ตอนที่60 การขู่เข็ญลักพาตัว
ถังเฉาพาเฟิ่งหวงและหลินจ้าวหยูนมาถึงที่ชนบท ที่ชื่อว่าเหลียงซื่อ “บ้านของลุงเหลียงอยู่ที่นี่”
ระหว่างทาง หลินจ้าวหยูนขันอาสาที่จะซื้อกระเช้าผลไม้ และทั้งสามคนได้เดินเข้าซอยลึกเข้าไป และมาถึงที่บ้านชั้นเดียว
ตึ้งๆๆ
ถังเฉาเคาะประตูบ้านของลุงเหลียง “ลุงเหลียง ผมเอง เสี่ยวเฉา”
ไม่นาน ผู้หญิงที่โตประธานหลินจ้าวหยูนได้มาเปิดประตู และถามด้วยความแปลกใจ “พวกคุณคือ?”
“คุณคือ ซูเซี่ย?” ถังเฉาถามด้วยเสียงที่ดีใจ
ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้านี้รู้จักชื่อฉันด้วยหรือ ซูเซี่ยตกใจเล็กน้อย
“นี่ฉันเอง ถังเฉา เมื่อก่อนที่เคยมากินข้าวบ้านพวกเธอไง”
ซูเซี่ยนึกอยู่พักใหญ่ ถึงได้พูดด้วยความตกใจว่า “พี่คือพี่ถังเฉา?”
ถังเฉาพยักหน้าและยิ้ม
ซูเซี่ยเป็นลูกเลี้ยงของลุงเหลียง ต่างกับเหลียงเจียหมิงอย่างสิ้นเชิง เชื่อฟังและไม่ดื้อเรียนก็เก่ง
“พวกคุณคือเพื่อนของพี่ถังเฉาใช่มั้ย รีบเข้ามา”
ซูเซี่ยได้ต้อนรับถังเฉาและพวกเข้ามาในบ้านอย่างกระตือรือร้น เธอได้เข้าไปในบ้านละพูดว่า “พ่อ พี่ถังเฉามาแล้ว……”
ถังเฉามองสิ่งของรอบๆ มีพื้นที่ไม่กว้างมาก และมีห้องอยู่แค่สองห้อง
ห้องนอนหนึ่งห้อง และห้องรับแขกหนึ่งห้อง ในห้องรับแขกก็มีห้องครัวอยู่ในนั้น ดูเหมือนแออัดมาก
ขณะนี้ซูเซี่ยได้นำชามาเสริฟสามแก้ว และพูดอย่างเกรงใจว่า “บ้านเล็กไปหน่อยนะอย่าถือสากันนะ”
“ไม่ถือครับ”
ถังเฉายิ้ม เหมือนจะนึกอะไรขึ้นได้และถามว่า “เสี่ยวเซี่ย ฉันจำได้ว่า เมื่อก่อนพวกเธออยู่ใจกลางเมืองเลยไม่ใช่หรือ ทำไมถือย้ายมาที่นี่ได้?”
“โธ่ อย่าไปพูดถึงมันเลย”
พูดถึงเรื่องนี้แล้ว ซูเซี่ยดูไม่ค่อยสบายใจ “พี่เจียหมิงไปเล่นการพนันจนเป็นหนีการพนันเพื่อจะเอาเงินไปใช้หนีพวกเราเลยต้องขายบ้านที่อยู่ใจกลางเมือง”
“อ้อ อย่างนี้นี่เอง”
“พี่ชายเขาว่าบ้านไม่หรู นอกจากมาเยี่ยมตอนพ่อป่วยหนักไม่กี่ครั้งแล้ว นอกจากนั้นเขาก็อยู่ข้างนอกตลอด มีแต่ฉันที่ค่อยดูแลพ่ออยู่”
สีหน้าถังเฉาเปลี่ยนไปและฉันก็จำได้ว่าเธอเรียมหวิทยาลัยอยู่ใช่มั้ย?”
