บทที่ 73 เมื่อมีความสุขถึงจุดสูงสุดมักนำไปสู่ความทุกข์
“มันน่าโมโห มันน่าโมโหมาก…….”
หลินฉ่ายเวย โจวเหม่ยหยูน หลินจ้องและคนอื่น ๆรออยู่ที่ประตูออฟฟิศของผู้จัดการของบริษัทหลงเถิง ข้อมูลการเข้าทำงานของพวกเขาถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูลแล้ว ขั้นตอนต่อไป คือการถ่ายภาพ การออกบัตรพนักงาน และขั้นตอนการเข้าทำงานต่าง ๆ
หลินฉ่ายเวยยังคงไม่สามารถสละเรื่องที่เกิดขึ้นในตอนเช้าได้ ตอนนี้ใบหน้าของเธอก็ยังบึ้งตึง
ได้ใช้น้ำแข็งประคบแก้มด้านขวาแล้ว ส่วนหน้าที่บวมตอนนี้ก็ยุบลงแล้ว แต่ยังคงเป็นสีแดง ทำให้ใบหน้าซ้ายขวาไม่สมส่วนกันนิดหน่อย
สำหรับคนรักสวยรักงามอย่างหลินฉ่ายเวยแล้ว เป็นเรื่องที่ทนไม่ได้เป็นอย่างยิ่ง
“เอาล่ะ ฉ่ายเวย สายตากว้างหน่อย เขาเป็นเพียงคนไร้ประโยชน์ที่ไม่มีการศึกษาและไร้อารยะ จะเปรียบเทียบกับนักธุรกิจชั้นสูงอย่างพวกเราได้อย่างไร?”
โจวเหม่ยหยูนยังคงปลอบใจ และตบหลังหลินฉ่ายเวยแล้วกล่าวว่า “ฉันก็เคยพูดแล้วว่า ตราบใดที่เขายังอยู่ในอาคารกั๋วจี้ พวกเราก็มีโอกาสที่จะเล่นงานเขาได้”
“ใช่แล้ว ฉ่ายเวย เมื่อวานประธานซ่งได้สัญญาว่าจะคืนตำแหน่งเดิมให้พวกเรา เมื่อก่อนพวกเราเคยดำรงตำแหน่งไหนในบริษัทหลงเถิง ตอนนี้ก็ดำรงตำแหน่งนั้นเหมือนเดิม”
หลินจ้องกล่าวด้วยใบหน้าแดงระรื่นว่า “คุณเป็นหัวหน้าแผนกบุคคล ฉันเป็นหัวหน้าแผนกการตลาด ซูหัวดูแลบรรจุภัณฑ์ของโรงงาน และอีกเดือนหนึ่งเหม่ยหยูนจะกลายเป็นหัวหน้าเจ้าหน้าที่การเงิน การจะฟื้นฟูตระกูลหลิน ขึ้นอยู่กับพวกเราแล้ว”
“……”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ อาการโมโหของหลินฉ่ายเวยลดลงไปมาก
ขณะนี้ หญิงสาวในชุดทำงานเดินเข้าไปหาพวกเขา ยิ้มแล้วกล่าวว่า “ขั้นตอนการเข้าทำงานของทุกคนเสร็จเรียบร้อยแล้ว โปรดไปรายงานตัวที่แผนกของตนเองก่อน”
โจวเหม่ยหยูน หลินจ้องและคนอื่น ๆก็เดินจากไป
หลินฉ่ายเวยกำลังจะเดินไปเช่นกัน ผู้หญิงคนนั้นหยุดเธอไว้ แล้วยิ้มอย่างประจบ “พี่ฉ่ายเวย ฉันอยู่แผนกบุคคลชื่อเสี่ยวเฉิน เป็นลูกน้องของคุณ”
ขณะพูด ผู้หญิงคนนั้นก็หยิบชุดแต่งหน้าแวววาวออกมาจากกระเป๋า ในขณะที่ไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เธอก็ยื่นให้ฉ่ายเวย “นี่คือชุดผลิตภัณฑ์ดูแลผิวของแท้ที่แฟนของฉันซื้อจากต่างประเทศ หลังจากนี้คุณก็เป็นหัวหน้าของฉัน อนาคตหวังว่าคุณจะดูแลฉัน…..”
