ที่งานแต่งงานขนาดใหญ่ ทุกคนเงียบกริบ นอกจากเสียงที่ดังและทรงพลังของถังฮันเจี๋ย
หลังจากที่เงียบไปนาน ในที่สุดเขาก็พูดในนามของตระกูลถัง
ผลที่ได้คือเหนือความคาดหมายของทุกคน ตระกูลถังไม่ได้ยืนเคียงข้างตระกูลเย่ แต่อยู่ข้างถังเฉา
แม้ว่าถังฮันเจี๋ยไม่ได้กล่าวอย่างชัดเจนว่าเขาอยู่ข้างถังเฉา แต่คำพูดและการกระทำของเขาได้สะท้อนออกมาแล้ว
เขายืนอยู่เพียงลำพังในใจกลางของสถานที่ ตัวสูงและยืนตรง น้ำเสียงไพเราะหนักแน่น และสายตาของเขาจ้องมองไปที่ร่างอันแข็งแกร่งบนเวทีตั้งแต่ต้นจนจบ ราวกับกำลังดูเทพเจ้า
ในความเป็นจริง ขณะที่ถังเฉาปรากฏขึ้น ความไม่พอใจและความสงสัยก่อนหน้านี้ของถังฮันเจี๋ยทั้งหมดหายไปในทันที
ไม่มีใครรู้ว่าผู้ชายที่สามารถอยู่รอดได้ในห้องแช่แข็งที่อุณหภูมิติดลบ 20 องศานั้นแข็งแกร่งแค่ไหน
ตระกูลหลวงในเยี่ยนตูไม่ใช่เป้าหมายอีกต่อไป แต่ตระกูลหลวงในต้าเซี่ยต่างหากที่เป็นเป้าหมาย
ถังเฉาในตอนนี้ มีความแข็งแกร่งพอที่จะสู้กับตระกูลหลวงในต้าเซี่ย
แม้ว่าคู่ต่อสู้จะเอากำลังออกมาทั้งหมด พวกเขาก็จะถูกปราบปรามโดยถังเฉา
ถ้าก่อนหน้านี้ที่ตระกูลถังยอมจำนนต่อถังเฉา เพราะถูกบีบบังคับ แต่ตอนนี้ พวกเขายืนอยู่ข้างถังเฉาเพราะยอมจากก้นบึ้งของหัวใจ
“คุณ คุณ……”
คำพูดของถังฮันเจี๋ย ทำให้ทุกคนในตระกูลเย่ไม่พอใจ
เย่หยวนซานยิ่งโกรธจัด
ในบรรดาตระกูลหลวงในตระกูลเย่ มีเพียงสองคนเท่านั้นที่ไม่โกรธเลย ตรงกันข้าม ดวงตาที่สวยงามของพวกเธอยังคงมีแววสดใสเล็กน้อย
นั่นคือเย่หรูอี้และเย่เซ่าเตี๋ย
คนแรกรู้สึกซาบซึ้งการปรากฏตัวของถังเฉาเพื่อช่วยเธอ
อีกคนรู้สึกทึ่งกับความเป็นชายในตัวของถังเฉา
อาจเพราะเมื่อก่อนเคยมีความขัดแย้งกับถังเฉา แต่นั่นเป็นตอนที่ยังไม่เข้าใจถังเฉา อีกอย่างยังไม่ถูกกับเย่หรูอี้ ตอนนี้ผู้หญิงสองคนได้ร่วมมือกันแล้ว แน่นอนว่าความเกลียดชังแบบนี้จะไม่มีอีก
เมื่อมองดูถังเฉาในเวลานี้ เขาก็เป็นผู้ชายในอุดมคติของเธออย่างลงตัว
ถังเฉาไม่ได้หันกลับมา แต่รู้ทุกอย่างเกี่ยวกับสถานการณ์ในกลุ่มผู้ชม จ้องมองไปที่เย่จงซือตั้งแต่ต้นจนจบ”ตอนนี้ คุณมีอะไรจะพูดอีกไหม?”
