ณ ขณะนี้ ฉลากรอบแรกพึ่งจบไป
คนที่จับรางวัลไม่ได้ล้วนหงุดหงิด แต่พวกเขาก็ไม่ได้ออกไปจากวังคริสตัล
แม้ว่าพวกเขาจะสูญเสียคุณสมบัติในการแข่งขันไปแล้ว แต่พวกเขาล้วนให้ความสนใจว่าซอยตงเฉินจะไปอยู่ที่บ้านไหน
ยังมีเวลาอีก 10 นาทีก่อนการประมูลครั้งสุดท้าย ในช่วงเวลานี้ ทุกคนมีอิสระทำกิจกรรม หลินอิ่นและถงเจินวิ่งมาอยู่ตรงหน้าถังเฉากับหลินชิงเสว่ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความเป็นมิตร
ถังเฉาขมวดคิ้ว กระทั่งมองพวกเขาแล้วรู้สึกอยากหัวเราะ “พวกคุณต้องการซื้อฉลากที่ลูกสาวของผมจับได้?”
“ใช่ เอาเบอร์ที่ลูกสาวของคุณจับได้ให้พวกเรา พวกเรายินดีที่จะเสนอซื้อทุกราคา”
หลินอิ่นพูดโดยไม่ปิดบัง ด้วยสีหน้าที่จริงจัง
เหลือเวลาอีก 10 นาทีก่อนประกาศรายชื่อสุดท้าย ครั้งนี้เป็นโอกาสสุดท้ายของพวกเขา
ใช้วิธีการแย่งคงไม่ได้แน่ ถ้างั้นเหลือเพียงการซื้อด้วยวิธีโง่ๆนี้
จับรางวัลผู้โชคดีทั้งหมด 10 คน นอกจากลูกสาวของหลินชิงเสว่อีกเก้าคน คนอื่นๆเก้าคน ไม่ใช่ตระกูลหลวงในเยี่ยนตูก็คือผู้มีอิทธิพลที่อยู่ในนั้นเป็นไปได้ไงจะขายให้พวกเขา
ดังนั้น พวกเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากใช้วิธีนี้การนี้กับถังเสี่ยวลี้
แม้ว่าเด็กน้อยจะอายุยังน้อย แต่ก็รู้ว่าของอะไรดี ของอะไรไม่ดี แต่ก็เก็บฉลากที่จับได้ซ่อนไว้ในกระเป๋า มองพวกเขาด้วยท่าทางที่รังเกียจ
“ฉันไม่ขาย นี่เป็นของแม่!”
“ไอ้เด็กชั้นต่ำคนนี้—”
“อืม?”
ขณะที่หลินอิ่นกำลังจะตะโกนด่าชุดใหญ่ จะสั่งสอนถังเสี่ยวลี้อย่างหนัก สุดท้ายสายตาของถังเฉาเย็นชา ทันใดนั้นความอาฆาตก็กระจายออกมา
ใบหน้าของหลินอิ่นกระตุก และเสียงของเขาก็หยุดลงทันที
“เมื่อครู่คุณอยากจะพูดอะไรนะ?”
ถังเฉาหรี่ตา จ้องมองหลินอิ่น พูดว่า
“เปล่า ฉันบอกว่าลูกสาวคุณเด็กดีมาก”
สายตาที่เย็นชาของถังเฉาถึงหายไป
ในเวลานี้ในใจหลินอิ่นด่าบรรพบุรุษของถังเฉาไปสิบแปดรุ่น แต่บนใบหน้าก็มีแต่รอยยิ้ม พยายามทำให้น้ำเสียงของเขาสงบและจริงใจที่สุด
“ถังเฉา ชิงเสว่เอ้ย ไม่ใช่ว่าคุณอาลุงและน้ารองตั้งเป้าที่พวกเธอ ขอให้เป็นแค่พ่อแม่ รู้ว่าลูกตัวเองเปลี่ยนเป็นแบบนั้น ล้วนต้องบ้าคลั่ง ส่วนคุณอาลุงกับน้ารอง อยู่ที่นี่ก็ขอโทษพวกเธอ”
หลินอิ่นสีหน้าอึดอัด โค้งคำนับด้วยท่าทางที่จริงจังไปทางถังเฉากับหลินชิงเสว่
เมื่อเห็นถงเจินไม่มีปฏิกิริยา เขาก็บังคับให้ถงเจินโค้งคำนับด้วยกัน
ถงเจินไม่มีทาง ได้แต่โค้งคำนับไปด้วย กัดฟันแล้วพูดว่า “ถังเฉา ชิงเสว่ น้ารองขอร้องพวกคุณ เอาฉลากให้พวกเราเถอะ”
เกรงว่าถังเฉาและหลินชิงเสว่จะไม่ตอบ ถงเจินจึงพูดอีกว่า “ก่อนหน้านี้ประกาศคำสั่งแล้วว่าไม่ให้พวกคุณซื้อบ้านใช่ไหม? ฉันยกเลิก รีบยกเลิก!”
