ฉับพลันนั้น ฉินกวนฉีสีหน้าบึ้งกระด้างขึ้นทันที สายตาที่จ้องมองถังเฉาเปลี่ยนเป็นคมเฉียบ
“ฟังเข้าใจแล้วมั้ย”
พูดจบ สีหน้าถังเฉาเต็มด้วยการยิ้มเยาะ มองหน้าฉินกวนฉีแล้วพูด
“นี่เป็นคำพูดของลูกพี่ลูกน้องผมจริงหรือ ?”
ฉินกวนฉีหรี่ตาพูดว่า： “หรือคุณอ้างลูกพี่ลูกน้องผมแล้วพูดกับผมเอง”
น้ำเสียงฉินกวนฉีแม้นดูยังคงราบเรียบ แต่ในสายตาคนรู้จะเห็นได้ว่า เขาไม่สามารถคงบุคลิกความเป็นสุภาพบุรุษก่อนหน้านี้ได้
ยิ่งกว่านั้นในตาแคบเรียวของฉินกวนฉี แวบผ่านวิญญาณฆ่าที่ซ่อนเร้นอยู่
ถังเฉาหัวเราะ ยกถ้วยน้ำชาจิบไปคำหนึ่ง： “คุณคิดแบบไหนก็คงแบบนั้นแหละ ไหน ๆ สำหรับผมแล้ว ที่สุดมันก็คงครือกัน”
ได้ยินดังนั้น สีหน้าของฉินกวนฉีกลับมีรอยยิ้มขึ้นมา เอ่ยชมว่า： “ไม่เป็นที่ต้องละอายเลยที่เป็นถึงลูกเขยตระกูลลิ้มในตระกูลหลวง หากแม้นไม่มีฝีมือบ้าง คงไม่สามารถเป็นได้”
ถังเฉาผงกหัว： “อันนี้ผมเห็นด้วยนะ ลูกเขยตระกูลลิ้มนี่ไม่ได้เป็นกันง่าย ๆ เลยจริง ๆ มีบางคนคิดอยากจะเป็นยังเป็นไม่ได้เลย”
“……”
และแล้ว ฉินกวนฉีก็ไม่ขอต่อความให้สาวยืดต่อไป
ถ้าหากเป็นเพียงคำด่าทอกันตรง ๆ สำหรับนิสัยฉินกวนฉีเองแล้ว เขาทำได้ระดับใครจะรักใครจะชังไม่สะท้าน
แต่ถ้าก้าวล่วงถึงเรื่องคาในใจของฉินกวนฉีแล้ว ย่อมได้ผลทำให้เขาเดือดโกรธได้
เป็นต้นว่าเรื่องอำนาจอิทธิพล
อีกกระทั่งเรื่องผู้หญิง
หลินชิงเสว่ ก็คือผู้หญิงคนนั้น
แต่ทว่า ฉินกวนฉีไม่ได้ขึ้งโกรธเป็นจริงปานนั้น
เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ ยิ้มแล้วมองถังเฉา พูดว่า： “คุณถัง เกือบถึงโรงแรมที่พักของคุณแล้ว ช่วยบอกผมหน่อยเถอะว่าลูกพี่ลูกน้องผมพูดอะไรกับคุณ”
“นิสัยปล่อยตัวไม่ยึดติดแบบคุณถังนี่ผมชอบมากเลย ผมรู้สึกเราเข้ากันเป็นเพื่อนได้ง่ายนะ”
ฉินกวนฉีพร้อมกับยิ้มอย่างนิ่มนวลบนใบหน้า ยื่นมือข้างหนึ่งไปให้ถังเฉา
ถังเฉาถอนใจลึก ๆ อยู่ในใจ
มิน่าเล่าที่ฉินกวนฉีสามารถสยบทางฝ่ายฉินผู่หยางได้ จนขึ้นมาในฐานะผู้สืบทอดตำแหน่งผู้นำตระกูลฉินสมัยหน้าได้
ตอนที่ฉินผู่หยางขายังไม่ด้วน ก็ยังไม่แน่ว่าจะเอาชนะฉินกวนฉีได้ ตอนนี้ของฉินผู่หยางที่ขาด้วน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย
มองเงาไม้ที่ถอยหลังของสองข้างทาง ถังเฉาหัวเราะ： “คุณพูดถูก เวลามันกระชั้นละ แต่ผมก็มีบางเรื่องที่อยากจะขอความกระจ่างจากคุณ”
“หรือไม่งั้น คุณช่วยตอบคำถามผมก่อน”
ฉินกวนฉีขมวดคิ้ว ในดวงตาแวบผ่านความเย็นเยือกเข้ามา
“เรื่องไร้สาระที่ไม่มีความหมายก้อย่าถามนะ”
เขาเอ่ยพูด
ก็ด้วยความอยากรู้ว่าฉินผู่หยางพูดอะไรกับถังเฉา ฉินกวนฉีกลับเลือกที่จะอดกลั้น
แม้แต่ชายฉกรรจ์หุ่นเจดีย์ยักษ์ทีขับรถอยู่ตอนหน้ารถ ก็ยังหันหน้ามองฉินกวนฉีอย่างฉงนแวบหนึ่ง
อย่างเงียบเชียบนุ่มเนียน ชายฉกรรจ์หุ่นเจดีย็ยักษ์ลดความเร็วของรถ ดึงหน่วงเวลาช้าลง
ถังเฉาหัวเราะอย่างเบิกบาน: “รับประกันได้ว่าไม่ใช่เรื่องไร้สาระ แต่แม้นว่าจะเป็นเรื่องไร้สาระก็จะเป็นไรไป ? ก็คุณชายฉินบอกว่าชอบฟังเรื่องไร้สาระไม่ใช่หรือ ?”
