ตอนที่56 ชีวิตคนสำคัญดุจฟ้า
“รักษาคนจนคนตายหรือ?
ได้ยินคำพูดของหลินจ้าวหยูนที่ใจกำลังพังทลายพัง ถังเฉาขมวดคิ้ว สีหน้าที่ดูตึงเครียด “เกิดอะไรขึ้น ลองเล่าให้ฉันฟังอย่างละเอียดสิ”
ความจริงตอนกินข้าว ถังเฉาก็สังเกตได้ว่าหลินจ้าวหยูนดูผิดปกติ
มีอยู่ช่วงหนึ่ง เธอดูเหมือนมีเรื่องไม่สบายใจมาก ถึงเธอจะเก็บซ่อนความรู้สึกนั้นไว้อย่างดี แต่ถังเฉาก็รู้สึกถึงความผิดปกตินั้นได้
เดาไม่ผิดเลยว่า ที่เธอมาที่นี่มีจุดประสงค์บางอย่าง
หลินจ้าวหยูนที่เก็บกดอยู่นาน สิบนาทีหลังจากนี้ อารมณ์ของเธอแปรปรวนมาก
ถังเฉาก็ไม่ได้ใจร้อนอะไร ถังเฉารอให้ใจของหลินจ้าวหยูนสงบลงแล้ว และพูดอย่างจริงจังว่า “เธอสบายใจได้ เรื่องนี้ฉันจะไม่บอกชิงเสว่ แต่เธอต้องเล่าความเป็นมาของเรื่องนี้ให้ฉันฟังอย่างละเอียดว่าเกิดอะไรขึ้น”
หลินจ้าวหยูนส่ายหัว “เรื่องนี้นายแก้ไขปัญหาอะไรไม่ได้ บอกนายไปก็ไม่มีประโยชน์”
“เธอรู้ได้อย่างไงว่าฉันจะช่วยแก้ปัญหาไม่ได้?”
ถังเฉาถามกลับไป “ฉันรู้นะว่าเธอคิดว่าฉันไม่เหมาะสมกับชิงเสว่ แต่เธอไม่คิดเลยหรือว่า พ่อเธอตามหาฉันตั้งห้าปียังหาฉันไม่เจอเลย คนธรรมดาจะหลบซ่อนได้ถึงห้าปีหรือ?”
เมื่อพูดประโยคนี้ออกมาหลินจ้าวหยูนนิ่งไปสักพัก และหยุดร้องไห้ มองถังเฉาอย่างนิ่งเฉย
คำพูดของเขาก็มีเหตุผลนะ
พ่อของเธอมีอำนาจที่สุดในหัวเซี่ย คิดจะตามล่าใครสักคน เป็นเรื่องที่ง่ายมากไม่ใช่หรือ?
แต่ตามล่ามาห้าปี ไม่มีข่าวคราวอะไรเลย จุดนี้ดูไม่ปกติ
“ที่สำคัญชิงเสว่ก็ไม่ใช่คนโง่นะ ถ้าฉันเชื่อถือไม่ได้ เธอคงทิ้งฉันไปนานแล้ว จะอยู่กับฉันจนถึงวันนี้หรือ?”
ถังเฉายิ้มและพูดต่อ “เล่าให้ฉันฟังนะ ฉันอาจจะมีวิธีแก้ปัญหาก็ได้ใครจะรู้?”
หลินจ้าวหยูนเงียบไปสักพัก เธอถึงยอมที่จะเล่า เธอจะเล่าเรื่องยาวให้เป็นเรื่องสั้นที่เข้าใจง่าย เธอได้เล่าเรื่องทุกอย่างอย่างละเอียด
เมื่อถังเฉาฟังจบ ถังเฉาหรี่ตา
เรื่องนี้ง่ายมาก
หลินจ้าวหยูนเป็นนักศึกษาคณะแพทยศาสตร์ของมหาวิทยาลัยหมิงจู การสอบปลายภาคกำลังมาถึง นักศึกษาทุกคนกำลังเตรียมการสอบอยู่
แต่สอบปลายภาคข้อเขียนครั้งนี่ต่างจากครั้งก่อนๆ นักศึกษาทุกคนต้องเป็นจิตอาสาไปรักษาโรคให้คนในสังคม ดูเหมือนการรักษา แต่ความจริงเป็นจิตอาสา ไปวินิจฉัยโรคและสั่งจ่ายยา และรอดูอาการอีกสองสามวัน ถ้าผลลัพธ์ออกมาดี ก็จะผ่านการสอบครั้งนี้ ถ้าผลออกมาไม่ดี ก็จะสอบตก
การสอบครั้งนี้มีผลกระทบกับการหางานหลังจากจบการศึกษาไปแล้ว หลินจ้าวหยูนตั้งใจมาก แต่มีปัญหาเกิดขึ้นระหว่างการวินิจฉัยโรค
ผู้ป่วยที่เธอตรวจเป็นคนแก่ที่มีโรคลมเย็นตามหลักการ โรคลมเย็นรักษาได้ง่ายมาก หลินจ้าวหยูนได้สั่งยาสมุนไพรให้ สิ่งที่คาดไม่ถึงคืออาการของผู้ป่วยไม่ดีขึ้น กลับแย่ลงมาก
