คำพูดของถังเฉาทำให้หูอีซานและหูเข่อเฟิงล้วนเบิกตากว้าง
หูอีซานทอดถอนใจเมื่อเวลาแห่งการแก้แค้นมาถึงแล้ว
ด้วยความหวาดกลัวถึงขีดสุด โดยเฉพาะเมื่อคิดถึงชีวิตที่จะเสียแขนไปข้างหนึ่งหลังจากนี้ หูเข่อเฟิงก็เจ็บปวดจนไม่อยากจะมีชีวิตอยู่
ตุบ!
เขาคุกเข่าลงไปทันที คลานเข่ามาอยู่ตรงหน้าของหานเทียนเจิ้ง เอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่น ๆ “ท่านหาน รีบช่วยผมเร็ว… ผมผิดไปแล้ว… ผมสำนึกผิดแล้วครับ!”
ถึงแม้ในใจหานเทียนเจิ้งจะทนไม่ได้ แต่พอคิดถึงตำแหน่งของตัวเอง เขาก็ยังพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ฉันช่วยนายไม่ได้!”
“ท่านหาน คุณจะต้องช่วยผมได้แน่ ๆ คุณทนเห็นผมที่ต่อไปจะใช้ชีวิตโดยไม่มีแขนได้เหรอครับ?”
หูเข่อเฟิงหวาดกลัวจนถึงขีดสุด ถึงขั้นกอดขาของหานเทียนเจิ้งเอาไว้
เขาคิดว่าหานเทียนเจิ้งเป็นคนเดียวที่จะสามารถช่วยเขาได้
แต่ทว่าหานเทียนเจิ้งกลับถีบเขาออกมา “ไสหัวไป!”
จากนั้นก็มองไปยังถังเฉา “เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับผม ความรับผิดชอบของผมสิ้นสุดแค่นี้”
พูดจบก็เดินจากไปอย่างไม่ใส่ใจเลยสักนิด
ถังเฉาไม่ได้ห้ามไว้ รักษาผลประโยชน์ของตัวเองเอาไว้ก่อนตามหลักของคนทั่วไป
หานเทียนเจิ้งไม่ได้หวาดกลัวถังเฉาจริง ๆ แต่เขาไม่แน่ใจว่าถังเฉามีตำแหน่งและความสามารถที่สามารถสั่นคลอนตำแหน่งของเขาได้จริงไหม ถังเฉาถึงขั้นสามารถคาดเดาได้ว่าหลังจากที่หานเทียนเจิ้งจากไปแล้วจะต้องให้คนไปตรวจสอบตนเองแน่
ถังเฉาคาดเดาได้ถูกต้อง สิ่งแรกที่หานเทียนเจิ้งทำหลังจากออกไปจากจวี้เฟิงกรุ๊ปก็คือควักโทรศัพท์ออกมาโทรออกไปหมายเลขหนึ่ง
“ช่วยฉันตรวจสอบคนที่ชื่อว่าถังเฉาให้หน่อย หาอำนาจที่อยู่เบื้องหลังของเขาว่าตกลงเป็นพวกไหนกันแน่!”
เสียงของเขาเยียบเย็นจนถึงที่สุด ถึงขึ้นมีความปรารถนาที่จะสังหารรวมอยู่ด้วย
เพราะว่าเขากระจ่างดีว่า เป็นเพราะถังเฉา ความพยายามในการวางแผนและบริหารธุรกิจอย่างยากลำบากกับตระกูลหูจะกลายเป็นความหวังที่สูญสลายไปในที่สุด!
แรงใจและเม็ดเงินที่เขาทุ่มไปทั้งหมดก็ต้องปล่อยให้ไหลไปตามกระแสน้ำ นี่ทำให้เขาเดือดดาลอย่างไม่มีอะไรเทียบได้
“ถังเฉา ถ้าหากฉันตรวจพบว่าแกเป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่งละก็ ฉันจะต้องทำให้แกมีชีวิตอยู่ไม่สู้ตายแน่ ๆ!” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ
……
อีกด้านหนึ่ง สำนักงานจวี้เฟิงกรุ๊ป ตอนนี้เหลือแค่ถังเฉากับพวกหูอีซานสามคน รวมถึงหูเข่อเฟิงด้วย
เพียงแต่ว่าในตอนนี้เขาไม่มีความสง่าน่าเกรงขามเหมือนกับก่อนหน้านี้อีกแล้ว สีหน้าขาวซีดเหมือนกระดาษ ตัวสั่นไม่หยุดด้วยความหวาดกลัว
เดิมทีบอดี้การ์ดของตระกูลหูที่เขาอาศัยความได้เปรียบนั้นถูกเขาไล่กลับไปหมดแล้ว แม้แต่หานเทียนเจิ้งที่เป็นคนเดียวที่สามารถช่วยเหลือเขาได้ก็ทอดทิ้งเขาไป ในตอนนี้เขาถึงได้รู้ว่าเขาหนีไปไหนไม่ได้แล้ว
ตุบ!
