อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เขาเปิดประตูสำนักงาน ถังเฉาก็เห็นชายหนุ่มร่างสูงยืนอยู่ที่ประตู
เขาสวมแว่นตากรอบทอง ซึ่งดูอ่อนโยนและสุภาพ แต่เลนส์ที่สะท้อนแสงนั้นทำให้ถังเฉารู้สึกเป็นศัตรูเล็กน้อย
“คุณถัง?”
เมื่อเห็นชายหนุ่มคนนั้น ใบหน้าของเริ่นจวินตงก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย และเขาก็ขานออกมาโดยไม่รู้ตัว
สีหน้าของถังเฉาและหลัวปู้ก็เปลี่ยนไปเช่นกัน
คุณถังนี้ แน่นอนว่าไม่ได้เรียกเขา แต่เป็นการเรียกชายหนุ่มคนนี้
ตลอดกระบวนการทั้งหมด มีเพียง ‘คุณถัง’คนเดียว
นั่นคือถังฮันเจี๋ย!
“คุณคือถังฮันเจี๋ย?”
ถังเฉาหรี่ตาลงเล็กน้อย และมีประกายแววคมในดวงตาของเขา
ถังฮันเจี๋ยยิ้มจางๆ ไม่ได้ตอบ แต่สายตามองผ่านถังเฉาและหลัวปู้ จากนั้นหยุดลงที่ตัวเริ่นจวินตง
“ท่านประธานเริ่น ในที่สุดคุณก็ละเมิดข้อตกลงของเราและพูดชื่อของผมออกมา”
ใบหน้าของเริ่นจวินตงซีดและต้องการจะอธิบาย แต่เขาไม่รู้จะอธิบายอย่างไร
เขาทำได้แค่ขอโทษ “คุณถัง ผมขอโทษ ถ้าผมไม่พูด ผมก็จะเสียตำแหน่งไป ผมหวังว่าคุณจะเข้าใจ”
“ถ้าผมไม่เข้าใจล่ะ?”
ถังฮันเจี๋ยหรี่ตาลงเล็กน้อยและพูดจางๆกับเริ่นจวินตง
ซ่า！
ในทันที ทั้งหลัวปู้และเริ่นจวินตง ต่างก็รู้สึกกดดันทางจิตใจอย่างมาก
ลำคอของพวกเขาดูเหมือนจะถูกกดไว้โดยมือใหญ่ที่มองไม่เห็น และพวกเขาไม่สามารถหายใจได้ด้วยซ้ำ
มีเพียงถังเฉาเท่านั้นที่กลับเข้ามาในห้องทำงาน และมองดูบุคคลนี้
เขาคือถังฮันเจี๋ย!
ผู้ร้ายตัวหลักที่สนับสนุนบริษัทหยีเซียง ปราบปรามบริษัทลี่จิงกรุ๊ป!
ในสายตาของถังเฉา สัมผัสแห่งเจตนาฆ่าก็ล่วงไปอย่างเงียบๆ
เพื่ออนาคตของเขาเอง เริ่นจวินตงทำได้แค่กัดฟันแล้วพูด “ขอโทษนะ คุณชายถัง”
“ผมเดินทางมาไกลจากเยี่ยนจิงถึงเจียงเฉิงเพื่อสนับสนุนคุณ คุณกลับตอบแทนผมแบบนี้? คุณรู้ไหม ผมสามารถทำให้สมาคมการค้าเจียงผิงปั่นป่วนได้เพียงประโยคเดียว”
ถังฮันเจี๋ยนั่งบนโซฟาอย่างสบายๆ สีหน้าของเขาไม่ได้มีความโกรธ ตรงกันข้าม มันดูเรียบสงบมาก
แต่ความสงบนี้ ทำให้ทุกคนรู้สึกถึงบรรยากาศที่อันตรายเป็นพิเศษ
ถังเฉาส่งข้อความถึงบ้าการค้า เรื่องที่เริ่นจวินตงจะยังคงทำหน้าที่เป็นประธานของสมาคมการค้าเจียงผิงหรือไม่นั้น เดี๋ยวค่อยตัดสิน
บ้าการค้าเพิ่งวางสาย และเริ่นจวินตงก็ถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก
โดยไม่คำนึงถึงเรื่องมันจะไปทางไหนในอนาคต ตนเองยังอยู่ในตำแหน่งประธานสมาคมการค้าเจียงผิง ทุกอย่างยังไม่ถึงจุดที่แย่ที่สุด
“คุณถัง เราเป็นแค่ความสัมพันธ์แบบร่วมมือกัน ผมไม่ต้องละทิ้งตำแหน่งปัจจุบันเพื่อคุณ”
เริ่นจวินตงพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ
“คุณพูดอะไร?”
