สงบนิ่ง
เงียบสงบเรากับตาย
ทั่วทั้งโรงยิมทุกคนต่างเบิกตาโพลง ใบหน้าแสดงอาการตกตะลึง
” นี่….. นี่มันเป็นไปได้ยังไงกันเนี่ย? “
” หงเทียนเฉิน ตายปุบปับแบบนี้เลยเหรอ? “
” เขาตายได้ยังไงกัน? “
” …….. “
ในเวลานี้ ต่างคนต่างอภิปรายกันไปเรื่อย เหมือนทุกคนจะอึ้งกันไปหมด
อย่าว่าแต่ผู้ที่ไม่เข้าใจเรื่องการต่อสู้อย่างคนธรรมดาเลย เพราะแม้แต่พวกนักสู้ เหลือคนที่อยู่ในด้านการต่อสู้ชั้นสูงอย่างมู่ตงเฟิง หรือจะเป็นนักสู้มือใหม่ที่เพิ่งได้เข้ามาในวงการ ก็ต่างตกใจกับฉากนี้กันทั้งนั้น
หงเทียนเฉิน ตายได้อย่างไร?
ทุกคนต่างอยากรู้สาเหตุตรงนั้น!
” นี่มันเป็นไปไม่ได้ ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ? “
ทางด้านตระกูลเย่ ดวงตาอันงดงามของเย่เซ่าเตี๋ยนั้น แสดงถึงอารมณ์ยากเกินกว่าจะเชื่อออกมา
ไม่เห็นว่าชายสวมหน้ากากเหล็กคนนั้นปล่อยหงเทียนเฉินลง ก็ทำให้เธอรู้สึกโล่งใจ
ไม่นึกว่าในเวลาต่อมา หงเทียนเฉินก็ตายโดยกะทันหันเช่นนี้!
เย่หรูอี้ที่อยู่ข้างๆ ก็ยิ้มออกมาเลยนิ่งๆ : ” ฉันบอกแล้ว หงเทียนเฉินตายโดยไม่ต้องสงสัยเลยล่ะ! “
อีกอย่างตายโดยไม่มีเหตุผลชัดเจนอีกต่างหาก!
หลินชิงเสว่ ลั่วเย่นหัว หลินฉ่ายเวยและคนอื่นๆ ต่างช็อกไปตามๆ กัน
ภาพตรงหน้านี้ ก็ทำให้หลินรั่วหวีผู้ที่เป็นนักสู้ต่างระดับตกใจอยู่ลึกๆ เช่นกัน
ในดวงตาของเขามีความเคร่งขรึมอย่างบอกไม่ถูก เขารู้อยู่แก่ใจว่าเจ้ามังกรผู้นี้ แกร่งเกินกว่าจะเป็นศัตรูได้
ฉินกวนฉีเองก็จ้องไปที่ถังเฉาเขม็งเกลียว บนตัวก็รู้สึกถึงความเหน็บหนาวอะไรบางอย่าง
จากร่างกายของเขานั้น ก็ได้รับรู้ถึงความรู้สึกของความอันตรายลอยมา
” เทียนเฉิน! “
หลังจากความเงียบสงบในเวลาสั้นๆ ทั่วทั้งโรงยิมก็ มีเสียงตะโกนโหวกเหวกที่ฟังแล้วจวนแทบจะขาดใจ
จนทำให้ทุกคนแก้วหูสั่นสะเทือน ดึงให้พวกเขากลับมาสู่ความเป็นจริง
ก็เห็นแค่หงเทียนหยาราบตัวลงข้างศพของหงเทียนเฉิน ดวงตาทั้งสองข้างแดงก่ำ ใบหน้านั้นดูบิดเบี้ยวจนเห็นได้ชัด ทั้งยังเก็บกดความเกลียดแค้นไว้มากมาย
ผู้คนเพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่า หงเทียนเฉินคือน้องชายเท้ๆ ของหงเทียนหยา
ทั้งสองมีความรู้สึกเป็นดั่งพี่น้องกลมเกลียว ยังมีความรู้สึกที่ลึกซึ้งต่อกัน
แต่ว่าหงเทียนเฉินได้ตายลงต่อหน้าต่อตาของเขา
เห็นได้แล้วว่าเขานั้นโกรธแค่ไหน
หงเทียนหยานี่เงียบมาโดยตลอด แต่ในสนามแข่งครั้งนี้ผู้คนต่างรับรู้ได้ถึงความรู้สึกอย่างชัดเจน ความรู้สึกที่โมโหโกรธาออกมาในระดับรุนแรง
ขออยู่กับที่แล้วหันกลับมา จ้องเขม็งไปยังถังเฉา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นจนแทบจะทิ่มแทงลงไปในกระดูก
” นายเป็นคนทำ! “
เขาโกรธจนแทบระเบิดแล้วพูดคำนี้ออกมา คนในโรงยิมต่างได้ยินกันเต็มสองหู
