ชายวัยกลางคนนั้นหน้าดำคร่ำเครียดอย่างกับก้นกระทะ เดิน ดุ่มๆ เข้ามาในสนามบิน
ถ้าถังเฉาอยู่ตรงนี้ มันก็ดูออกไม่ยากเลย หน้าตาของชายวัยกลางคนกับหลงชื่อเทานั้นค่อนข้างเหมือนกัน
นี่คือพ่อของเขา!
ผู้คนที่อยู่รอบๆ ต่างพากันตกใจ มองดูสิ่งที่เกิดขึ้นราวกับเห็นผี
นี่คือสามตระกูลหลวงในเยี่ยนตูเลยนะ!
ไม่ว่าจะตระกูลหลวงตระกูลไหนต่างก็เจอได้ยาก ครั้งนี้มาทีเดียวถึงสามตระกูล ใครกันที่เรียกพวกเขามาแบบนี้?
“หลินรั่วหวี?”
“ลั่วเย่นหัว?”
“แล้วก็……”
“พ่อ! พ่อมาที่นี่ได้ยังไงครับ?”
พอสายตามาหยุดอยู่ตรงที่ชายวัยกลางคนคนนั้น หลงชื่อเทาก็ช็อกไปเลย
พ่อของเขาก็ตกใจไม่ต่างกัน!
“ว่าไงนะ? พ่อของคุณชายหลงอย่างนั้นเหรอครับ?”
ซ่งเต๋อโหย่ก็งงเหมือนกัน ทำหน้าอึ้งๆ
ทีนี้ สายตาที่เขาหันมองไปที่ถังเฉา หลินชิงเสว่ และเจียงไป๋เสว่ก็ดูหวาดกลัวขึ้นมาทันที
สามคนนี้ มีฐานะอะไรกันแน่?
ตอนแรกที่ตระกูลเจียงแห่งตระกูลหลวงมาถึง ซ่งเต๋อโหย่วก็รู้สึกว่ามันที่สุดแล้ว ไม่นึกเลยว่านั่นแค่เรื่องต้นเท่านั้น
เมื่อรวมกับ ตระกูลเจียงแห่งตระกูลหลวง สามคนนี้ ก็ได้เรียกทั้งตระกูลเจียง ตระกูลหลิน ตระกูลลั่ว และตระกูลหลงมาหมดเลย!
ขาทั้งสองข้างของซ่งเต๋อโหย่วกำลังอ่อนแรง จนแทบจะเป็นลมแล้ว
หลินรั่วหวีกับลั่วเย่นหัวทั้งสองนั้นไม่ได้เข้าไปพัวพันด้วย และไม่ได้สนใจหลงชื่อเทา ทั้งสองเดินตรงไปที่ถังเฉากับหลินชิงเสว่
“ไม่เป็นไรใช่มั้ยลูกสาว?”
ทั้งสองได้ถามออกมาพร้อมกัน
หลินรั่วหวีนั้นยังคงทำหน้าเรียบเฉย
แต่ใบหน้าที่งดงามอย่างถึงที่สุดของลั่วเย่นหัวนั้นกลับเผยรอยยิ้มออกมาเล็กน้อย
“ไม่เป็นไรค่ะ”
หลินชิงเสว่ตอบด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย
ตูม!
พอได้ยินสรรพนามที่ลั่วเย่นหัวเรียกหลินชิงเสว่ หัวสมองของหลงชื่อเทากับซ่งเต๋อโหย่วก็ระเบิดออกมาทันที
“ลูกสาวเหรอ?”
“ลูกสาวของหลินรั่วหวีกับลั่วเย่นหัว?”