ผ่านไปไม่กี่วัน ผู้ป่วยคนนี้เสียชีวิต เมื่อเกิดเหตุการแบบนี้ทางบ้านของผู้ป่วยรายนี้ไม่ยอม พวกเขาอาละวาดที่โรงพยาบาล ได้ข่าวว่าได้ไปทำร้ายอาจารย์สองสามคนและเจาะจงชื่อของหลินจ้าวหยูนให้เธอออกมาชดใช้เงิน
ทางมหาวิทยาลัยกลัวเรื่องจะบานปลาย เลยตัดสินใจไล่หลินจ้าวหยูนออก
“พวกเขาจะให้ฉันชดใช้ห้าล้าน และโอนเงินเข้าบัญชีเขาภายในสามวัน แต่ฉันยังเป็นนักศึกษา จะหาเงินมากขนาดนี้มาจากไหน?” หลินจ้าวหยูนหน้าบูดหน้าเบี้ยว
ถังเฉาพยักหน้า แต่ก็เป็นเรื่องจริง ถึงหลินจ้าวหยูนจะมีครอบครัวที่รวย แต่เงินที่ครอบครัวให้ไว้ใช้จ่ายต่อเดือนก็ประมาณแสนสองแสนเท่านั้น
เงินจำนวนนี้เป็นเงินที่มหาศาลสำหรับคนธรรมดา แต่สำหรับหลินจ้าวหยูน เป็นแค่ค่ากินรายเดือนเท่านั้นเอง
ที่สำคัญหลินจ้าวหยูนเป็นคนที่ใช้จ่ายฟุ่มเฟือยเงินที่ให้ทุกเดือนไม่เคยเหลือ เงินห้าล้านเธอหาไม่ได้แน่ๆ
“เธอก็เลยมาหาพี่สาวเธอและหาวิธีหรือ?” ถังเฉาเหลือบตาไปมองหลินจ้าวหยูนและซักถาม
หลินจ้าวหยูนหน้าแดงด้วยความรู้สึกผิด และพูดเบาๆ ว่า “ปกติพี่สาวฉันรักและเอ็นดูฉันมาก แถมยังเป็นผู้หญิงที่รวยมากด้วย ไม่พูดถึงเงินเก็บนะ แค่พวกเครื่องเพชรเครื่องประดับเพียงแค่ขายไปสักชิ้นสองชิ้นก็จะได้เงินมาประมาณล้านสองล้านแล้ว…..”
“พอสักที!”
น้ำเสียงของถังเฉาดูดุดันหน่อย หลินจ้าวหยูนตกใจจนตัวสั่น และก้มหน้าด้วยความน้อยใจ
และเธอรู้สึกเครียดและขยี้ไปที่ตาของตัวเอง “ฉันจะช่วยเธอแก้ปัญหาเรื่องนี้เอง แต่เธอต้องสัญญากับฉันว่า ต่อไปนี้เธอจะไม่ให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก และห้ามมาขโมยของในบ้านพี่สาวเธอเองด้วย เธอรู้มั้ยว่าทำแบบนี้พี่สาวเธอจะเสียใจมากแค่ไหน?”
สีหน้าของหลินจ้าวหยูนดูไม่ค่อยเชื่อใจถังเฉา “นายหรือ? นายจะแก้ปัญหาอย่างไร? นายสามารถหาเงินห้าล้านได้ภายในสามวันหรือ?”
“เรื่องนี้เธอไม่ต้องรู้หรอก”
ถังเฉาพูดด้วยสีหน้าที่จริงจัง “พรุ่งนี้เธอไปมหาวิทยาลัยหมิงจูกับฉัน ฉันจะคุยกับอาจารย์ที่สอนเธอหน่อย”
“ถ้านานไม่บอกฉันก็ไม่ไป……”
หลินจ้าวหยูนแบะปาก สีหน้าดูไม่ค่อยพอใจ
“แล้วที่เธอไปรักษาคนแก่คนนั้น เธอสั่งยาสมุนไพรอะไรไปให้เขาบ้าง?” ถังเฉาถามกะทันหัน
นี่เป็นคำถามที่เป็นหัวใจสำคัญ ถ้าใบสั่งยาที่หลินจ้าวหยูนสั่งเป็นยาที่ถูก แสดงว่ายานั้นต้องมีปัญหาแน่ๆ
หลินจ้าวหยูนไม่ค่อยอย่างจะตอบ “ไป๋สาวสิบกรัม กุ้ยจือสิบกรัม ฝูหลิงสิบกรัม กิ๊กแก้หกกรัม”
ถังเฉาพยักหน้า นี่เป็นยาสมุนไพรที่ใช้รักษาโรคลมเย็นจริงๆ และหลินจ้าวหยูนตอบได้อย่างรวดเร็ว แสดงว่าเธอรู้จักสมุนไพรพวกนี้ดี
หลินจ้าวหยูนไม่ได้สั่งยาผิด แสดงว่ายาที่ให้ผู้ป่วยกินมีปัญหาแน่นอน
“ยาที่เธอใช้รักษา ใครเป็นผู้ผลิต?” ถังเฉาถาม
หลินจ้าวหยูนคิดอยู่พักหนึ่ง พูดออกมาอย่างไม่มั่นใจว่า “ฉันจำไม่ได้ เหมือนชื่อว่าบริษัทผู้ผลิตยาหงเทียน?”