ใบหน้าซูเซี่ยที่ดูสดใสในตอนแรกหมองคล้ำลง แต่ก็ยังยิ้มอย่างฝืดเคือง “ฉันลาออกแล้ว”
เมื่อประโยคนี้ถูกพูดออกมา ไม่เพียงถังเฉาที่สีหน้าเปลี่ยนไป หลินจ้าวหยูน ก็เกือบจะทนไม่ไหวแล้ว
สำหรับซูเซี่ยแล้ว การต้องลาออกเป็นเรื่องที่โหดร้ายเกินไปสำหรับเธอ
ถังเฉาหันกลับไปมองที่เฟิ่งหวง เฟิ่งหวงพยักหน้า ให้สัญญาว่าทุกอย่างพร้อม
“ไม่พูดเรื่องนี้แล้ว ฉันไปเรียกพ่อมาก่อนนะ”
ซูเซี่ยยิ้มแล้วเตรียมลุกขึ้น
ถังเฉาได้ห้ามเธอไว้ “ไม่เป็นไร ตอนนี้ลุงเหลียงป่วยเป็นโรคลมเย็นอาการหนักอยู่ อย่าลงจากเตียงจะดีกว่า”
ซูเซี่ยตกใจมองไปที่ถังเฉา “พวกนายรู้ได้อย่างไง?”
“พวกเราก็มาเพราะเรื่องนี้นี่แหละ”
สีหน้าของถังเฉาดูขรึมและพูดว่า “นอกจากนี้ ยังมีอีกเรื่องที่เธอควรจะรู้ก็คือคุณหลินคนนี้ เป็นคนที่จ่ายยาให้ลุงเหลียง”
“อะไรนะ?”
ดวงตาที่โตของซูเซี่ย จ้องมองไปที่หลินจ้าวหยูน
“แต่ฉันรับประกันด้วยชีวิตของฉันได้ว่า เธอถูกใส่ร้าย”
ถังเฉาพูดต่อว่า “ชนิดของยาสมุนไพรที่เธอสั่งจ่ายให้กับลุงเหลียงเป็นยาที่ถูกต้อง แต่ปัญหาเกิดที่ตัวยา”
ซูเซี่ยได้ยินแบบนี้ ถึงได้ใจเย็นลง
เธอก็ไม่ใช่คนโง่ เธอเคยเห็นใบสั่งยานั้น เป็นยาที่ใช้รักษาโรคลมเย็นจริงๆ แต่สิ่งที่เธอไม่เข้าใจก็คือ พ่อของเธอกินยาสมุนไพรที่รักษาโรคลมเย็น แต่ทำไมอาหารกลับแย่ลง?
“คำตอบง่ายมาก มีคนกลั่นแกล้ง”
ถังเฉายิ้มออกมาอย่างเย็นชา “มีความเป็นไปได้สูงที่จะเป็นคนใน”
“คงเป็นไปไม่ได้นะ?”
ซูเซี่ยรับไม่ได้กับความจริงนี้ สีหน้าเธอขาวซีด
ถังเฉาไม่ได้พูดอะไร ถ้าไม่มีเรื่องเหลียงเจียหมิงมาเรียกร้องค่าชดเชยจากโรงพยาบาล เขาก็จะไม่คิดเรื่องนี้ถึงขั้นนี้แต่เหลียงเจียหมิงไปทำแบบนั้น เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการเงิน แต่กลับทำให้ถังเฉารู้ความจริง
นี่เป็นเรื่องที่ลึกลับ เหลียงเจียหมิงเป็นแค่หมากรุกตัวหนึ่งเท่านั้น เบื้องหลังยังมีผู้บงการใหญ่
หรือทางมหาวิทยาลัยก็เป็นหนึ่งในผู้ร่วมขบวนการ
“ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ตอนนี้ช่วยลุงเหลียงให้ฟื้นขึ้นมาก่อน” ถังเฉามีสีหน้าที่จริงจัง
ซูเซี่ยส่ายหัวและแสดงสีหน้าที่หมองคล้ำ “สายไปแล้ว คุณหมอบอกว่า ลมเย็นได้เข้าสู่ปอดแล้ว ต้องนอนโรงพยาบาลระยะยาว ครอบครัวของพวกเราไม่มีเงินที่จะจ่ายค่ารักษา…….”
