เย่จงซือคำรามดังลั่น และสายตาของทุกคนก็เพ่งเล็งไปที่ผู้นำสิบอันดับแรกของสมาคมการต่อสู้ในทันที
แม้แต่ศิษย์ของพวกเขาก็มองตรงไปยังหัวหน้าของพวกเขา
ไม่มีใครลืมว่า เย่จงซือใช้เงินเป็นจำนวนมากเพื่อเชิญพวกเขามาที่นี่ เอาเงินของผู้อื่น ช่วยคนอื่นขจัดภัยพิบัติ
อีกฝ่ายมีเพียงคนเดียว แต่หัวหน้าทั้งสิบคน ตกอยู่ในความเงียบงัน
ถ้าเป็นเมื่อสิบนาทีที่แล้ว ทั้งสิบคนจะรีบพุ่งไปข้างหน้าโดยไม่ลังเล แต่ตอนนี้ พวกเขาลังเล
ไม่มีเหตุผลอื่นใด ถังเฉาเพียงคนเดียว สามารถต่อสู้กับหัวหน้าใหญ่หลายที—-ไม่ สู้อย่างสบายๆ
พวกเขามองเห็นได้ชัดเจน หัวหน้าใหญ่สู้สุดกำลัง และต่อยหน้ากากของถังเฉาด้วยหมัด จึงทุบหน้ากากของเขา แตก แต่ก็ไม่ได้ทำให้เขาได้รับอันตรายใดๆ
นี้แหละเป็นอันตรายอย่างมาก
ในกรณีนี้ ทั้งสิบคนร่วมมือกัน สามารถจัดการเขาได้หรือไม่?
คนที่ตัดสินใจไม่ถูกมากที่สุดในหมู่พวกเขาคือกู่ชิง เขายืนอยู่ด้านหลังสุด ในใจกลับมีความรู้สึกผิดที่จะวิ่งหนี
ถังเฉาแข็งแกร่งมากเกินไป อีกอย่าง ในสถานการณ์ปัจจุบัน เห็นได้ชัดเจนว่าถังเฉามาเพื่อล้างแค้น
หากพวกเขาเคลื่อนไหว และถูกถังเฉาไม่พอใจ จะต้องโจมตีพวกเขาโดยไม่ลังเลแน่นอน
จริงที่พวกเขาไม่กลัวความตาย
แต่การไม่กลัวความตายกับการไปตายปรี มันไม่เหมือนกัน
“เร็วสิ ผมจ่ายเงินให้พวกคุณ พวกคุณก็ต้องช่วยผมฆ่าคน ฆ่าเขาสิ!”
เมื่อเห็นว่าหัวหน้าทั้งสิบคนเงียบ เย่จงซือก็โกรธและคำรามซ้ำแล้วซ้ำเล่า
หัวหน้าทั้งสิบก็โกรธมาก พวกเขากำลังลังเลว่าจะลงมือหรือไม่ ถึงตาคุณมาสั่งสอนเหรอ?
ทำ? เป็นนายจ้างแล้วเก่งนักเหรอ?
ยิ่งเย่จงซือพูดมากเท่าไหร่ พวกเขาก็ยิ่งไม่รีบไปลงมือ
ในเวลานี้ ถังเฉามองดูด้วยท่าทางเย็นชาและเงียบสงบ “สิ่งที่ผมพูดก่อนหน้านี้ ยังคงเป็นเรื่องจริง”
ทันใดนั้น หัวหน้าทั้งสิบก็ตกใจ
ก่อนหน้านี้ที่ถังเฉาพูด เป้าหมายของเขาในคืนนี้คือเย่จงซือเท่านั้น ใครก็ตามที่เคลื่อนไหวก็จะมีโทษเหมือนกับเขา!
โทษถึงตาย!
