บทที่ 78 รนหาที่ตาย
“ถังเฉา!”
เมื่อเห็นร่างที่ขวางอยู่ตรงหน้าชัดเจนแล้ว หลินชิงเสว่ก็อดไม่ได้ที่จะเรียกชื่อเขา ขอบตาของเธอก็แดงขึ้นมา
เธอไม่คาดคิดว่า ถังเฉาจะมาจริง ๆ
“พาเสี่ยวลี้ไป”
ถังเฉากล่าวโดยไม่หันหน้า เสียงของเขาเย็นชามาก
สายตาของหลินชิงเสว่ไม่สามารถบอกได้ว่าตกใจแค่ไหน เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นถังเฉา เลือดเย็นอำมหิต และมีจิตสังหาร
หลินชิงเสว่อุ้มถังเสี่ยวลี้เข้าไปในลิฟต์ โดยไม่ลังเลอะไร
ในระหว่างนี้ เธอใช้มือปิดตาของถังเสี่ยวลี้ เพื่อป้องกันไม่ให้เธอเห็นภาพที่หยาบคายเช่นนี้
ในเวลานี้ซ่งเทียนซานได้สติขึ้นมา รู้สึกเจ็บแปลบที่ศีรษะ
ใช้มือสัมผัส ไม่คาดคิดว่าจะสัมผัสกับของเหลวที่หนืดเย็น มันคือเลือด
เมื่อเห็นว่าศีรษะของตนเองมีเลือดไหล ใบหน้าของซ่งเทียนซานก็บิดเบี้ยวทันที จ้องมองหน้าถังเฉาที่เต็มไปด้วยจิตรสังหาร
“ถังเฉา แกทำฉันเสียเรื่องครั้งแล้วครั้งเล่า แกคิดว่าตระกูลซ่งของฉันไม่กล้าแตะต้องแกเหรอ?”
“ผมไม่รู้ว่าตระกูลซ่งจะแตะต้องผมเมื่อไหร่ แต่วันนี้ แกต้องตายแน่นอน”
เสียงของถังเฉาเหมือนจะทำลายล้างอารมณ์ความรู้สึกของมนุษย์ทั้งหมด และอุณหภูมิที่นี่ ลดลงในชั่วพริบตา
“เพียงแค่แก?”
เมื่อซ่งเทียนซานได้ยินคำพูดนั้น เขาก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา ดวงตาของเขาเปล่งประกายความเย็นชา “เมื่อ 5 ปีก่อนคนไร้ประโยชน์ที่หมอบอยู่ตรงหน้าน้องสาวฉันเหมือนสุนัข ยังกล้าพูดจาโอหังอีก ก็แค่รู้จักคนไม่กี่คนเท่านั้น ยังไงมันก็ไม่สามารถเปลี่ยนความจริงที่ว่าแกเป็นคนไร้ประโยชน์ได้!”
ถังเฉาส่ายหน้า และมองไปที่ซ่งเทียนซานด้วยความสังเวช “ดูเหมือนว่าแกจะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับตัวผมเลย”
ซ่งเทียนซานยังคงไม่รู้สึกตัวว่าความตายกำลังใกล้เข้ามา ยังคงมองไปที่ถังเฉาด้วยสายตาเคียดแค้น “เดิมทีฉันคิดจะจัดการแกภายหลัง แต่ไม่คาดคิดว่าวันนี้แกจะมารนหาที่ตายเอง จะเล่นเกมวีรบุรุษช่วยสาวสวยเหรอ? เป็นเกมที่แกสามารถเล่นได้หรือ?”
“ฉันจะบอกแกว่า คืนนี่แกต้องตาย หลินชิงเสว่ก็หนีไม่พ้น คนที่อยู่ข้างนอกทั้งหมดเป็นคนของฉัน ไม่มีใครสามารถหลบหนีจากแหฟ้าตาข่ายดินของฉันได้”
เขายังคงพยายามทำให้ถังเฉาโกรธ ต้องการเห็นถังเฉาแสดงความโกรธและความหวาดกลัว แต่สิ่งที่ทำให้เขาผิดหวังก็คือ ต้นแต่ต้นจนจบถังเฉาก็มีสีหน้าที่เย็นชามาก
เขาเดินไปที่ริมหน้าต่าง ชี้ยานพาหนะที่จอดอยู่ชิดกัน ถามด้วยเสียงราบเรียบว่า “แกกำลังพูดถึงรถเหล่านี้ใช่ไหม?”
