ถังเฉากำลังที่จะเตรียมหนังสือนิทานเล่าให้ลูกสาวบนเครื่องบิน อยู่ๆ ก็ได้ถูกคนตบไหล่
พอหันกลับไป ก็เห็นแค่ลุงอายุสี่สิบกว่าปีคนหนึ่ง แล้วก็สองตาของเขาก็ยังจ้องเจียงไป๋เสว่อยู่ ถังเฉาก็ขมวดคิ้ว
“ไม่เปลี่ยน”
พูดจบ ถังเฉาก็ได้หันหน้ากลับไป ไม่สนใจเขา
“แก……”
ซ่งเต๋อโหย่วโมโห
ทั้งตัวของเขามารวมกันก็เกินห้าแสนแล้ว ดูก็รู้ว่าเป็นนักธุรกิจที่การงานก้าวหน้าขนาดไหน
และอีกฝ่ายพอดูที่เหมือนว่าทั้งไม่มีเงินแล้วก็ไม่มีงาน แล้วก็ยังไม่มีแฟนอย่างวัยรุ่นที่ไม่มีอะไรเลย เจอตนนั้นก็ควรที่จะเอาใจถึงจะถูก แต่กลับกล้าที่จะปฏิเสธตน?
ซ่งเต๋อโหย่วก็ไม่ได้ระเบิดอารมณ์ออกมา ยังไงซะที่นี่มันบนเครื่องบิน
ตั๋วของแต่ละคนนั้นมันต้องจองก่อนล่วงหน้า อีกอย่างก็มีแอร์โฮสเตสเป็นคนตรวจตั๋ว ถ้าเปลี่ยนที่นั่งเองมันไม่ดี
เพราะงั้น เขาก็นั่งที่ที่นั่งด้านหน้า หันหน้ากลับไปหัวเราะแล้วก็ชวนเจียงไป๋เสว่คุยว่า “คุณผู้หญิงเป็นคนเยี่ยนจิงเหรอ?”
เมื่อกี้ต้องที่เจียงไป๋เสว่พูดคุยกับถังเฉา เขาก็มองออกแล้วว่าเจียงไป๋เสว่เป็นคนเยี่ยนจิง
แต่ว่าในใจของซ่งเต๋อโหย่วรู้สึกไม่ยุติธรรม
เขามองออกแล้วว่าถังเฉากับหลินชิงเสว่เป็นสามีภรรยากัน แต่ว่า ถังเฉายังสนิทกับเจียงไป๋เสว่มากๆ แบบนี้
วัยรุ่นที่ไม่มีอะไรเลยแบบนี้ ทำไมถึงได้อยู่บนความสุขแบบนี้ได้?
เจียงไป๋เสว่หันหน้ากลับไป “คุณคุยกับฉัน?”
ซ่งเต๋อโหย่วก็ได้หัวเราะแล้วก็พยักหน้า “แน่นอนครับ”
เขานั้นพอใจกับปฏิกิริยาของเจียงไป๋เสว่มาก ผู้หญิงแบบนี้ แรกๆ ก็พากันทำตัวเย็นชามากๆ
แต่ว่าถ้าได้ลองครั้งหนึ่ง นิสัยเดิมก็ต้องโผล่ออกมาแน่
เจียงไป๋เสว่ก็ได้เงียบไปสักพัก แต่ว่าเพราะมารยาท ก็ได้พยักหน้า
“ใช่ค่ะ ฉันเป็นคนเยี่ยนจิง”
“ดวงสมพงกันจริงๆ นะครับ ผมก็เป็นคนเยี่ยนจิง”
ใบหน้าของซ่งเต๋อโหย่วก็ได้เต็มไปด้วยรอยยิ้ม
พูดจบ ก็ยังมองถังเฉาด้วยความได้ใจสักพัก
ตัวเองนั้นก็ได้หยอกผู้หญิงของเขา ต่อหน้าเขา ต้องโมโหมากๆ แน่ๆ
แต่แล้ว ถังเฉาไม่ได้โมโห ถึงขั้นไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลยสักนิด
เพราะงั้นซ่งเต๋อโหย่วก็ได้พูดต่อ
เขาก็ได้สังเกตเห็นในมือของเจียงไป๋เสว่ได้ถือหนังสือ หัวเราะแล้วพูด “เห็นที คุณผู้หญิงชอบอ่านหนังสือ ไม่รู้ว่านี่เป็นหนังสือที่ใครเป็นคนแต่งครับ?”
