ผู้หญิงสองคนที่หยุดรถโรลส์-รอยซ์ไม่ใช่คนอื่น แต่เป็นลั่วเยนอวิ๋นและลั่วเย่นหัว
หนึ่งในนั้นคือน้าของหลินชิงเสว่ และอีกคนคือแม่ของหลินชิงเสว่
สองคนนี้ รูปร่างหน้าตาคล้ายกันมาก
แต่ลั่วเยนอวิ๋นดูเป็นผู้ใหญ่และมีเสน่ห์กว่า แต่ลั่วเย่นหัวให้ความรู้สึกสง่างามและใช้ชีวิตแบบสบายๆ
ไม่มีอะไรที่สามารถทำให้อารมณ์ของเธอแปรปรวนได้ แม้ว่าภูเขาไท่ซานจะทรุดตัวลงตรงหน้าเธอ สีหน้าของเธอก็จะไม่เปลี่ยนไปแม้แต่น้อย
“ไปให้พ้น!”
เมื่อแม่ยายมา ถังเฉาไม่มีอะไรที่ต้องเกรงกลัวอีก และเตะผู้พิทักษ์อย่างดุเดือด จากนั้นจึงรีบมาที่ด้านข้างของลั่วเย่นหัวและพูดอย่างตื่นเต้น “คุณป้า คุณน้า พวกคุณมาที่นี่ได้ไง?”
ในเวลานี้ ถังเฉางรู้สึกดีใจและเซอร์ไพรส์อย่างยิ่ง ความรู้สึกที่เหมือนมีทหารจากสวรรค์ลงมาช่วย ความรู้สึกนี้ไม่ได้รู้สึกมานานมากแล้ว
รอยยิ้มอันสงบสุขบนใบหน้าของลั่วเย่นหัว กล่าวจางๆ “เมืองเจียงเฉิงมีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้น ทำไมฉันจะมาไม่ได้ล่ะ?”
ลั่วเยนอวิ๋นเดินมาที่ถังเฉา และเหล่มองเขาอย่างโกรธเคือง“คุณทำให้เราไว้วางใจได้หน่อยได้ไหม ไหนบอกว่าคุณสามารถปกป้องหลานสาวเราไงล่ะ? ถ้าไม่ใช่เพราะฉันไปหาพี่สาว และลากเธอมาเมืองเจียงเฉิง สิ่งต่างๆก็จะกลายเป็นเรื่องใหญ่แน่!”
ใบหน้าของถังเฉาเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด “เป็นเพราะผมปกป้องได้ไม่ดี”
“เยนอวิ๋น”
เมื่อเห็นว่าถังเฉารู้สึกผิดจริงๆ ลั่วเย่นหัวก็ดุทันที
ทันใดนั้น ลั่วเยนอวิ๋นก็ไม่กล้าพูดอีก
ลั่วเยนอวิ๋นผู้ซึ่งทุกคนเกรงกลัวในเมืองเยี่ยนจิงนั้น ต่อหน้าพี่สาวของเธอ กลับอ่อนโยนเหมือนแกะตัวน้อย
นอกจากนี้ยังสะท้อนให้เห็นถึงอิทธิพลของหลัวเหยียนหัว
นี่คือลั่วเย่นหัวที่เพิ่งกลับมาจากเยี่ยนจิง หากเป็นเมื่อก่อน จะมีอิทธิพลขนาดไหน?
หลังจากที่หลินรั่วหวีไปในเมืองเจียงเฉิงเพื่อเข้าร่วมประชุมแดนเหนือ ในนามของตระกูลหลิน ลั่วเยนอวิ๋นก็ไปหาลั่วเย่นหัว และเดินทางมายังเมืองเจียงเฉิงด้วยกัน
คิดไม่ถึงว่าจะบังเอิญได้พบหลินชิงเสว่ถูกลักพาตัวไป
ลั่วเย่นหัวยิ้มและกล่าวว่า “ต้องขอบคุณถังเฉา เพราะเขาฉันจึงสามารถกลับตัวกลับใจ และได้กลับไปที่เมืองเยี่ยนจิงใหม่”
ลั่วเยนอวิ๋นพยักหน้า “นี่เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ หลังจากที่พี่สาวของฉันกลับมาที่เมืองเยี่ยนจิง ชื่อเสียงของตระกูลลั่วแห่งตระกูลหลวงดังไปทั่วหล้า ทุกตระกูลต่างแย่งกันเจอพี่สาว”
“ครั้งนี้ ฉันมาเข้าร่วมประชุมแดนเหนือในนามของตระกูลลั่วพี่สาวก็มาด้วย”
“แบบนี้นี่เอง”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ถังเฉาก็พยักหน้าเช่นกัน
ตระกูลลั่วแห่งตระกูลหลวง นั่นคือครอบครัวของลั่วเย่นหัวและลั่วเยนอวิ๋น เป็นตระกูลเก่าของเก้าตระกูลใหญ่ในเยี่ยนตู
เมื่อเป็นเช่นนี้ ตระกูลหลวงที่เข้าร่วมการประชุมแดนเหนือจึงกลายเป็นห้าตระกูล
ตระกูลหลิน ตระกูลถัง ตระกูลฉิน ตระกูลเย่ ตระกูลลั่ว
บางทีอาจเป็นเพราะการเข้าร่วมของป้า ตอนนี้ถังเฉาค่อนข้างตั้งหน้าตั้งตารอประชุมแดนเหนือ
“เกิดอะไรขึ้น?”