สมองของซ่งเต๋อโหย่นั้นหยุดชะงักไปทันที
หลงชื่อเทาที่เหมือนจะรู้อะไรบางอย่าง เขาจ้องมองหลินชิงเสว่ด้วยสีหน้าที่เดี๋ยวแดงเดี๋ยวซีด
ก่อนหน้านี้เขาเองก็รู้สึกว่าหลินชิงเสว่นั้นหน้าคุ้นๆ แต่นึกยังไงก็นึกไม่ออกว่าเคยเจอที่ไหน
ตอนนี้เขาเข้าใจแล้ว!
หลินรั่วหวีกับลั่วเย่นหัวมีเธอเป็นลูกสาว!
เธอแค่คนเดียว ก็อยู่ในสองตระกูลแล้ว!
เป็นคุณหนูอันดับหนึ่งแห่งเยียนจิงอย่างไร้ข้อกังขา!
แต่ภายหลังเธอก็ออกจากเยี่ยนจิง ไปสร้างตัวที่เมืองหมิงจู
ก็คือเธอคนนี้!
เหงื่อเย็นเม็ดใหญ่ๆ ผุดขึ้นมาที่หน้าผากของหลงชื่อเทา ราวกับคนที่เพิ่งถูกดึงขึ้นมาจากใต้น้ำยังไงอย่างนั้น
แล้วผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆ เธอล่ะ?
สายตาของหลงชื่อเทาไปหยุดอยู่ที่ถังเฉา
ถังเฉาได้ล้วงเอาบุหรี่ที่มีสัญญาลักษณ์จัดให้เฉพาะสนามรบขึ้นมาสูบอย่างสบายใจ
หลินรั่วหวีพยักหน้าให้ถังเฉา ถือเป็นการทักทาย
ส่วนลั่วเย่นหัวนั้นทำตัวเป็นกันเองกว่า ตอนที่มองไปที่ถังเฉา เธอก็ได้ยิ้แย้มออกมา
“ลูกเขยที่น่ารักของแม่ มาที่เยี่ยนตูทำไมไม่บอกแม่สักคำเลยล่ะ?”
โครม!
ทันใดนั้น หลงชื่อเทากับซ่งเต๋อโหย่วก็ราวกับถูกฟ้าผ่าอีกครั้ง ทั้งสองเอาแต่จ้องมองสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยความช็อก
คนๆนี้คือ เขยของตระกูลลั่วอย่างนั้นเหรอ?
คู่ครองของคุณหนูอันดับหนึ่งเหรอ?
บวกกับคุณหนูจากตระกูลเจียงอีกคน งั้นสามคนนี้ ก็เป็นตัวแทนของสามตระกูลหลวงแล้วสิ!
แต่สิ่งที่หลงชื่อเทาไม่เข้าใจคือ ทั้งสามคนนี้ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับตระกูลหลงเลย และทำไมถึงทำให้ตระกูลหลงต้องมาด้วยล่ะ?
“กูจะตีแกให้ตายเลย……”
ชายวัยกลางคนที่มาจากตระกูลหลงก้าวมาข้างหน้าอย่างรวดเร็ว แล้วตบไปที่ใบหน้าของหลงชื่อเทาอย่างแรง
เพี้ยะ เพี้ยะ……
ชายวัยกลางคนโกรธจนถึงขีดสุด ลงไม้ลงมือกับหลงชื่อเทาอย่างไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อย ทำเอาหลงชื่อเทาเกือบตายเลย
“พ่อ หยุดตีผมได้แล้ว ผมเป็นลูกพ่อนะ!”
พ่อครับ ผมผิดไปแล้ว หยุดตีเถอะครับ ถ้ายังตีต่อไป ผมจะตายเอาได้นะครับ……”
หลงชื่อเทาร้องโอดครวญออกมาราวกับหมูที่ถูกฆ่า
พอตีจนหนำใจแล้ว หลงเฟยหยู่ถึงได้หยุดตี พร้อมกับกายใจที่เหนื่อยหอบ แล้วตะโกนด่าทอไปว่า “แกไม่รู้รึไงว่าเรื่องของแก มันทำให้ทางผู้นำคนก่อนนั้นตื่นตกใจกันใหญ่แล้ว!”