ถังเฉายิ้มและพูดมา”ถ้าไม่ลองจะรู้ได้ไง? พอดีเลย ฉันก็มีความรู้ทางการแพทย์นิดหน่อย”
ซูเซี่ยกัดฟันและลังเลอยู่สักพัก
แต่เมื่อเห็นแววตาที่แน่วแน่ของถังเฉาแล้ว เธอถึงกัดฟันและตกลง “งั้นก็ได้”
เธอพาถังเฉาเข้าไปที่ห้องนอน ในนั้นมีเตียงอุ่น และบนเตียงนั้นมีผู้สูงอายุคนหนึ่งนอนอยู่ คนนั้นก็คือลุงเหลียง
“เสี่ยวเฉามาแล้ว”
ลุงเหลียงกำลังที่จะลุกขึ้นนั่ง แต่ร่างกายเขาไม่มีแรงเลย
ถังเฉาตกใจมากและรีบพูดว่า “ลุงเหลียง ท่านนอนแบบนี้ก่อนนะ อย่าพึ่งขยับ”
“คนแก่แล้ว ไม่ไหวแล้ว”
ลุงเหลียงไอออกมา และรอยยิ้มที่จำใจ “เมื่อก่อนยังอยากเห็นนายแต่งงาน ยังอยากที่จะอุ้มลูกในอนาคตของนาย แต่ตอนนี้ดูแล้ว คงเป็นไปไม่ได้แล้ว”
“เป็นไปได้ครับ”
ถังเฉามีความมุ่งมั่นและมองไปที่ลุงเหลียงและพูดว่า “ผมแต่งงานแล้ว และมีลูกสาวที่น่ารักคนหนึ่ง ต่อไปผมจะพาเธอมาเยี่ยมท่านนะ ตอนนี้ ผมจะรักษาท่านก่อน”
“ได้เลย”
ใบหน้าของลุงเหลียงปรากฏรอยยิ้มที่สับสน แต่ก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร แต่สิ่งที่มีเพียงถังเฉาที่รับรู้ได้ ลุงเหลียงยอมรับชะตากรรม ของชีวิตแล้ว
“ลุงเหลียง ผมจะไม่ยอมให้ท่านตายแน่นอน”
มือของถังเฉาจับไปที่ฝ่ามือของลุงเหลียง และสัมผัส
“พ่อของฉันเป็นไงบ้าง?”
สีหน้าของซูเซี่ยและหลินจ้าวหยูนดูตื่นเต้น
ถังเฉาส่ายหัว “ชีพจรอ่อน จังหวะการเต้นของหัวใจไม่เป็นจังหวะ ร่างกายไม่สมดุล ก็เหมือนที่หมอวินิจฉัยว่าลมเย็นได้เข้าสู่ปอด ร่างกายข้างในเย็นข้างนอกร้อน”
ซิ่ว
ประโยคนี้ออกมา สีหน้าของซูเซี่ยและหลินจ้าวหยูนขาวซีด
“แต่ยังมีหวัง”
ถังเฉาพูดอย่างจริงจัง “ฉันต้องการผู้ช่วย”
“ฉันเอง”
หลินจ้าวหยูนออกตัวและสีหน้าดูจริงจัง “ฉันต้องทำอย่างไร?”
“ช่วยพี่ประคองลุงเหลียงขึ้นมา พี่จะไล่ความร้อนก่อน และใช้เข็มเงินไล่ลมเย็นอีกที”
หลินจ้าวหยูนพยักหน้า และค่อยๆ ประคองลุงเหลียงขึ้นมาอย่างระมัดระวัง และให้เขานั่งตัวตรง
กริ๊ง…กริ๊ง…
ขณะเดียวกัน เสียงโทรศัพท์ของหลินจ้าวหยูนดังขึ้น เป็นเบอร์โทรที่ไม่คุ้นเคยโทรมา
เธอขมวดคิ้ว ตอนนี้ใครจะโทรมาหาเธอนะ?