ร่างที่คุกเข่าอยู่ของเขาก็โขกศีรษะหนัก ๆ ให้กับถังเฉา น้ำเสียงหวาดกลัวอย่างถึงที่สุด “คุณถัง ผมสำนึกผิดแล้ว ขอร้องท่านล่ะ ท่านผู้ยิ่งใหญ่ อย่าตัดแขนผมเลยนะ!”
หูอีซานกับเจิงเทียนเสียงตกตะลึงไปทั้งใบหน้า นึกไม่ถึงว่าเพื่อแขนของเขา หูเข่อเฟิงถึงกับโขกศีรษะ
แต่ทว่าถังเฉายังคงไม่เคลื่อนไหวใดใด เอ่ยปากด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ตอนที่พนันกับผมทำไมถึงไม่คิดบ้างล่ะว่าคุณอาจจะแพ้ก็ได้ เมื่อก่อนในตอนที่ตระกูลของคุณฆ่าพวกของหูอีซานทิ้งอย่างไม่เหลือซาก ครอบครัวของคุณก็เข้าร่วมด้วยใช่ไหม?”
หูเข่อเฟิงตัวสั่นงันงกทันที เมื่อก่อนเขายังไม่แน่ใจว่าถังเฉากำลังล้างแค้นให้กับหูอีซานหรือไม่ แต่ตอนนี้เขาแน่ใจร้อยเปอร์เซ็นต์แล้ว สายตาเปลี่ยนเป็นสิ้นหวังในทันที
เพราะว่าไม่เพียงแต่ครอบครัวของเขาที่เคยซ้ำเติมหูอีซานในตอนที่ย่ำแย่เท่านั้น แต่ทุกคนในตระกูลหูก็เข้าร่วมด้วยทั้งหมด
สำหรับผู้แพ้ที่อ่อนแอนั้น ตระกูลหูไม่เคยเห็นใจ ตำแหน่งของคนที่ไม่มีความสามารถในตระกูลหูนั้นเทียบไม่ได้แม้แต่มดที่เลี้ยงเอาไว้เสียอีก
“แบบนี้น่ะถูกแล้ว”
สีหน้าของถังเฉาราบเรียบ ดูจากปฏิกิริยาตอบโต้ของหูอีซาน เขาก็รู้แล้วว่าเขาเดาถูก “ทำอย่างไรได้อย่างนั้น เมื่อปีนั้นตระกูลหูของพวกคุณทำอย่างไรกับเขาเอาไว้ ตอนนี้เขาก็จะตอบโต้กลับไปแบบนั้น คุณ… แค่เป็นคนแรกเท่านั้น!”
หูเข่อเฟิงสั่นหนักกว่าเดิม โขกหัวติดต่อกัน “คุณถังไว้ชีวิตด้วย… คุณถังไว้ชีวิตด้วย!”
น่าเสียดายที่ถังเฉายังคงเพิกเฉย “คนที่คุณควรจะโขกหัวให้ไม่ควรจะเป็นผม”
หูเข่อเฟิงได้สติทันที กลับมาโขกศีรษะให้กับหูอีซานแทน
“พี่… ขอร้องล่ะ ปล่อยผมไปเถอะ!”
ดวงตาเขาแดงก่ำ พูดด้วยเสียงแหบแห้งว่า “เคราะห์ร้ายที่พี่ต้องเจอผมขอโทษด้วย ผมเองก็เป็นทุกข์ที่ต้องลงมือกับพี่ แต่ว่านี่เป็นคำสั่งของตระกูล ไม่ใช่สิ่งที่ผมจะต่อต้านได้!”
“ถ้าหากไม่ลงมือกับผู้แพ้ก็จะถูกตระกูลกำหนดให้เป็นพวกเดียวกัน แล้วก็จะถูกข่มเหงเหมือนพวกอันธพาล ผมเองก็ไม่มีทางเลือก!”
หูอีซานตกอยู่ในความเงียบในทันที เขามีสีหน้าลังเลใจ
หูเข่อเฟิงเห็นสถานการณ์เป็นแบบนี้ก็รีบพูดต่อทันทีว่า ผมรู้ว่าพี่เจ็บแค้นพวกเรา พี่จะเอาความแค้นที่มีต่อทุกคนมาลงที่ผมคนเดียวไม่ได้นะ!”
เขาคุกเข่าอยู่ตรงหน้าของหูอีซาน อย่างไรก็ไม่ยอมลุกขึ้นมา
“เหล่าหู อย่าไปเชื่อคำพูดของเขานะ!”