เย่จงซือมองไปที่ถังฮันเจี๋ยที่อยู่ด้านล่างด้วยสายตาที่เหม่อลอย
ตระกูลถังได้เปลี่ยนไปแล้ว คืนนี้ เขาจะรอดจากที่นี่ไปได้หรือไม่?
เย่จงซือกัดฟันและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “อย่าพึ่งดีใจนักเลย ตระกูลถังเพียงต้องการปกป้องตัวเองเท่านั้น ถ้าทำให้ตระกูลเย่ของผมขุ่นเคืองจริงๆ พวกเขาจะยอมลงมือเพื่อคุณหรือไม่?”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ถังเฉาก็หัวเราะเบาๆ
เขาไม่ได้ตอบ แต่ค่อยๆหันกลับมามองถังฮันเจี๋ย”เขายังคงมีคำถามเกี่ยวกับพฤติกรรมของคุณ คำถามนี้ คุณตอบคำถามของเขาเองเถอะ”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ถังฮันเจี๋ยก็หัวเราะอย่างดูถูก ค่อยๆยกแก้วไวน์ในมือขึ้น ร่องรอยของความโหดร้ายก็แวบเข้ามาในดวงตาของเขา และเขาก็กระแทกมันกับพื้น!
แคร่ง!
ทันใดนั้น มีเสียงกระจกแตกอย่างรุนแรงในที่แต่งงาน
แก้วถูกทุบจนแตกและไวน์แดงก็ตกลงบนพื้น ไหลเหมือนเลือด
“เนื่องจากยังมีคนที่ยังคงสงสัยอยู่ ผมจึงต้องพูดให้ชัดเจนยิ่งขึ้น”
ถังฮันเจี๋ยเลียริมฝีปาก มองไปรอบๆผู้ชมและยิ้มเยาะ “ใครก็ตามที่กล้าขัดขวางคุณถังในวันนี้ ก็ต้องข้ามศพตระกูลถังไปก่อน”
บูม!
เสียงเย็นชาดังก้องไปทั่วทั้งสถานที่ ทุกคนตกใจและมองถังเฉาและถังฮันเจี๋ยราวกับเห็นผี
ตระกูลถังเต็มใจที่จะตายแทนถังเฉาจริงหรือ?
ฉากนี้ กระตุ้นหัวใจของทุกคนในตระกูลเย่อย่างลึกซึ้ง
สีหน้าของเย่จงซือเปลี่ยนไปอย่างมาก และในที่สุดก็เกิดความตื่นตระหนกบนใบหน้าของเขา
“หึ!”
เย่หยวนซานยังคงไม่เชื่อและมองไปที่ถังเหนียนหู่”ถังเหนียนหู่ ผมอยากได้ยินคุณพูดแบบนี้”
ในมุมมองของเขา ถังเหนียนหู่ยังคงเป็นผู้นำของตระกูลถัง ไม่ใช่ถังฮันเจี๋ย
ถังเหนียนหู่ไม่ได้ยืนขึ้น แต่ถอนหายใจเบาๆ
เขาไม่ได้ตอบสนองต่อคำพูดของเย่หยวนซาน แต่มองไปที่ถังหลินด้วยการแสดงออกที่ซับซ้อน “ถังหลิน คุณยังจำได้ไหมว่าสิ่งที่ผมพูดกับคุณบ่อยที่สุดคืออะไร?”
ถังหลินตัวสั่นและพูดอย่างสั่นเทา“ไม่เชื่อว่ามีเทพเจ้า แค่เชื่อว่าทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว…”
ถังเหนียนหู่พูดอย่างช้าๆ “ใช่ ไม่เชื่อว่ามีเทพเจ้า แค่เชื่อว่าทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว—-เทพเจ้าจะไม่ปกป้องผู้ที่มีความปรารถนาอยู่ในใจของตน ก่อเหตุอันใดไว้ ย่อมได้รับผลนั้น รู้หรือไม่ว่าผมหมายถึงอะไร?”