ถังฮันเจี๋ยหรี่ตาของเขาลง และน้ำเสียงของเขาก็เย็นชาลง
ในทันที บนตัวหลัวปู้และเริ่นจวินตงรู้สึกกดดันมากขึ้น
“เรื่องระหว่างคุณกับเขา พอแค่นี้ก่อน ผมมีเรื่องจะถามคุณ”
อย่างไรก็ตาม ถังเฉามาถึงตรงหน้าถังฮันเจี๋ยโดยไม่สนใจอะไร พูดอย่างเฉยเมย “ที่คุณสนับสนุนบริษัทหยีเซียง ลอกเลียนแบบและทำลายชื่อเสียงบริษัทลี่จิงกรุ๊ปของภรรยาผม จุดประสงค์ของคุณคืออะไร?”
สายตาของถังเฉาปะปนความเย็นชาเล็กน้อย
ตอนนี้เรื่องได้รับการแก้ไขแล้ว เขาแค่ต้องการทราบจุดประสงค์ของถังฮันเจี๋ยในการทำเช่นนี้
“ภรรยาของคุณ?”
ถังฮันเจี๋ยเหลือบมองถังเฉาด้วยความประหลาดใจแล้วยิ้ม “ที่แท้คุณเป็นลูกเขยที่แต่งเข้าไปในบ้านของตระกูลหลินหรือ?”
ถังเฉายังคงนิ่งและไม่พูด มองเขาด้วยดวงตาที่มืดมน
ถังฮันเจี๋ยพูดจางๆ “ไม่มีอะไร ผมแค่ล้างแค้นให้ลูกพี่ลูกน้องของผม และถือโอกาสมาพบคนต่างถิ่นอย่างคุณ”
“ลูกพี่ลูกน้องของคุณ?”
ถังเฉาถาม
ถังฮันเจี๋ยพูดชื่อหนึ่งออกมาอย่างใจเย็น
“ถังหลิน”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ถังเฉาก็ยิ้ม แต่รอยยิ้มนั้นไม่มีอุณหภูมิเลยแม้แต่น้อย
“อ๋อ เป็นเขาเหรอ”
ในเวลาเดียวกัน ถังเฉาก็จำมันได้
คนที่มาที่เมืองเจียงเฉิงในนามของตระกูลถัง นำโดยถังหลิน
แต่ถังหลินเป็นแค่แต่งตั้งไว้เท่านั้น แต่หลักๆหรือที่สำคัญคือถังฮันเจี๋ย
ถังเฉาชี้ไปที่ถังฮันเจี๋ย มองย้อนกลับไปที่เริ่นจวินตง”นอกจากที่เขามาจากตระกูลถังแล้ว สถานะของเขาคืออะไรอีก?”
ขณะที่เริ่นจวินตงกำลังจะพูด ถังฮันเจี๋ยยิ้มจางๆ
“เขารู้ไม่มากหรอก ดังนั้นให้ผมบอกคุณเถอะ ในมือของคุณมีตราประจำตัวของตระกูลถัง คุณมีคุณสมบัติที่จะรู้ตัวตนของผม”
ถังฮันเจี๋ยมองไปที่ถังเฉา และพูดด้วยน้ำเสียงที่เหมือนอยู่สูงกว่า
สายตาถังเฉาเย็นวาบ แต่ไม่ได้พูด
เห็นเพียงถังฮันเจี๋ยพูดจางๆ “ผมคือถังฮันเจี๋ยที่คุณกำลังตามหา นอกจากมาจากตระกูลถัง ผมยังเป็นสมาชิกของสมาคมการค้าเก้าราชาแห่งเยี่ยนตู”
สมาคมการค้าเก้าราชา!
