หลินชิงเสว่เก็บความตื้นตันที่มีในใจไว้ไม่ไว้ จึงรีบกอดถังเฉา
ถังเฉาจัดเส้นผมที่ยุ่งเหยิงของเธอเบาๆ แล้วถามอย่างนุ่มนวลว่า “ไม่เป็นไรนะ？”
หลินชิงเสว่ส่ายหน้า กอดแน่นขึ้นไปอีก
เมื่อกี๊ เธอสิ้นหวังไปแล้ว ตอนที่รู้สึกว่าจะต้องถูกพาตัวไปอย่างแน่นอน ถังเฉาก็มาถึง
สวรรค์รู้ว่าจิตใจของเธอตื้นตันมากมายขนาดไหน
“ผมบอกตั้งนานแล้ว ว่าอย่าไปตระกูลซ่งคนเดียว ถ้าไม่ใช่เพราะผมมาทันเวลา ก็เกิดเรื่องแล้ว”
ถังเฉาหน้าตาเคร่งขรึม
หลินชิงเสว่ก็หน้าแดง ใช้เสียงที่สองคนได้ยินเท่านั้นพูดออกมา “ก็มีคุณอยู่ไม่ใช่เหรอ？”
ถังเฉาเอาหลินชิงเสว่ป้องไว้ด้านหลัง และสายตาของเขา ได้มองไปที่เหยียนเสี้ยงหม่าและพวกทั้งสามคน
แววตาเลือดเย็นอย่างเห็นได้ชัด
“ถังเฉา……”
ท่าทีของเหยียนเสี้ยงหม่า หลินโป๋หลาย ถังหลินทั้งสามคน เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมขึ้นมาทันใด
“ผมไปเรียกคุณซ่ง”
เหยียนเสี้ยงหม่ากล่าวอย่างสุขุม พลางเดินกลับไป
ถังหลินดึงเขาไว้ มองไปที่แววตาของถังเฉา ด้วยความอาฆาต
“ก็แค่ลูกเขยแต่งเข้าบ้านผู้หญิง ทำไมต้องรบกวนหรูอี้？ยิ่งไปกว่านั้น ผมกับมัน มีเรื่องต้องคิดบัญชีกัน……”
ถังหลินหน้าตาดุดัน เมื่อนึกถึงคนที่ซ่งหรูอี้ชอบคือถังเฉา ความโกรธที่อยู่ในใจของเขาก็ทวีเพิ่มมากขึ้น
ต่อมา เขาได้ตะคอกออกมา
“ถังเฉา เดิมทีวางแผนว่ารอหลังจากที่แต่งงานกับหรูอี้เสร็จก่อน ค่อยจัดการแก ไม่คาดคิดว่าแกจะมาหาถึงที่！”
“พวกแกเอาประโยคนี้ คืนกลับไป”
ถังเฉายืดอกขึ้น แววตาเย็นชามองไปที่พวกเขาสามคน “ฉันเคยปล่อยให้พวกแกมีชีวิตรอดแล้ว แต่พวกแกกลับรนหาที่ตายทำร้ายคนรอบกายฉัน เคยคำนึงถึงผลลัพธ์ที่จะตามมามั้ย？”
“ผลลัพธ์ที่จะตามมา？”
เหยียนเสี้ยงหม่าดูแคลนทันใด “คนที่ควรจะคำนึงถึงผลลัพธ์ที่จะตามมา ควรจะเป็นแกต่างหาก！”
“ฉันว่าแกอย่าขัดขืนอีกเลย มอบคุณหลินมาให้แต่โดยดี มิเช่นนั้น พ่อของแกตาย”
ทันใดนั้นถังเฉาแววตาของถังเฉาก็เต็มไปด้วยความอาฆาต หลินชิงเสว่เหมือนนึกอะไรออก จึงรีบพูดกับถังเฉา “ถังเฉา คุณรีบไปช่วยพ่อ พ่อถูกคนลักพาตัวไปแล้ว！”
เดิมทีพวกเขาคิดว่า เมื่อได้ยินข่าวนี้ ถังเฉาต้องโมโหมากเป็นแน่
ไม่คาดคิด ว่าถังเฉาจะไม่แสดงปฏิกิริยาอะไรเลย ถังขึ้นยิ้มเยาะเย้ยอย่างมีเลศนัยออกมา
“ไอ้โง่ทั้งสาม”
คำพูดสามคำนี้ ค่อยๆออกมาจากปากของเขา
จู่ๆ เหยียนเสี้ยงหม่า หลินโป๋หลายและถังหลินเกรี้ยวกราดขึ้นมา “แกว่าอะไรนะ？”