“…”
ถังหลินตัวสั่นทันที ก้มศีรษะลงโดยไม่รู้ตัว สีหน้าของเขาซีดขาวเหมือนกระดาษ และพยักหน้าอย่างหนักใจ
เขารู้ดี ตอนจัดการ
อีกอย่าง ไม่ใช่ถังเฉาเป็นคนชำระล้าง แต่เป็นปู่ของเขาที่ทำลายล้างญาติสนิทเพื่อความเป็นธรรม
ถังเฉาเกือบตาย เพราะเขา
โทษของถังหลินนั้นเล็ก แต่โทษของเย่จงซือนั้นร้ายแรง
แต่ไม่ว่าโทษนั้นจะเล็กน้อยเพียงใด แต่ก็ทำให้เกิดเหตุภาพ
“รู้ก็ดีแล้ว”
ใบหน้าที่แก่ของถังเหนียนหู่เต็มไปด้วยความลังเล ไม่อยากเสียถังหลินไป และเขาพูดช้าๆว่า “คุณสงสัยไม่ใช่เหรอว่าทำไมจู่ๆผมถึงสละตำแหน่งให้ลูกพี่ลูกน้องของคุณฮันเจี๋ย ปล่อยให้เขาเป็นผู้นำคนต่อไป?”
ถังหลินเงยหน้าขึ้นและส่ายหัวอย่างว่างเปล่า
“นั่นเป็นเพราะว่าก่อนเปลี่ยนผู้นำตระกูล ตระกูลถังของเราได้ยอมจำนนต่อคุณถังอย่างไม่มีเงื่อนไขแล้ว…”
ถังเหนียนหู่ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ และยิ้มอย่างขมขื่น
เสียงของเขา มีเพียงเขาและถังหลินได้ยินเท่านั้น
ทันใดนั้น หลังจากที่ถังหลินฟังจบ ร่างกายของเขาก็สั่นสะท้านและเงยหน้าขึ้นราวกับถูกโจมตีอย่างหนัก มองดูถังเฉาอย่างเหลือเชื่อ
ในสายตาของเขา เต็มไปด้วยความกลัวและความยำเกรง
ตอนนี้ เขาเข้าใจทุกอย่างแล้ว
ทำไมจู่ๆคุณปู่จึงสละตำแหน่ง?
ทำไมลูกพี่ลูกน้องจึงสืบทอดตำแหน่งผู้นำใหม่ของตระกูลถัง?
เหตุใดบริษัททั้งหมดที่ร่วมมือกับตระกูลถังจึงถูกทำลาย และให้ทรัพยากรแก่ตระกูลซ่ง ตระกูลต่งจากตระกูลที่มาจากเมืองหมิงจู?
คำถามทั้งหมดชี้ไปที่คนคนเดียว!
นั่นคือถังเฉา
ตระกูลถัง ยอมจำนนต่อถังเฉามานานแล้ว
และในฐานะคนของตระกูลถัง ต้องการแต่งงานกับอดีตภรรยาของถังเฉา หาที่ตายชัดๆ!
แน่นอนว่า โทษที่แท้จริงในความผิดของเขาไม่ใช่การแต่งงานกับเย่หรูอี้ แต่เป็นการร่วมมือกับเย่จงซือเพื่อโจมตีถังเฉา
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ถังหลินก็หน้ามืดและแทบจะเป็นลม
เขารู้ว่า เขาไม่สามารถหลบหนีไปได้ในคืนนี้
แทนที่จะรอให้ถังเฉามาหาถึงบ้าน เป็นการดีกว่าที่จะกำจัดญาติเพื่อความเป็นธรรม – นี่คือสติปัญญาของถังเหนียนหู่
อย่างไรก็ตาม ถังหลินยังคงเป็นหลานชายของเขา
การอยู่อย่างไร้ประโยชน์ก็ยังดีกว่าการตายอย่างมีเกียรติ และการเป็นคนไร้ประโยชน์ ก็ยังดีกว่าตาย
ถังเหนียนหู่ค่อยๆหันกลับมามองที่ถังเฉา ร่างแก่ๆของเขาโค้งคำนับอย่างสุดซึ้งและกล่าวว่า “คุณถัง ผมจะช่วยคุณกำจัดในตอนนี้ คุณไม่มีความคิดเห็นใดใช่ไหม?”
