หูอีซานฟื้นแล้ว
สิ่งที่เห็นอันดับแรก คือหน้าที่แดงก่ำของซูเซี่ย จากนั้นคือถังเฉา หลัวปู้ และพวกหลินจ้าวหยูน
ได้ยินที่ซูเซี่ยเรียก หูอีซานตะลึงทันที:”เมื่อกี้เธอเรียกฉันว่าอะไรนะ?”
“พ่อไง”
ผ่านไปหนึ่งวันหนึ่งคืน ในที่สุดบนหน้าซูเซี่ยก็มีรอยยิ้มเกิดขึ้น รีบต่อๆกันหลายรอบ:”พ่อ พ่อ พ่อ!”
หูอีซานเบิกตากว้าง หันหน้ามองถังเฉา:”คุณถัง นี่มัน”
“เธอรู้หมดแล้ว รวมทั้งประสบการณ์ชีวิต”
ถังเฉาก็เผยรอยยิ้มออกมา
หูอีซานนิ่งไปสักพัก มองซูเซี่ยที่อยู่ตรงหน้า ในที่สุดก็ได้โอบกอดแน่นๆ น้ำตาก็ไหลลงมา
“เสี่ยวเซี่ย พ่อรู้สึกผิดกับหนู!”
ซูเซี่ยส่ายหัว:”ไม่เป็นไรค่ะ มันผ่านไปแล้ว”
ถังเฉาส่งสายตาให้ หูอีซานจึงปล่อยซูเซี่ยออก มองไปข้างหน้า
แม้จะเตรียมใจไว้แล้ว แต่พอเห็นกับตาจริงๆ หัวใจของเขาก็กระตุกเล็กน้อย
ตระกูลหูทั้งหมด คุกเข่าตรงหน้าเขาหมดเลย
“พ่อ”
เมื่อเห็นหูเซียว หูอีซานก็โพล่งออกมาอย่างอดไม่ได้
ได้ยินคำนี้ หูเซียวก็ตัวสั่น จากนั้นสายตาก็โหดเหี้ยม พูดด้วยสีหน้าเย็นชา:”อย่ามาเรียกฉันว่าพ่อ ฉันไม่มีลูกชายอย่างแก!”
สีหน้าของหูอีซานเปลี่ยนไปเล็กน้อย และเขาก็ยังไม่หายจากอาการช็อกที่อยู่ตรงหน้า
หูเซียวพูดอีกครั้ง:”อย่าคิดว่าครั้งนี้ฉันคุกเข่าต่อหน้าแก ฉันจะยอมก้มหัวให้แก บางทีฉันอาจจะผิด แต่ฉันไม่มีทางเสียใจที่ไล่แกออกจากตระกูล!”
ดวงตาของถังเฉาเย็นชา และเมื่อเขากำลังจะพูด หูอีซานก็ยิ้ม ท่าทางของเขายิ่งมาก
“ผมรู้ว่า เมื่อก่อนตอนที่ผมไม่เจอลูกสาว ผมเกลียด และทั้งตระกูลหูเข้ากระดูกจริงๆ แต่ตอนนี้ ผมได้พบลูกสาวแล้ว ตระกูลหูไม่สำคัญสำหรับผมอีกต่อไป”
เขามองไปที่หูเซียวและยิ้มจากใจ:”ดังนั้นผมอยากจะขอบคุณที่ไล่ผมออกจากตระกูลหู เพื่อที่ผมจะได้ตัดขาดความสัมพันธ์กับตระกูลหู รวมทั้งอุบัติเหตุทางรถยนต์ครั้งนี้ ผมจะไม่ตามอีกต่อไปแล้ว”
หลังจากพูดจบ ก็ยิ้มเล็กน้อยให้ซูเซี่ย และซูเซี่ยก็ยืนเคียงข้างอย่างเชื่อฟัง
ความเย็นชาบนใบหน้าของถังเฉาก็หายไปด้วย เขารู้ว่านี่เป็นคำพูดที่จริงใจของหูอีซาน
แต่เมื่อมันเข้าไปในหูของหูเซียว มันก็กลายเป็นอีกความหมายหนึ่ง
เขามองที่หูอีซานด้วยใบหน้าบึ้งตึง:”หรือว่าในสายตาแก ลูกสาวสำคัญกว่าการกลับบ้านงั้นเหรอ?”