ทันทีที่สี่คำนี้ออกมา หัวของหลัวปู้ก็เหมือนกับจะระเบิด ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วย ความตกใจ
เริ่นจวินตงมีความกลัวลึกๆในสายตาของเขา
ถังเฉาหรี่ตาและมองลึกไปที่ถังฮันเจี๋ย
โดยไม่คาดคิดว่าถังฮันเจี๋ยนี้มาจากสมาคมการค้าเก้าราชาแห่งเยี่ยนตู
เช่นเดียวกับสมาคมการค้าหงยิงและสมาคมการค้าเจียงผิง สมาคมการค้าเก้าราชาเป็นหนึ่งในแปดสมาคมการค้าที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ
อย่างไรก็ตาม สถานะของสมาคมการค้าทั้งแปดนั้นแตกต่างอย่างสิ้นเชิง
สมาคมการค้าเก้าราชาตั้งอยู่ในเมืองโบราณของเยี่ยนจิง เป็นสมาคมการค้าที่มีสถานะสูงที่สุดในบรรดาแปดสมาคมการค้า
บ้าการค้า มักจะไปที่สมาคมการค้าเก้าราชาเพื่อตรวจสอบสถานการณ์
สำหรับสมาชิกภายในนั้น พวกเขาทั้งหมดเป็นสมาชิกของตระกูลหลวงทั้งเก้าตระกูลในเยี่ยนตู
ตั้งชื่อตาม “เก้าราชา”!
ถังเฉาหรี่ตาและมองไปที่ถังฮันเจี๋ย มิน่าล่ะที่เขาจะกลายเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดของสมาคมการค้าเจียงผิง ที่แท้ก็เป็นสมาคมการค้าเก้าราชา
“ผมไม่สนหรอกว่าคุณมาจากไหน หรือคุณมีภูมิหลังอย่างไร คุณกระทำต่อบริษัทของภรรยาของผม ผมไม่ยอม!”
ถังเฉามองไปที่ถังฮันเจี๋ยอย่างเย็นชาและกล่าว
ถังฮันเจี๋ยหัวเราะเบาๆ “ผมยอมรับ ผมเห็นแก่หน้าขององค์หญิงคนโต เลยไว้หน้าคุณบ้าง แต่คุณไม่มีคุณสมบัติพอที่จะพูดคุยกับผม”
ในคำพูดของเขา มีความเย่อหยิ่ง และไม่เห็นถังเฉาอยู่ในสายตาเลย
ถังเฉาก็หัวเราะเบาๆเช่นกัน “งั้น คุณไม่คิดจะขอโทษใช่ไหม?”
สนับสนุนบริษัทหยีเซียง ลอกเลียนแบบและใส่ร้ายบริษัทลี่จิงกรุ๊ป ในตอนแรก ถังเฉาต้องการแค่คำขอโทษจากอีกฝ่ายเท่านั้น เรื่องนี้ก็ถือว่าจบ
แต่ตอนนี้ ดูเหมือนถังฮันเจี๋ยจะไม่ให้ความร่วมมือ
“ขอโทษ?”
รอยยิ้มของถังฮันเจี๋ยมากขึ้น “เดิมทีผมทำเพื่อล้างแค้นให้ถังหลินอยู่แล้ว ทำไมผมต้องขอโทษด้วย?”
ถังเฉาพยักหน้า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ผมก็จะล้างแค้นให้ภรรยาผมด้วย ปฏิบัติต่อผู้อื่นเช่นเดียวกับที่เขาทำกับเรา”
ดวงตาของถังฮันเจี๋ยก็คมขึ้นทันที “คุณเอาอะไรมาแก้แค้น? ผมเป็นสมาชิกของสมาคมการค้าเก้าราชา อย่าว่าแต่สมาคมการค้าหงยิงและสมาคมการค้าเจียงผิงเลย แม้ว่าทั้งคู่มารวมเข้าด้วยกัน ก็ไม่กล้าที่จะโจมตีผม!”
