หนุ่มวัยรุ่นแนะนำตัวเอง หลินชิงเสว่ขมวดคิ้วทวนความจำอยู่ครู่หนึ่ง ดูเหมือนจะเป็นคนนี้จริง ๆ
“ฉันคิดออกแล้ว เป็นคุณนั่นเอง”
ได้ยินอย่างนั้น รอยยิ้มบนใบหน้าของจางขุยก็ตื่นเต้นยิ่งขึ้น “ใช่ไหมล่ะ? บังเอิญจริง ๆ เลยนะ ผ่านไปตั้งหลายปีแล้ว นึกไม่ถึงว่าจะได้เจอกันที่นี่”
ทว่าหลินชิงเสว่กลับไม่ได้แสดงความรู้สึกดีใจที่ได้เจอเพื่อนเก่าออกมา ตรงกันข้าม บนใบหน้ากลับเย็นยะเยือก ไม่ได้พูดต่อบทสนทนาโดยสิ้นเชิง
นี่ทำให้จางขุยรู้สึกอึดอัดขัดเขินอยู่บ้าง หัวเราะแหะ ๆ สองที “ชิงเสว่ ผ่านไปตั้งหลายปีแล้ว คุณยังสวยเหมือนเมื่อก่อนเลยนะ”
“ขอบคุณค่ะ”
หลินชิงเสว่ตอบเสียงเรียบไปหนึ่งประโยค จากนั้นก็ดึงมือของถังเฉา เอ่ยว่า “ที่รักคะ พวกเราไปจ่ายเงินกันเถอะค่ะ”
ถังเฉาพยักหน้า จากนั้นเดินไปที่หน้าเคาน์เตอร์เหมือนกับไม่รับรู้
บึ้ม…
พอคำพูดนี้ของหลินชิงเสว่ลั่นออกมา สมองของจางขุยก็ขาวโพลนในทันที
เดินเร็ว ๆ ตามหลินชิงเสว่ไป ขวางทางพวกเขาเอาไว้
“เดี๋ยวก่อน คุณเรียกเขาว่าอะไรนะ? ที่รัก?”
“คุณแต่งงานแล้ว?”
สีหน้าของหลินชิงเสว่ยังคงเย็นชา “มีปัญหาเหรอคะ?”
พูดจบมือข้างขวาของเธอก็โผล่ขึ้นมาอย่างไม่ทันระวัง เห็นเพียงว่าบนนิ้วนางสวมแหวนเพชรระยิบระยับไว้หนึ่งวง
ในต้าเซี่ย ผู้หญิงสวมแหวนไว้บนนิ้วนาง ก็คือสถานะแต่งงานแล้ว
จางขุยที่เดิมทีภายในใจตื่นเต้นจนเหมือนกับเปลวไฟก็เหมือนกับถูกน้ำเย็นราดใส่จนหนาวจับใจ สีหน้าเปลี่ยนไปเป็นไม่น่ามองเป็นอย่างมาก
“สามีของคุณ คือเขา?”
จางขุยชี้ไปที่ถังเฉา เอ่ยถามขึ้น
หลินชิงเสว่ไม่พูดไม่จา แต่สีหน้าบนใบหน้ากลับเยือกเย็นขึ้นเรื่อย ๆ
นี่เป็นการตอบคำถามของเขาแล้วอย่างไม่ต้องสงสัย
สีหน้าของจางขุยกลายเป็นไม่น่ามองขึ้นเรื่อย ๆ สีหน้าราวกับกินแมลงวันเข้าไป
นานมาแล้ว ตั้งแต่ก่อนที่จะออกมาจากตระกูลหลง ถังเฉาก็เอาชุดสูท Tailcoat คืนให้กับหลงเฟยหยู่ไปแล้ว ตอนนี้กำลังสวมชุดของตัวเองอยู่
สวมเสื้อเชิ้ตเรียบง่าย ท่อนล่างเป็นกางเกงลำลองหนึ่งตัว เครื่องแต่งกายทั้งชุดรวมกันยังไม่ถึงแม้กระทั่งเลขห้าหลัก!
นึกไม่ถึงว่านางฟ้าของตนจะแต่งงานกับผู้ชายระดับล่างเช่นนี้?
ใบหน้าของจางขุยกระตุกอย่างรุนแรง จากนั้นก็เอ่ยด้วยความโมโหเป็นอย่างยิ่งว่า “ชิงเสว่ คุณอย่ามาหลอกผมนะ เขาไม่ใช่สามีของคุณ แต่เป็นคนขับรถของคุณ ใช่ไหม?”
หลินชิงเสว่สวยมาตั้งแต่เด็กจนโต โดยเฉพาะตอนมัธยม ตอนที่ทุกคนยังไม่โต หลินชิงเสว่ก็เป็นคนที่โดดเด่นกว่าใคร บนร่างมีออร่าแห่งความร่ำรวย
คนบางคนมีฐานะดั้งเดิมร่ำรวยหรือไม่ ก็สามารถดูออกได้จากนิสัยเฉพาะตัว เห็นได้ชัดว่าหลินชิงเสว่เป็นคนแบบนั้น
จางขุยเคยลองเข้าใกล้หลินชิงเสว่ แต่ว่าก็เหมือนกับแมลงเม่าบินเข้ากองไฟ ผลลัพธ์คือกลิ่นอายเย็นชาจากบนร่างของเธอทำให้ผู้คนมองแล้วต้องผงะถอย!