ฉินกวนฉีไม่พูดอะไร ให้ชัดเจนได้ว่าเขาไม่ต้องการเสียเวลากับเรื่องไม่เป็นเรื่องจำพวกนี้
รอยยิ้มบนหน้าของถังเฉาค่อย ๆ ถูกเก็บขึ้นทีละน้อยทีละน้อย เพ่งมองฉินกวนฉีพูดว่า： “ไม่ทราบว่าคุณชายฉินได้เคยได้ยินชื่อ ‘ฉินเจียนเวย’ นี้หรือไม่ ?”
“……”
พอถังเฉาพูด ‘ฉินเจียนเวย’ ชื่อนี้ออกมา ทันทีนั้น ภายในดวงตาฉินกวนฉีโฉบผ่านแสงเย็นเยือกเข้ามาสายหนึ่ง
“คุณทำไมถึงรู้จักชื่อนี้ ?”
ฉินกวนฉีไม่ได้ตอบคำถามถังเฉา แต่กลับย้อนถามด้วยเสียงเย็นเฉียบ
ถังเฉายิ้มอย่างไร้ร่องรอยของความอบอุ่น： “ผมจะรู้จักชื่อนี้อย่างไรคุณก็อย่าไปสนเลย เพียงให้คุณรู้เรื่องหนึ่งว่า ผมกับคนบ้าเพลงนั่นสนิทกันมาก สนิทกันอย่างมาก ๆ”
“เรื่องที่คุณทำไว้กับคนบ้าเพลง ผมรู้เรื่องหมดแล้ว”
ตามจากคำพูดของถังเฉาเพิ่งจะจบ อุณหภูมิในรถดูเหมือนลดฮวบลงไปถึงจุดเยือกแข็ง
ในขณะนั้น รอยยิ้มบนใบหน้าของถังเฉาได้เหือดหายไปหมด เปลี่ยนมาแทนที่ด้วยความเยือกเย็นเห็นแล้วหนาว
ฉินกวนฉีก็จ้องเขม็งอยู่ที่ตัวถังเฉา
คำพูดนี้ส่งพลังสัญญาณที่ยิ่งใหญ่มาก
ถังเฉา เขากับคนบ้าดนตรีรู้จักกัน
แต่ทว่า ฉินกวนเฉาก็ยังคงไม่ยอมตอบรับ ยังคงมองที่ถังเฉา พูดว่า： “เป็นฉินผู่หยางบอกชื่อฉินเจียนเวยนี้ให้กับคุณหรือ ?”
ถังเฉาแค่นเสียงหัวเราะทีหนึ่ง： “ตั้งแต่ห้าปีที่แล้ว ผมก็รู้จักฉินเจียนเวยแล้ว ความสัมพันธ์ของผมกับหล่อน เกินเหนือความคาดหมายของคุณอีก”
ได้ยินที่พูด แววตาของฉินกวนฉีเหี้ยมลึกลงไปอีกไม่น้อย
ถังเฉามองฉินกวนฉี พูดต่อไปว่า： “ผมได้มองเห็นจากสายตาของหล่อน มองเห็นความเคียดแค้น หล่อนแค้นคุณ”
สีหน้าของฉินกวนฉีเปลี่ยนไปเล็กน้อย ไม่สามารถคงไว้ซึ่งความสง่าภูมิฐานก่อนหน้านี้ได้
“ปลดกระดิ่งคงต้องให้คนผูกกระดิ่งปลด ฉะนั้น คุณยังค้างเรื่องที่ต้องอธิบายให้กับหล่อนอยู่เรื่องหนึ่ง”
แคร๊ง！
เพียงพูดเพิ่งจบ แก้วชาในมือของถังเฉาถูกแรงกระทบแตก
ถ้วยแก้วแตกระจายในพริบตา กลายเป็นเศษแก้วแวววาวกลาดเกลื่อน
ถังเฉาเก็บเศษแก้วชิ้นที่ยาวที่สุดและดูคมที่สุดขึ้นมาหนึ่งชิ้น จี้เข้าไปที่บริเวณลูกกระเดือกฉินกวนฉี
“คำถามที่ผมจะถามก็แค่นี้ ถ้าหากคุณไม่พูด ผมก้จะเชือดคอหอยคุณ”
ถังเฉาพูดด้วยยิ้มที่ไม่มีความอุ่น น้ำเสียงราบเรียบ เหมือนพูดคุยเรื่องเล็ก ๆ ที่ไม่น่าสนใจ
“แกกล้ารึ！”
