออยู่ด้านบนตั้งนานแล้วครับ”
ตอนที่พูด ถึงแม้ว่าจะนำทางฟางหย่า แต่สายตาของต่งวี่ซู่ยังมองถังเฉาอยู่ตลอด สายตาเคารพนบน้อม
ฟางหย่าทำตาตกใจ เธอจำได้ดีว่าต่งวี่ซู่ไม่ชอบถังเฉาเอามากๆ เพราะถังเฉาแย่งบทพระเอกของเขาไป
ทำไมตอนนี้ถึงเคารพนอบน้อมเช่นนี้?
“นำทางเถอะ”
ถังเฉาตอบรับไปเฉยๆ ภายใต้การนำทางของต่งวี่ซู่ มาถึงที่ชั้นบนสุดด้วยกันกับฟางหย่า
ชั้นบนสุดแสงไฟอลังการ เครื่องหยกโบราณตกแต่งไปทั่ว จัดวางโต๊ะงานเลี้ยงระดับสูงไว้แน่น
หวางหมิ่นเหวินกำลังนั่งอยู่ในนั้น พูดคุยกับถังชิงเหอ ไม่รู้ว่ากำลังคุยอะไรกันอยู่ ถังชิงเหอโบกมือปฏิเสธติดๆ กัน
ถังชิงเหอในวันนี้สวมชุดกระโปรงเปิดไหล่สีขาวบริสุทธิ์ตัวหนึ่ง บวกกับใบหน้างดงาม รูปร่างสูงเพรียว และมีเพียงฟางหย่าที่สามารถแข่งความงามกับหล่อนได้
หวางเยี่ยเปิดไวน์แดงระดับเยี่ยมขวดหนึ่ง กำลังเทไวน์ให้หวางหมิ่นเหวิน
“เถ้าแก่หวาง คุณถังและคุณฟางของลี่จิงกรุ๊ปมาแล้วครับ”
ต่งวี่ซู่ยิ้มพาถังเฉาฟางหย่าเดินเข้ามา
“คุณถัง คุณฟาง ทำไมถึงเพิ่งมาตอนนี้กัน ทำเอาผมรอจนร้อนใจจะแย่แล้ว”
หวางหมิ่นเหวินรีบหยุดบทสนทนากับถังชิงเหอลง รีบเข้าไปต้อนรับทันที “รีบนั่งๆ ครับ”
“คุณหวางเกรงใจไปแล้ว”
ถังเฉาหัวเราะนิ่งๆ นั่งลงพร้อมกันกับฟางหย่า
“ต้องชมคุณถัง พวกเราสองตระกูลถึงร่วมงานกันได้อย่างสมบูรณ์แบบ มา คุณถัง ผมดื่มให้คุณแก้วหนึ่ง”
หวางหมิ่นเหวินถือแก้วเหล้าไว้ ยิ้มอยู่ยกเหล้าไปทางถังเฉา
ถังเฉาไมได้รับเข้ามาทันที รอยยิ้มมีเลศนัย “ในเหล้าแก้วนี้ของเถ้าแก่หวาง น่าจะไม่มีพิษมั้ง?”
ซู่—-
คำพูดนี้ออกมา หวางหมิ่นเหวินหัวใจเต้นแรงทันใด มองถังเฉาด้วยใบหน้าตกใจเต็มที่
ในใจแอบพูดว่า หรือเขารู้อะไรแล้วเหรอ?
ต่งวี่ซู่แสร้งทำเป็นตกใจเช่นกัน มองหวางหมิ่นเหวินทีหนึ่ง
“เป็นไปได้อย่างไรกัน คุณถังพูดตลกเป็นจริงๆ”
หวางหมิ่นเหวินได้สติกลับเข้ามาฉับไว หัวเราะหึๆ พลางพูดว่า “ตั้งแต่จากกันที่ตระกูลซ่งครั้งก่อน ฝีมือของคุณถังสะกดผมไว้ถึงที่สุด ตั้งแต่นี้ไป ผมตระกูลหวางยำเกรงคุณถังคนเดียว จะกล้าวางยาในเหล้าของคุณถังได้อย่างไรกันครับ?”
ถังเฉาตบๆ ไหล่ของเขาแล้ว หรี่ตายิ้มบอก “ล้อเล่นเอง เถ้าแก่หวางไม่ต้องตื่นเต้น”
“ไม่ตื่นเต้นๆ……”
หวางหมิ่นเหวินทำหน้ายิ้มแย้มพูดแบบกระอักกระอ่วน มองถังเฉาดื่มเหล้าที่เขายกให้ นี่ถึงได้ถอนหายใจยาวๆ
เพิ่งติดต่อสัมผัสกันช่วงสั้นๆ แค่นั้น ด้านหลังเสื้อของเขาก็เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อทั้งหมดแล้ว
“คุณถัง ผมขอดื่มให้ท่านแก้วหนึ่งครับ!”
