เกี่ยวกับเยี่ยนซื่อเฉิงคนนี้ ทั้งถังเฉาและเจียงไป๋เสว่ก็รู้สึกว่าเคยเห็นเขา
นั่นคือคนที่อยู่รุ่นเดียวกับพวกเขา คู่หูของหลี่เห้า
ในขณะนั้น กำลังปฏิบัติภารกิจกับหลี่เห้า แต่ระหว่างทางได้พบกับหว่างเหลี่ยง
เพราะกลัว เยี่ยนซื่อเฉิงจึงหลบหนีไปกะทันหัน ปล่อยให้หลี่เห้าอยู่คนเดียวเพื่อเผชิญหน้ากับศัตรู
อาจกล่าวได้ว่า เยี่ยนซื่อเฉิงเป็นฆาตกรโดยตรงต่อการหายตัวไปของหลี่เห้า
หลังจากนั้น เยี่ยนซื่อเฉิงก็ถูกไล่ออกจากกองทัพปราณมังกร คิดไม่ถึงว่า กลับไปเข้าร่วมหว่างเหลี่ยง ชื่อคือ”ค้างคาว”
เขาเป็นคนร้ายที่อยู่เบื้องหลังการลักพาตัวของถังเฉาและหลินชิงเสว่เมื่อ 5 ปีที่แล้ว ได้จัดเครื่องมือไว้ที่ตระกูลเสิ่น เขายังวางแผนคดีวางระเบิดจับตัวประกันที่โรงยิมของเมืองเจียงเฉิงกับไวโอเล็ต เขาทำเรื่องเลวร้ายมากมาย แต่ในเวลานี้ เมื่อมองไปที่หลุมศพของเขา ทั้งถังเฉาและเจียงไป๋เสว่ก็ไม่สามารถโกรธได้แม้แต่น้อย
แม้กระทั่งยังมีความอิจฉาเล็กน้อย
เพราะเขาทำสิ่งเลวร้ายมามากมาย ยังมีพ่อที่รักเขา คิดถึงเขา และยอมทุ่มเททั้งชีวิตเพื่อปกป้องเขา
แล้วถังเฉาและเจียงไป๋เสว่ล่ะ?
ถังเฉายังพอว่า แม้ว่าเขาจะเป็นเด็กกำพร้าและไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อแม่ของเขา แต่เขามีพ่อบุญธรรมที่ยินดีรับเลี้ยงเขาและปฏิบัติต่อเขาเหมือนพ่อแท้ๆ หลินเจิ้นสง
สิ่งนี้ทำให้ถังเฉาสัมผัสถึงความรักของพ่อคืออะไร
เจียงไป๋เสว่ไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อของเธอ แม่ของเธอถูกบังคับให้ผูกคอตายโดยตระกูลหลวง ยังทำให้เธอรู้สึกถึงความโหดร้ายของสังคม และความชั่วร้ายของมนุษย์ตั้งแต่อายุยังน้อย
เยี่ยนซื่อเฉิงถือว่ามีความสุขมากกว่าพวกเขามากแล้ว
อีกอย่าง เป็นเพราะการกระทำเช่นนั้นของพ่อของเยี่ยนซื่อเฉิง ทำให้ถังเฉาและเจียงไป๋เสว่รู้สึกหดหู่ใจอย่างมาก
พวกเขาเปิดปาก และอยากจะบอกว่าเยี่ยนซื่อเฉิงยังมีชีวิตอยู่
แต่เมื่อถ้อยคำนั้นมาถึงริมฝีปาก ก็เหมือนหนามที่ติดอยู่ในลำคอ พูดอะไรไม่ได้
หากบอกเขาว่า ที่จริงแล้วเยี่ยนซื่อเฉิงยังมีชีวิตอยู่? แต่ทำสิ่งเลวร้ายหลายอย่างที่ไม่อาจให้อภัยได้?
เช่นนั้น ชายชราผู้โดดเดี่ยวคนนี้จะยิ่งเศร้ามากขึ้นใช่ไหม?