เหยียนเสี้ยงหม่ากล่าวอย่างเกรี้ยวกราด “พูดตรงๆ หลินเจิ้นสงถูกพวกเราจับตัวไว้แล้ว ชีวิตของมัน อยู่ในมือของฉัน แกไม่สนใจชีวิตของพ่อแกหรือไง？”
“เหรอ？”
ถังเฉาหัวเราะแห้งๆ “งั้น แกโทรไปดูนะ ถามคนของแก ว่ายังอยู่บนโลกนี้อยู่มั้ย？”
“……”
เมื่อพูดจบ เหยียนเสี้ยงหม่าหน้าถอดสี หลินโป๋หลายและถังหลินสบตากัน เริ่มมีลางสังหรณ์ไม่ดีขึ้นมา
ไม่นาน เหยียนเสี้ยงหม่าก็หัวเราะออกมา “วางมาดใหญ่ แกคิดว่าฉันจะเชื่อคำพูดแกมั้ย？”
“จะเชื่อไม่เชื่อก็เรื่องของแก ยังไงวันนี้ตระกูลเหยียนต้องตาย เพราะการกระทำทั้งหมดของแก”
เหยียนเสี้ยงหม่ายิ้มภายใต้ความโกรธ “ได้ ในเมื่อแกไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง ฉันจะให้คนฆ่าพ่อแกเดี๋ยวนี้！”
เมื่อพูดจบ จึงได้หยิบมือถือออกมา แล้วกดโทรออก
“ถังเฉา พ่อเป็นยังไงกันแน่？”
หลินชิงเสว่ร้อนรน ด้วยความรู้สึกผิดและกังวล
ถ้าไม่ใช่เพราะตัวเองดื้อดึงที่จะมาสะสางกับตระกูลซ่งและซ่งหรูอี้ ก็ไม่มีทางอยู่ในสถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออกแบบนี้
ถังเฉาส่งสายตาสงบให้เธอ “คุณ เชื่อผมมั้ย？”
หลินชิงเสว่ชะงัก จากนั้นก็พยักหน้า
เธอในตอนนี้ เชื่อถังเฉาอย่างไม่มีเงื่อนไข
ตูดๆๆ……
สายของเหยียนเสี้ยงหม่า ไม่มีคนรับสักคน
โทรไปสองครั้ง สามครั้ง ก็ได้ผลลัพธ์ดังเดิม
จิตใจของเขา เริ่มพะวงขึ้นมา
“เร็ว เรียกคนที่รับงานมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น？” เขาตะคอกใส่มือถือ
ไม่นาน ก็มีสายเข้ามา
แต่ เสียงของปลายทางน่ากลัวอย่างหาที่เปรียบมิได้
“คุณ คุณชาย คนของเรา ถูกผู้หญิงสองคนฆ่าตายแล้ว！”
เสียงดังมาก แม้แต่ถังเฉาและหลินชิงเสว่ที่อยู่ไกลๆยังได้ยิน
แว้บเดียว เหยียนเสี้ยงหม่าก็ตะลึง จากนั้นก็เกรี้ยวกราดขึ้นมา
“พวกแกถังข้าวสารหรือไง？คนเยอะขนาดนั้น นึกไม่ถึงว่าจะถูกหญิงสาวแค่สองคนฆ่าตาย？”
“ไม่ครับ คุณชาย หญิงสาวสองคนนั้นแข็งแกร่งมาก เกรงว่าแม้แต่ยอดฝีมือชั้นยอดของตระกูลเหยียน ก็สู้ไม่ได้！”
“ผู้หญิงที่ตัวสูงฆ่าคนเร็วมาก หญิงสาวคนนั้น เธอ……เธอเรียกแมลงได้ พี่น้องหลายคน ถูกกัดจนตาย！”
เสียงของลูกน้องหวาดกลัวจนขีดสุด ถึงขั้นเสียงสั่นอย่างรุนแรง
“อิอิ หาแกเจอแล้ว”
จู่ๆ ปลายทางมีเสียงหัวเราะของผู้หญิงดังขึ้นมา “พี่เฟิ่งหวง พี่ฆ่าไปสิบหกคนแล้ว ไอ้นี่ให้ฉันเถอนะ ฉันจะเอาร่างมันเป็นกระถางแมลง”
จากนั้น ก็เป็นเสียงผู้หญิงที่เย็นชาดังขึ้นอีกครั้ง
“แล้วแต่”
“อ้า……ไม่ ไม่ อ้า！”
ไม่นาน มีเสียงครวญครางที่แหลมถึงขีดสุดดังขึ้น
จือๆ……