ลั่วเยนอวิ๋นหรี่ตาและถาม “ทำไมหลานสาวคนโตของฉันถึงถูกพาตัวไปอีกล่ะ?”
ถังเฉาได้บอกเรื่องที่หลินชิงเสว่ท้องอีกให้เธอ
พวกเธอมีสิทธิ์ที่จะรู้
“อะไรนะ หลานสาวคนโตท้องอีกแล้วเหรอ? นานแค่ไหนแล้ว? ลูกชายหรือลูกสาว?”
เมื่อได้ยินข่าวนี้ ลั่วเยนอวิ๋นก็ประหลาดใจ และบนใบหน้าของลั่วเย่นหัวก็ดูมีความสุข
ถังเฉาจับหัวของเขา “เพิ่งท้องได้ไม่นาน แต่พ่อตาต้องการให้เธอเอาเด็กออก”
“เขากล้าเหรอ!”
ลั่วเยนอวิ๋นตะโกนเสียงดัง ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ
รอยยิ้มบนใบหน้าของลั่วเย่นหัวก็หายไปเช่นกัน
“ถ้าฉันยังไม่ลาสึกก็แล้วไป แต่ตอนนี้ฉันลาสึกแล้ว พวกเขาไม่กล้าทำเช่นนี้แล้ว”
“บอกให้พวกเขาลงจากรถ”
ลั่วเย่นหัวพูดกับลั่วเยนอวิ๋น
ลั่วเยนอวิ๋นเดินไปที่ด้านข้างรถด้วยความโกรธและเตะประตูรถอย่างแรง
“หลินรั่วหวี ลงจากรถ!”
ภายในรถมืดสนิท และไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ
ลั่วเยนอวิ๋นถอดส้นสูงออกแล้วกระแทกกระจกมองหลังของโรลส์รอยซ์ด้วยส้นเท้า
“พี่สาวของฉันบอกให้คุณลงจากรถ!”
ซ่า!
กระจกมองหลังทั้งสองอัน ถูกทุบด้วยส้นเท้าและแตกสลายในทันที
ในเวลานี้ รถมากมายเต็มถนน ผู้คนเข้าๆออกๆไปๆมา
เสียงที่รุนแรงดังขึ้นและดึงดูดความสนใจของผู้คนจำนวนมากในทันที
รถโรลส์-รอยซ์ที่จอดอยู่บนถนนก็สะดุดตาพอแล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงลั่วเยนอวิ๋นที่ทุบกระจกมองหลังของโรลส์-รอยซ์
“เหี้ย ผู้หญิงคนนี้กล้าหาญเกินไปแล้ว กล้าทุบกระจกมองหลังของโรลส์รอยซ์!”
“ไม่รู้ว่าเธอทำประกันมาเท่าไหร่ พอให้เธอชดใช้หรือเปล่า?”
“ผมจำได้ว่า ยางรถโรลส์-รอยซ์หนึ่งอัน ราคา 300,000 ใช่ไหม?”
“กล้าดียังไง?”
……
คนบนถนนพูดคุยกันต่างๆนาๆ มองดูลั่วเยนอวิ๋นแทบจะอึ้ง
นี่คือโรลส์รอยซ์เชียวนะ
ไม่ว่าใครที่ขับรถก็ต้องหลีกเลี่ยงไม่ใช่หรอกเหรอ?
แต่ผู้หญิงคน กลับไปทุบไฟหน้าของโรลส์-รอยซ์
ความคิดเดียวในหัวของทุกคน พรุ่งนี้ ข่าวหน้าหนึ่ง ต้องเป็นเธอ!