เจียงไป๋เสว่ก็ได้ยกปกหนังสือขึ้นมาด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก
“หนังสือประกอบการชันสูตรพลิกศพ”
“……”
เห็นตัวหนังสือพวกนั้น ซ่งเต๋อโหย่วก็ได้ตกใจไปเลย มองหน้าของเจียงไป๋เสว่ด้วยสีหน้าที่ตกใจ
“คนเป็นหมอชันสูตรพลิกศพ?!”
ใบหน้าที่เย็นชาของเจียงไป๋เสว่ก็ได้มีรอยยิ้มอ่อนๆ “ถือว่าเป็นมั้งค่ะ คุณก็เป็น?”
เป็นรอยยิ้มที่สวยมาก แต่ว่าในสายตาของซ่งเต๋อโหย่ว กลับดูน่ากลัวมากๆ
เขาก็ได้ยิ้มอย่างทำตัวไม่ถูก “เปล่าครับ ผมเป็นเจ้าของบริษัทรักษาความปลอดภัยข้ามชาติในเยี่ยนจิง พึ่งได้เจรจาเรื่องงานเสร็จแล้วกลับไป”
ถึงแม้ว่าถูกหนังสือในมือของเจียงไป๋เสว่ทำเอาตกใจ แต่ว่าไม่นานซ่งเต๋อโหย่วก็ได้ปรับสีหน้าของตัวเองอย่างเร็ว เปิดเผยตัวตนโดยไม่ได้ตั้งใจ
“บริษัทรักษาความปลอดภัย? ยังข้ามชาติ?”
สีหน้าของเจียงไป๋เสว่ก็ได้ตกใจ
ขนาดถังเฉาก็ได้อดที่จะไม่มองเขาไม่ได้
บริษัทรักษาความปลอดภัย ตามชื่อ เป็นบริษัทที่ให้การรักษาความปลอดภัย
คนในบริษัทรักษาความปลอดภัยส่วนใหญ่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี ตัวชี้วัดทางกายภาพทั้งหมดก็แข็งแกร่งมาก โดยทั่วไปจะปกป้องบุคคลสำคัญๆ
ถ้าเกิดต้องทำไปถึงบริษัทรักษาความปลอดภัยข้ามชาตินั้น มันต้องเป็นมืออาชีพมากกว่าเดิม
เพราะเป็นไปตามมาตรฐานสากล ความแข็งแกร่งด้านการรักษาความปลอดภัยของบริษัทสามารถเทียบได้กับทหารรับจ้างในตะวันออกกลางได้
ใบหน้าของซ่งเต๋อโหย่วก็ได้อดที่จะไม่ยิ้มอย่างได้ใจไม่ได้ “ใช่ครับ! บริษัทของผมคือบ.รปภ.มังกรต้าเซี่ย! นี่เป็นนามบัตรของผม!”
ซ่งเต๋อโหย่วก็ได้เอานามบัตรที่ดูดีออกมาสามใบ เอาให้เจียงไป๋เสว่กับหลินชิงเสว่ แล้วก็ถังเฉาหนึ่งใบ
ทั้งสามก็ได้มองนามบัตร ความสงสัยในสายตาก็ได้เข้มกว่าเดิม
เพราะว่าคนก่อตั้งบริษัทรักษาความปลอดภัย เดิมก็น่าจะเป็นคนที่แข็งแกร่ง อย่างน้อยก็จะจะเคยเป็นทหารรับจ้างมากก่อน
แต่ว่าซ่งเต๋อโหย่วไม่ว่าจะมองยังไงก็ไม่น่าจะเคยเป็นทหารรับจ้าง เหมือนเป็นลุงแก่ๆ ที่อยู่บนกองเงินกองทองมากกว่า
“ทั้งสาม ต่อไปถ้าต้องการอะไร ก็ติดต่อมาหาผมได้ ผมชื่อซ่งเต๋อโหย่ว!”
ซ่งเต๋อโหย่วก็ได้พูดอย่างพอใจ
เจียงไป๋เสว่ยิ้ม ก็ได้เก็บนามบัตร
หลินชิงเสว่ก็ไม่ได้สนใจ สามีของเธอเป็นคนของกองทัพปราณมังกร
บริษัทรักษาความปลอดภัยข้ามชาติ สามารถที่จะเทียบกับกองทัพปราณมังกรได้?