หัวหน้าทั้งสิบกัดฟันแน่น สายตามืดมน
ถ้าเป็นไปได้ พวกเขาก็ไม่อยากลงมือแล้ว แต่ถ้าไม่ลงมือก็จะเสียหน้า…
ถังเฉาถอนสายตากลับมา และตะโกนอย่างเย็นชา “เฟิ่งหวง ไปโทรศัพท์ แล้วบอกให้คนเหล่านี้ที่กำลังขวางทางออกไป”
“ค่ะ รองหัวหน้า”
เฟิ่งหวงโค้งคำนับเล็กน้อยแล้วออกจากห้องจัดเลี้ยง
เธอรู้ดีว่าควรโทรหาใคร
การโทรหาบ้าบู๊ แน่นอนว่าจะไม่ให้คนอื่นรู้
ผู้คนในห้องจัดเลี้ยงมองหน้ากันงงๆ โทรหาใคร
ผ่านไปครู่หนึ่ง เฟิ่งหวงก็เข้ามาด้วยท่าทางสงบ และเมื่อเดินผ่านหัวหน้าเหล่านี้ เธอก็เหลือบมองพวกเขาเล็กน้อย
เย่จงซือเย้ยหยัน “บอกพวกเขาว่าอย่าลงมือ ผมว่าคุณกลัวใช่ไหม?”
มันเป็นความจริงที่ถังเฉาสามารถต่อสู้กับหัวหน้าใหญ่ได้สบายๆ แต่อีกฝ่ายมีหัวหน้าถึงสิบคนเชียวนะ สิบคนไปต่อสู้ด้วยกัน ใครจะรับมือได้?
ตระกูลถัง เย่เซ่าเตี๋ย เย่หรูอี้และคนอื่นๆก็มองไปที่ร่างของถังเฉาด้วยกังวล กังวลว่าหัวหน้าทั้งสิบจะสู้พร้อมกัน
เพราะท้ายที่สุดแล้ว มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ
อย่างไรก็ตาม ถังเฉาก็หัวเราะเบาๆ”กลัว? อีกไม่นานคุณก็จะรู้”
กริ๊งๆ!
ทันทีที่เสียงลดลง โทรศัพท์มือถือของหัวหน้าใหญ่ก็ดังขึ้น
เมื่อเห็นชื่อที่โทรเข้ามาในจอ สีหน้าของหัวหน้าใหญ่ก็เปลี่ยนไปทันที และสีหน้าของเขาก็กลายเป็นท่าทางที่เคารพในทันใด
รับสายในทันที”ท่านประธาน!”
เมื่อได้ยินว่าเป็นประธาน หัวหน้าอีกเก้าคนก็อยู่ไม่นิ่ง จึงรีบเงี่ยหูฟัง
“ครับๆๆ…เราบังอาจเอง เราจะกลับมาเดี๋ยวนี้…”
หลังจากนั้น ผู้คนต่างมองหัวหน้าใหญ่ที่ดูน่าเกรงขามกลายเป็นคนที่ราวกับเป็นว่าผู้เชื่อที่มีความรู้สึกผิด ก้มตัวลงอย่างต่อเนื่อง ก้มศีรษะและยิ้มรับ
เมื่อเขาวางสาย เหงื่อเย็นของหัวหน้าใหญ่ก็ไหลออกมาแล้ว และฝีเท้าของเขาดูล่องลอย ราวกับว่าเขามีไข้สูง
“พี่ใหญ่ครับ ท่านประธานพูดว่าอะไรนะครับ?”
หัวหน้ารองถาม
หัวหน้าคนอื่นๆก็มองมาเช่นกัน
“…”
หัวหน้าใหญ่ไม่ได้พูด แต่มองไปที่เย่จงซือ และคารวะ “คุณเย่ หน้าที่ที่คุณมอบให้ ยกโทษให้เราด้วยที่เราไม่สามารถทำมันได้ เดี๋ยวเราจะเพิ่มจำนวนเงินที่คุณจ่ายให้เราเป็นสองเท่าเพิ่มคืนคุณ ถือว่าสมาคมการต่อสู้ของเราผิดสัญญา”
“ไป!”