“แน่นอน”
หูอีซานตอบโดยไม่ต้องคิด
“ดี ดีมาก”
หูเซียวตัวสั่นด้วยความโกรธ:”เดิมที ฉันคิดว่าเมื่อ20ปีที่แล้วฉันทำผิดพลาด และอยากเรียกแกกลับตระกูล ตอนนี้ดูแล้ว ฉันคงคิดมากไปเอง!”
หูอีซานส่ายหัวและพูดตรงๆ:”ผมไม่เหมาะกับการใช้ชีวิตแบบกลุ่ม คุณไม่ต้องคุกเข่าอีกต่อไป เราไม่เกี่ยวข้องกันแล้ว”
“ก็แค่ต่อไปต้องระวังหน่อยอย่าไปยุ่งกับคุณถัง ไม่เช่นนั้น พระเจ้าก็ช่วยไม่ได้!”
หูอีซานเหลือบมองไปที่ถังเฉา และน้ำเสียงของเขาก็เคร่งขรึม
หูเซียวไม่ตอบ แต่ยิ้มอย่างเย็นชา:”ถังเฉา ตอนนี้คนก็ตื่นแล้ว ปล่อยพวกเราไปได้ยัง และกลอุบายในการกลั่นแกล้งตระกูลหู!”
ถังเฉาเหลือบมองซูเซี่ย และเห็นว่าสาวน้อยไม่แสดงอาการเกลียดชัง เพียงแค่พยักหน้า:”ไปเถอะ!”
“ฮึ!”
หูเซียวสูดลมหายใจแรงๆและจากไปพร้อมพวก
หูอีซานถอนหายใจ เมื่อพิจารณาจากทัศนคติของพ่อตอนนี้ เขารู้ว่าพ่อไม่ได้ฟังสิ่งที่เขาพูดเลย เหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นหลายครั้ง และการที่ตระกูลหูล้มก็เป็นข้อสรุปแล้ว
แต่ว่า เขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใด ๆ กับตระกูลหู และไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เขาพูดกับถังเฉาจากก้นบึ้งของหัวใจว่า:”คุณถัง ผมขอขอบคุณสำหรับน้ำใจอันยิ่งใหญ่ ต่อไปถ้าต้องการผมหูอีซาน ก็พูดมาได้เลยครับ!”
ถังเฉาหัวเราะเสียงดัง:”จริงๆแล้วก็มีนะ เมืองเจียงเฉิงก็อยู่ในแผนของฉันด้วย นายเป็นผู้บุกเบิกคนแรกของฉัน”
หลัวปู้ยังตบไหล่หูอีซาน และพูดว่า:”อีซานหัวหน้าใหญ่ให้ความสำคัญกับคุณมาก อนาคตของคุณไม่มีที่สิ้นสุด!”
“หัวหน้าหลัวชมเกินไปแล้ว”
หูอีซานพูดอย่างรวดเร็ว
ถังเฉาพยักหน้า:”ช่วงนี้คุณรักษาตัวที่โรงพยาบาลก่อน คุณจะทำงานได้ ก็ต่อเมื่ออาการดีขึ้นเท่านั้น”
“ขอบคุณครับคุณถัง”
หูอีซานขอบคุณอีกครั้ง เขาเข้าใจ เพื่อเรื่องเขา คุณถังต้องเหนื่อยมามากแล้ว
เขาต้องประสบความสำเร็จในการพัฒนาตลาดเจียงเฉิงให้กับคุณถังเพื่อตอบแทนเขา
หลินจ้าวหยูนและซูเซี่ยกำลังจะฝึกงานที่เมืองเจียงเฉิง ดังนั้นพวกเขาจึงอยู่ที่เมืองเจียงเฉิง
ในขณะเดียวกัน ตระกูลเซี่ย
เซี่ยสิงจู๋กวัดแกว่งหมึกสองสามหยด และภาพร่างของผู้หญิงที่เหมือนจริงก็อยู่บนม้วนกระดาษ
เซี่ยสิงจู๋ชอบใบหน้ารูปไข่ของเธอ ด้วยคุณสมบัติที่ละเอียดอ่อนและดวงตาโต
ทันใดนั้น เซี่ยหรูหลงก็รีบเข้ามาในห้อง
“ผู้นำ สืบได้แล้วครับ!”