บริษัทผู้ผลิตยาหงเทียน?
ทันใดนั้นแววตาของถังเฉาได้ประกายบริษัทผู้ผลิตยาหงเทียนอีกแล้วหรือ
“มีอะไรหรือ?” หลินจ้าวหยูนเห็นความเปลี่ยนแปลงของสีหน้าถังเฉาเลยถามไปด้วยความสงสัย
“ไม่มีอะไร”
ถังเฉาส่ายหัวและพูดว่า “เธอรีบไปนอนเถอะ พรุ่งนี้เราไปที่มหาวิทยาลัยหมิงจูด้วยกัน”
“สิ่งที่เธอทำไม่ผิด เธอไม่ควรถูกไล่ออก”
หลินจ้าวหยูนอยากถามรายละเอียดเพิ่มเติม แต่ถังเฉาได้กลับห้องไปแล้ว
หลินจ้าวหยูนมองไปที่ห้องของหลินชิงเสว่ แววตาของเธอเปลี่ยนไป สุดท้ายเธอก็ล้มเลิกความคิดที่ไม่ดีนี้และกลับไปที่ห้องนอน
เช้าวันรุ่นขึ้น หลินชิงเสว่ส่งถังเสี่ยวลี้ไปโรงเรียนอนุบาลตั้งแต่เช้า
ถังเฉาที่เห็นหลินจ้าวหยูนกำลังกินโจ๊กอยู่ได้พูดว่า “เราไปกันเถอะ ความยุติธรรมสำคัญกว่าการกินข้าวนะ”
ขณะเดียวกัน ที่อาคารหลงเถิง
มีชายวัยกลางคนรูปร่างสูงใหญ่ ใบหน้าและแววตาที่แหลมคมเดินเข้าไปที่ห้องทำงานของประธาน
“ประธานซ่ง ฉางหงเทียนของบริษัทผลิตยาหงเทียนได้มาถึงแล้ว” ซุนชิงโค้งคำนับและพูด ดูถ่อมตัวมาก
เมื่อเทียบกับสองคนนี้ เขาดูไม่มีค่าอะไรเลย
ซ่งเทียนซานได้ลุกขึ้น และยิ้มต้อนรับ “ประธานฉานมาจากที่ไกล แขกที่อยู่ไกลมาเยือนรู้สึกเป็นเกียรติมากเลยนะ”
ระหว่างที่พูดซ่งเทียนซานอยากที่จะไปกอดฉางหงเทียน แต่ถูกเขาปฏิเสธไป
“ซ่งเทียนซานเราไม่ได้เจอกันมาตั้งหลายปี นายก็ยังจอมปลอมเหมือนเดิมนะ”
ฉางหงเทียนยิ้มอ่อนๆ “ถ้านายตัดเวลาที่มานั่งเกรงใจแบบนี้ออกไป นายจะพบว่านายทำอะไรได้อีกมากมายเลยนะ”
ซ่งเทียนซานได้ยินแบบนี้ ก็ไม่ได้โกรธ “วันนี้ที่ฉันเรียกนายมา ก็ไม่ได้มีเรื่องอะไร แค่จะบอกว่าตอนนี้คดี316ถูกรื้อคดีใหม่แล้ว จะมีคนไปสืบคดีนี้ด้วย”
“ฉันรู้”
ฉางหงเทียนพยักหน้าอย่างเฉยเมย น้ำเสียงที่ดูไม่ตกใจอะไร “ตระกูลหลินใช่มั้ย?”
“ข่าวของประธานฉางเร็วเหมือนกันนะ”
ซ่งเทียนซานหัวเราะออกมา “ความหมายของประธานฉางคือ”
“ตระกูลหลินตระกูลเล็กๆ ทำลายไปก็สิ้นเรื่อง”
ฉางหงเทียนพูดอย่างหยิ่งผยอง “ฉันสามารถใช้วิธีเดียวกัน ทำลายตระกูลหลินได้สองครั้ง”
