“ถังเฉา?!”
พ่อแม่ของหลินจื่อหาน อุทานขึ้นด้วยท่าทีตกตะลึง มองดูสีหน้าของถังเฉา เกิดความหวาดกลัวขึ้นบ้างเล็กน้อย
เพราะว่าเด็กเหล่านี้ เป็นคนของ ตระกูลหลิน ตระกูลฉิน ตระกูลถัง สามตระกูลหลวงใหญ่ มาพร้อมหน้ากันที่นี่
แต่ พวกเขาส่วนใหญ่ ไม่ใช่สมาชิกคนสำคัญของตระกูล เรื่องราวที่เกี่ยวกับหลินชิงเสว่ของตระกูลหลิน พวกเขาเพียงแค่ได้ยินมาเท่านั้น ไม่เคยพบกับถังเฉาตัวจริงเลย
แต่พ่อของหลินจื่อหานไม่เหมือนกัน!
แม้พวกเขาไม่ใช่คนสำคัญในตระกูลหลิน แต่เคยพบถังเฉาตัวจริง
ถังเฉาเพียงคนเดียว สามารถกดดันตระกูลหลินทั้งตระกูล และยังทำให้ลุงหลิน ตกใจกลัวจนหลบเข้าไปในโลงศพ พวกเขาจำภาพนี้ได้ติดตา
พวกเขายังคิดว่า คนที่พาถังเสี่ยวลี้มาเที่ยวเล่นที่สวนสนุก เป็นหลินชิงเสว่
พวกเขาไม่กลัว หลินชิงเสว่ แต่กลัวถังเฉามาก!
“ขอบใจมาก ที่คุณปกป้องลูกสาวของผม”
ถังเฉาเข้าไปอุ้มถังเสี่ยวลี้ จากนั้นแสดงความขอบคุณกับหูจิ้งซู
หูจิ้งซูส่ายศีรษะ: “ฉันก็แค่มาพบโดยบังเอิญเท่านั้น เด็กคนนี้เป็นลูกสาวของรุ่นพี่ชิงเสว่ ฉันต้องปกป้องเป็นธรรมดา”
ถังเฉารู้ดีว่าเธอออกหน้าเพราะนับถือในตัวหลินชิงเสว่ หูจิ้งซูถึงได้เข้ามาปกป้องถังเสี่ยวลี้ แต่ถังเฉาก็ยังคงแสดงความขอบคุณ
ถังเฉา หันหน้าไปมองผู้ปกครองเหล่านั้นอีกครั้ง หัวเราะฮ่าฮ่า ถามว่า: “ได้ยินว่าพวกคุณต้องการให้พวกเธอคุกเข่าเหรอ?”
พ่อแม่หลินจื่อหานไม่กล้าปริปาก มีพ่อแม่ของฉินซวนรู้ว่าถังเฉาก็คือสามีที่ฉุดตัวหลินชิงเสว่ไปเมื่อห้าปีก่อน จึงแสดงสีหน้าเหยียดหยาม
“ฉันคิดว่าเป็นใคร ที่แท้ก็เป็นสามีของหลินชิงเสว่คนนั้น! คุณหลิน คนนี้เป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านตระกูลคุณไม่ใช่เหรอ?”
แม่ของฉินซวน หันหน้าไปมอง พ่อแม่ของหลินจื่อหาน ด้วยสีหน้าเย้ยหยัน
เขาพยายามส่งสัญญาณให้กับพ่อแม่ของฉินซวนว่าอย่าพูดแล้ว แต่เธอทำเป็นเหมือนมองไม่เห็น ยังคงพูดจาด่าทอ พ่นไม่หยุดเหมือนดั่งปืนไป
“ฉันได้ยินมาว่า สามีของหลินชิงเสว่ เป็นคนไร้ประโยชน์ วันนี้ได้เห็นกับตา เหมือนอย่างที่เขาร่ำลือจริง ๆ คุณกับลูกสาวของคุณ เหมือนดั่งบุพเพสันนิวาส”
“แต่คุณมาได้เวลาเหมาะพอดี พวกคุณสามคน คุกเข่าด้วยกันเถอะ ลูกของเรายกโทษให้เมื่อไหร่ พวกคุณก็ค่อยลุกขึ้นแล้วกัน”
ผู้ปกครองตระกูลถัง รู้สึกว่าชื่อถังเฉาชื่อนี้ค่อนข้างคุ้นหู แต่คิดไม่ออก และไม่ได้นำมาใส่ใจ ยังคงหัวเราะคำโต
หูจิ้งซู มองพวกเขาด้วยท่าทีเดือดดาล ถังเสี่ยวลี้กอดคอถังเฉาไว้พลาง พูดออกมาด้วยน้ำเสียงลนลาน
“คุณพ่อ พวกเขาด่าคุณแม่ และยังด่าพ่ออีก หนูถูกด่าไม่เป็นไรหรอก แต่พวกเขาจะด่าพวกคุณไม่ได้!”