เวลานี้ ต่งวี่ซู่ลุกขึ้นยืน มอบเหล้าให้ถังเฉาแก้วหนึ่ง
“ชนแก้ว”
ถังเฉาไม่ปฏิเสธใคร ดื่มจนหมดแก้ว
หวางหมิ่นเหวินหัวเราะเยาะ แอบพูดในใจ เจ้าโง่คนนี้ คาดไม่ถึงไม่รู้จักปฏิเสธ เดี๋ยวอีกหน่อยแกได้เจอดีแน่
คิดมาถึงตรงนี้ จึงส่งสายตาไปให้หวางเยี่ยทีหนึ่ง
หวางเยี่ยลุกขึ้นยืน “คุณถัง ก่อนหน้านี้เป็นผมที่มีตาหามีแววไม่ เพื่อเป็นการขออภัยต่อเรื่องโง่ๆ ในอดีต ผมขอดื่มให้คุณแก้วหนึ่งครับ”
ตระกูลหวางทางนี้วนกันดื่มเคารพเหล้า ฟางหย่าและถังชิงเหอต่างรู้สึกว่าผิดปกติ กำลังอยากเตือนถังเฉาไม่ต้องดื่ม……
ถังเฉากลับเติมให้ตัวเองเต็มที่ หัวเราะนิ่งๆ “ดื่มเหล้าเห็นนิสัยคน มา ชน”
หวางหมิ่นเหวินและหวางเยี่ยยิ่งสนุกสนานใหญ่ รู้สึกว่าพอสมควรแล้ว จึงยื่นเหล้าให้ถังชิงเหอแก้วหนึ่ง “ชิงเหอ เธอไปเคารพคุณถังสักแก้วหนึ่งสิ”
ถังชิงเหอไม่ได้ระแวง รู้สึกว่าเคารพเหล้าให้ถังเฉาสักแก้วเป็นเรื่องสมควร ดังนั้นจึงยิ้มพลางยื่นเข้าไปแล้ว
“คุณถังคะ ฉันขอดื่มให้คุณแก้วหนึ่ง ขอให้คุณกับประธานหลินรักใคร่กลมเกลียว ช่วยเหลือกันและกัน”
“พวกคุณทำเกินไปแล้ว……”
ฟางหย่าที่อยู่ด้านข้างร้อนรน กำลังอยากลุกออกมาฉีกแผนการของหวางหมิ่นเหวิน ถังเฉากลับปัดมือ ห้ามเธอเอาไว้
ต่อมา เขารับเหล้าแก้วนั้นในมือของถังชิงเหอมา “ขอบคุณครับ”
“นี่ คุณอย่าดื่มอีกเลย—-”
ฟางหย่าอยากเตือน ถังเฉากลับดื่มหมดแล้ว
หวางหมิ่นเหวิน หวางเยี่ย ล้วนจ้องถังเฉาดื่มเหล้าแก้วนี้แบบสายตาไม่กะพริบ บนหน้าเผยรอยยิ้มเยาะเย้ยที่แผนการสำเร็จ
ต่งวี่ซู่หน้าไม่เปลี่ยนสี คิดว่าตนเองบอกแผนการของหวางหมิ่นเหวินคุณถังแล้ว คุณถังจะต้องเตรียมการป้องกันไว้แน่—-
แต่ทว่าวินาทีต่อมา เขามองตาค้างแล้ว
หลังถังเฉาดื่มเหล้าแก้วนี้หมด คาดไม่ถึงร่างกายล้มไปด้านหลัง
“ถังเฉา!”
ฟางหย่าหน้าตาร้อนใจ รีบพยุงถังเฉาไว้ทันที ปล่อยให้ถังเฉาล้มมาบนตัวตนเอง
ถังชิงเหอตกตะลึงครู่หนึ่ง ในความทรงจำ การดื่มเหล้าของถังเฉาไม่ได้แย่ขนาดนี้นะ?
“ฮ่าๆๆๆ!”
ที่เกิดเหตุกลับมีเสียงหัวเราะที่คลุ้มคลั่งของหวางหมิ่นเหวินและหวางเยี่ยลอยมา “ถังเฉา แกล้มลงแล้วจริงๆ!”
ฟางหย่าประคองถังเฉาลุกขึ้นมา หน้าตาเย็นชา “ขอโทษค่ะ คุณฟางดื่มเมาแล้ว ฉันต้องส่งเขาไปพักผ่อน”
หวางเยี่ยกลับตาเฉียบแหลมมือไว ขวางด้านหน้าฟางหย่าไว้ “เธอคิดว่ามาถึงเวลานี้แล้ว ฉันยังปล่อยพวกเธอไปอีกเหรอ?”
“คุณหมายความว่าอะไร?”
สีหน้าฟางหย่าเปลี่ยน ไม่รู้ทำไมในใจถึงปรากฏความรู้สึกที่ไม่สงบขั้นสุดขึ้นมา
ถังชิงเหอสำนึกได้ว่าเกิดเรื่องแล้ว หันหน้ามองทางหวางหมิ่นเหวินและหวางเยี่ยทันใด “พวกคุณใส่อะไรลงไปในเหล้าแก้วนั้นของฉัน!”
“ไม่มีอะไร แค่ยานอนหลับนิดหน่อยเท่านั้นเอง พวกเราไม่กล้าวางยาพิษ แต่ทำให้เขาสลบไป ยังสามารถทำได้”
บนหน้าหวางเยี่ยเปลี่ยนไปดุร้ายฉับพลัน “ถังเฉา! แกทำฉันขายขี้หน้ามากขนาดนี้ ยังหวังว่าฉันจะปล่อยพวกแกไปอีกเหรอ?”
“วันนี้พวกแกสามคน ใครก็อย่าคิดหนี! ผู้ชายจับตัวไป ผู้หญิงเหลือไว้มาปรนนิบัติพวกฉัน!”
ตามมาด้วยคำพูดที่เต็มไปด้วยความแค้นเคืองของหวางเยี่ยพูดออกมา ด้านนอกโรงแรมมีเสียงฝีเท้าที่สับสนเร่งถี่ลอยมาทันใด
ชายชุดดำสิบกว่าคนพุ่งเข้ามาแล้ว ล้อมรอบพวกเธอเอาไว้
