ฉากนี้ ทุกคนสะเทือนใจอยู่ลึกๆ
หูเซียวหูจิ้งจู๋กับหูเข่อเฟิงและสายเลือดคนอื่นๆในตระกูลหู ก็มองอย่างตกตะลึง
ในสายตาของทุกคน มีความตื่นตระหนกปรากฏขึ้น ยิ่งกว่านั้น หวาดกลัวจนตะเกียบในมือจับไว้ไม่หยุด และตกลงบนพื้นอย่างเสียงดัง
ตั้งแต่เหตุการณ์ครั้งที่แล้วที่บ้านใหญ่ตระกูลหูถูกทำลาย ตระกูลหูได้ให้ความสำคัญกับกองกำลังรักษาความปลอดภัยของตัวเองเป็นอย่างมาก
จัดระเบียบใหม่ของบอดี้การ์ดที่ได้รับคัดเลือก แต่ละคนล้วนมีทรงพลังเป็นอย่างมาก ไม่เพียงแค่ความแข็งแกร่งที่ทรงพลังเท่านั้น แต่ยังแข็งแกร่งในด้านความสามารถในการสอดแนมฝ่ายตรงข้ามอีกด้วย
แม้จะต้องใช้เงินเป็นจำนวนมาก เชิญแฮงก์อดีตหัวหน้านาวิกโยธินมา
ในแต่ละปีพวกเขาใช้จ่ายเงินบนตัวของบอดี้การ์ดเหล่านี้ แต่ละคนมากกว่าหนึ่งล้านดอลลาร์
นี่เป็นจำนวนมหาศาลก้อนหนึ่ง
เพื่อหวังว่าเมื่อมีศัตรูที่แข็งแกร่งเข้ามาอีก พวกเขาสามารถแสดงความแข็งแกร่งที่ดีออกมา และกอบกู้ศักดิ์ศรีของตระกูลหู
ผลปรากฏว่า เพียงแค่คนขับรถหญิงคนเดียว ก็เอาชนะพวกเขาจนพ่ายแพ้ยับเยินได้ จนหมดหนทางสู้กลับ
และแฮงก์ผู้นำของพวกเขา ก็ยิ่งใช้ไม่ได้
โดนถังเฉากวาดสายมองไปแวบเดียว ก็กลัวจนหมดสติไป
ผลลัพธ์นี้ อย่าว่าแต่ตระกูลหูยอมรับไม่ได้ แม้แต่แขกทุกคนที่มาในงาน ก็ไม่สามารถยอมรับได้
นี่เป็นบอดี้การ์ด‘ยอดเยี่ยม’ที่ใช้เงินหลายล้านดอลลาร์ทุกปีเหรอ?
ดูหมิ่น‘ยอดเยี่ยม’สองคำนี้มากเกินไปแล้ว!
ในเวลาที่พวกเขารู้สึกถึงความสะเทือนใจ ก็รู้สึกถึงความหวาดกลัวด้วยเช่นกัน
เฟิ่งหวงคนเดียวก็ฆ่าทำลายล้างตระกูลหูไม่เหลือซาก
ในรถยังมีถังเฉาอีกคนที่ยังไม่ได้ลงมือ!
แขกทุกคนที่เข้าร่วมงานเลี้ยงทยอยลุกขึ้นบอกลา
“อะแฮ่ม เจ้าบ้านหู ฉันเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าที่บ้านยังธุระนิดหน่อย วันหลังค่อยมาเยี่ยมเยียน!”
“ภรรยาของผมกลับบ้านไปทำอาหารไว้ ผมก็จะกลับไปทาน”
“เจ้าบ้านหู ตัวคุณนั้นจงสร้างบุญกุศลให้มากเถิด”
แขกทุกคนทยอยกลับไป
พวกเขาไม่เพียงหวาดกลัวความแข็งแกร่งอันน่าสะพรึงกลัวที่ลูกน้องของถังเฉาแสดงออกมา แต่ยังเป็นเพราะพวกเขารู้จักฐานะตัวตนของถังเฉา
ประธานของจวี้เฟิงกรุ๊ป คนที่มีคนที่มีฝีมือของสาขาลี่จิงกรุ๊ปเมืองเจียงเฉิง
เพียงแค่ฐานะตัวตนสองอย่างนี้ ก็เพียงพอที่จะทำให้แขกเหล่านั้นหยุดฝีเท้าได้แล้ว
เนื่องจากท่ามกลางแขกรับเชิญ มีคนระดับผู้นำในวงการธุรกิจมากมาย
อย่างมากพวกเขาก็ติดต่อทางธุรกิจกับตระกูลหู และไม่ได้มีความเกลียดชังโดยเนื้อแท้กับถังเฉา ถ้าหากเหตุเป็นเพราะตระกูลหู ทำให้คนใหญ่คนโตทั้งสองของจวี้เฟิงกรุ๊ปและลี่จิงกรุ๊ปขุ่นเคืองใจในเวลาเดียวกัน นี่ก็ค่อนข้างได้ไม่คุ้มเสียแล้ว
สีหน้าของหูเซียวดูไม่ดีมาก รั้งไว้ครั้งแล้วครั้งเล่า
“ทุกท่านเดี๋ยวก่อน วันนี้เป็นวันเกิดครบรอบเจ็ดสิบปีของฉัน ฉันเดิมพันด้วยเกียรติของตระกูลหูของฉัน และจะไม่มีวันยอมให้ใครมาทำลายเกียรตินี้”
“เรื่องนี้เป็นความอัปยศต่อตระกูลหูของเรา หลังจากที่แพร่กระจายออกไป ฉันจะมีหน้ายืนอยู่ในเมืองเจียงเฉิงได้อย่างไร?”