เพียงชั่วขณะ สายตาทั้งหมดก็ไปตกลงบนตัวของถังเฉา เพียงไม่กี่วิเขาก็ตกเป็นเป้าสายตาของทุกคน
หงเทียนเฉินตายตอนที่กำลังประลองกับถังเฉา ซึ่งผู้ที่เป็นมือสังหารที่โหดเหี้ยมที่สุด ก็คงมีแค่เขา
แต่ถังเฉากลับยืนอยู่กับที่แล้วใช้มือไพร่ไว้ข้างหลัง จากนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งเฉย
” คุณรู้ได้ยังไง ว่าผมเป็นคนทำ? “
” นอกจากนายแล้วจะเป็นใครไปได้? “
หงเทียนหยาโพล่งออกมาด้วยความโมโห ” นายพูดเองกับปากว่าจะปล่อยน้องชายของฉันมา แต่ผลสุดท้ายพอหันหลังกลับไม่รู้ว่าใช้วิธีอะไรฆ่าน้องชายของฉัน! “
” เทียนเฉินผู้น่าสงสาร อายุเพิ่งจะสามสิบสามแท้ๆ !ความหวังและความตั้งใจทั้งหมดถูกวางไว้บนหนทางของการต่อสู้ แถมยังไม่ได้แต่งงานมีเมียเลยด้วยซ้ำ ก็จากไปเสียแล้ว…… “
น้ำเสียงของหงเทียนหยาแปลเปลี่ยนไปเป็นความโศกเศร้า ดวงตานั้นแดงฉาน และมีน้ำตาไหลออกมาไม่ขาดสาย
แต่ทุกคนกลับรู้สึกว่า หงเทียนหยาที่กำลังจมปลักอยู่กับการสูญเสียที่เจ็บปวดนั้น ในดวงตาของเขากลับมีความหนาวเย็นบางอย่าง
” นายฆ่าน้องชายของฉัน ถ้าเป็นเช่นนั้นไหนก็รอความตายไปเถอะ ฉันจะเอาเลือดสดๆ ของนายมาเซ่นไหว้ดวงวิญญาณเทียนเฉิน เอง! “
ปัง!
หลังจากประโยคนั้นพูดออกมา ก็มีจิตสังหารอาฆาตบางอย่างสาดไปทั่วทั้งโรงยิม
หงเทียนหยา แข็งแกร่งเสียยิ่งกว่าหงเทียนเฉิน!
แต่ถึงยังงั้น ถังเฉาก็ยังคงยิ้มไปกับอารมณ์นิ่งเฉย
: ” คุณบอกว่าผมเป็นคนฆ่าน้องชายของคุณ ถ้างั้นผมขอถามคุณว่า ในตอนนี้คุณยื่นมือมาห้ามเอาไว้ ผมได้ลงมือทำอะไรกับหงเทียนเฉินด้วยเหรอ? “
ถังเฉาพูดออกมาชัดๆ จนดังไปทั่วโรงยิม
สีหน้าของหงเทียนหยาเปลี่ยนไปจนแทบจะดูไม่ได้ ผู้คนที่ดูสถานการณ์โดยรอบต่างพยักหน้าเห็นด้วย
ก็จริง ถ้าหงเทียนหยาไม่ได้ลงมือ ถังเฉาก็คงจะฆ่าหงเทียนเฉินตั้งแต่อยู่บนสังเวียนแล้ว แต่ประเด็นสำคัญก็คือ หงเทียนหยาลงมือเสียก่อน
ถังเฉายังไม่ทันได้ทำอะไรเลย
ถังเฉายังคงพูดต่อ ” ตอนนั้น ที่คุณพยุงหงเทียนเฉินลงจากตรงนี้ไป ระยะที่คุณห่างจากหงเทียนเฉินก็ใกล้ที่สุด ถ้าให้พูดตามความเป็นจริงแล้วละก็ คนที่มีความน่าจะเป็นมากที่สุดก็คงเป็นคุณ! “
ตึง!
คำพูดพวกนี้ ทำให้ผู้คนในรอบฮือฮา
ทุกคนต่างมองหงเทียนหยาด้วยสายตาที่แตกต่างกันไป
ทุกคนต่างคิดว่าการตายของหงเทียนเฉิน คนที่ทำก็คือถังเฉา
แต่เขายังไม่ได้ทำอะไรเลยด้วยซ้ำ!
แต่กลับกลายเป็นว่าหงเทียนเฉินอยู่ใกล้หงเทียนหยามากที่สุด ความเป็นไปได้ที่จะฆ่าใครคนหนึ่งจะมีมากที่สุดเช่นกัน
ใบหน้าของหงเทียนหยางั้นเปลี่ยนไป สายตาดูทะมึนลง
เขาคิดไม่ถึงเลยว่า ถังเฉาได้ลบล้างชื่อที่มีความผิดนั้นได้อย่างหมดจด แถมยังย้อนกลับมาเล่นงานเขาให้เป็นผู้ที่ทำผิดได้อีกต่างหาก!