ในเวลาต่อมา เขาโบกมือ หัวหน้าอีกเก้าคนและนักบู๊ของสมาคมที่แข็งแกร่งเกือบร้อยคนกำลังจะเดินออกจากที่นี่
บูม!
เมื่อเห็นฉากนี้ ทุกคนก็ตกตะลึง และดวงตาของเย่จงซือเบิกกว้าง สงสัยว่าตนเองดูผิด
หัวหน้าสิบคนที่เขาเชิญมาได้ออกไปแล้ว?
มันเป็นไปได้อย่างไร?
ถังเฉายิ้มจางๆ ไม่แปลกใจกับฉากนี้
“เดี๋ยวก่อน กลับมาก่อน!”
เย่จงซือที่โกรธจัดตะโกนและห้ามหัวหน้าใหญ่และคนอื่นๆที่กำลังวางแผนจะจากไป
เขารีบวิ่งมาด้วยความโกรธ ใบหน้าเต็มไปด้วยความโมโห”นี่หมายความว่าอะไร?ผมจ่ายเงินจำนวนมากเพื่อเชิญพวกคุณมา คือการจ้างพวกคุณ แต่พวกคุณกลับไม่ทำหลังจากการรับสาย พวกคุณยังมีความน่าเชื่อถืออยู่ไหม?”
หัวหน้าใหญ่กวาดมองเขาจางๆ “ผมบอกไปแล้วว่าคุณจะได้รับเงินคืนเป็นสองเท่า เราแสดงความจริงใจมากแล้ว คุณต้องการอะไรอีก?”
“ไม่ มันเป็นเรื่องของเงินหรือ? พวกคุณไปในเวลาที่สำคัญนี้ ผมจะทำยังไง? คนๆนั้น กำลังจะฆ่าผมนะ!”
เย่จงซือที่โกรธจัดคำรามเสียงดังจนน้ำลายกระเด็น
มีน้ำลายกระเด็นใส่ใบหน้าของหัวหน้าใหญ่
เขาเช็ดน้ำลายบนใบหน้าอย่างรุนแรง สีหน้ามืดมนในทันใด
ยกมือขึ้นทันที และตบเย่จงซืออย่างรุนแรง
ผัวะ!
โดยไม่ทันตั้งตัว เย่จงซือถูกตบโดยตรง และทันใดนั้นร่างทั้งร่างก็บินออกไปราวกับว่าวที่เส้นขาด
เขาตกตะลึงและมองไปที่หัวหน้าใหญ่ด้วยใบหน้าเหม่อลอย
“เรายังไม่ได้ชำระบัญชีกับคุณเลย ยังกล้าที่จะรุกรานเพื่อนของประธาน เบื่อที่จะมีชีวิตอยู่แล้วใช่ไหม!”
หัวหน้าใหญ่มีใบหน้าที่เย็นชา และน้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า
ภายใต้เจตนาฆ่าอย่างแรงกล้าของหัวหน้าใหญ่ เย่จงซือหวาดกลัวและเหงื่อเย็นไหลออกมา ไม่กล้าพูดอะไรเลย
อย่างไรก็ตาม มีคนสังเกตเห็นสิ่งหนึ่ง
ประธาน!
ใครเป็นประธานของสมาคมการต่อสู้?
มันคือหัวเซี่ยชีชือ หนึ่งในเจ็ดของบ้าบู๊อู่ตงหยางไม่ใช่เหรอ?
ในเวลานี้ ทุกคนพึ่งจำสิ่งที่ถังเฉาเคยกล่าวไว้ก่อนหน้านี้ ว่าเขาและประธานสมาคมการต่อสู้เป็นเพื่อนกัน
ตอนนั้นไม่มีใครเชื่อเลย คิดไม่ถึงว่าเขาจะโทรไปหาบ้าบู๊จริงๆ
หลังจากดึงสติกลับมาได้ เย่จงซือเกือบจะเป็นลมด้วยความกลัว
จนถึงตอนนี้ เขาเพิ่งตระหนักถึงความสยองขวัญของภูมิหลังของถังเฉา
แค่บ้าบู๊คนเดียว ก็เพียงพอที่จะทำอะไรก็ได้ในเมืองซื่อจิ่ว
หลินชิงเสว่?