หลินฉ่ายเวยยิ้มแล้วรับไว้ “โอเค โอเค”
นี่คือประโยชน์ของตำแหน่ง หลินฉ่ายเวยชอบความรู้สึกเช่นนี้มาก
“ขอแค่ฉันได้ดีอยู่ที่นี่ จะฆ่าคุณ มันก็เหมือนกับฆ่ามดตัวหนึ่ง!”
เมื่อนึกถึงเรื่องที่อับอายเมื่อเช้า สีหน้าของหลินฉ่ายเวยเคร่งขรึมลงทันที
ภายใต้การนำของเสี่ยวเฉิน ตอนนี้หลินฉ่ายเวยได้เดินไปถึงแผนกบุคคลแล้ว
ทันทีที่เดินเข้าไปในประตู ก็ได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่น
“พี่หลิน นี่คือแผนกบุคคล…….หลังจากนี้มีเรื่องอะไรให้ฉันรับใช้ ก็สั่งมาได้เลย”
“คิดว่าหัวหน้าคนใหม่จะเป็นคุณป้า ไม่คาดคิดว่าจะเป็นพี่สาวที่สวยเช่นนี้ พี่หลิน ฉันมีบัตรสมาชิกร้านเสริมสวยอยู่สองใบ เลิกงานแล้วเราไปด้วยกันน่ะ……..”
“เข้ามาก็ได้เป็นหัวหน้างาน พี่หลินมีอนาคตที่สดใสแน่ หากได้เลื่อนตำแหน่งอนาคต อย่าลืมพวกเราที่เป็นพนักงานเก่านะ”
แผนกบุคคลส่วนใหญ่เป็นผู้หญิง รู้จักสังเกตจากสีหน้าและคำพูด และใช้พื้นที่และเวลาที่มีอยู่ให้เกิดประโยชน์
นอกจากแนะนำตนเองแล้ว ส่วนมากเพื่อนร่วมงานจะประจบหลินฉ่ายเวย
ขณะนี้ หลินฉ่ายเวยรู้สึกตัวลอย เธอรู้สึกชอบตำแหน่งหัวหน้ามาก
แกร๊ก—-
ขณะนี้เอง ประตูของแผนกบุคคลได้ถูกเปิดออกกะทันหัน ชายคนหนึ่งในชุดสูทพร้อมกับซองเอกสารที่ยังได้เปิดอยู่ในมือ เดินเข้ามาด้วยสีหน้าราบเรียบ
หลังจากที่ชายคนนั้นเดินเข้ามาถึงแผนกบุคคล เสียงต้อนรับเมื่อสักครู่ก็เงียบลงทันที ทุกคนมองไปที่ชายในชุดสูท แล้วรีบลุกขึ้นโค้งคำนับ
“สวัสดีค่ะ ประธานจู!”
สีหน้าหลินฉ่ายเวยงงงวย ไม่รู้ว่าชายคนนี้เป็นใคร
ขณะนี้ เพื่อนร่วมงานหญิงคนหนึ่งบอกหลินฉ่ายเวยอย่างเงียบๆว่า “นี่เป็นรองประธานของบริษัท ต่ำกว่าประธานซ่งเพียงระดับเดียวเท่านั้น”
เมื่อหลินฉ่ายเวยได้ยินดังนั้น เธอก็ไม่กล้าที่จะเมินเฉย ดังนั้นเธอจึงลุกขึ้นยืนแล้วกล่าวว่า “สวัสดีค่ะ ประธานจู”
“อึม”
ประธานจูพยักอย่างช้า ๆ มองไปที่หลินฉ่ายเวยแล้วกล่าวว่า “คุณเป็นหัวหน้าที่เพิ่งเข้ามารับตำแหน่งในวันนี้ คุณหลิน?”