ถังเฉาเหลือบมองอย่างเฉยเมย “ไม่มีความคิดเห็น”
ถังเหนียนหู่ถอนหายใจด้วยความโล่งอกอย่างเงียบๆ จากนั้นมองย้อนกลับไปที่ถังเหนียนหู่และตะโกนว่า “นำไม้เท้ามา!”
ถังฮันเจี๋ยไม่มีคำพูดใดๆ ทันทีที่เขาโบกมือ บอดี้การ์ดของตระกูลถังได้นำไม้ที่ใช้เมื่อลงโทษนักโทษในศาลที่ใช้ในสมัยโบราณเท่านั้น
บูม!
ทุกคนตกใจ หรือว่าผู้นำตระกูลถังต้องการกำจัดญาติเพื่อความชอบธรรมในวันนี้?
“คุกเข่า!”
ถังเหนียนหู่ถือไม้ไว้ในมือและตะโกนสั่งถังหลิน
โดยไม่ร้องขอความเมตตาหรือคร่ำครวญ ถังหลินก็คุกเข่าลง
ถังเหนียนหู่หลับตาลง จากนั้นยกไม้เท้าขึ้นและทุบอย่างหนัก
ซ่า!
เสียงทุบตีดังก้อง ขาซ้ายของถังหลินหัก!
“……”
ถังหลินไม่ได้ตะโกน แต่อดทนต่อความเจ็บปวดที่ใจจะขาดนี้
หลังจากการทุบตี ร่างกายของถังหลินก็สั่นเล็กน้อย หน้าผากของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ ราวกับว่าเขาเพิ่งขึ้นจากน้ำ
อย่างไรก็ตาม ถังเหนียนหู่ไม่ได้หยุด และยังคงยกไม้ขึ้นและทุบมันลงไป
ซ่า!
มีเสียงดังขึ้นอีกครั้ง และขาขวาของถังหลินก็หัก
“…”
ถังหลินไม่ได้ร้อง
เพราะเขาเจ็บจนเป็นลมไปแล้ว
“สลบก็ดีแล้ว สลบไปก็จะไม่รู้สึกอะไรเลย”
ถังเหนียนหู่พูดเบาๆ ยกแท่งไม้ในมือขึ้นอีกครั้งแล้วทุบลงไปเป็นครั้งที่สาม
ซ่า!
มือขวาของถังหลินหัก
ซ่า!
มือซ้ายของถังหลินหัก
ปั้ง!