เธอเด็ดเดี่ยวและไม่ไปมาหาสู่กับใคร เหมือนกับของล้ำค่าที่พระเจ้าตกทอดเอาไว้บนโลกมนุษย์ ควรจะไร้ราคีใด ๆ ทำไมถึงได้ไปแต่งงานกับผู้ชายแบบนี้ได้?
ทันใดนั้นไฟริษยาในใจของจางขุยก็ขยายขึ้น สายตาที่มองไปยังถังเฉาเต็มไปด้วยความเลวร้าย
ถังเฉากวาดสายตามองเขาอย่างเย็นชา แต่ไม่ได้พูดอะไร
ตรงกันข้ามกับหลินชิงเสว่ บนใบหน้าน่ารักปรากฏความโมโหอย่างรุนแรง “คุณช่วยเคารพสามีของฉันหน่อย เขาก็คือสามีของฉัน!”
“ไม่ใช่ เขามันเป็นคนยังไง คุณแต่งงานกับเขา? ปัจจัยของผมไม่ได้ดีกว่าเขาพันเท่าหมื่นเท่าหรอกหรือ?”
เป็นเดือดเป็นร้อนมาก จางขุยเอ่ยเสียงดัง ทันใดนั้นก็ดึงดูดความสนใจของทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์
สีหน้าของหลินชิงเสว่ก็เปลี่ยนเป็นไม่น่ามองเป็นอย่างยิ่ง ชำเลืองมองสองสาวฝาแฝดข้างกายของจางขุยแวบหนึ่ง “คนที่ชีวิตส่วนตัวยุ่งเหยิง ดูเหมือนจะไม่มีคุณสมบัติจะมาถามฉันนะ?”
“คุณ…”
พอคำนี้ลั่นออกมา จางขุยก็ชะงักไป
สองสาวพี่น้องฝาแฝดหนึ่งขวาหนึ่งซ้ายเองก็เปลี่ยนสีหน้า สายตาที่มองไปยังหลินชิงเสว่เต็มไปด้วยความชั่วร้าย
“เธอหมายความว่ายังไง? ฉันกับพี่สาวของฉันเป็นแค่เพื่อนของคุณชายจาง พวกเรามาซื้อห้องเป็นเพื่อนเขา ไม่ได้หรือไง?”
“ใช่ พูดจาให้มันดี ๆ หน่อย ไม่อย่างนั้นพวกเราจะตบปากเธอให้แตก!”
สองพี่น้องเอ่ยด้วยความเดือดดาล
หลินชิงเสว่ยิ้มอย่างเย็นชา ไม่มีแม้แต่ความสนใจที่จะตอบรับ
ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ใช่เจ้าหญิงของตระกูลหลินแล้ว แต่ก็ไม่ใช่คนที่พวกผู้หญิงที่เอาตัวแลกเงินพวกนี้จะมาเทียบได้
“จางขุย ต่อไปถ้าเจอฉันอีกไม่ต้องมาทักฉันนะ”
ทิ้งประโยคนี้ไว้อย่างเย็นชาแล้ว หลินชิงเสว่ก็ย่ำรองเท้าส้นสูงไปที่หน้าเคาน์เตอร์
ท่าทางที่ยโสโอหังเช่นนี้ทำให้แก้มของจางขุยกระตุกอย่างรุนแรง เห็นได้ชัดว่าโกรธไม่น้อย
สองพี่น้องเห็นอย่างนั้นก็เอ่ยปลอบทันที “คุณชายจางคะ อย่าโกรธเลยนะ พวกเราสองพี่น้องมีตรงไหนที่เทียบผู้หญิงที่แต่งงานแล้วไม่ได้หรือ?”
“ใช่ พวกเรายังสาว หุ่นก็ดี อะไรก็ทำให้คุณพอใจได้ทั้งหมด ทำไมจะต้องคิดถึงเธออยู่ในใจไปตลอดด้วยล่ะคะ?”
สองพี่น้องอวดอ้างตัวเอง รักษาความมีตัวตนของตัวเองอย่างต่อเนื่อง
จางขุยกลับฟังแล้วหางตากระตุก พวกเธอไปเอาความมั่นใจมาจากไหน กล้ามาเทียบความงามกับหลินชิงเสว่?
หนึ่งไก่ป่า อีกหนึ่งหงส์ เทียบกันได้หรือ?
“ถ้าหากยังอยากได้ห้องอยู่ละก็ ก็หุบปากซะ!”