ใบหน้าของเด็กน้อยเต็มไปด้วยความโมโห
ถังเฉาไม่สนใจคำพูดดูถูกของผู้ปกครองเหล่านี้ มีเพียงเข้าไปหอมแก้มของถังเสี่ยวลี้ฟอดหนึ่ง
“พ่อรู้ อีกเดี๋ยว คนเหล่านี้ จะต้องชดเชยสิ่งที่พวกเขาทำลงไป”
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า……”
เมื่อคำพูดนี้ออกจากปาก ทุกคนต่างหัวเราะเยาะ นอกจากพ่อแม่ของหลินจื่อหาน
บนใบหน้าพวกเขา เผยท่าทียโส: “พวกเราเป็นคนของตระกูลหลวงในเยี่ยนตู สถานะสูงกว่าพ่อแม่ของพวกคุณมากนัก คุณจะให้พวกเราชดเชยอะไรเหรอ?”
คนในกลุ่มนี้ พ่อแม่ของฉินซวน ดุดันที่สุด และก็เหยียดหยามมากที่สุด
ถังเฉาไม่ตอบโต้อะไร จู่ ๆก็มองไปที่แก้มด้านซ้าย ที่บวมเล็กน้อยของหูจิ้งซู: “แก้มของคุณ เธอเป็นคนตบใช่ไหม?”
หูจิ้งซู พยักหน้าเล็กน้อย โมโหแต่ไม่กล้าเอ่ยปาก
หลังจากนั้น ถังเฉา ก็ก้าวไปยืนอยู่ด้านหน้าแม่ของฉินซวน ตบไปที่ใบหน้าอย่างดุดัน
เพียะ!
ตบได้หนักหน่วงมาก จนฟันหลุดออกมาสองซี่ เลือดกบปาก
มองดูภาพนี้ ไม่ว่าจะเป็นผู้ปกครอง ตระกูลหลิน ตระกูลฉิน ตระกูลถัง ล้วนยืนตะลึงมองตาค้างไม่เชื่อกับตาตนเอง
ได้สติ พวกเขาแต่ละคนเดือดดาลสุดจะทนไหว
“แกกล้าทำร้ายคนเหรอ รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?”
“แกกล้าทำร้ายฉันเหรอ ฉันจะทำลายครอบครัวของแก!”
แม่ของฉินซวนเดือดดาลเหมือนดั่งคนบ้า แม้ปากจะพูดไม่ชัดเพราะฟันหลุดไปสองซี่ แต่ก็ยังสบถด่าถังเฉาคำโต
ถังเฉากลับยิ้มเล็กน้อย ไม่นำมาใส่ใจ
“แม้แต่ถังหลิน ฉินผู่หยางและลุงหลิน มาพบกับผม ยังต้องยืนห่างออกไปสามร้อยเมตร พวกคุณเป็นเพียงแค่ตระกูลหลวงปลายแถว กล้าดียังไง สบถคำด่าต่อหน้าผม?”
สิ้นเสียงคำพูด ถังเฉา เดินไปหาพวกเขา
มีแม่ของฉินซวนเป็นตัวอย่าง ผู้ปกครองคนที่เหลือต่างก็เดินถอยหลัง
“แก แกคิดจะทำอะไร?”
พวกเขาไม่ใช่สมาชิกคนสำคัญในตระกูล ย่อมไม่มีบอดี้การ์ดคอยปกป้องอยู่ข้างกาย
หากถังเฉา คิดจะลงมือกับพวกเขา พวกเขาไม่มีทางจะหนีพ้นไปได้
ถังเฉา ยิ้มเย็นชาพูดว่า: “ไม่คิดจะทำอะไร แต่อยากให้พวกคุณ คุกเข่าขอโทษลูกสาวของผมเดี๋ยวนี้”
เฮ้ย!
ได้ยินคำพูดนี้ ผู้ปกครองทุกคน ล้วนมีสีหน้าตกใจ พูดขึ้นเสียงดังว่า: “แกไม่ควรลงไม้ลงมือกับพวกเรา เรื่องนี้เป็นเรื่องระหว่างเด็กด้วยกัน ก็ควรจะให้ เด็กเขาแก้ปัญหากันเอง!”
ความหมายในคำพูดนี้ ก็เพื่อให้ถังเสี่ยวลี้ มาแก้ปัญหาเอง
ผู้ปกครองแต่ละคนต่างก็พยักหน้า เห็นด้วย: “อืม วิธีนี้ก็ไม่เลว”
สีหน้าหูจิ้งซูขึงขังขึ้นไม่น้อย รีบพูดกับถังเฉาว่า: “อย่ารับปากพวกเขา พวกเขาคิดจะให้ลูกของพวกเขา ตบตีลูกสาวของคุณนะ!”
ถังเฉา ทำไมถึงจะไม่รู้ความหมายของพวกเขาล่ะ
แต่เขาคิดอย่างรอบคอบแล้ว จึงพยักหน้าตกลง: “สิ่งที่พวกคุณพูดมาก็ไม่เลว เรื่องราวระหว่างเด็ก ก็ต้องให้เด็กเป็นคนแก้ปัญหา”
ผู้ปกครองทั้งหมด ตะลึงอึ้งไปครู่หนึ่ง เขากล้ารับปากจริง ๆ?