เทียบไม่ได้หรอก
เห็นว่าสาวสวยสองคนได้เก็บนามบัตรของเขาแล้ว ใจของซ่งเต๋อโหย่วก็ได้เหมือนล่องลอยไปเลย แล้วก็มองไปทางถังเฉาสักพัก ไอแห้งๆ ไปคำ
“ไอ้น้อง ตอนนี้นายเปลี่ยนที่นั่งกับฉันได้หรือยัง?”
เขาได้เผยฐานะของเขาแล้ว เจ้าของบริษัทรักษาความปลอดภัยข้ามชาติ ใครกล้ามีเรื่องด้วย?
เพราะงั้นเด็กหนุ่มคนนี้ควรที่หลีกไปอย่างสำรวมหน่อย……
“ไม่เปลี่ยน”
“……”
ซ่งเต๋อโหย่วก็ได้โมโหอีกครั้ง
เด็กคนนี้ไม่รู้เรื่องอะไรเลย!
แต่ว่าเขาก็ยังไม่ได้แสดงความโมโหออกมาเหมือนเดิม
เขาจะโมโหต่อหน้าสาวสวยไม่ได้
แต่ว่าเขาไม่คิดที่จะปล่อยเด็กหนุ่มที่ได้หักหน้าเขาถึงสองครั้งไป
“ไอ้
น้อย นายมีงานหรือยัง?”
ซ่งเต๋อโหย่วก็ได้หัวเราะแล้วก็ถาม
หลินชิงเสว่ก็ได้เลิกคิ้ว
ที่จริงหลินชิงเสว่ก็ได้พูดกับถังเฉากี่ครั้งแล้ว ให้เขานั้นแต่งตัวหน่อย
ไม่อย่างนั้นทุกคนก็คิดว่าเขานั้นเป็นวัยรุ่นที่ไม่มีอะไรไม่ได้เรื่องอะไรเลย
แต่ว่าถังเฉาก็ไม่ยอม
คราวนี้ดีเลย ถูกคนอื่นคิดว่าเขาเป็นคนชั้นล่างของสังคมอีกแล้ว
ซ่งเต๋อโหย่วมองถังเฉาสักพัก ก็รู้ว่าถังเฉาไม่มีงานทำ ก็ได้พูดกับถังเฉาว่า “เอางี้ บริษัทรักษาความปลอดภัยของฉันได้รับสมัครบอดี้การ์ดเพิ่มพอดี ฉันมองนายก็เหมาะดี ฉันให้เงินเดือนนายเดือนละหมื่นห้า เป็นไง?”
พูดจบ ซ่งเต๋อโหย่วก็ยังมองหลินชิงเสว่กับเจียงไป๋เสว่สักพัก
เขาคิดที่จะให้วิธีแบบนี้ดึงดูดสาวสวย
ตามคาด ทั้งสองมองออกแล้ว
แต่ว่าสายตาไม่ปกติ
ไม่ใช่สายตาที่นับถือ แต่เป็นสงสาร
ครึ้ง!
เวลานี้ ทั้งเครื่องบินก็ได้สั่นสะเทือนอย่างแรง
แรงสั่นสะเทือนจากกระแสลมทำให้เครื่องบินเอียงซ้ายขวา
แขกในเครื่องก็ได้นั่งติดกับที่นั่งตามสัญชาตญาณ
แค่มองก็เห็น เมฆนอกเครื่องบินถูกกระแสลมพัดอย่างต่อเนื่อง
แยกแล้วก็รวม รวมแล้วก็แยก
“ต้องขออภัยผู้โดยสารด้วยนะคะ พวกเราได้เจอกับการโจมตีทางอากาศที่รุนแรง ขอให้ทุกคนไม่ต้องตกใจ พยายามไม่ต้องเดินไปมา ผู้โดยสารคนไหนเมาเครื่องก็ขอให้ยกมือ……”
เสียงพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินก็ได้ดังขึ้น
ทุกคนก็ได้เต็มได้ด้วยสีหน้าที่ตกใจ
ลำเครื่องได้สั่นอย่างแรง ก็ทำให้ความคิดอยากที่จะคุยของซ่งเต๋อโหย่วกับถังเฉาได้ค่อยๆ หายไป แล้วก็ได้รีบไปพิงที่นั่ง
ครึ้ง!