ถังเฉาก็มองลั่วเยนอวิ๋นด้วยความประหลาดใจ แต่เขาคิดไม่ถึงว่าลั่วเยนอวิ๋นจะใช้วิธีการอันโหดร้ายนี้เพื่อให้หลินรั่วหวีลงจากรถ
แต่เมื่อคิดได้ว่าเป็นน้า เขาก็ไม่แปลกใจละ
เข้ากับสไตล์เธอมาก!
สายตาของลั่วเย่นหัวไม่ได้มองที่รถคันนั้น แต่จ้องไปที่คนในรถ
ในที่สุด ประตูรถก็เปิดออก หลินรั่วหวี เว่ยหมิงจวินและหลินชิงเสว่ก็ลงจากรถ
ใบหน้าเว่ยหมิงจวินเต็มไปด้วยความโกรธ”ลั่วเยนอวิ๋น คุณอยากตายเหรอ? แม้แต่รถของหลินรั่วหวี ยังกล้าที่จะทุบตี”
ผัวะ!
หลินรั่วหวีตบหน้าเว่ยหมิงจวิน ออร่าเพิ่มมากขึ้น “ไอ้ผู้หญิงต่ำทราม คุณมีสิทธิ์อะไรมาพูดที่นี่?ไสหัวไปไกลๆ!”
ดวงตาของเว่ยหมิงจวินเบิกกว้างขึ้นทันทีและมองที่ลั่วเยนอวิ๋นอย่างเหลือเชื่อ”คุณกล้าที่จะตบฉัน!”
คนแปลกหน้ารอบๆต่างตกตะลึง
เธอทุบกระจกมองหลังของโรลส์-รอยซ์แล้วยังไม่พอ ยังกล้าแม้แต่ที่จะตบเจ้าของรถ
ผู้กระทำผิดในปัจจุบันหยิ่งผยองเช่นนี้เลยเหรอ?
“รั่วหวี เธอตบฉัน นี่คือเธอไม่ได้เห็นคุณอยู่ในสายตา…”
เว่ยหมิงจวินเองไม่กล้าเผชิญหน้ากับลั่วเยนอวิ๋นแบบตัวต่อตัว ดังนั้นเธอทำได้เพียงฝากความหวังไว้ที่หลินรั่วหวี
หลินรั่วหวีตะโกน “ถอยไป!”
เว่ยหมิงจวินผงะ คิดไม่ถึงว่าหลินรั่วหวีไม่เพียงแต่ไม่ช่วยตัวเอง แต่ยังบอกให้เธอถอยไป
แต่เธอก็ไม่กล้าขัดขืน จึงถอยไปด้านข้างด้วยความไม่พอใจ
เพียงเห็นดวงตาของหลินรั่วหวี ได้ข้ามทุกคนไปและจับจ้องไปที่เงาที่เขาคิดถึงทุกวันคืนคนนั้น
เว่ยหมิงจวินและหลินชิงเสว่ก็มองตามไป เมื่อพวกเขาเห็นลั่วเย่นหัว ใบหน้าของเว่ยหมิงจวินก็ซีดด้วยความตกใจ เธอซ่อนตัวอยู่ในรถและไม่กล้าที่จะออกมาอีก
เธอเป็นเพียงเมียน้อย แม้ว่าตอนนี้เธอจะได้ขึ้นครองตำแหน่งเมียหลวงแล้ว ต่อหน้าลั่วเย่นหัว เธอก็ยังคงเป็นอีกาที่น่าเกลียด
หลินชิงเสว่มองไปที่ลั่วเย่นหัวด้วยสายตาที่ซับซ้อน
“เย่นหัว”
หลินยั่วหวีเดินไปหาลั่วเย่นหัว และพูดอย่างเหลือเชื่อ “คุณมาที่นี่ได้ไง?”
“ฉันมาที่นี่เพื่อลูกสาวของฉัน และเพื่อลูกเขยของฉันด้วย”
เสียงของลั่วเย่นหัวเรียกสงบ แต่ปะปนความเครึ่งขรึมที่ไม่อาจปฏิเสธได้
ผัวะ!
ทันทีที่เธอพูดจบ ลั่วเย่นหัวก็ยกมือขึ้นและตบหน้าหลินรั่วหวีอย่างแรง
หลินรั่วหวีไม่หลบไม่หลีกเลี่ยง และโดนตบอย่างแรง แก้มครึ่งหนึ่งของเขากลายเป็นสีแดงและบวมขึ้น
ทันใดนั้น ทุกคนตกตะลึง
“ตบนี้ เพื่อลูกสาวของฉัน”
ลั่วเย่นหัวมองไปที่หลินรั่วหวี และพูดอย่างใจเย็น