ไม่นานนัก พวกเขาทุกคนก็หัวเราะเยาะ
ฉินซวน หลินจื่อหาน และเด็กผู้ชายคนอื่น ๆ ต่างก็ใช้สายตาจับจ้องไปที่ถังเสี่ยวลี้
สายตาเช่นนี้ เหมือนดั่งกำลังมองดูเหยื่อ
“ถังเฉา! ทำอย่างนี้ ก็เหมือนผลักลูกสาวคุณตกลงไปในกองไฟนะ!”
ใบหน้าหูจิ้งซูเต็มไปด้วยความโมโห
ถังเฉาไม่สนใจเธอ และวางถังเสี่ยวลี้ลง มองดูเธอด้วยสายตาอบอุ่น
ได้ยินว่า ให้ลูกของตนเองแก้ปัญหากันเอง ใบหน้าของเด็กน้อยเกิดกลัวขึ้นมาบ้าง มิหนำซ้ำ ยังกอดขาของถังเฉาไว้จนแน่น
“คุณพ่อ หนูกลัว……”
ถังเฉา แย้มยิ้ม: “เสี่ยวลี้ พ่อรู้ว่าหนูกลัว แต่หนูต้องเรียนรู้ที่จะยืนหยัดขึ้นมาอย่างเข้มแข็ง เป็นลูกสาวของถังเฉา จะต้องไม่ยอมแพ้”
“ใครก็ตามที่กล้าจะด่าหนู หนูก็ตีกลับไป ใครก็ตามที่ตีหนู หนูก็ตีกลับให้พวกเขาเลือดอาบ!”
“เกิดเรื่องอะไร พ่อรับผิดชอบเอง”
คำพูดประโยคนี้ ไม่ควรพูดและไม่เย่อหยิ่ง แม้แต่หูจิ้งซูเองก็ยังยืนอึ้ง
แม้ถังเฉาจะยิ้ม แต่รอยยิ้มแบบนี้ ไม่มีความอบอุ่นอะไรเลย
ใบหน้าที่คมคาย ยิ่งเผยให้เห็นถึง ความเย็นชา
หูจิ้งซู ไม่รู้อย่างแน่นอน ชายแดนทางเหนือ ถังเฉาก็สั่งสอนทหารเขาอย่างนั้น
ทหารของถังเฉา ไม่มีสักคนที่ไม่เข้มแข็ง!
“สิ่งที่พ่อสอนลูกมา ถึงเวลาที่จะนำไปใช้ในเหตุการณ์จริงแล้ว”
ถังเฉา ตบไปที่หัวไหล่ของถังเสี่ยวลี้: “พ่อลูกออกศึก ต้องการที่จะปกป้องแม่ ก่อนอื่นต้องรับรองว่าตนเองจะไม่ถูกรังแก”
“ไปสู้กับพวกเขา ตบตีพวกเขาให้เลือดอาบ เพื่อให้พวกเขาไม่กล้าที่จะรังแกหนูอีก พ่อจะคอยดูหนูอยู่นะ”
แม้เสียงของถังเฉาจะทุ้มต่ำ แต่กลับมีพลังเวทมนตร์พิเศษบางอย่าง ถังเสี่ยวลี้เดิมทีมีความหวาดกลัว กลับไม่กลัวขึ้นมาในฉับพลัน
มองดูฉินซวน หลินจื่อหานและลูกหลานตระกูลหลวงคนอื่นด้วยสายตาดุดัน
ไม่มีใครคาดคิด ถังเสี่ยวลี้ กล้าที่จะยืนเผชิญหน้ากับเด็กผู้ชายมากมายขนาดนี้ โดยไม่มีท่าทีหวาดกลัว
ผู้ปกครองทุกคน ต่างก็ประหลาดใจ
“ถังเสี่ยวลี้ แกกับพ่อของแก ล้วนเป็นคนป่าเถื่อน!”
ฉินซวน หลินจื่อหานและเด็กผู้ชายทั้งหมดแสดงสีหน้าขึงขัง พุ่งเข้าไปหาถังเสี่ยวลี้
พวกเขาอายุมากกว่าถังเสี่ยวลี้ รูปร่างก็สูงใหญ่กว่าถังเสี่ยวลี้ จำนวนก็ยิ่งมากกว่า
ถังเสี่ยวลี้ ไม่มีความหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย
ภายในดวงตาของเธอ เหมือนมีเปลวไฟลุกโชนอยู่ในดวงตาทั้งสองข้าง
“ฉันเป็นลูกของถังเฉากับหลินชิงเสว่ พวกแกห้ามด่าพ่อแม่ของฉัน!”
ถังเสี่ยวลี้แผดเสียงดัง พุ่งเข้าไปหาด้วยท่าทีดุดัน ยกกำปั้นขึ้นชกไปบนใบหน้าของฉินซวน