“ว่าไงนะครับ? แม้แต่คุณปู่ก็ยังตกใจเหรอครับ!”
พอได้ยินแบบนั้นหลงชื่อเทาก็ถึงกับช็อกไปเลย พร้อมกับทำหน้าไม่อยากจะเชื่อ
ผู้นำคนก่อนที่หลงเฟยหยู่พูดถึงก็คือท่านเจ้ามังกรนั่นเอง
“แกไอ้ลูกทรพี! แกรู้รึเปล่าว่าแกไปหาเรื่องใครเข้า? เธอคือคุณหนูของตระกูลหลินกับตระกูลลั่วเลยนะ!”
“แล้วแกยังอยากไปนอนกับเธออีก ฉันจะตีแกให้ตายเลย!”
หลงเฟยหยู่โมโหขึ้นมาอีกครั้ง และได้เริ่มลงไม้ลงมืออีกครั้ง
หลงชื่อเทาถูกตีจนใบหน้าบวมเป่ง ถูกต่อยจนกลายเป็นตาหมีแพนด้าเลย
หลงชื่อเทาตกใจจนสั่นไปทั้งตัว ตอนนี้เขานั้นรู้สึกว่าความซวยกำลังมาเยือน
หาเรื่องใครไม่หา แต่ดันไปหาเรื่องลูกสาวของตระกูลหลินกับตระกูลลั่ว
หลินรั่วหวีกับลั่วเย่นหัวนั้น คนหนึ่งคือคนโหดเหี้ยมในยุคนี้ ส่วนอีกคนก็มีชื่อเสียงที่เลื่องลือในเยี่ยจิงตั้งแต่ยี่สิบปีที่แล้วแล้ว
เทียบไม่ติดเลยจริงๆ!
หลินรั่วหวี ลั่วเย่นหัวนั้นสีหน้าเย็นเยือก จ้องมองมาที่หลงเฟยหวี กำลังรอคอยคำอธิบายจากหลงชื่อเทาอยู่
“ขอโทษครับ ผู้นำหลิน คุณลั่ว ผมผิดเองที่ไม่สั่งสอนลูกชายให้ดี!”
“คุณหลิน! คุณถัง! ขอโทษครับ!”
การแสดงพลังอำนาจออกมาแบบนี้มันก็ทำให้หลงเฟยหยู่รู้สึกหน้าชาไปเหมือนกัน จึงได้โค้งคำนับแล้วกล่าวขอโทษไป
หลินชิงเสว่หันไปมองถังเฉา
เธอนั้นไม่ได้ใส่ใจอะไร แต่ถังเฉานี่แหละไม่รู้ว่าใจเย็นลงแล้วรึยัง
ถังเฉาดูดบุหรี่เข้าไปคำใหญ่ จากนั้นก็ชี้ๆ ที่พื้น
“เรียกคุณกับพ่อของคุณคุกเข่าลงมาขอโทษพร้อมกัน”
ตึ้ง!
พอคำพูดนี้ถูกพูดออกมา อย่างว่าแต่หลงเฟยหยู่ที่ตกใจอย่างหนักเลย ผู้คนที่อยู่รอบๆ ก็ตกใจจนไม่กล้าหายใจเลย
คนของตระกูลหลงได้ก้มหัวขอโทษไปแล้ว แต่ชายหนุ่มคนนี้ก็ยังไม่พอใจ ยังต้องการให้สองพ่อลูกหลงเฟยหยู่กับหลงชื่อเทาคุกเข่าขอโทษอีก?!
คนของตระกูลหลงไม่เคยคุกเข่าให้ใครมาก่อน!
สีหน้าของหลงเฟยหยู่เคร่งขรึมขึ้นมา “ผมได้ขอโทษไปแล้ว ที่สำคัญคุณหลินก็ไม่ได้ว่าอะไร แล้วคุณมีสิทธิ์อะไรมาสั่งพวกเรา?”