พวกเขาหายใจเข้าลึกๆ แสดงรอยยิ้ม ยิ้มและพูดกับพ่อของเยี่ยนซื่อเฉิง “คุณลุง ไม่ต้องกังวล มีพวกเราอยู่ ไม่มีใครกล้าที่จะย้ายหลุมศพของลูกชายของคุณไป”
หลังจากได้ยินที่พวกเขาเรียกตนเอง เยี่ยนกั๋วลี่ก็แสดงความสงสัยบนใบหน้าของเขา “พวกคุณ…รู้จักซื่อเฉิงหรือ?”
ถังเฉายิ้มและพยักหน้า “ใช่ พวกเราอยู่ในกองทัพเดียวกัน”
เจียงไป๋เสว่ก็เผยรอยยิ้ม
“กองทัพเดียวกัน…เช่นนี้ พวกคุณเป็นสหายร่วมรบของซื่อเฉิงงั้นหรือ?!”
เยี่ยนกั๋วลี่ร้องไห้ออกมาอย่างตื่นเต้น “เยี่ยมมาก ตั้งแต่ซื่อเฉิงไปเป็นทหารก็ไม่มีข่าวใดๆเลย ไม่เคยส่งจดหมายสักฉบับมาที่บ้านเพื่อรายงานว่าเป็นอย่างไรย้าง – ผมโกรธมาก ยังด่าเขาว่าเป็นลูกอกตัญญู คิดไม่ถึงว่า เมื่อได้ยินชื่อของซื่อเฉิงอีกครั้ง มันอยู่ในรายชื่อผู้ตาย”
“มิน่าล่ะที่เขาไม่ได้ส่งจดหมายมาที่บ้าน เป็นเพราะเขาตายเพื่อประเทศ – ผู้ชายที่ดีก็ควรเสียชีวิตในสนามรบ รับใช้ประเทศและตายเพื่อประเทศ แม่ของเขาตายตั้งแต่เขายังเด็ก ไม่สูญเปล่าที่ผมเลี้ยงเขา ”
เมื่อรู้ว่าถังเฉาและเจียงไป๋เสว่เป็นสหายร่วมรบของเยี่ยนซื่อเฉิง เยี่ยนกั๋วลี่ไม่สามารถยับยั้งความรู้สึกภายในของเขาได้เลยและร้องไห้หนักกว่าเดิม
ขณะร้องไห้ เขานึกถึงอดีต
มีน้ำตาในดวงตาของถังเฉาและเจียงไป๋เสว่ด้วย พวกเขาทนไม่ได้ที่จะบอกพ่อเฒ่าที่รักลูกชายว่า ที่จริงแล้วเยี่ยนซื่อเฉิงได้เข้าร่วม “หว่างเหลี่ยง”
เขาจึงพูดว่า “คุณลุง ไม่ต้องห่วง เยี่ยนซื่อเฉิงจากไปแล้ว ต่อไปเราจะดูแลคุณเอง มีพวกเราอยู่ ไม่มีใครรังแกคุณได้!”
เมื่อมองไปที่รอยฟกช้ำบนใบหน้าของเยี่ยนกั๋วลี่ ความโกรธของถังเฉาก็เพิ่มขึ้นในหัวใจของเขา
“โอเค โอเค พวกคุณเป็นเด็กดีทุกคน…”
เยี่ยนกั๋วลี่ร้องไห้และเศร้าโศกอย่างมาก
ลูกชายเสียชีวิต
การได้เห็นสหายร่วมรบของลูกชาย โดยเฉพาะถังเฉา ก็เหมือนกับการได้เห็นเสียงและรูปลักษณ์ของลูกชาย
ราวกับว่าลูกชายยังมีชีวิตอยู่
“แม่ง นี่พวกมึงกำลังแสดงละครที่น่าสารมาตบตาเหรอ ร้องไห้ด้วย?”
“ไม่ไปใช่ไหม? โอเค กูจะช่วยทำให้ผิวหนังของพวกมึงสามคนหลวม”
ข้างหลัง เซียวเฉียนดุด้วยความโกรธอีกครั้ง ขณะด่าก็พุ่งเข้าหาเยี่ยนกั๋วลี่เพื่อไปผลักเขา
ผัวะ!