นอกจากนี้ ยังมีเสียงกัดของอะไรบางอย่าง
เหยียนเสี้ยงหม่าถือมือถือ ด้วยความตะลึงอย่างหาที่เปรียบมิได้
ท่าทีของเขา ค่อยๆเปลี่ยนเป็นดุดันขึ้น
“ถังเฉา แกกล้าสังหารหมู่คนของตระกูลเหยียนของฉัน！”
พัดพับที่อยู่ในมือ ถูกเขาบีบจนดังแชะๆ
“นี่เป็นแค่การเริ่มต้นเท่านั้น วันนี้ แกกับตระกูลเหยียนของแก จะต้องไปรายงานตัวกับยมบาล！”
สีหน้าถังเฉาสงบนิ่ง แล้วเดินไปที่เหยียนเสี้ยงหม่า
เขาคือคนที่แยกความแค้นและบุญคุณออกกันอย่างชัดเจน ไม่สงสัยเลยแม้แต่น้อย เหยียนเสี้ยงหม่าก็คือชายลึกลับที่ติดต่อหลินฉ่ายเวยและโจวเหม่ยหยูน
เขาทำให้หลินเจิ้นสงเกือบไม่มีชีวิตรอด แล้วยังทำให้บริษัทลี่จิงกรุ๊ปติดกับดัก ตอนนี้ยังให้โจวเหม่ยหยูนลักพาตัวหลินเจิ้นสงอีก เขาคือมือมืดเบื้องหลังคนสำคัญที่บงการเรื่องนี้
คนแรกที่ถังเฉาจะฆ่า ก็คือเขา
“ช้าก่อน”
เหยียนเสี้ยงหม่าตะคอกออกมา จ้องไปที่ถังเฉาอย่างไม่ละสายตา แล้วยิ้มอย่างร้ายกาจ “ถังเฉา แกคิดว่าแกจะฆ่าฉันได้เหรอ？”
ถังเฉายิ้มอย่างสงบ “ฉันว่าแกน่าจะรู้ความสามารถของฉันนะ ถ้าฉันจะฆ่าแก ง่ายเหมือนบดขยี้มดอย่างไรอย่างนั้น”
เมื่อพูดจบ เหยียนเสี้ยงหม่าก็บูดบึ้งขึ้นทันใด
ในงานแต่งของตระกูลเหวิน เขาเคยเทียบพลังมือกับถังเฉามาแล้ว
เขาได้ใช้พลังทั้งหมดที่มี แต่กลับทำอะไรถังเฉาไม่ได้เลยแม้แต่น้อย
แค่นี้ก็รู้แล้ว ว่าพลังของถังเฉามีมากกว่าเขา
แต่เขาก็ยังคงดูแคลน “พลังเยอะ ไม่ได้หมายถึงฝีมือแข็งแกร่ง ไม่เคยสู้กัน จะรู้ได้ไง？”
ถังเฉาส่ายหน้า “ในเมื่อเป็นแบบนี้ ฉันให้โอกาสแกท้าทาย เพียงแค่แกรับการโจมตีของฉันได้สองครั้ง ฉันจะปล่อยแกไป”
ประโยคนี้อวดดียิ่งนัก แต่ หลินโป๋หลายกลับถอยหลังไป
เขาเคยเห็นความแข็งแกร่งของถังเฉาที่ตระกูลหลิน ถึงขั้นเล่นงานจนเขาต้องหลบเข้าไปในโรงศพ แสดงให้เห็นว่าถังเฉาไม่ได้โกหกแต่อย่างใด
เหยียนเสี้ยงหม่ากลับกล่าวอย่างเย็นชา “แกเป็นใคร ฉันเป็นใคร ที่คู่ควรแก่การที่ฉันจะออกโรงเอง？แกในตอนนี้ เกรงว่ายังไม่รู้เกี่ยวกับตระกูลเหยียนของฉันสินะ？”
เมื่อพูดถึงจุดนี้ เขาก็หัวเราะอย่างบ้าคลั่งออกมา “ตระกูลเหยียนของฉัน เป็นสายในของสมาคมการต่อสู้ทั้งหมด มียอดฝีมือมากมาย พวกมัน จะเป็นคนฆ่าแกเอง”
เมื่อพูดจบ เขาก็ปรบมือ
ทันใดนั้น ในสวนของตระกูลซ่งก็เกิดลมขึ้นมา ที่ประตูปรากฏผู้แข็งแกร่งที่เก่งกาจสิบกว่าคน ล้อมถังเฉาไว้
“ถังเฉา ถึงเวลาตายของแกแล้ว！”
นัยน์ตาของเหยียนเสี้ยงหม่าเต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราด ตะคอกออกมา