จิตสังหารของหงเทียนหยายิ่งคุกรุ่นขึ้นเรื่อยๆ แต่ถังเฉากลับยิ่งดูไม่สะทกสะท้านกับอะไรเลย
” ประธานหง เอาความผิดไปป้ายให้คนอื่น ก็ไม่ค่อยจะสมเหตุสมผลเท่าไหร่นะ ถ้าคุณยังคิดว่าผมเป็นคนฆ่าอยู่ ก็เชิญพูดออกมาว่าผมฆ่าหงเทียนเฉินได้อย่างไร “
ถังเฉาขำเหอะๆ และพูด น้ำเสียงมีทีท่าหยอกล้อ
” แก……. “
หงเทียนหยาโกรธจนอกแทบจะปะทุ เกลียดจนแทบอยากจะตบตีถังเฉาให้ตาย
ถ้าเขารู้ว่าถังเฉาฆ่าหงเทียนเฉินได้ยังไง เขาก็คงพูดออกไปตั้งนานแล้ว!
” ไม่แน่ เขาอาจจะก่อเวรกรอกกรรมไว้เยอะเกิน เทพเจ้าข้างบนก็คงไม่ปรานีเขาละมั้ง? “
ถังเฉาหรี่ตาแล้วพูดว่า ” ถ้าคุณไม่รังเกียจละก็ คุณจะแก้แค้นให้น้องชายของคุณก็ได้นะ ผมยินดี! “
เขาพูดประโยคนี้ออกมาอย่างอวดดี ดูเหมือนไม่ได้มีหงเทียนหยาอยู่ในสายตาเลยตั้งแต่แรก
ผู้คนยืนอึ้งกิมกี่ นี่เขากำลังท้าทาย หัวหน้าสมาคมเมืองเจียงเฉิงอยู่งั้นเหรอ? “
สายตาหงเทียนหยาระเบิดความอาฆาตออกมา แต่สำหรับถังเฉากลับไม่รู้จะทำยังไง
สุดท้าย เขาก็ละทิ้งความพยายามที่จะสืบสวนถังเฉา
” ดี ไอ้หมอนี่ ไม่ว่าแกจะฆ่าหรือไม่ได้ฆ่า ฉันก็จะชำระแค้นกับแกอยู่ดี! “
หงเทียนหยามองถังเฉานิ่งๆ เมื่อพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นจบ ก็อุ้มศพของหงเทียนเฉินแล้วเดินออกไป
ถังเฉายิ้มอ่อนๆ : ” คนต่อไป “
พิธีกรพยายามประกาศชื่อ แต่ผู้เข้าแข่งขันทั้งหมดกลับไม่มีใครยอมขึ้นเวทีเพื่อมาเจอกับถังเฉา
ถังเฉาลงมือยังไงพวกเขาเห็นชัดเต็มสองตา แม้แต่หงเทียนเฉินก็ถูกตีจนเป็นสภาพแบบนี้ ยิ่งพวกเขาคงไม่ต้องพูดถึง
พวกเขาจึงทยอยกันสละสิทธิ์ไปแล้ว
ถังเฉาได้เป็นตัวแทนของเย่หรูอี้ที่ชนะติดกันหลายสนาม
สุดท้ายการแข่งขันระหว่างกันในตระกูลเย่ ก็หมายความว่าเย่หรูอี้ชนะเย่เซ่าเตี๋ยแล้ว
เมื่อผลออกมาแล้ว เย่เซ่าเตี๋ยก็โกรธจนตัวสั่น หน้านิ่วคิ้วขมวด
ไม่นานนัก รถของหอประกอบพิธีศพก็จอดรถตรงประตูทางเข้า พนักงานจึงนำร่างของหงเทียนเฉินย้ายกลับไปเตรียมเผา
หงเทียนหยาร่วมเดินทางไปกับร่างนั้นตลอดทาง มองน้องชายของตัวเองที่ถูกคนอื่นเข่นฆ่า รู้ทั้งรู้ว่าฆาตกรคือใคร แต่กลับไม่รู้วิธีที่จะจับมัน นี่มันทำให้เขาโมโหจนถึงขีดสุด
” รอให้การประชุมแดนเหนือจบก่อนเถอะ ฉันจะทำให้ไอ้หมอนั่นมันตายแล้วไม่มีที่แม้แต่จะฝัง! “
หงเทียนหยาร้องตะโกนด้วยความโมโห
อีกข้างหนึ่ง ก็มีชายแก่ผมขาวยืนอยู่ ดวงตาของเขาจ้องไปบนร่างที่อยู่บนสังเวียนนั้น ด้วยแววตาที่นิ่งเฉย
แค่รู้สึกว่าเงาของเขาจากด้านหลัง รูปร่างของเขานั้นเหมือนใครคนหนึ่ง
คล้ายจนทำให้รู้สึกถึงอะไรบางอย่าง ถังเฉาก็หันมาสบตาทางหลัวเฉิงเช่นกัน
กับสายตานี้ มันทำให้หลัวเฉิงยืนยันได้แล้วว่า
มันทั้งตัวเขามืดแปดด้าน!
” ใช่…… เป็นเขานี่เอง? “
สีหน้าของหลัวเฉิงดูหวาดผวา นัยน์ตาแสดงอาการตกใจจนถึงขีดสุด ราวกับว่าเห็นผีอย่างไรอย่างนั้น