ทันทีที่เขายื่นมือออกไป ถังเฉาก็คว้าข้อมือของเขาทันที มองดูเขาอย่างเย็นชา
“ให้เวลาคุณหนึ่งนาที ไสหัวออกไปจากสุสาน ไม่อย่างนั้นก็ไม่ต้องไปแล้ว”
“อ๊าก! มือผมจะหักแล้ว…”
ถังเฉายังคงใช้แรงอย่างหนัก มือใหญ่ของเขาเหมือนคีมเหล็ก งัดข้อมือของเซียวเฉียนเกือบจะหัก
“กล้าทำอะไรกับพี่เฉียน! หาที่ตายชัดๆ!”
“ปล่อยพี่เฉียนเร็ว!”
คนอื่นๆก็ตกใจช่นกัน คิดไม่ถึงว่าถังเฉาก็เก่งไม่เบา
แต่พวกเขาไม่ได้กลัว แต่กลับส่งเสียงตะโกนอย่างมั่นใจ
ถังเฉารู้ ความมั่นใจของพวกเขามาจากเอกสารนี้พร้อมตราประทับอย่างเป็นทางการ และนี่เป็นโครงการที่ตระกูลเจียงแห่งตระกูลหลวงรับผิดชอบ
เซียวเฉียนก็ไม่ประนีประนอม แต่เขาขู่ถังเฉาอย่างดุเดือด “เจ้าหนู กล้าลงมือกับกู มึงจบแน่!”
เขาคว้าเอกสารที่มีตราประทับอย่างเป็นทางการและด่าว่า “รู้หรือไม่ว่านี่คืออะไร? ผมรับคำสั่งให้รื้อถอนและย้ายออก ลงมือกับผม ก็เป็นศัตรูของตระกูลเจียงแห่งตระกูลหลวงและสำนักงานที่ดิน รอเข้าคุกเถอะ! ฮ่าๆๆๆ……”
ท่ามกลางเสียงหัวเราะที่บ้าคลั่ง ถังเฉาปล่อยเซียวเฉียน
ทันทีที่เขาปล่อย เซียวเฉียนก็เปล่งเสียงอ๊ากและหายใจเข้าลึกๆ
ความแข็งแกร่งของถังเฉานั้นใหญ่มาก จนเกือบหักข้อมือของเขา!
อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นถังเฉาปล่อยตัวเอง เซียวเฉียนคิดว่าเขากลัว และหัวเราะอย่างเย่อหยิ่งมากขึ้น
“ตอนนี้รู้จักกลัวแล้วใช่ไหม? แต่มันสายเกินไปแล้ว พวกคุณสามคน ห้ามไปจากที่นี่แม้แต่คนเดียว!”
“ในอีกสิบนาที หัวหน้าหลิวกำลังจะมา และเขาจะส่งพวกคุณเข้าคุก!”
สีหน้าลูกน้องของเซียวเฉียนก็ดูเย็นชาเช่นกัน
พวกเขาเป็นถึงข้าราชการนะ กล้าลงมือกับพวกเขา? มีกี่ชีวิตที่พอให้พวกเขาตาย?
ถังเฉารู้ว่าต้องมีผู้รับผิดชอบที่อยู่เบื้องหลัง และเขาไม่รีบร้อนในขณะนี้ การแสดงออกของเขาก็สงบ “ได้ ผมจะรอหัวหน้าหลิวอะไรนั่นของพวกคุณมาถึง”
เซียวเฉียนและคนอื่นๆรู้สึกว่าถังเฉาต้องบ้าไปแล้ว อย่างไรก็ตาม พวกเขามีเวลาเพียงสิบนาที พวกเขาไม่รีบร้อน นั่งยองๆทีละคนที่ด้านข้างและสูบบุหรี่ และพวกเขายังได้เริ่มเล่นไพ่พิชิตแลนด์ลอร์ด
ใบหน้าเยี่ยนกั๋วลี่เต็มไปด้วยความวิตกกังวล พูดกับถังเฉาและเจียงไป๋เสว่ว่า”เด็กๆ พวกคุณรีบไปเถอะ แม้ว่าสุสานจะมีความสำคัญ แต่จะสำคัญกว่าชีวิตได้อย่างไร?เดี๋ยวหัวหน้าของพวกเขามา ก็จะออกไปไม่ได้แล้วนะ”
“ผมแก่แล้ว ชีวิตแย่ๆ อย่างมาก็แค่โดนทุบตี มันไร้ค่า!”