“ใช่ รถชั้นสูงพวกนี้ เป็นของตระกูลซ่งของฉันทั้งหมด —-”
ซ่งเทียนซานหัวเราะไม่หยุด
แต่ว่า พูดไปแค่ครึ่ง เสียงนั้นก็หยุดลงทันทีเหมือนกับว่าวที่สายขาด
ราวกับเห็นบางสิ่งที่ไม่น่าเชื่อ ปากของเขาก็เปิดกว้าง และจ้องมองจนลูกตาแทบถลนออกมา
เห็นผู้หญิงใส่เสื้อและกางเกงหนังสีดำ ปรากฏตัวขึ้นใกล้รถเหล่านั้น
เธอหยิบวัสดุสีดำขนาดเล็กออกจากเสื้อ แล้วโยนมันเข้าไปใต้ท้องรถ
หลังจากทำเสร็จ เธอหันกลับมาอย่างช้าๆ
ตูม—-
ในขณะที่เธอกำลังหันกลับ ยานพาหนะเหล่านั้นก็ระเบิด เปลวไฟก็ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า ก่อตัวเป็นเมฆขนาดเล็กพุ่งตรงขึ้นไปบนท้องฟ้า
กระแสลมแรงจากแรงระเบิดทำให้ต้นไม้หักโค่น และยังพัดผมดำยาวของเฟิ่งหวงปลิวไสว
ระเบิดใหญ่ขนาดนี้ แต่เฟิ่งหวงไม่ได้หันกลับไปมอง
ผู้แข็งแกร่ง ย่อมไม่หันกลับไปมองการระเบิด
“เธอ เธอ……”
เขาจ้องมองร่างของเฟิ่งหวงที่อยู่ด้านล่างด้วยความสยดสยอง ซ่งเทียนซานรู้สึกหวาดกลัวมาก
ในมือของผู้หญิงคนนั้นถืออะไรอยู่?
ระเบิดมือ?
ถังเฉาหรี่ตาเล็กน้อย สายตาที่ฉายแววอันตราย และพูดย้ำทุกถ้อยคำว่า “ตอนนี้ ยังมีอะไรที่คุณยังพึ่งพาได้?”
ตึกตัก ๆ!
ขาทั้งสองข้างของซ่งเทียนซานอ่อนแรงลง มองไปที่ถังเฉาด้วยสายตาที่เฉื่อย และมึนงงอย่างสิ้นเชิง
ผู้คุ้มกันของเขา ถูกทำลายวินาศทั้งหมดโดยผู้หญิงคนหนึ่ง
“ถ้าแกคิดจะเล่นงานฉัน แกอาจจะไม่ตายเร็วเช่นนี้ แต่ถ้าแกมีความคิดเช่นนี้กับเธอ แม้แต่เทพเจ้าก็ไม่สามารถช่วยแกได้!”
เสียงอันเยือกเย็นของถังเฉาเหมือนผู้พิพากษาที่ตัดสินชีวิตของเขา ทำให้ซ่งเทียนซานสั่นสะท้านด้วยความกลัว ราวกับว่าเขาถูกโยนลงไปในหลุมดำที่มืดมิด แล้วเขาก็ไม่กล้าแม้แต่จะขยับ
“ไม่ แกไม่กล้าฆ่าฉันหรอก!”
ทันใดนั้น ซ่งเทียนซานดูเหมือนจะนึกถึงอะไรบางอย่าง และยิ้มอย่างมั่นใจ “ถึงแกจะเก่งขนาดไหน ก็เป็นคนของตระกูลหลิน ตอนนี้เก้าในสิบคนในตระกูลหลินก็มาสวามิภักดิ์ตระกูลซ่งของฉันแล้ว ถ้าหากฉันตายแล้ว พวกเขาทั้งหมดก็จะต้องตายพร้อมกับฉัน! แกจะทนเห็นภาพนั้นได้หรือ?”
ดวงตาของถังเฉาหรี่ลงเล็กน้อย และกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “แกกำลังข่มขู่ฉัน?”
“ถูกต้อง เป็นการข่มขู่”
ซ่งเทียนซานคิดว่าถังเฉากลัวแล้ว เขาหัวเราะเสียงดังขึ้น แล้วกล่าวว่า “ถังเฉา ฉันยอมรับว่าแกไม่ใช่คนไร้ประโยชน์เหมือน 5 ปีก่อนแล้ว แต่ว่า เมืองหมิงจูยังเป็นของสี่ตระกูลใหญ่ที่ร่ำรวย ถ้าฉันต้องการให้แกตาย แกก็ต้องตาย!”
“ฉันคิดว่า แกคงสำคัญอะไรผิดไปเรื่องหนึ่ง………..”