“ดังนั้น คืนนี้ ไม่ใช่เขาตาย ก็ฉันตาย!”
เสียงของหูเซียวนั้นดังกังวาน พร้อมกับความโกรธสุดขีด ดังก้องอยู่ในบ้านใหญ่ตระกูลหู
แขกของตระกูลหูที่เพิ่งตั้งใจจะกลับไป ในเวลานี้ก็หยุดฝีเท้า
พวกเขาก็อยากรู้ว่าตระกูลหูจะอาศัยอะไรมาหยุดยั้งถังเฉา ถังเฉาจะอาศัยอะไร มาท้าทายกับตระกูลยักษ์ใหญ่
“ถังเฉา!”
วินาทีต่อมา เสียงของหูเซียวก็ดังขึ้นอีกระดับหนึ่ง จ้องไปที่รถจี๊ปคันนั้นด้วยความโกรธ
“ในเมื่อแกอยากก่อเรื่อง งั้นก็ลงจากรถ เอาแต่หลบซ่อนเป็นคนขี้ขลาดตาขาวในรถ เป็นผู้ชายภาษาอะไร?”
“แกรนหาที่ตาย…..”
เฟิ่งหวงโกรธจัด ต้องการจัดการเขาให้เรียบร้อยด้วยมีดเดียว
ในรถกลับมีเสียงทุ้มต่ำดังออกมา
“หยุดเดี๋ยวนี้!”
เสียงนั้นดังสนั่น ทุกคนที่อยู่ในงานนั้นก็เปลี่ยนไปอย่างมากในทันที
นี่อยู่ในรถนะ!
เสียงของถังเฉาทะลุผ่านหน้าต่างรถออกไปภายนอก กลับยังคงกังวานเหมือนราวกับฟ้าร้อง ซึ่งแสดงให้เห็นว่าพลังทะลุทะลวงนั้นแข็งแกร่งมากแค่ไหน
การสังหารอันน่าสยดสยองของเฟิ่งหวง หลังจากที่ได้ยินเสียงดังนี้ ไม่นึกเลยว่าจะอ่อนโยนราวกับแกะตัวน้อย และถอยออกไปอีกด้านหนึ่ง
เสียงของถังเฉาดังขึ้นมาอีกครั้ง
“ให้ฉันลงรถ ก็แสดงว่าฉันเป็นคนจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง แก มีความกล้านี้มั้ย?”
จิตใจของทุกคนสั่นเทา
ใบหน้าของหูเซียวเต็มไปด้วยความดูหมิ่น: “แค่ลูกเขยที่แต่งเข้า มีอะไรน่ากลัว? ลงรถเดี๋ยวนี้!”
แอ๊ด!
ทันทีที่เสียงของหูเซียวลดลง ประตูของรถจี๊ปก็เปิดออก
ร่างหนึ่งค่อยๆเดินลงมา
พระจันทร์ลอยอยู่บนท้องฟ้า ทอแสงสุกสว่างสวยจับตา
เงาของถังเฉายาวยืดออกไปอย่างไม่จำกัด เขาเหมือนกับวิญญาณในคืนที่มืดมิด ค่อยๆเดินเข้ามา
ทุกคนเห็นดวงตาคู่หนึ่งเต็มไปด้วยจิตสังหาร
ในขณะนี้ สายตาของทุกคน จับจ้องไปที่บนร่างกายของถังเฉา
เฟิ่งหวงที่ถอยไปด้านข้าง ก็เหมือนกับผู้คุ้มกันที่จงรักภักดีที่สุด ตามรอยเท้าของถังเฉา และเดินไปด้วย
ตูม!
ทันใดนั้น จิตสังหารที่ไม่สิ้นสุดก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้า
บรรดาผู้ที่ถูกสายตาของถังเฉากวาดมองไป แขนขาต่างก็แข็งทื่อ และไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัว
สายตาของหูเซียวตกอยู่ในภวังค์ แต่หลังจากที่รู้สึกตัว จิตสังหารบนใบหน้าก็จริงจังขึ้น
“ถังเฉา ครั้งก่อนแกทำลายบ้านใหญ่ของฉัน ทำให้ตระกูลหูของฉันกลายเป็นตัวตลกของเมืองเจียงเฉิง ครั้งนี้แกก็มาก่อเรื่องในวันเกิดครบรอบเจ็ดสิบปีของฉัน คิดว่าตระกูลหูของฉันเป็นเด็กอมมือจริงๆเหรอ?”