ถังเฉายิ้มและปลอบโยน “คุณลุง ไม่ต้องกังวล คนที่ควรจะล้มลงคือพวกเขา”
เจียงไป๋เสว่ก็กล่าวอีกว่า”ใช่ เราไม่กลัว สุสานของแม่ของฉันก็อยู่ที่นี่ด้วย เป็นไปไม่ได้ที่จะปล่อยให้พวกเขาจะรื้อถอนมัน”
เซียวเฉียนฟังการสนทนาของพวกเขาโดยไม่พลาดสักคำ และเยาะเย้ยทันที “อยากไป ไปได้ไหม?”
เขาโบกมือ ผู้คนจำนวนยี่สิบสามสิบคนที่สวมหมวกกันน็อตก็ขวางทางเดินไว้
เมื่อเยี่ยนกั๋วลี่เห็นสิ่งนี้ก็ตกใจ ถังเฉาและเจียงไป๋เสว่ยังคงมาที่สุสานอีกที่ที่อยู่ไม่ไกล ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
มีชื่อที่สวยงามสลักอยู่หน้าหลุมฝังศพ: เจียงเหยา
เจียงไป๋เสว่ใช้นามสกุลตามแม่ของเธอ ว่ากันว่าเธอเกิดในคืนที่หิมะตกหนัก
ดังนั้นเขาจึงตั้งชื่อไป๋เสว่
เจียงไป๋เสว่แหวกวัชพืชออกจากหลุมฝังศพ จากนั้นจึงนำเครื่องบูชาและเทียนที่เธอนำมาออกจากถุง
เธอสูบลมหายใจเข้า มองไปที่หลุมศพ แล้วพูดเบาๆว่า “แม่ ฉันกลับมาอีกแล้ว คราวนี้พาเพื่อนร่วมรบมาหาแม่ด้วย”
เมื่อถังเฉาได้ยินเช่นนี้ เขาก็เดินไปข้างหน้าทันที คุกเข่าลงที่หน้าหลุมศพ ยืนขึ้นกราบสามครั้ง
เจียงไป๋เสว่หยิบเหล้าขาวอีกขวดหนึ่งออกมา แล้วเทลงบนดินใหม่หน้าหลุมศพ
เทไปด้วย หัวเราะไปด้วย
“ฉันจำได้ว่า เครื่องดื่มที่คุณชอบที่สุดคือเหล้า แต่สุขภาพคุณไม่ดี และคุณก็สำลักทุกครั้ง ฉันพูดไปหลายครั้งแล้วก็ไม่ฟัง ไม่มีวิธีอื่น จึงทำได้แค่ซ่อนเหล้าทั้งหมดในบ้าน”
“ตอนนี้ฉันไม่ห้ามคุณแล้ว ดื่มเท่าไหร่ก็ได้”
เหล้าหนึ่งขวดถูกเทออกอย่างรวดเร็ว และเจียงไป๋เสว่ก็เทอีกขวดหนึ่ง
ขวดที่สาม ขวดที่สี่…
จนกระทั่งขวดสุดท้ายถูกเทลงในดิน ดวงตาของเจียงไป๋เสว่ก็เปลี่ยนเป็นสีแดง
ตูม!
เธอคุกเข่าลงที่หน้าหลุมฝังศพ กระแทกหน้าผากของเธออย่างหนักกับพื้น
เลือดไหลออกมา แต่เจียงไป๋เสว่ไม่ลุกขึ้นและพูดด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำ
“แม่ วันนี้ ฉันจะให้คนที่บังคับให้คุณตาย มาคุกเข่าต่อหน้าคุณทีละคน!”
ถังเฉายืนอยู่ข้างหลัง ดูฉากนี้อย่างเงียบๆ
เขาล้วงเข้าไปในกระเป๋า และหาตราทองคำจนเจอ
นั่นคือตราประจำตัวของตระกูลถัง
เขาก็ควร…ควรรีบไปหาตัวตนของเขาแล้วใช่ไหม?
ใครคือพ่อแม่ที่แท้จริงของเขา?
ทำไมถึงทิ้งตัวเขาไป?
ตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ไหน?