ในสายตาของเขา คนที่เขาเป็นกังวลก็มีแค่หลินชิงเสว่เท่านั้น ถังเฉานั้นเป็นแค่สามีหลินชิงเสว่ เขยที่แต่งเข้าบ้านตระกูลหลิน แล้วทำไมเขาถึงต้องกลัวด้วย?
“ไอ้หนู อย่าคิดว่าเมียแกเป็นหลินชิงเสว่แล้วตระกูลหลงของเราจะกลัวแกนะ!”
หลงชื่อเทาก็กัดฟันพูดเหมือนกัน จะให้คุกเข่าลงพร้อมกับพ่อของเขา มันน่าขายหน้าเกินไปแล้ว!
ถ้าถูกพูดออกไป แล้วจะให้เขาเอาหน้าไปไว้ไหน?
ถังเฉาดูดบุหรี่ไปอีกคำหนึ่ง “จะขอโทษรึเปล่ามันเป็นเรื่องของพวกคุณ จะรับได้หรือไม่มันก็เป็นเรื่องของพวกคุณลูกชายของคุณหวังฟันภรรยากับพี่สะใภ้ของผม แค่โค้งคำนับทีเดียว พูดขอโทษคำเดียวก็จบแล้ว? ในโลกนี้มีเรื่องที่มันวิเศษขนาดนี้อยู่ด้วยเหรอ?”
“ลูกไม่รักดี มันคือความผิดของพ่อ พวกคุณสองพ่อลูกคุกเข่าลงมาขอโทษ เรื่องนี้ก็จะแล้วกันไป ไม่อย่างนั้นผมจะทำให้พวกคุณอยู่ต่อในตระกูลหลงไม่ได้อีกต่อไป”
หลินรั่วหวีกับลั่วเย่นหัวนั้นไม่ได้แสดงความเห็นอะไร อีกทั้ง ทั้งคู่ก็มาที่นี่เพื่อควบคุมสถานการณ์อยู่แล้ว
ลีหน้าของหลงเฟบหยู่นั้นเคร่งขรึมลงไป แล้วยิ้มออกมาด้วยความโกรธ “แกกล้าสั่งฉันให้คุกเข่าขอโทษ แล้วแกรู้รึเปล่าว่าฉันคือใคร?”
“แกรู้จักชุมชนทหารสนามรบแห่งเยี่ยนจิงมั้ย? ผู้สูงวัยของที่นั่นต่างก็เป็นอาจารย์ของฉัน ฉันเป็นคนที่พวกเขาสั่งสอนออกมา!”
“พ่อของฉันคือท่านเจ้ามังกร การที่ฉันโค้งคำนับให้แกมันก็ถือเป็นการให้เกียรติมากๆ แล้ว เข้าใจรึเปล่า?”
หลงเฟยหยู่นั้นโมโหเป็นอย่างมาก กะอีแค่เขยแจ้งเข้าบ้านที่ได้รับการยอมรับจากตระกูลหลินยังกล้ามาสั่งเขาแบบนี้
ถ้าไม่ใช่เพราะลูกของเขาเป็นฝ่ายผิดละก็ เขาคงจับคนแบบนี้ส่งไปที่แดนเหนือแล้ว!
ถังเฉายิ้มๆ “อีกเดี๋ยวพวกคุณก็จะได้เข้าใจเอง ว่าผมนั้นไม่ได้พึ่งพาภรรยาของผมเลย”
“ถ้าไม่ยอมคุกเข่าก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวถ้าคนที่ผมเรียกมาถึง ต่อให้พวกคุณอยากคุกเข่าก็คงจะคุกไม่ได้แล้ว”
ทันทีที่สิ้นเสียง ที่นอกสนามบินก็มีรถหรูเพิ่มขึ้นมาอีกแถวหนึ่ง
“เป็นรถของตระกูลเย่!”