เป็นเพียงที่พึ่งที่เล็กที่สุดเท่านั้น!
ไม่ หลินชิงเสว่ต้องพึ่งพาเขาแทน!
หัวหน้าใหญ่นำอีกหัวหน้าเก้าคนที่มีเหงื่อเย็นเฉียบมาที่ถังเฉา ปาดเหงื่อที่เย็นเฉียบออกจากศีรษะแล้วกล่าวด้วยความรู้สึกผิดว่า “คุณถัง เรามีแต่หามีแววไม่ ไม่รู้ว่าคุณเป็นเพื่อนของประธาน ที่นี่ ผมขอโทษคุณแทนสมาคมการต่อสู้”
หลังจากพูดจบ เขาโค้งคำนับเล็กน้อยและกล่าวขอโทษต่อถังเฉา
“…”
ทันใดนั้น งานเลี้ยงแต่งงานทั้งหมดก็เงียบลง และทุกคนก็งงไปหมด
หัวหน้าใหญ่ที่มีชื่อเสียง ได้โค้งคำนับเพื่อขอโทษถังเฉา
ฉากนี้ กระตุ้นอารมณ์ของเย่จงซือ ทำให้เขาตกตะลึง
หัวหน้าทั้งสิบคน เป็นไพ่ตายที่ใหญ่ที่สุดของเขาในคืนนี้ ถ้าพวกเขาไป เขาก็ตกอยู่ในอันตราย!
สีหน้าถังเฉาดูเรียบสงบ เหลือบมองเขาจางๆ โบกมือและส่งสัญญาณให้พวกเขาออกไป
หัวหน้าใหญ่ไม่ได้ออกไป แต่มองไปที่เย่จงซือด้วยท่าทางบูดบึ้ง “คุณถัง เนื่องจากไอ้เด็กคนนี้ไม่รู้ที่ต่ำที่สูง เขากล้าลงมือกับคุณ ผมยินดีที่จะช่วยคุณฆ่าเขา”
เมื่อเขาพูดเช่นนี้ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า
ไม่เพียงแค่เขาเท่านั้น แต่หัวหน้าอีกเก้าคนต่างก็จ้องมองมาที่เย่จงซือด้วยสายตาเคร่งขรึม
ผู้มีอำนาจจำนวนมากได้แสดงเจตนาฆ่าอย่างรุนแรง สร้างความหวาดกลัวให้กับเย่จงซือโดยตรง และล้มลงบนพื้นทันที
นี่เป็นสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดจริงๆ หัวหน้าสิบคนที่ตนเองเชิญมา กลับเปลี่ยนทิศกะทันหัน และจะลงมือกับเขา
วงกรอบดักศัตรูหรือคนร้าย ครบทุกอย่าง
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาจะตายในคืนนี้
เมื่อเห็นฉากนี้ เย่เซ่าเตี๋ยก็เยาะเย้ย แต่ก็ขนลุกซู่ไปทั้งตัว
โชคดีที่ตนเองไม่ได้เป็นพันธมิตรกับเย่จงซือ
มิฉะนั้น กับสถานการณ์เช่นนี้ ไม่มีใครสามารถช่วยเธอได้
หัวหน้าใหญ่ หัวหน้ารองและคนอื่นๆต่างก็เปล่งประกายแสงที่เย็นชา เตรียมพร้อมที่จะเคลื่อนไหวแล้ว
ความคิดของพวกเขาเรียบง่าย เนื่องจากถังเฉาเป็นเพื่อนของประธาน อย่างน้อยก็เป็นคนที่อยู่ในระดับประธาน แต่พวกเขากลับทำให้เพื่อนของประธานานขุ่นเคือง และพวกเขาจะถูกลงโทษอย่างแน่นอนเมื่อพวกเขากลับไป