ทั้งหลัวปู้และเริ่นจวินตง ก็ไม่ได้พูดอะไรสักคำ
ต่อหน้าสมาคมการค้าเก้าราชา หงยิงและเจียงผิง ดูด้อยต่ำมาก
ถังเฉาหัวเราะ “คุณมั่นใจขนาดนี้เลยเหรอ?”
“แน่นอน”
บนใบหน้าของถังฮันเจี๋ยเต็มไปด้วยความมั่นใจ”คุณมีตราประจำตัวของตระกูลถัง สิ่งที่ดีที่สุดที่คุณควรทำคือเชื่อฟังผม ไม่ใช่มาต่อต้านผม”
รอยยิ้มบนใบหน้าของถังเฉาเพิ่มมากขึ้น “เชื่อฟังคุณ?”
“ใช่”
ถังฮันเจี๋ยกล่าว”นี่มันเป็นเพียงคำเตือนเล็กๆสำหรับภรรยาของคุณ มันเป็นเพียงตราประจำตัวที่ประมูลมาได้โดยการให้ทานของตระกูลถังเท่านั้น อย่ามาขี่ขึ้นไปบนหัวของตระกูลของเราล่ะ”
ทั้งเริ่นจวินตงและหลัวปู้ รู้สึกถึงความรู้สึกที่อยู่เหนือกว่าจากจิตใต้สำนึกของพวกเขา
ปัง！
อย่างไรก็ตาม ในเวลาต่อมา ถังเฉาลุกขึ้นอย่างช้าๆ และเดินไปหาถังฮันเจี๋ย
หลัวปู้ดึงถังเฉาไว้ “บอสใหญ่ อย่าทำอย่างนั้น เขามาจากตระกูลถัง และยังมาจากสมาคมการค้าเก้าราชา ถ้าคุณชกต่อยเขา ต้องเกิดเรื่องแน่นอน”
หลังจากได้ยินคำพูดของหลัวปู้ ถังฮันเจี๋ยไม่เพียงแต่ไม่กลัว แต่ราวกับว่าเขาได้ยินเรื่องตลกบางอย่าง เขายิ้มและพูดว่า “คุณต้องการชกต่อยผม?ผมจะให้โอกาสนี้กับคุณ”
“ชกต่อยเขาเหรอ? มันดีต่อเขาเกินไปแล้ว”
รอยยิ้มถังเฉามีเกียรติ แต่รอยยิ้มนั้นเย็นชาอย่างยิ่ง
คำพูดของถังเฉาทำให้ถังฮันเจี๋ยรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย และเขาไม่รู้ว่าถังเฉาต้องการทำอะไร
แต่ก็ยังไม่ได้ตื่นตระหนก เพราะท้ายที่สุดแล้ว ตัวตนของเขาก็เผยอยู่ที่นั่น
ถังเฉาเดินไปหาถังฮันเจี๋ย เอื้อมมือออกไปที่ด้านหน้าคอเสื้อของกระเป๋าเสื้อ
ถือป้ายทองแสดงถึงตัวตน ตราสัญลักษณ์แวววาว
“นี่คือตราประจำตัวของตระกูลถังใช่ไหม?”
ถังเฉาทำเหมือนว่าได้เห็นตราประจำตัวของตระกูลถังเป็นครั้งแรก และเขาก็ถอดมันออกและเล่นมันด้วยรอยยิ้มขี้เล่นบนใบหน้าของเขา
ตระกูลตระกูลแตกต่างจากตระกูลหลวงทั้งแปด
สมาชิกของตระกูลถังทุกคน จะสวมเหรียญประจำตัว ซึ่งเป็นเหรียญที่ขายในงานประมูลของตระกูลถัง
ถังฮันเจี๋ยคิดไม่ถึงว่า ถังเฉาจะถอดตราของเขาออก
“คุณมีไม่ใช่เหรอ?”