ถังเฉาถอนหายใจเบาๆ “ก่อนอื่น ถ้าแกคิดจะใช้ตระกูลหลินเพื่อข่มขู่ฉัน แกคิดผิดอย่างมหันต์ เพราะฉันไม่เคยใส่ใจ ว่าพวกเขาจะอยู่หรือตาย ประการที่สอง……..”
ถังเฉาหยุดไปชั่วขณะ แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย “สี่ตระกูลใหญ่ที่ร่ำรวย พวกเขาแข็งแกร่งมากหรือ?”
เมื่อพูดจบ เขาก็เดินไปหาซ่งเทียนซาน จับผมของเขา แล้วกระแทกเข้ากับกำแพงอย่างแรง
“อย่า—-”
ดวงตาของซ่งเทียนซานเต็มไปด้วยความกลัว แล้วเขาก็ตะโกนว่า “อาจารย์หม่า ยังไม่รีบมาช่วยฉันอีก!”
“ครับ？”
เมื่อได้ยินประโยคนี้ ฝ่ามือของถังเฉาที่จับศีรษะของซ่งเทียนซานอยู่ก็หยุดไปชั่วขณะ
เขารู้สึกได้ว่า มีคนอยู่ข้างหลังหนึ่งคน
“ไอ้หนู อภัยคนได้พึงให้อภัย ฉันแนะนำให้แกปล่อยเขาไปเสีย อย่าวอนหาเรื่อง”
ร่างที่อยู่ข้างหลังเขาหัวเราะเยาะครั้งแล้วครั้งเล่า
“แกเป็นใคร?”
ถังเฉาค่อยๆหันกลับมา เหล่ตาและมองชายที่อยู่ข้างหลังเขาเล็กน้อย
ชายคนนั้นเขาเอามือไขว้หลังไว้ รูปร่างหน้าตาธรรมดา ผิวคล้ำ ใส่ชุดเสื้อคลุมจีนสีดำและรองเท้าผ้าปากกลม ที่แสดงฐานะถึงตัวตนของเขา
ซ่งเทียนซานที่รอดพ้นจากหายนะ ก็ยิ้มอย่างมีความสุข “ถังเฉา แกจบแล้ว นี่คือหม่าจง อาจารย์หม่า ที่ฉันเสียเงินก้อนโตจ้างมาจากสมาคมการต่อสู้ เขามีความแข็งแกร่งมาก แกยังไม่รีบปล่อยฉันอีก แล้วก็ก้มกราบขอความเมตตา ถ้าฉันอารมณ์ดี อาจไว้ชีวิตแกก็ได้”
“สมาคมการต่อสู้……”
ดวงตาของถังเฉาฉายแววประกายแวบหนึ่ง เขาจำได้ว่า เย่เทียนหลงก็เป็นสมาชิกของสมาคมการต่อสู้
หม่าจงยิ้มอย่างภาคภูมิใจ “ปล่อยเขาไป ฉันจะปล่อยแกไปอย่างปลอดภัย อย่าบังคับให้ฉันลงมือ ทำมิฉะนั้นฉันจะทำให้แกนั่งรถพยาบาลกลับไป”
ถังเฉาค่อยๆยกมือที่จับศีรษะของซ่งเทียนซานขึ้นมา
“ถังเฉา แกจะทำอะไร………แกอย่าทำอะไรบ้า ๆ……..”
เมื่อซ่งเทียนซานเห็นเช่นนี้ สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันที
ทันในนั้น ถังเฉากระแทกศีรษะของซ่งเทียนซานกับกำแพงอย่างแรง ต่อหน้าหม่าจง
ปัง—-
ใบหน้าของซ่งเทียนซานกระแทกกับกำแพง
ทันใดนั้น ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเลือด สภาพดูไม่ได้เลย แล้วเขาก็สลบแนบนิ่งไป
สีหน้าของหม่าจงเคร่งขรึมอย่างมาก ดวงตาของเขาจ้องมองไปที่ถังเฉาแล้วกล่าวว่า “แกเห็นคำพูดของฉันเป็นหูทวนลมหรือ?”
“ฉันเคยบอกแล้วว่า วันนี้แม้แต่เทพเจ้ามา ก็ไม่สามารถช่วยเขาได้”
“แก ก็อยากมารนหาที่ตายเหรอ?”
ถังเฉาจ้องมองหม่าจงด้วยสายตาเย็นชา จากนั้น พลังที่มีพลานุภาพก็พุ่งขึ้น เจตนาฆ่าที่รุนแรง พุ่งเข้ามาหาหม่าจงอย่างมืดฟ้ามัวดิน
หม่าจงก็ตกใจเหงื่อตกทันที เซจนเกือบตกบันได