ชายฉกรรจ์หุ่นเจดีย์ยักษ์ที่กำลังขับรถเดือดแค้นขึ้น ตะคอกเสียงใส่
ในวินาทีนั้น เขาหักพวงมาลัยรถอย่างแรง
ครืดดด….！
ในทันใด รถทั้งคันส่ายไปมาอย่างรุนแรง วิ่งเป็นตัว ‘S’ บนท้องถนน
เขาอยู่ในตำแหน่งคนขับ ไม่สามารถทิ้งออกจากที่นั่งคนขับได้ จึงใช้ความพยายามด้วยวิธีนี้ที่จะทำให้ถังเฉาเสียการทรงตัว เพื่อเป้าหมายในการช่วยฉินกวนฉี
แต่ไม่ได้เป็นตามนั้น ไม่ว่าตัวรถจะส่ายไปมาอย่างไร ถังเฉาก็จะปรับสมดุลของตัวได้ทันทีในวินาทีแรก
เศษแก้วในมือก็จ่อติดบริเวณกระเดือกฉินกวนฉีอย่างเกาะติด เพียงถ้าล้ำเกินขึ้นหน้าไป ก็จะเชือดหลอดคอขาด
ชายฉกรรจ์หุ่นเจดีย์ยักษ์ตะคอกเสียงโกรธจัด： “แกปล่อยมือนะ ถ้าแกทำให้คุณชายข้าบาดเจ็บแม้เส้นขน ข้าไม่ปล่อยแกแน่”
ถังเฉาไม่ได้ใส่ใจเลยแม้แต่น้อย ยิ่งกว่านั้น แค่มองก็ยังไม่หันมอง
“เดี๋ยวก็จะถึงโรงแรมแล้ว ผมว่าคุณรีบบอกมาดีกว่า”
ถังเฉาหัวเราะฮาฮาพูดว่า： “ฉินผู่หยางก็เป็นตัวอย่างอย่างดีให้คุณได้เห็นต่อเนื่องกันถึงสองครั้งแล้วนะ ว่าอย่ากระทบให้คนของผมโกรธ แต่แล้ว คุณทำไมไม่รู้ฟัง ?”
เผชิญหน้ากับการกดดันบังคับขนาดนี้ ฉินกวนฉีกลับหัวเราะออกมา
“จริง ๆแล้ว ไอ้ลูกพี่ลูกน้องไม่เอาไหนของผมนั่น มันได้ทำเป็นตัวอย่างให้ผมอย่างดีแล้ว แต่ว่า ตัวอย่างที่เขาทำ เรียกว่าเป็นตัวอย่างไม่ได้”
ฉินกวนฉีหัวเราะพลางพูดว่า： “พรสวรรค์อยู่ด้านซ้าย คนบ้าอยู่ด้านขวา ไอ้นี่มันคนบ้าอย่างหัวจรดท้ายเลยแท้ ๆ”
“แล้วคุณจะเลือกอยู่ตรงกลางระหว่างพรสวรรค์กับคนบ้าดีไหม ให้เป็น………คนตาย”
ถังเฉายิ้มจืด ๆ
เศษแก้วในมือได้ขยับคืบหน้าไปอีกนิด
และแล้ว คอของฉินกวนฉีเกิดเป็นแนวเส้นเล็ก ๆมีเลือดซึมซิบ ๆ
เลือดสด ๆ เริ่มไหลลงมาช้า ๆ
“คุณชาย！”
ชายฉกรรจ์หุ่นเจดีย๋ยักษ์ร้องเอะอะ สีหน้าตื่นตระกนก
แต่ทว่า ฉินกวนฉีกลับมีสติสีหน้าราบเรียบอย่างปกติ แถมยิ้มเรียบ ๆ
เขาเอามือปาดเลือดสด ๆ นั้น ใส่เข้าไปในปากตัวเองลิ้มชิมดู
“นี่มันรสชาติของเลือดเลยนะ…..”
ฉินกวนฉีเหมือนกับว่าสะท้อนใจ พูดบ่นเองพึมพำ
ถังเฉากำลังคิดจะลงมือ ทันใดนั้น ดูเหมือนมีปรากฏการเหนี่ยวนำบางอย่าง สีหน้าพลันเปลี่ยน
เขารีบปล่อยมือออกด้วยสัญชาตญาณ
ส้วบ！
ฉินกวนฉีลงมือปานสายฟ้าแลบ ฟาดไปหนึ่งฝ่ามือใส่ถังเฉา
บรึม！
พลังอากาศที่หนักหน่วงระเบิดขึ้น นั่นมันคือแรงภายใน