หูจิ้งจู๋หูเข่อเฟิงกับหูเย่าหยางและคนรุ่นหลังในตระกูลหูก็ถลึงตามองถังเฉา
ถังเฉากลับไม่สนใจ และพูดอย่างเยือกเย็น
“ลูกสาวของฉันอยู่ที่ไหน?”
“ถังเฉา ลูกสาวของแกไม่ได้อยู่ที่ฉัน ถ้าหากแกก็มาเพื่ออวยพรวันเกิดให้กับคุณปู่ของฉัน ฉันก็ยินดี แต่ถ้าหากแกมาเพื่อหาเรื่อง ตระกูลหูของเราไม่รังเกียจที่จะแสดงความแข็งแกร่งตรงหน้าแก!”
หูจิ้งจู๋เต็มไปด้วยความมั่นใจอย่างมากในหัวใจ
ไม่เพียงแต่ตัวของตระกูลหูที่แข็งแกร่งมาก แต่ยังเพราะเขาเป็นผู้นำคนต่อไป
อย่างไรก็ตาม ถังเฉายังคงไม่สนใจ ทวนคำอย่างแผ่วเบา
“ลูกสาวของฉันอยู่ที่ไหน?”
ทันใดนั้น ใบหน้าของหูจิ้งจู๋ก็เต็มไปด้วยความโกรธ: “แกแมร่งมองข้ามฉันเหรอ?”
ถังเฉาพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ว่า: “ฉันจะให้เวลาพวกแกครึ่งชั่วโมง คืนลูกสาวของฉันมา ฉันจะไว้ชีวิตตระกูลหู”
“ไม่อย่างนั้น สมาชิกทั้งหมดจะต้องตาย!”
ตูม!
เมื่อพูดแบบนี้ออกมา ผู้คนทั้งหมดในงานต่างตกตะลึง
ทุกคนในงาน ก็สามารถสัมผัสได้ถึงความโกรธกับจิตสังหารของถังเฉา
ไม่ต้องสงสัยเลยว่า เขามาตามหาลูกสาวจริงๆ
แต่ทว่า ตระกูลหูไม่สามารถยอมรับได้!
พวกเขาพูดก่อนหน้านี้แล้วว่า ถังเสี่ยวลี้ไม่อยู่ที่พวกเขา ถ้าหากเปลี่ยนคำพูดอีก นี่ก็เป็นการเสียหน้าไม่ใช่เหรอ?
“พูดจาโอหัง ฉันกลับจะดูว่า แกจะเอาอะไรมาทำให้สมาชิกทั้งหมดของตระกูลหูของฉันตาย!”
หูเซียวพูดอย่างโกรธเคือง: “แกคิดว่า บอดี้การ์ดพวกนั้น เป็นอำนาจทั้งหมดของตระกูลหูของฉันเหรอ?”
“ผิดแล้ว!”
หูเซียวเปลี่ยนเรื่องพูด มองไปที่ถังเฉาแล้วพูดว่า: “บอดี้การ์ดและผู้คุ้มกัน เป็นเพียงอำนาจที่แสดงให้คนภายนอกเห็น ไม่มีตระกูลยักษ์ใหญ่ตระกูลไหนจะมอบความเป็นความตายไว้บนตัวของบอดี้การ์ดเหล่านี้”
“ผู้แข็งแกร่ง ถึงจะเป็นเบื้องลึกของตระกูลยักษ์ใหญ่ต่างหาก! เรื่องสำคัญที่เกี่ยวกับความเป็นความตายเพียงพอที่จะพลิกสถานการณ์โดยรวมของผู้ยิ่งใหญ่และผู้น้อย!”
เมื่อได้ยินคำพูดที่อวดดีเป็นอย่างมากของหูเซียว ถังเฉายิ้มเล็กน้อย: “หรือว่าแกจะให้ผู้แข็งแกร่งของตระกูลหูออกมาเหรอ?”
“ถูกต้อง”
รอยยิ้มเย้ยหยันอยู่บนใบหน้าของหูเซียว: “ถ้าหากแกยังไม่ออกจากที่นี่ไป ฉันก็ไม่รังเกียจที่จะให้พวกเขาลงมือครั้งหนึ่ง ถึงเวลานั้น แกจะต้องตายอย่างแน่นอน”
ทันทีที่เสียงลดลง เขาโบกมือ
หวิวๆ!
ชั่วพริบตาเดียว เกือบทุกคนในงานต่างก็รู้สึกถึงลมเย็นพัดมาอย่างรุนแรงในงานทำให้คนหวาดกลัวอย่างฉับพลัน
พวกเขาทั้งหมดต่างก็ขนลุกซู่ขึ้นมา
อย่างไรก็ตามในไม่ช้า พวกเขาก็มองไปทางซ้ายและขวาตามสถานการณ์
รูม่านตาหดลงอย่างกะทันหัน
เห็นเพียงมุมซ้ายและขวาของลานใหญ่ มีคนสองคนเพิ่มขึ้นมา