“ใช่ เป็นฉันเองค่ะ”
หลินฉ่ายเวยพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม แต่เธอรู้สึกสงสัยในใจ ทำไมแค่ตนเองมารับตำแหน่ง ถึงสะเทือนคนที่อยู่ตำแหน่งระดับบน แม้แต่ระดับรองประธานด้วย?
ตุ้บ—-
ประธานจูโยนซองเอกสารในมือลงไป และพูดด้วยน้ำเสียงออกคำสั่งจากผู้บังคับบัญชาถึงผู้ใต้บังคับบัญชาว่า “เอาล่ะ คุณเก็บข้าวของแล้วไปเริ่มต้นที่ตำแหน่งระดับล่างสุด”
“……”
หลังจากที่ประธานจูประกาศ คนของแผนกบุคคลทั้งหมดรู้สึกตกตะลึง
ดวงตาของทุกคนเบิกกว้าง ต่างมองหน้ากัน เธอเพิ่งเข้ารับตำแหน่งไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงกลับไปตำแหน่งระดับล่างสุดอีก?
ตัวหลินฉ่ายเวยยิ่งอึ้ง มองไปที่ประธานจูด้วยความมึนงง ไม่สามารถพูดอะไรได้ชั่วขณะ
ผ่านไปสักครู่ใหญ่ เธอบังคับให้ตนเองยิ้มเล็กน้อย แล้วกล่าวว่า “ประธานจู คุณเดินมาผิดออฟฟิศหรือเปล่า? นี่คือแผนกบุคคล”
“ที่ผมมา ก็คือแผนกบุคคล”
ประธานจูโบกมือ มันเป็นคำสั่ง “อย่าพูดให้เสียเวลา ไปรายงานตัวที่แผนกตำแหน่งระดับล่างสุด อย่ามาทำให้ผมเสียเวลา”
“ไม่ใช่—-”
ทันใดนั้น หลินฉ่ายเวยรู้สึกกังวล และวิ่งไปหาประธานจู แล้วกล่าวว่า “มีอะไรเข้าใจผิดหรือเปล่า ฉันเป็นหัวหน้างานที่ประธานซ่งแต่งตั้งเอง ทำไมฉันถึงกลับไปตำแหน่งระดับล่างสุดอีก?”
เพื่อนร่วมงานคนอื่น ๆก็ตกตะลึงเช่นกัน หัวหน้าแผนกที่เพิ่งเข้ามา เพิ่งนั่งตูดยังไม่ทันร้อน แล้วทำไมถึงกลับไปตำแหน่งระดับล่างสุดอีก?
“เป็นคำสั่งโดยตรงของประธานซ่ง มีจดหมายแต่งตั้งใหม่จากด้านบนอีก ย้ายคุณกลับไปตำแหน่งระดับล่างสุด”
เพื่อที่จะทำให้หลินฉ่ายเวยยอมแพ้ ประธานจูเปิดซองเอกสารหยิบเอกสารหนา ๆ ออกมาและอ่านออกเสียง “เพื่อการพัฒนาที่ดียิ่งขึ้นของบริษัท ผู้บริหารตัดสิน เนื่องจากคุณหลินฉ่ายเวยมีประสบการณ์ไม่เพียงพอ นับจากนี้ไป หลินฉ่ายเวยถูกยกเลิกตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายบุคคล และย้ายไปตำแหน่งระดับล่างสุด ฉันหวังว่าเธอจะฝึกฝนขัดเกลาตนเองให้เก่งขึ้น และกลายเป็นแกนกลางของบริษัทในไม่ช้า”
เปรี้ยง—-
คำพูดของประธานจู เหมือนกับดึงความแข็งแกร่งจากร่างกายหลินฉ่ายเวยออกไปหมด เธอนั่งลงอย่างอ่อนแรง ราวกับว่าเธอสูญเสียจิตวิญญาณไป ท่าทางมึนงงเฉื่อยชา
วินาทีต่อมา เธอไม่ยอม ใช้มือตบโต๊ะอย่างแรง “ไม่ ฉันไม่เชื่อ ถ้าฉันไม่ใช่หัวหน้าแผนกบุคคลแล้ว จะเป็นใครล่ะ?”
