ครึ้งงง!
เครื่องบินขนาดใหญ่ก็ได้โยกซ้ายขวาอยู่ตลอด เมฆดำข้างนอกก็ได้พัดไปมา ฝนตกหนักไม่หยุด สายฟ้าผ่าก็ได้ถี่เหมือนใยแมงมุม เป็นท้องฟ้าแบบวันสิ้นโลกแบบนั้น
สถานการณ์แบบนี้ ถังเฉากับเจียงไป๋เสว่ไม่ออกโรงไม่ได้แล้ว
หลินชิงเสว่ก็ได้กอดถังเสี่ยวลี้ที่มีสีหน้าที่ซีด
“คุณแม่คะ พวกเราจะตายไหม?”
ถังเสี่ยวลี้ก็ได้มุดในอ้อมกอดของหลินชิงเสว่ มองดูข้างนอก ถาม
“พวกเราต้องไม่เป็นไรแน่ค่ะ”
หลินชิงเสว่ก็ได้กอดเธอแน่นกว่าเดิม
เธอไม่กลัวตาย แต่ว่าเธอไม่อยากให้ลูกสาวตายไปพร้อมตน
เธอยังไม่ได้เลี้ยงดูถังเสี่ยวลี้จนโต ยังไม่เคยเห็นถังเสี่ยวลี้ที่โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ยิ่งยังไม่ได้เดินไปพร้อมกับถังเฉาไปสุดทาง
เธอตายไม่ได้
เวลานี้ ถังเฉาก็ได้ตบไหล่ขอเธอเบาๆ พูดออกมาเสียงเบา “หลับตา รอประมาณสิบนาที ก็ไม่มีเรื่องอะไรแล้ว”
เสียงของถังเฉาก็ได้เหมือนว่าจะมีเวทมนตร์อะไรบางอย่างอย่างงั้น เดิมหลินชิงเสว่ที่ได้ตื่นกลัวอยู่นั้นแป๊บเดียวก็ไม่กลัวไปเลย
เธอก็ได้ฟังที่ถังเฉาพูด ตาก็ได้หลับสนิท และก็ให้ถังเสี่ยวลี้หลับตา
ตอนที่ถังเฉาจะออกโรงนั้น อยู่ๆ ข้างหลังก็ได้มีเสียงซ่งเต๋อโหย่วที่โมโหดังขึ้น
“พวกแกสองคนไม่ต้องสร้างปัญหาเพิ่มได้ไหม ยกให้มืออาชีพเขาไปทำ ตัดสินใจทำอะไรเองแบบนี้ มีแต่ทำให้เหตุการณ์มันวุ่นวายขึ้น!”
ซ่งเต๋อโหย่วก็ได้ยินที่ถังเฉาพูด ในขณะที่ขำนั้น ก็ได้กลัวว่าตัวเองจะตายไปมากกว่า
เขานั้นไม่ยอมที่จะเอาชีวิตของตัวเองไปฝากไว้ในมือของคนที่ไม่รู้จัก
สีหน้าของถังเฉาได้เย็นชา “แต่ว่าบอดี้การ์ดของนายก็เหมือนว่าไม่มีวิธีแก้ไขปัญหานี่”
“อุบัติเหตุ ก็แค่อุบัติเหตุ!”
ใบหน้าของซ่งเต๋อโหย่วได้แดง ไม่อยากที่จะขายหน้า ก็ได้รีบมองไปทางบอดี้การ์ดสองคนของเขา “พวกนายยืนนิ่งอยู่ทำไม ยังไม่รีบไปทำให้เครื่องบินหยุดนิ่งอีก!”
“ไม่ได้ครับ เจ้านาย พายุอากาศหนาวรุนแรงเกินไป ได้ก่อตัวเป็นกระแสลม พวกเรานั้นบินออกไปไม่ได้หรอก!”
“เชื้อเพลิงในเครื่องใกล้จะหมดไปแล้ว พวกเราก็มีแต่ที่จะถูกพัดไปมาในกระแสลมไม่หยุดเท่านั้น รอให้เชื้อเพลิงหมดไป หรือว่าลมขนาดใหญ่ ทำให้ปีกเครื่องบินหักไป เครื่องบินก็จะตกลงไป!”