แต่ละคำถาม ทำให้ดวงตาของถังเฉาลึกลงไปพร้อมกับร่องรอยของภาวะซึมเศร้า
เจียงไป๋เสว่ลุกขึ้น แต่เธอไม่ได้จากไป แต่ยืนอยู่หน้าหลุมฝังศพเป็นเวลานาน
ทั้งหมดนี้ เซียวเฉียนพวกเขาไม่ได้มาห้าม
หลังจากได้เห็นความแข็งแกร่งของถังเฉา พวกเขากำลังรอให้หัวหน้าหลิวและคนอื่นๆมา
บูม……
ในเวลานี้ ก็มีเสียงอึกทึกอยู่ไม่ไกลดังก้อง
เห็นทีมรถขุดมาจากด้านล่าง และผู้นำทีมเป็นรถเพื่อการพาณิชย์
ประตูรถเปิดออก และชายหัวล้านวัยกลางคนที่มีหน้าท้องใหญ่เดินเข้ามา
เมื่อเห็นฉากนี้ เซียวเฉียนก็รู้สึกตื่นเต้นและพาคนของเขามาทักทายเขา
“หัวหน้าหลิว ในที่สุดคุณก็มาสักที สามคนนี้ไม่ปฏิบัติตามกฎหมายเลย พวกเขาไม่เพียงแต่ขัดขวางการรื้อถอนสุสานของเราเท่านั้น แต่พวกเขายังลงมือกับเราด้วย นี่มันทำเกินไปแล้วไหม?นี่มันขัดขวางหัวหน้าหลิวชัดๆ!”
เซียวเฉียนใส่พลิกใส่เกลือเพื่อเล่ารายละเอียดทั้งหมด
หลังจากหัวหน้าหลิวฟังจบ ขมวดคิ้วทันที: “มีเรื่องแบบนี้จริงหรือ?”
เขาพาคนของเขามาถึงตรงหน้าถังเฉาและเจียงไป๋เสว่ สีหน้าเย็นชา “เป็นคุณ ไม่เพียงแต่ขัดขวางการดำเนินงาน แต่ยังลงมือทำร้ายคนของผม?”
“เรามาที่นี่เพื่อสักการะญาติผู้ล่วงลับ นี่ก็เป็นการขัดขวางการทำงานงั้นหรือ?”
ถังเฉาถามอย่างเฉยเมย
“ถ้าไม่?”
หัวหน้าหลิวโกรธ “เมื่อวานผมควรติดประกาศแล้ว พื้นที่ของภูเขาเป่านี้ถูกกำหนดให้เป็นพื้นที่รื้อถอนและสร้างใหม่ พวกคุณยังมาก่อกวน เชื่อหรือไม่ ผมให้คนมาจับตัวพวกคุณไป ?”
ถังเฉากล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “คุณเป็นสำนักงานที่ดินหรือไม่? หากเป็นการประกาศจากทางการ แน่นอนว่าผมจะไม่ขัดขวาง อย่างไรก็ตาม ใครจะไปรู้ว่า เป็นเพราะคุณรับสินบนจากผู้อื่นและเพิ่มพื้นที่นี้ลงในสมุดวางแผนของพื้นที่รื้อถอนไหม?”
ทันทีที่เขาพูดเช่นนี้ ใบหน้าของหัวหน้าหลิวเต็มไปด้วยความสยดสยอง และดวงตาของเขาเบิกกว้าง “คุณ… คุณอย่าพูดไปเรื่อยนะ!เรื่องแบบนี้พูดมั่วไม่ได้”
เรื่องแบบนี้จะเรียกว่า “เพื่อความสะดวก” ในระบบ จะเป็นการรับสินบนได้ยังไง?
ถังเฉาชี้ไปที่เจียงไป๋เสว่ที่อยู่ข้างๆเขา กล่าวว่า “เธอมาจากตระกูลเจียง”
“อะไร?!”
สีหน้าของหัวหน้าหลิวเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน และเขามองไปที่เจียงไป๋เสว่อย่างไม่น่าเชื่อ พูดอย่างสั่นเทาว่า “คุณเป็นคนของตระกูลเจียง?”
เจียงไป๋เสว่พยักหน้าอย่างเย็นชา “ใช่ บริเวณที่คุณต้องการที่จะรื้อถอน มีแม่ของฉันอยู่ในนั้นด้วย”