หากสามารถทำอะไรเพื่อชดเชยความผิดได้ นั่นคือสิ่งที่ดีที่สุด
หัวใจของเย่จงซือค่อยๆแน่นขึ้น และเขาตกใจจนเกือบจะเป็นลม
โชคดีที่ถังเฉาไม่เห็นด้วยกับคำขอของพวกเขา และกวาดมองพวกเขาจางๆ “พวกคุณกลับไปเถอะ เรื่องของผม ผมจะจัดการมันเอง”
หัวหน้าใหญ่ยังต้องการจะพูดอะไรอีก ทันใดนั้น สายตาของถังเฉาก็เริ่มดุร้าย
หัวหน้าใหญ่ทำได้เพียงไปจากที่นี่กับคนอื่นๆเท่านั้น
ทันทีที่พวกเขาจากไป สถานที่จัดงานแต่งงานก็โล่งขึ้นในทันใด
ถังเฉาก็หันศีรษะของเขา สายตาของเขาจ้องไปที่เขาอีกครั้ง
“อย่าเข้ามานะ…”
เผชิญต่อการจ้องมองของเขา เย่จงซือกลืนน้ำลายอย่างหนัก และพยายามถอยห่างออกไป
“ถังเฉา คุณกล้าเหรอ!!”
เย่หยวนซานตะโกนออกมาดังๆ เป็นไปได้อย่างไรที่จะทนเห็นหลานชายของเขาเสียชีวิตในมือของถังเฉา
แต่ทันทีที่เขายืนขึ้น ถังเหนียนหู่ก็พูดจางๆ”ไอ้เย่ ระวังจุดยืนของคุณด้วย!”
ถ้าตระกูลเย่ตั้งใจจะเข้าไปแทรกแซง ตระกูลถังก็จะไม่ยืนนิ่งอยู่ข้างสนาม
ขึ้นอยู่กับว่าเย่หยวนซานยอมที่จะเป็นศัตรูกับตระกูลถังเพื่อเย่จงซือเพียงคนเดียวหรือไม่
ถังเหนียนหู่ขู่ ในที่สุดเย่หยวนซานก็ทำได้เพียงกัดฟันแน่นเพื่ออดทน
“ถังเฉา! คุณฆ่าผมไม่ได้นะ! คุณห้ามฆ่าผม!”
เย่จงซือตะโกนออกมาด้วยท่าทางที่ควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ ดวงตาทั้งคู่จ้องมองไปที่ถังเฉา
ท่าทางถังเฉาดูเย็นชา “ขอเหตุผลที่จะไม่ให้ผมฆ่าคุณหน่อย”
“ตราบใดที่พวกเธอสองคนคนใดคนหนึ่งไม่ยอมฆ่าคุณ ผมจะปล่อยคุณไป”
ถังเฉาชี้ไปที่เย่หรูอี้และเย่เซ่าเตี๋ย พูดอย่างเฉยเมย
เย่จงซือไม่ได้หันกลับไป เขายังคงจ้องไปที่เขาโดยไม่ละสายตา”เพราะว่า ผมเป็นลูกชายของเย่จงเวิ่น!”
“พ่อของผมเป็นสมาชิกของราชวงศ์ในต้าเซี่ย การฆ่าผม เท่ากับการเป็นศัตรูของราชวงศ์ของตระกูลเย่! คุณต้องการให้ครอบครัวคุณแตกแยกหรือ?”
สายตาของเย่จงซือเต็มไปด้วยการข่มขู่ จ้องไปที่ถังเฉา
พยายามที่จะทำให้ถังเฉาหวาดกลัวด้วยวิธีนี้ เจตนาฆ่าในสายตาของถังเฉาก็ยิ่งเพิ่มขึ้น