“……”
ในความร้อนรนของบอดี้การ์ดทั้งสอง ก็ได้พูดสถานการณ์ของเครื่องบินตอนนี้ไป
เวลาเดียวกัน ก็ได้มีความเคร่งเครียดแล้วก็ความกลัวมากขึ้น เต็มห้องโดยสาร
ทุกคนก็ได้ตกใจจนร้องไห้ ที่นี่ก็ได้เต็มไปด้วยเสียงร้องไห้ เครื่องกรีดร้อง
ถึงขั้นมีคนเอาลูกประคำออกมา วางไว้บนหน้าอก ก็ได้ขอร้องให้เจ้าแม่กวนอิมช่วยไม่หยุด
หลินชิงเสว่ก็ได้ยินคำนี้ แต่ว่าเธอไม่ได้ลืมตา ก็ยังหลับตาเหมือนเดิม
เธอเชื่อถังเฉา
ซ่งเต๋อโหย่วก็สิ้นหวังแล้ว ก็ได้รีบเกาผมของตัวเอง
การมาเจรจางานครั้งนี้ เขาพาบอดี้การ์ดมาแค่สองคน แต่ว่าเจอกับเครื่องบินตก กำลังของบอดี้การ์ดแค่สองคนก็น้อยเกินไปแล้ว
บางครั้งคนนั้นอ่อนแอเกินไป ต่อหน้าภัยพิบัติแบบนี้ ไม่มีทางที่จะรอดได้เลย!
แอร์โฮสเตสในเที่ยวบินก็ได้ร้องไห้ออกมาเลย ใจก็ต่างคิดว่าตัวเองทำไมถึงได้ซวยขนาดนี้ เที่ยวบินนี้มาถึงคิวของตัวเองพอดี
ถังเฉากับเจียงไป๋เสว่ก็ไม่ได้พูดอะไรแล้วก็ตรงไปที่ห้องบิน
ซ่งเต๋อโหย่วก็ยังขัดขวางพวกเขา “พวกนายจะไปไหน?”
“ช่วยคน”
“ไม่ต้องไปแล้ว ไม่มีความหวังแล้ว”
ซ่งเต๋อโหย่วก็ได้โบกมือ “ขนาดบอดี้การ์ดมืออาชีพของฉันก็ยังจัดการไม่ได้ พวกนายที่เป็นคนนอกสองคน มีวิธีอะไร?”
เจียงไป๋เสว่ก็ได้พูดออกมาเรียบๆ “พวกนายไม่มีวิธี ไม่ได้หมายความว่าพวกเราไม่มีวิธี เหตุการณ์แบบนี้ ก็แค่เรื่องเล็กน้อยเท่านั้น”
“อะไรนะ?”
ซ่งเต๋อโหย่วฟังจบ ก็ได้มีสีหน้าที่ดูหมิ่นทันที “เธอก็แค่หมอชันสูตรศพ อาชีพมันไม่ตรง แล้วก็นาย ไม่มีแม้กระทั่งงาน ยังกล้าที่จะพูดว่าเรื่องเล็กน้อย?”
เวลานี้บอดี้การ์ดสองคนของเขาก็ได้เดินเข้าไปพูด “อยากที่จะบินออกจากกระแสลม ต้องมีความสามารถที่ยอดเยี่ยมมาในการควบคุมเครื่องบิน กัปตันเที่ยวบินนี้เห็นได้ชัดว่าไม่ได้เรื่อง พวกนายสองคนก็ไม่ได้เรื่องเหมือนกัน”
“พวกนายขับเครื่องบินเป็นเหรอ? พวกนายมีใบอนุญาตนักบิน? พวกนายได้รับการฝึกอบรมอย่างมืออาชีพมาเหรอ?”
พวกเขาก็ได้ถามคำถามอย่างมืออาชีพมาติดต่อกัน ถังเฉากับเจียงไป๋เสว่ได้สบตากัน ไม่ได้ตอบ
พวกผู้โดยสารในเที่ยวบินก็ได้ต่างพากันพยักหน้าเห็นด้วย
“จริงด้วย ขนาดมืออาชีพก็ทำอะไรไม่ได้ พวกเราคนธรรมดาแบบนี้ยิ่งไม่มีวิธีแล้ว!”
“ที่พวกเราทำได้ ก็แค่สวดภาวนา ภาวนาว่าจะไม่ตกเร็วขนาดนี้!”
“ไอ่หนุ่ม สาวน้อย กลับไปเถอะ พวกนายทำไม่ได้หรอก!”
เจียงไป๋เสว่ก็ได้เงียบไปสักพัก อยู่ๆ ก็ได้มองบอดี้การ์ดสองคนก็ได้ถามว่า “เมื่อก่อนพวกนายทำอะไร?”