แต่แล้ว คำพูดของพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินพึ่งจบ เครื่องบินสั่นสะเทือนอีกครั้ง
การสั่นสะเทือนครั้งนี้ ก็ได้รุนแรงกว่าเดิม เครื่องบินขับเข้าไปในก้อนเมฆสีดำ ทั้งลำตัวสั่นอย่างรุนแรงจากทางด้านข้าง
เพล้ง!
เพล้ง!
เพล้ง!
แก้วของแขกหลายๆ คนก็ได้ตกแตก ส่งเสียงที่แสบหูออกมา
“แม่คะ เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ?”
เสียงที่ดัง ก็ได้ทำให้ถังเสี่ยวลี้ตื่นจากการนอนหลับ
เธอก็ได้ขยี้ตาเบาๆ พูดด้วยเสียงที่ออดอ้อน
และแล้ว หลินชิงเสว่ยังไม่ได้พูด ไอ่ตัวน้อยก็ได้มองไปนอกหน้าต่างอัตโนมัติ
เมฆดำข้างนอกก็ได้พัดไปมา สายฟ้าแลบ
ฝนก็ได้ตกลงมาอย่างแรง
ถึงขนาดที่ว่า มีสายฟ้าที่ได้ผ่าลงมาระยะใกล้ เหมือนว่าท้องผ่าจะแตกแยกจากกัน ตกอยู่ในการมองเห็นของถังเสี่ยวลี้
ตัวเล็กก็ได้ตกใจจนร้องไห้ออกมาเลย
หลินชิงเสว่ก็ได้รีบโอ้
ร้องไห้ออกมาไม่สำคัญ แต่ว่านี่ก็ทำให้บรรยากาศในเครื่องนั้นไม่สงบขึ้นมาเลย
เด็กมากมายก็ได้ร้องไห้พร้อมกัน
พวกแอร์โฮสเตสก็ได้ทำตัวไม่ถูก ก็ได้ดูแลแขกทุกท่านอย่างเร่งรีบ
ครึ้ง!!!
พอฟ้าได้ผ่าลงมา การสั่นสะเทือนบนเครื่องบินก็ได้ยิ่งอยู่ยิ่งรุนแรง
เมฆดำที่ได้ปกคลุมเข้ามา เครื่องบินทั้งลำดูเหมือนจะอยู่ในทะเลเมฆสีดำ พวกเขาเป็นเพียงเรือในมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ สามารถที่จะคว่ำได้ตลอดเวลา
ครึ้ง!
เสียงที่ได้ดังสนั่นหูดังขึ้น เครื่องบินก็เสียศูนย์ แล้วก็ได้ตกลงไปข้างล่าง
“อ๊า—-”
ทั้งเครื่องก็ได้วุ่นวายขึ้น ทุกคนก็ได้ตกใจมากๆ แล้วก็ได้ส่งเสียงที่ตกใจออกมา
“นี่มันเรื่องอะไร? เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”
“เครื่องบินโดนฟ้าผ่าแล้วเหรอ?”
“พวกเราจะตายไหม?”
“ช่วยด้วย!”
……
“ผู้โดยสารทุกท่าน เครื่องบินได้รับผลกระทบจากสภาพอากาศเลวร้ายระหว่างเที่ยวบิน เกิดความวุ่นวายอย่างรุนแรง ขอให้ทุกท่านไม่ต้องตกใจ คาดเข็มขัดให้ดีๆ ไม่ต้องเดินไปไหนมาไหน……”
เสียงกัปตันในเครื่องก็ได้ดังขึ้น
แอร์โฮสเตสก็ได้พยายามให้ควบคุมเหตุการณ์ภายในเครื่อง แต่ว่าในสถานการณ์แบบนี้ มีแต่ความตื่นตระหนกและสิ้นหวังมากกว่า
เสียงกรีดร้อง เสียงร้องไห้ แล้วก็เสียงวิ่งไปมา ก็ได้ดังปนไปหมด
ทั้งเครื่องนั้นก็ได้มีกลิ่นอายความตายเต็มไปหมด
ถึงขั้นได้มีคนเอาโทรศัพท์ออกมา ส่งข้อความสั่งเสียก่อนตายให้คนในครอบครัว
หลินชิงเสว่ก็ได้กอดลูกสาวแน่น มองถังเฉาด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล “เครื่องบินคงไม่ตกใช่ไหม?”