เจิงเทียนเสียงหัวเราะเสียงเย็น เอ่ยเตือนว่า “คนแบบนี้ก็เป็นอย่างนี้แหละ ตอนที่รังแกคนอื่นก็ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะมีวันนี้ รอจนมาถึงวันนี้จริง ๆ กลับร้องขอให้ยกโทษอย่างหน้าไม่อาย ตัวอย่างของพวกใจเสาะ!”
ถังเฉาเองก็เห็นด้วยกับคำพูดของเจิงเทียนเสียง แต่ว่าไม่ได้แสดงออกออกมา เพียงแค่มองเขาด้วยสีหน้าราบเรียบ “ฉันแค่ให้โอกาสในการล้างแค้นกับนายครั้งเดียว ส่วนจะลงโทษเขาอย่างไรนั้น ฉันเคารพการตัดสินใจของนาย”
“ขอบคุณครับ”
หูอีซานเอ่ยขอบคุณครั้งหนึ่ง จากนั้นก็จมอยู่ในความเงียบ ในสมองนึกถึงเรื่องในอดีตทีละฉาก ๆ
นึกถึงในตอนที่เขาถูกรังแก แล้วก็นึกถึงใบหน้าของพ่อแม่
ไม่มีความอบอุ่นเลยแม้เพียงเศษเสี้ยว สิ่งที่มีมีแค่เพียงอดีตอันขมขื่นที่ไม่กล้าย้อนกลับไปนึกถึง
ใช่ เขาจงเกลียดจงชังตระกูลหูจริง ๆ ภรรยาของเขาเสียชีวิตเพราะตระกูลหู ลูกสาวของเขาเองก็ต้องพลัดพรากจากกันเพราะตระกูลหู แต่ว่า… ตระกูลหูก็ให้ได้ชีวิตเขา และเลี้ยงดูเขามาจนเติบโต
บุญคุณนี้ก็ลบล้างไม่ได้เหมือนกัน
คิดมาถึงตรงนี้ ในใจของเขาก็มีคำตอบแล้ว
“นายไปเถอะ”
หูอีซานถอนหายใจเบา ๆ พูดออกมาสามคำ
หูเข่อเฟิงยินดีปรีดาในทันที “ขอบคุณครับพี่! ขอบคุณครับพี่!”
พูดจบก็ลุกขึ้นยืนอย่างลนลาน รีบหนีออกไปจากที่นี่
“เหล่าหู คุณเลอะเลือนไปแล้วเหรอ!”
เจิงเทียนเสียงมีสีหน้าร้อนรน กัดฟันพูด “จิตใจดีเหลือเกิน… คุณไม่กลัวว่าปล่อยเขาไปครั้งนี้แล้วเขาจะกลับมาแก้แค้นคุณเหรอ?”
“ผมไม่กลัว”
หูอีซานส่ายศีรษะ จากนั้นก็มองไปที่ถังเฉาด้วยสีหน้าเป็นทุกข์ “ขอโทษครับ คุณถัง ทำให้ท่านต้องผิดหวังแล้ว!”
ถังเฉาส่ายศีรษะ สีหน้าราบเรียบ ไม่ได้เอามาใส่ใจ “ไม่ต้องขอโทษหรอก ฉันบอกแล้วว่าจะให้นายจัดการเอง”
“ขอบคุณคุณถังครับ!”
หูอีซานโค้งตัวอีกครั้ง เมื่อครู่เขายังกังวลอยู่ว่าถังเฉาจะโมโหที่เขาปล่อยตัวหูเข่อเฟิงไป
“ตั้งแต่นี้ไป นายจะเป็นผู้คุมอำนาจของจวี้เฟิงกรุ๊ป กิจการทั้งหมดขึ้นอยู่กับการบริหารของนาย”
ถังเฉาพูดออกคำสั่ง
“ครับ!”
หูอีซานรีบตอบรับทันที เขารู้ว่าถังเฉาไม่ต้องการปรากฏตัวออกมาให้เป็นที่พบเห็น อีกทั้งครอบครัวของเขาอยู่ที่เมืองหมิงจู ไม่สามารถรับตำแหน่งประธานของจวี้เฟิงกรุ๊ปได้
ถังเฉาพยักหน้าด้วยความพอใจ จากนั้นก็เดินออกไปจากสำนักงาน “ไปเถอะ ไปหาลูกสาวของนายกัน”
……
อีกด้านหนึ่ง สุนัขจนตรอกหูเข่อเฟิงเดินออกมาจากอาคารจวี้เฟิง ใบหน้าตื่นตระหนกของเขาเปลี่ยนเป็นโหดเหี้ยมเป็นอย่างมาก
“หูอีซาน… ถังเฉา… เรื่องนี้ไม่จบแค่นี้แน่ ฉันจะต้องทำให้พวกแกนึกเสียใจ!”