“เมื่อก่อนพวกเราเป็นทหารรับจ้าง ถึงแม้ไม่ได้เป็นตัวหลัก แต่ว่าเคยเจอกับเหตุการณ์มากมาย”
บอดี้การ์ดสองคนก็ได้พูด
มีประวัติเป็นทหารรับจ้างพอดี เพราะงั้นถึงได้เข้าบริษัทรักษาความปลอดภัยข้ามชาติได้
เจียงไป๋เสว่ก็ได้หัวเราะเบาๆ “ทหารรับจ้างก็ต้องแบ่งระดับหนึ่งสองสาม บอกพวกเราเถอะว่าทำอะไรมา”
เจียงไป๋เสว่ก็ได้ชี้ถังเฉา “เขาก็ไม่ต้องถามหรอก ฉันพูดออกไปไม่ได้ แต่ว่าฉันสามารถที่จะบอกพวกนายว่าฉันทำอะไร”
“ฉันไม่ได้เป็นหมอชันสูตร ฉันเป็นแพทย์ทหาร”
พูดจบ ก็ได้เดินเข้าห้องเครื่องกับถังเฉา
“หลีกไป”
ถังเฉาก็ได้ตรงไปนั่งที่นั่งกัปตัน เจียงไป๋เสว่ก็ได้นั่งบนที่นั่งรองกัปตัน
ทั้งสองก็ได้สบตากัน แล้วก็ทำหน้าที่ของตัวเองไป
ถังเฉาก็ได้เหยียบคันเหยียบจนมิด ดึงคันโยกพร้อมกัน ดึงไปจนสุด
ฟิ้ว!
เวลาเดียวกัน ทุกคนรู้สึกว่าเครื่องบินกำลังพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าด้วยความเร็วที่สูงมาก
ครึ้งๆๆ!
ความเร็วที่น่ากลัว แม้ว่าอยู่ในเครื่องบิน แต่ก็สามารถที่จะได้ยินเสียงลมข้างนอกได้
สีหน้าของกัปตันก็ได้เปลี่ยน “ไม่ต้องบินขึ้นไปแล้ว ถ้าขึ้นไปอีก จะอยู่เหนือโซนสตราโตสเฟียร์”
ยังมีเรื่องหนึ่งที่กัปตันไม่ได้พูด นั่นก็คือเชื้อเพลิงเครื่องไม่พอ รองรับเร็วขนาดนี้ไม่ไหว
แต่ว่าถังเฉาไม่สนใจ สายตาก็ได้มองไปข้างหน้าอย่าน่ากลัว คันโยกก็ได้ดึงขึ้นไม่หยุด
ฮู่วๆๆ!
เมฆสีดำรอบๆ ก็ได้สลายไป ได้พุ่งออกจากกระแสลมแล้ว
“ปิดไฟทั้งหมดในเครื่องบิน!”
ถังเฉาพูดขึ้น
ปิ๊ดๆ!
เจียงไป๋เสว่ก็ได้ตัดกระแสไฟหลักในเครื่องเลย
กัปตันก็ได้คุกเข่าลงไปกับพื้นอย่างแรง สีหน้าได้ซีด
“มั่ว นี่มันมั่วชัด……”
ปิดกระแสไฟหลักสามารถที่จะยึดเวลาจะใช้เชื้อเพลิงไป แต่ว่าเครื่องบินก็จะตกลงไปอย่างรวดเร็ว
จุดที่สำคัญที่สุด พวกเขาไม่รู้ว่าตอนนี้อยู่ในความสูงระดับไหน!
ครึ้ง!
ทุกคนในห้องโดยสารล้มลงโดยไม่รู้ตัว ถังเฉากับเจียงไป๋เสว่ก็ได้จับแผงประตู กัปตันนี่หนักเลย กระแทกจนหน้าได้บวม
มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า ว่าเครื่องบินตกลงมา
ตอนที่กำลังตกไปนั้น ถังเฉาก็ได้ตะโกนไปว่า “เปิดกระแสไฟ!”
เจียงไป๋เสว่ก็ได้เปิดขึ้นมาทันที ไฟต่างๆ ในห้องเครื่องก็ได้สว่างขึ้นมา
ถังเฉาก็ได้บังคับคันโยก แล้วก็ได้ดึงอย่างแรง
มีภูเขาอยู่ข้างหน้า
เห็นว่าจะชนไปแล้ว!
กัปตันไม่กล้าที่จะมองตรงๆ หลับตาลง
สายตาของถังเฉาก็ได้น่ากลัวกว่าเดิม ก็ได้ขยับไปมาซ้ายขวา
ซิ้ว!
เครื่องบินกับภูเขาก็ได้เฉียดไป
สงบ แล้วก็สงบ
บนท้องฟ้า มีแค่เครื่องบินที่ได้บินอย่างนิ่งเรียบลำหนึ่ง ด้านหลังเป็นรางสีขาวมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า