“ถังเฉาไม่ได้ทรงพลังอะไร แต่เบื้องหลังคือคนจากหอการค้าอินทรีแดง!”
“เหตุการณ์นี้เป็นเพียงคำเตือนจากคนใหญ่โตคนนั้นให้ตระกูลหู”
เมื่อเซี่ยสิงจู๋ได้ยินที่พูด เขาก็วางม้วนภาพลง และสีหน้าก็อ่อนลง:”ข้อมูลถูกต้องไหม?”
“จริงแท้แน่นอน!”
เซี่ยหรูหลงพูดว่า:”ภรรยาของถังเฉาคือหลินชิงเสว่ และหัวหน้าหอการค้าอินทรีแดงก็ชื่นชมหลินชิงเสว่เป็นอย่างมาก เป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว ที่จะสั่งให้คนของเขาดูแลสามีของหลินชิงเสว่”
“แบบนั้นจริงๆเหรอ……”
เซี่ยสิงจู๋กลับรู้สึกว่ามันไม่ง่ายขนาดนั้น เขาไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า:”ไม่ว่ายังไง ในคืนพรุ่งนี้จะเป็นการประมูลที่จะเป็นจุดสนใจของทั้งเมืองเจียงเฉิง นายไปให้ตั๋วคุณถัง ดูว่าเขาจะเข้าร่วมการประมูลไหม ถึงตอนนั้น ตัวตนน่านับถือหรือไม่ เดี๋ยวก็รู้”
“เขาก็แค่ลูกเขยเข้าบ้าน……”
เซี่ยหรูหลงกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เซี่ยสิงจู๋จ้องกลับ
เป็นผลให้เขาทำได้แค่ เอาตั๋วเข้าชมและรีบออกไป
เซี่ยสิงจู๋ยังคงชื่นชมภาพความงามที่เขาทำต่อไป:”โป๋หาน นายเอาตั๋วไปประมูลแล้วยื่นให้ราชวงศ์ถังเพื่อทดสอบความลึกของมัน!”
การสนทนาแบบเดียวกัน ก็เกิดขึ้นในตระกูลลู่
สำหรับปฏิกิริยาของตระกูลลู่และตระกูลเซี่ย ถังเฉาที่เกี่ยวข้องยังคงไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้
ในขณะนี้ เขากำลังวางแผนที่จะขับรถออกจากเมืองเจียงเฉิงกับเฟิ่งหวงและหงโฝ
เอี้ยด
ทันใดนั้น RV สุดหรูก็พุ่งออกมาจากด้านซ้ายและหยุดอยู่ตรงหน้า
“ระวัง!”
ใบหน้าของเฟิ่งหวงเปลี่ยนไปอย่างมาก เธอสามารถหมุนพวงมาลัยได้ และรถก็เลี้ยวอย่างรวดเร็ว
หงโฝที่กำลังนั่งดื่มโยเกิร์ตในแถวหลังอย่างพึงพอใจ มือกระตุกจนโยเกิร์ตก็หกลงบนเสื้อผ้าของเธอ
จู่ๆ เธอก็ทำหน้าเคืองๆ :”เธอขับรถยังไง”
เฟิ่งหวงเย้ยหยัน:”สำหรับคำถามนี้ เธอถามรถคันข้างหน้าดีกว่านะ”
ถังเฉาไม่ได้พูดอะไร แต่หรี่ตา และมองรถข้างหน้า
ประตูรถเปิดออก และชายร่างสูงหัวโล้นก็เดินลงมา เดินไปที่รถที่ถังเฉาอยู่ และเคาะหน้าต่าง
“มีธุระอะไร?”
ถังเฉาหมุนหน้าต่างรถลง กวาดมองเขา
ชายหัวโล้นพูดสั่งด้วยสีหน้านิ่ง:”ลงรถ ไปกับฉัน คุณชายเราอยากจะพบคุณ”
ถังเฉายักคิ้ว พูดนิ่งๆว่า:”เจอฉัน ให้เขามาเชิญเอง!”