ประธานจูแสยะยิ้ม “เรื่องนี้คุณไม่ต้องเป็นห่วง เก้าอี้ที่คุณนั่งอยู่ มีคนมากมายอยากนั่งบนนั้น”
ขณะพูด ประธานจูก็มองไปรอบ ๆ ในที่สุดก็หยุดอยู่ที่พนักงานหญิงคนหนึ่ง ซึ่งก็คือคนที่ให้ชุดผลิตภัณฑ์ดูแลผิว นั่นคือเสี่ยวเฉิน แล้วประธานจูก็กล่าวว่า “คือคุณนั่นแหละ”
“ฉัน?”
ท่าทางเสี่ยวเฉินมึนงงแล้วชี้ไปที่หน้าตนเอง วินาทีต่อมา ตื่นเต้นจนพูดอะไรไม่ออก โค้งคำนับไม่หยุด แล้วกล่าวว่า “ขอบคุณประธานจูที่มอบตำแหน่ง ขอบคุณประธานจูที่มอบตำแหน่งให้”
คนอื่นมองเสี่ยวเฉินอย่างอิจฉา แล้วกล่าวว่า “เสี่ยวเฉิน ยินดีด้วย ที่ได้เลื่อนตำแหน่งเป็นหัวหน้าฝ่ายบุคคล”
“เสี่ยวเฉิน…….ไม่ หัวหน้าเฉิน ต่อไปถ้ามีเรื่องอะไรต้องการให้ฉันช่วย บอกมาได้เลย ถึงแม้จะให้ไปบุกน้ำลุยไฟ ฉันรับรองว่าจะทำงานให้สำเร็จอย่างงดงามแน่นอน!”
“หัวหน้าเฉิน วันนี้ต้องเลี้ยงฉลองแล้ว”
“ได้แน่นอน ได้อยู่แล้ว……”
หัวหน้าเฉินยิ้มเหมือนดอกไม้บาน ทันใดนั้น ดูเหมือนว่าเธอจะนึกอะไรได้บางอย่าง ก้าวเดินมายืนอยู่ตรงหน้าหลินฉ่ายเวยที่ขวัญหนีดีฝ่อ รอยยิ้มบนใบหน้าหายไป แล้วเธอก็ใช้มือตนเองเปิดฝ่ามือของหลินฉ่ายเวย
“ทำอะไร?” หลินฉ่ายเวยมองหัวหน้าเฉินด้วยความสงสัย
“ชุดผลิตภัณฑ์ดูแลผิวที่ฉันมอบให้เธอเมื่อสักครู่อยู่ไหน? เอาคืนมาให้ฉัน”
หัวหน้าเฉินเหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนล่ะคน โหดร้ายไม่มีอะไรเปรียบได้
พูดจบ ไม่สนใจว่าหลินฉ่ายเวยจะยินยอมหรือไม่ แย่งชุดผลิตภัณฑ์ดูแลผิวชุดนั้นไปเลย
เพื่อนร่วมงานหญิงคนอื่น ๆ ก็เลียนแบบ โดยขอของขวัญที่ให้ไปก่อนหน้านี้คืนเช่นกัน
“จะยืนซื่อบื้ออยู่ทำไม รีบไปแผนกตำแหน่งระดับล่างสุด หรือว่าจะให้ฉันเชิญคุณไป?”
เมื่อขอของขวัญทุกชิ้นคืนมาจนหมดแล้ว หัวหน้าเฉินก็ตะคอกหลินฉ่ายเวยอย่างรุนแรง
หลินฉ่ายเวยเดินออกไปจากแผนกบุคคลอย่างขวัญหนีดีฝ่อ มาถึงแผนกตำแหน่งระดับล่างสุด
สิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกประหลาดใจก็คือ พบว่าเธอไม่ใช่คนเดียว โจวเหม่ยหยูน หลินจ้อง โจวซูหัว หัวโจวเหม่ยหลิง และสมาชิกหลักทั้งหมดของตระกูลหลิน ถูกย้ายมาที่แผนกตำแหน่งระดับล่างสุด