พูดจบ ถงเจินก็รีบโทรออกทันที “เฮ้ เร็ว รีบยกเลิกคำสั่งห้ามของถังเฉาและหลินชิงเสว่ซื้อบ้าน จากนี้ให้ส่วนลดซื้อบ้านกับพวกเขาหน่อย!”
พูดจบ บนใบหน้าถึงจะเผยรอยยิ้มออกมา พูดกับหลินชิงเสว่ว่า “ชิงเสว่เอ้ย เธอดูน้ารองขอก็ขอโทษแล้ว และก็ยกเลิกคำสั่งซื้อบ้านของคุณแล้ว จากนี้ซื้อบ้านที่เยี่ยนจิง ลดให้คุณ 30% ไม่สิ ลด 50% อย่างนี้คุณพอใจไหม?”
เงื่อนไขนี้ โปรโมชั่นนี้ เพียงพอที่จะทำให้คนในท้องถิ่นรู้สึกหวั่นไหว
ต้องรู้ว่า ราคาบ้านในเยี่ยงจิงนั้นดีที่สุดในช่วงฤดูร้อน มีมูลค่าการลงทุนที่ยอดเยี่ยม หลินชิงเสว่ไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ
“น้าถง ดูเหมือนคุณจะเข้าใจผิดไปเรื่องหนึ่งนะ?”
แต่ ไม่รอหลินชิงเสว่พูด ถังเฉาก็เปิดปากพูดด้วยการเสียดสีเล็กน้อย
เขามองไปที่ตงเฉินด้วยสายตาที่เหมือนมองคนโง่ “ก่อนหน้านี้พวกเราเคยพูดแล้ว ว่าจะซื้อซื่อเหอย่วน—- แม้แต่ซื่อเหอย่วนก็ซื้อแล้ว ยังขาดส่วนลด 50% ของคุณอีกเหรอ?”
“พูดอย่างไม่เกรงใจ แม้ว่าพวกคุณยกบ้านให้พวกเราฟรีๆหนึ่งหลัง พวกเราก็ไม่เอา”
คำพูดของถังเฉานำพาความเยาะเย้ย ทำให้จินตนาการที่ถงเจินคิด พินาศในพริบตาเดียว
ดวงตาทั้งสองข้างของเธอเบิกกว้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความคาดไม่ถึง จนกระทั่งได้สติ แก้มของเธอกระตุกขึ้นอย่างรุนแรง สีหน้าเปลี่ยนเป็นแดงและซีดขาว
“คุณพูดอะไร……”
ถงเจินกำลังจะโกรธ แต่กลับถูกหลินอิ่นขัดขวางไว้
เหนือความคาดหมาย คิดไม่ถึงว่าถงเจินถึงกับอดกลั้นสุดขีด ไม่ระเบิดออกมา
ถังเฉามองดูสถานการณ์ ไม่มีอะไรที่ผิดปกติ สีหน้าเรียบเฉย
เพราะเขารู้จุดประสงค์ของตระกูลหลินในคืนนี้ นั่นคือเป็นภาพลักษณ์ให้กับซื่อเหอย่วน
นี่คือหลังจากที่เว่ยหมิงจวิน เข้ารับตำแหน่ง เป็นเรื่องใหญ่เรื่องแรกที่จะทำ
หลินรั่วหวีอาจจะไม่สนใจ แต่เว่ยหมิงจวินไม่สนใจไม่ได้ เธออยากสร้างผลงานมาก
ดังนั้น เว่ยหมิงจวินให้หลินอิ่น ถงเจินออกคำสั่งตายตัว แล้วสองคนก็ทำหนังสือสัญญาแบบทหาร จะต้องซื้อซอยตงเฉินให้สำเร็จ
คิดไม่ถึงเลย ไม่เพียงแต่ไม่ได้ฉลาก ลูกสาวของหลินชิงเสว่กลับเป็นคนถูกฉลาก
นี่เป็นความอัปยศครั้งใหญ่อย่างไม่ต้องสงสัย!