สีหน้าของจางขุยมืดครึ้ม ตะคอกด้วยความเดือดดาล
สองฝาแฝดไม่กล้าเอ่ยปากพูดในทันที
ถึงอย่างไรก็เกี่ยวข้องกับปัญหาเรื่องห้องของพวกเธอ
“ชุดนี้แล้วกัน”
จางขุยเลือกห้องที่ไม่ถึงหนึ่งร้อยตารางเมตรแล้วเอ่ยขึ้น
สีหน้าของพี่น้องฝาแฝดไม่น่ามองอยู่บ้าง “หา? เล็กขนาดนี้เลยเหรอคะ? มันจะไปพอให้พวกเราอยู่ได้อย่างไรกันล่ะคะ?”
“คุณชายจางขา… ซื้อที่ใหญ่กว่านี้หน่อยไม่ได้เหรอคะ? คุณชายจาง…”
หญิงสาวสองคนหนึ่งซ้ายหนึ่งขวาดึงแขนซ้ายขวาของจางขุย โยกเบา ๆ เอ่ยอย่างออดอ้อน
ทั้งยังใช้หน้าอกถูอย่างต่อเนื่อง
จางขุยใบหน้ามืดครึ้ม ไม่พูดไม่จา
สุดท้ายแฝดคนพี่ก็เริ่มโมโหแล้ว “จางขุย คุณจะซื้อไม่ซื้อคะ? ไม่ซื้อก็อย่าคิดจะมาแตะตัวของพวกเรา! ด้วยปัจจัยของคุณ เป็นลูกหลานคนรวยตรงไหน?”
น้องสาวเองก็มีความมั่นใจมาก “ใช่! พวกเราจะเอาห้องที่ใหญ่เหมือนกับห้องของเธอ!”
น้องสาวชี้ไปที่ห้องที่หลินชิงเสว่เลือก พูดอย่างมีความมั่นอกมั่นใจ
“แม่งเอ๊ย พวกเธอยังจะมาลืมตัวกับฉันอีกเหรอ?”
แก้มของจางขุยกระตุกอย่างรุนแรง แทบอยากจะตบพวกเธอคนละหนึ่งที
ผู้หญิงน่ารังเกียจสองคนนี้ไม่รู้เหรอว่ามีคุณค่าแค่ไหน?
แต่สุดท้ายจางขุยก็ตอบตกลง ช่วยไม่ได้ ช่วงนี้เก็บกดเอาไว้มาก สองพี่น้องฝาแฝดนี้รูปร่างหน้าตาไม่เลว ฝีมือก็ดี เขาไม่อยากพลาด
ที่สำคัญก็คือเขาไม่ได้ขาดแคลนเงินแค่นี้
“อย่างนั้นก็ได้”
สองพี่น้องฝาแฝดเปลี่ยนจากหลังมือเป็นหน้ามือทันที กอดแขนของจางขุยอย่างใกล้ชิด เอ่ยว่า “คุณชายจางคะ ฉันรู้ว่าคุณดีที่สุดแล้ว รักพวกเราจริง ๆ!”
ใบหน้าของจางขุยดำเหมือนก้นหม้อ เอ่ยกับพนักงานขายห้องว่า “ชุดนี้เท่าไหร่ครับ?”
พนักงานขายยิ้มน้อย ๆ แล้วเอ่ยว่า “ขอโทษด้วยค่ะคุณผู้ชาย ห้องชุดนี้มีเพียงชุดเดียวค่ะ อีกอย่าง คุณผู้หญิงท่านนี้ก็จองไว้ล่วงหน้าแล้วค่ะ ท่านลองดูห้องอื่นเถอะค่ะ”
“อะไรนะ?!”
“มีเพียงห้องเดียว?”
พอสองพี่น้องฝาแฝดได้ฟังใบหน้าก็เต็มไปด้วยความเดือดดาลราวกับถังแก๊สระเบิดในทันที
“ไม่ใช่ว่าพวกคุณขายห้องยังไง ไม่มีห้องแล้วจะเตรียมห้องเพิ่มขึ้นมาอีกไม่กี่ห้องไม่ได้เหรอ? ที่คุณชายจางมาซื้อห้องกับพวกคุณที่นี่ได้ก็เพราะให้เกียรติพวกคุณ”
“ใช่! คุณชายจางของพวกเราพูดแล้ว ไม่ขาดแคลนเงิน ไม่ว่าจะห้องแบบไหนก็ซื้อได้!”
“…”
พอจางขุยได้ฟังก็ตกใจจนโรคหัวใจแทบจะกำเริบ เขาพูดคำพูดแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
ในตอนนี้ สองพี่น้องฝาแฝดก็มาอยู่ตรงหน้าของหลินชิงเสว่เหมือนกิ้งก่าได้ทอง เอ่ยสั่งว่า “นี่เธอ ห้องชุดนี้มีแค่ชุดเดียว ถ้ารู้จักเอาตัวรอดก็เอาให้พวกเราซะ”
ดวงตาของหลินชิงเสว่เย็นเยียบ จ้องพวกเธอสองคนอย่างเย็นชาครั้งหนึ่ง “ไสหัวไป”
“กรี๊ด…”
หลินชิงเสว่ปล่อยพลังออกไปทั้งหมด สองพี่น้องฝาแฝดนี่เป็นแค่ภรรยาน้อย จะมาสู้พลังของหลินชิงเสว่ได้อย่างไร? หวาดกลัวจนร้องขึ้นมาทันที