ดวงตาของถังฮันเจี๋ยเย็นลง เขามองไปที่ถังเฉาและถาม
ถังเฉายิ้มและพยักหน้า”ผมมี แต่ผมชอบของคนอื่นมากกว่า”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของทุกคนก็แปลกขึ้น
ถังเฉาต้องการทำอะไรกับตราของถังฮันเจี๋ย?
อย่างไรก็ตาม ช่วงเวลาต่อมา ถังเฉาได้ทำสิ่งที่ทำให้ทุกคนตกใจ —-
ตราประจำตัวเล่นอยู่ในมือของเขาอยู่พักหนึ่ง แล้วเขาก็โยนมันออกไปนอกหน้าต่าง
บูม!
เมื่อเห็นฉากนี้ เริ่นจวินตงและหลัวปู้ก็เบิกตากว้างอย่างไม่น่าเชื่อ และทั้งคู่ก็ตกใจกับสิ่งนี้
“ตราของผม!”
ถังฮันเจี๋ยเบิกตากว้างอย่างรุนแรงและรีบวิ่งออกไปนอกหน้าต่างด้วยความรวดเร็ว
อย่างไรก็ตาม มันก็สายเกินไปแล้ว
ตรานั้นส่องประกายด้วยแสงสีทองในดวงอาทิตย์ และหายวับไปจากสายตา
ถังฮันเจี๋ยจ้องมาที่เขาเป็นเวลานาน แต่เขาก็ยังไม่อยากเชื่อเลยว่าตราสัญลักษณ์ของเขาหายไปแล้ว
นี่คือสัญลักษณ์สถานะ หากทำหาย จะถูกตระกูลถังดุด่า
“ถัง…เฉา…”
ถังฮันเจี๋ยกัดฟัน หันศีรษะและมองถังเฉาอย่างดุเดือด
“คุณกล้าโยนตราของผมเหรอ?”
เริ่นจวินตงและหลัวปู้ก็ตกตะลึงเช่นกัน ถังเฉา ไม่เพียงแต่แย่งตราประจำตัวของ ถังฮันเจี๋ยไปเท่านั้น แต่ยังโยนมันทิ้งไปด้วย
ถังเฉาหัวเราะ “ไม่รู้ว่าเพราะผมคิดมากไปหรือเปล่า ทุกคนจากตระกูลหลวงในเยี่ยนตูที่ผมพบ ดูมีความมั่นใจในตนเองมากเลยนะ”
“ความมั่นใจอันเหลือล้นของคุณ มาจากตราประจำตัวของคุณ ตอนนี้ผมทิ้งมันไป คุณยังมั่นใจเหมือนเมื่อก่อนได้อีกหรือเปล่า?”
เมื่อกล่าวเช่นนี้ ถังเฉาก็มองถังฮันเจี๋ยอย่างติดตลก
“คุณหาที่ตายหรือ!”
ในขณะนี้ ในที่สุดถังฮันเจี๋ยก็ไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้อีกต่อไป ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยว อยากจะผลักถังเฉาลงจากที่นี่
“ในเมื่อคุณทิ้งตราของผมไป งั้นผมก็จะมาแย่งของคุณ”
ถังฮันเจี๋ยมองไปที่ถังเฉาและพูดอย่างเย็นชา
แม้ว่าถังเฉาจะยิ้ม แต่รอยยิ้มนั้นก็เย็นชากว่าเดิมมาก
“คุณคิดว่าคุณมีโอกาสไหม?”
ถังเฉากล่าวจางๆ
เมื่อตอนที่พูด เขาเอื้อมมือออกไปและจับผมของถังฮันเจี๋ยไว้แน่น
แล้วทุบลงไปอย่างแรง
ปัง！
เสียงดังก้อง ใบหน้าของถังฮันเจี๋ยก็ตกลงอย่างหนักบนโต๊ะน้ำชา
ทันใดนั้นเลือดก็ไหลออก