ถ้าคืนนี้หลินอิ่นซื้อฉลากใบนี้ไม่ได้ ไม่มีผลงานแล้วจริงๆ
ดังนั้น สำหรับฉลากของถังเสี่ยวลี้ หลินอิ่นและถงเจินจะต้องเอามาให้ได้ ไม่ว่าจะต้องจ่ายเท่าไหร่ ก็ต้องได้มันมา!
หลินชิงเสว่ขมวดคิ้วแน่นและพูดอย่างไม่พอใจ “ลูกสาวของฉันบอกว่าเธอไม่ต้องการขาย ก็คือไม่ต้องการขาย พวกคุณก็อย่าคิดเลย!”
สีหน้าหลินอิ่นดูไม่ได้ “ชิงเสว่ ซอยตงเฉินนี้สำหรับตระกูลหลิน มีความสำคัญมาก ไม่ว่าจะต้องจ่ายเงินเท่าไร พวกเราก็จะซื้อมัน”
คิ้วของถงเจินกระตุกไม่หยุด และความโกรธในใจของเขาไม่สามารถระงับได้อีกต่อไป ค่อยๆมีร่องรอยการระเบิดเล็กน้อย
คนชั่นต่ำไร้ยางอายจริงๆ!
ทันใดนั้นถังเฉากลับยิ้ม มองหลินอิ่นด้วยท่าทางที่ติดตลกล้อเล่น “คุณอาลุงครับ พวกคุณมีความจริงใจที่อยากจะซื้อฉลากของลูกสาวผมจริงๆเหรอ?”
เมื่อหลินอิ่นได้ยิน เขาก็พยักหน้าเหมือนไก่จิกข้าว และพูดอย่างตื่นเต้นว่า “แน่นอนสิ ขอเพียงพวกเธอเต็มใจขาย ราคาก็พูดคุยกันได้!”
ถงเจินพอเห็นว่ามีโอกาส ก็รีบตีเหล็กในขณะที่ร้อนอย่างรวดเร็ว “ชิงเสว่ ขอเพียงแค่พวกเธอตอบตกลงขายฉลากให้กับพวกเรา ฉันจะพูดกับหมิงจวิน ให้เธอกลับมาตระกูลใหม่”
“ไม่ผิด แค่เพิ่มคนกินข้าวอีกสามคน ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ล้วนเป็นครอบครัวเดียวกัน —-”
หลินอิ่นก็เห็นด้วยเช่นกัน
ในตอนนี้ ใบหน้าของทั้งสองคนเต็มไปด้วยมิตรภาพ ซึ่งแตกต่างจากใบหน้าก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิง
ก็แค่เขย่าหมายเลขได้ ก็สามารถทำให้คนเปลี่ยนไปอีกแบบ ในขณะที่หลินชิงเสว่ถอนหายใจ ในใจแน่วแน่มีความคิดที่จะอยู่ที่เยี่ยนจิงให้โดดเด่นกว่าใคร
ขอเพียงแค่ตัวเองแข็งแกร่งจริงๆ ถึงจะทำให้คนเกรงกลัวได้
รอยยิ้มบนใบหน้าถังเฉายิ่งลึกขึ้น และรอยยิ้มก็ยิ่งเจ้าเล่ห์มากขึ้น
เมื่อเห็นท่าทางของถังเฉาอย่างนี้ หลินชิงเสว่ก็รู้ว่า ในใจเขาต้องคิดแผนการอะไรที่จะทำให้พวกเขาอับอายอีกครั้ง ทันใดนั้นสายตาที่มองหลินอิ่นก็เพิ่มความเมตตาขึ้น
“ได้สิ เห็นแก่ที่เมื่อก่อนพวกคุณเป็นญาติกับหลินชิงเสว่ ผมจะขายให้พวกคุณ”
ถังเฉาพูดด้วยรอยยิ้ม
“จริงเหรอ?”
หลินอิ่นและถงเจิน บนใบหน้าก็เต็มไปด้วยความสุข “ถ้าอย่างนั้น คุณเสนอราคาเท่าไหร่?”
ขณะที่ถังเฉาตกลงขายให้พวกเขา หินก้อนใหญ่ที่แขวนอยู่ในหัวใจของหลินอิ่นก็ตกลงมา ยิ้มจางๆ
ในสังคมที่เน้นเรื่องเงิน ไม่มีอะไรที่เงินทำไม่ได้