การโจมตีทั้งสี่ครั้งนี้ทำให้ร่างกายของทั้งสี่ของถังหลินหัก
มันทำให้แรงของถังเหนียนหู่หมดไป
แท่งไม้ในมือของเขาดูเหมือนจะหนักกว่าหนึ่งหมื่นกิโลกรัม และหล่นลงกับพื้นอย่างแรง
หัวไม้สีดำถูกย้อมด้วยคราบเลือดสีดำ และอากาศก็ยังเต็มไปด้วยกลิ่นเลือดจางๆ
ถังฮันเจี๋ยก็ทนดูไม่ไหวและหันหน้าหนีเช่นกัน
แขนขาหักและได้ชีวิตกลับคืนมา นี่เป็นความโชคดีในความโชคร้ายแล้ว
ถังเหนียนหู่และถังฮันเจี๋ยโค้งคำนับพร้อมกัน และกล่าวด้วยความเคารพ “คุณถัง ผมจัดการแล้ว และจะไม่มีใครขัดขวางคุณอีก”
ถังเฉาพยักหน้าและไม่พูดตั้งแต่ต้นจนจบ
ในความเห็นของเขา นี่เป็นวิธีที่คนฉลาดทำ
เริ่มจัดการด้วยตนเอง ถ้ารอให้เขาจัดการ มันจะไม่ใช่แค่หักแขนขา
โทษที่เกือบจะฆ่าเขา ก็เพียงพอที่จะฆ่าเขาให้ตายร้อยครั้ง
ถังเหนียนหู่ตระหนักถึงสิ่งนี้ ดังนั้นเขาจึงจัดการญาติของเขาเพื่อความชอบธรรม
ตอนนี้ ขึ้นอยู่กับว่าเย่หยวนซานจะมีจิตสำนึกแบบนี้หรือไม่
เขาหันศีรษะเล็กน้อย มองไปที่เย่หยวนซานและพูดเสียงดัง “ท่านเย่ คุณล่ะ คุณมีความคิดที่จะเพื่อผดุงซึ่งคุณธรรมอันยิ่งใหญ่จึงสามารถที่จะลงโทษได้แม้จะเป็นญาติมิตรหรือไม่?”
“……”
เมื่อคำพูดนั้นลดลง สีหน้าของเย่หยวนซานก็จมลง “บังอาจ!”
ให้เขาจัดการเย่จงซือด้วยตัวเอง จะทำได้อย่างไร?
อย่าว่าแต่เขาที่จะไม่ทำเลย แม้จะทำมัน พ่อของเขาก็จะไม่ยกโทษให้ตัวเขา
ลูกชายคนนี้ของเขา นิสัยโหดร้ายมากจนแม้แต่พ่อของเขาก็ยังกล้าที่จะจัดการ
เย่หยวนซานมองไปที่ถังเฉาอย่างเย็นชาและพูดอย่างเฉยเมย “ผมตามใจคุณจนถึงขั้นนี้แล้ว คุณยังไม่พอใจอีกหรือ?”
ถังเฉาหัวเราะ
เขาส่ายหัว “ผมบอกแล้ว คืนนี้เป้าหมายของผมคือถังหลินและเย่จงซือเท่านั้น ถังหลินถูกลงโทษแล้ว และมีเพียงเย่จงซือคนเดียวเท่านั้น ไม่มีใครสามารถปกป้องเขาได้”
“ถ้าคุณรู้ที่ต่ำที่สูง ก็อย่าเข้ามายุ่งเลย แน่นอนว่า มือและเท้าของคุณอยู่ในมือของคุณเอง และผมไม่สามารถห้ามมันได้—-แค่รับผลที่ตามมาให้ได้ก็พอ”
ถังเฉาพูดอย่างสงบด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา
อย่างไรก็ตาม ทุกคนรู้สึกถึงรัศมีเจตนาฆ่าในคำพูดของเขา
หลังจากพูดเสร็จ สายตาของเขาก็จับจ้องไปที่เย่จงซืออีกครั้ง
ในเวลานี้ รอยยิ้มจางๆบนใบหน้าของเขาค่อยๆหายไป มีเพียงความหนาวเย็นไม่รู้จบ
เผชิญสายตาของถังเฉา เย่จงซือหายใจเข้าลึกๆ ในสายตาของถังเฉา เขารู้สึกล่องหนอย่างพูดไม่ถูก
“คุณ… คุณอยากทำอะไร?”
เขามองไปที่ถังเฉาด้วยความสยดสยองและถอยห่างออกไป
ถังเฉาหัวเราะอย่างแผ่วเบาและถามว่า”ได้ยินมาว่า คุณเป็นนักบู๊? เรามาซ้อมดู?”