แต่เธอก็ได้รับสายไป “ฮัลโหล คุณคือ?”
“สาวน้อย พึ่งผ่านไปไม่นานจำเสียงฉันไม่ได้แล้วหรือ?”
ในสายมีเสียงผู้ชายที่ลึกลับรอยมา
หลินจ้าวหยูนและซูเซี่ยหน้าถอดสี เขาคือเหลียงเจียหมิง
“เจ้านายคนนี้……”
ลุงเหลียงโกรธจนหน้าเขียว ถังเฉาให้สัญญาว่าให้เงียบกับลุงเหลียงและซูเซี่ย ตอนนี้ยังให้เขารู้ไม่ได้ว่าถังเฉาอยู่ที่บ้านของเขา
“นายรู้เบอร์โทรศัพท์ฉันได้ไง?” หลินจ้าวหยูนถามด้วยความโกรธ
“เรื่องนี้เธอไม่ได้สนใจหรอก”
เหลียงเจียหมิงพูดอย่างไม่รีบว่า “ฉันแค่จะมาถาม เรื่องค่าชดเชยห้าล้านเธอเตรียมไปถึงไหนแล้ว?”
“ห้าล้าน? ห้าล้านอะไรหรือ?” ซูเซี่ยรู้สึกมึนงง
เห็นสีหน้าที่มึนงงของซูเซี่ย ถังเฉายิ่งมั่นใจได้ว่านี่เป็นการกระทำโดยองค์กร และเป็นกับดักที่มีการวางแผนไว้แล้ว
เหลียงเจียหมิงยังไม่หยุดที่จะข่มขู่ “เรื่องก่อนหน้านี้ฉันไม่เอาความแล้ว แต่เธอที่มารักษาพ่อฉันจนพ่อฉันพิการเป็นความจริงที่ยอมไม่ได้ ถ้าเธอชดใช้เงินห้าล้านไม่ได้ เธอก็รอติดคุกได้เลย!”
ได้ยินสิ่งที่เหลียงเจียหมิงพูด ซูเซี่ยที่หน้าขาวซีดได้อธิบายว่า “พี่ถังเฉา พวกเราไม่รู้เรื่องนี้มาก่อนเลย พวกเราบริสุทธิ์นะ ถึงพ่อฉันจะป่วย แต่ฉันจะไม่มีวันทำเรื่องข่มขู่ลักพาตัวแบบนี้”
ถังเฉาถอนหายใจและพูดว่า “ฉันรู้ว่าพวกเธอไม่มีวันทำ แต่ไม่ได้หมายความว่าลูกชายที่ชอบเล่นการพนันคนนี้จะไม่ทำ”
ถังเฉาหยุดพูดและมองไปที่หลินจ้าวหยูน อยากให้เธอพูดต่อจากตัวเอง
หลินจ้าวหยูนก็ได้พูดต่อจากถังเฉา “ห้าล้านฉันหามาได้แล้ว นายจะเอาอย่างไงต่อ?”
อีกฝัน เหลียงเจียหมิงรู้สึกตกใจเล็กน้อย ไม่คิดว่าเจ้าสาวน้อยคนนี้หาเงินได้เร็วขนาดนี้ไม่นานเขาก็ได้หัวเราะอย่างเย็นชา “หาได้ก็ดีแล้ว ห้าล้านนี้ เธอเตรียมเป็นเงินสดไว้ตอนนี้เลย ห้าโมงเย็น มาเจอกันที่สวนจองซาน”
“เธอมาคนเดียวนะ ถ้าฉันรู้ว่าเธอพาคนอื่นมาด้วย ฉันจะทำให้คนทั้งเมืองรู้เรื่องนี้!”