ถังเฉากับเจียงไป๋เสว่สบตากันสักพัก ส่ายหน้า “ไม่กล้าพูด ฝนตกหนักแบบนี้ไม่ควรที่จะขึ้นบิน……”
พูดแบบนี้ออกมา สีหน้าของหลินชิงเสว่ก็ได้ซีดเลยทันที
เครื่องบินนั้นขึ้นชื่อว่าเป็นเครื่องมือการเดินทางที่ปลอดภัยที่สุด แต่ว่า เธอกลับมาเจอกับ ‘เครื่องบินตก’ ที่ยากจะเจอ
“ไม่ต้องไปฟังคำพูดที่ไร้สาระของเขา!”
อยู่ๆ ในห้องโดยสารก็มีเสียงผู้ชายดังขึ้น
เห็นว่าซ่งเต๋อโหย่วได้ลุกขึ้นอย่างเร็ว สีหน้าเคร่งเครียด
“ทุกท่าน ไม่ต้องกลัว ผมเป็นประธานของบ.รปภ.มังกรต้าเซี่ยซ่งเต๋อโหย่ว ลูกน้องของผม ต่างเป็นบอดี้การ์ดมืออาชีพ ได้ทำหน้าที่รักษาความปลอดภัยในต่างประเทศหลายครั้ง! แค่เครื่องบินสั่นสะเทือน ก็ไม่นับว่าอะไร!”
เวลาต่อมา ซ่งเต๋อโหย่วก็ได้ตบมือ ข้างหลังก็ได้มีชายร่างใหญ่กี่คนปรากฏตัว
“จริงเหรอ? งั้นนายก็รีบไปทำให้เครื่องบินไม่สั่นสะเทือนเร็ว!”
“รีบไปช่วยพวกเราเถอะ! บ.รปภ.มังกรต้าเซี่ย!”
“……”
เวลาต่อมา ผู้โดยสารทุกคนก็ได้เห็นว่าซ่งเต๋อโหย่วเป็นพระเจ้า
สีหน้าของซ่งเต๋อโหย่วได้เย็นชา พูดอย่างชอบธรรมว่า “นี่มันแน่นอนอยู่แล้วครับ ทุกคนวางใจเถอะ ผมจะให้เครื่องบินหยุดสั่นสะเทือนเดี๋ยวนี้!”
พูดจบ ก็ได้หันกลับไปมองบอดี้การ์ดสองคนสักพัก
พวกเขาก็ได้ตรงเข้าห้องกัปตัน
ไม่นาน เรื่องบินก็ได้หยุดสั่นสะเทือนจริงๆ
ทุกคนก็ได้อึ้งนิ่งไป จากนั้นสีหน้าก็ได้ดีใจ แล้วก็พากันตบมือ
เรื่องนี้ต้องกลายเป็นข่าวแน่ๆ และชื่อเสียงของบ.รปภ.มังกรต้าเซี่ยก็ได้ดังในประเทศ
สีหน้าของซ่งเต๋อโหย่วก็ได้เต็มไปด้วยรอบยิ้ม แล้วก็ได้พูดกับเจียงไป๋เสว่และหลินชิงเสว่ด้วยเฉพาะ
“คุณผู้หญิงทั้งสอง ไม่เป็นอะไรแล้ว บอดี้การ์ดของพวกเรานั้นเป็นมืออาชีพ……”
ครึ้ง!
และแล้ว ยังไม่ทันได้พูดจบ ทั้งเครื่องก็ได้สั่นสะเทือนอีกครั้ง เครื่องบินก็ได้ตกอีกครั้ง
“อ๊า!”
เสียงกรี๊ดก็ได้ดังกว่าครั้งก่อน
“นี่มันเรื่องอะไร?”
สีหน้าของซ่งเต๋อโหย่วก็ได้เปลี่ยนเล็กน้อย
ลูกน้องของเขาก็ได้เดินออกมา “ประธานซ่ง พายุของข้างนอกแรงเกินไป เครื่องบินได้เริ่มตกแล้วครับ!”
ครึ้ง!
พูดคำนี้ออกมา ทุกคนก็ได้ตกอยู่ในความสิ้นหวังไปเลย
ถังเฉากับเจียงไป๋เสว่สบตากันสักพัก จากนั้นก็ได้ถอนหายใจเบาๆ
“เห็นที ไม่ออกโรงไม่ได้แล้ว”
