“คุณบอกว่า… ราชวงศ์ต้าเซี่ย?!”
ถังเฉาผงะไปครู่หนึ่ง เจตนาฆ่าในดวงตาของเขาไหลเวียน จ้องมองไปที่เย่จงซือและถาม
เย่จงซือคิดว่าถังเฉากลัว ในขณะนี้ รอยยิ้มบนใบหน้าของเขายิ่งเพิ่มมากขึ้น คำพูดของเขาก็มั่นใจมากขึ้น
“ใช่ คุณยังไม่รู้สิ ว่าราชวงศ์ต้าเซี่ยคืออะไร?ให้ผมบอกไหม?”
ใบหน้าของเย่จงซือมีรอยยิ้มที่โหดเหี้ยม
“เหนือตระกูลหลวง ยังมีราชวงศ์ ราชวงศ์จะยืนหยัดในต้าเซี่ยเป็นเวลาร้อยปีและจะไม่ล้มลง ต่อหน้าราชวงศ์ตระกูลหลวงก็ได้เกิดขึ้นจากมัน”
เขามองไปที่ถังเฉาและพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ “ตอนนี้คุณเข้าใจแล้วใช่ไหมว่าทำไมตำแหน่งของผมในตระกูลเย่ถึงพิเศษมาก? มันเป็นเพราะผมมีพ่อที่อยู่ในราชวงศ์!”
“……”
เย่จงซือพูดเสียงดังมาก และเสียงก้องไปทั่วห้องจัดเลี้ยงงานแต่งงาน และทุกคนก็ตกตะลึง
สำหรับคนส่วนใหญ่แล้ว ตระกูลหลวงในเมืองซื่อจิ่ว ถือว่าเป็นตระกูลที่ไกลเกินเอื้อมแล้ว คิดไม่ถึงว่า เหนือตระกูลหลวงจะมีราชวงศ์อีก!
แนวคิดนี้ หลายคนเคยได้ยินเป็นครั้งแรก
แม้แต่เย่เซ่าเตี๋ยก็ตกตะลึง แน่นอนว่านี่เป็นครั้งแรกที่เธอรู้
สีหน้าของเย่หรูอี้เปลี่ยนไปอย่างมาก กัดฟันแน่น และมองไปที่เย่จงซือด้วยความเกลียดชังที่ลบล้างไม่ได้
การจ้องมองด้วยความเกลียดชังแบบนี้ไม่ได้ปิดบังแม้แต่น้อย ข้ามถังเฉา และตกสู่ตัวเย่จงซือโดยตรง
ก้าวไปข้างหน้า เดินโซเซไปทางเย่จงซือ
ถังเฉาก็มองกลับมาที่เธอ ลังเลเล็กน้อย และให้ตำแหน่งใจกลางเวทีแก่เธอ
“หา?”
เย่จงซือก็สังเกตเห็นเย่หรูอี้ที่กำลังเดินมา และสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยในทันใด
เย่หรูอี้ในขณะนี้ ดูเหมือนจะมีเพียงตัวเองในสายตาของเธอ
ลึกเข้าไปในรูม่านตา มีไฟลุกโชน ราวกับจะเผาเขาให้เป็นเถ้าถ่าน
“ดังนั้น นี่คือที่พึ่งของคุณเหรอ?”
เธอมาตรงหน้าของเย่จงซือ จ้องมองเขาอย่างดุเดือด
ถังเฉายืนอยู่ข้างเธอ และสามารถเห็นได้อย่างชัดเจนว่า ร่างกายของเย่หรูอี้สั่นอย่างรุนแรงและอารมณ์ของเธออยู่ในสถานะที่ไม่เสถียรอย่างยิ่ง
มองดูเย่หรูอี้ด้วยความประหลาดใจ เย่จงซือผงะเล็กน้อย และในทันใด ก็เห็นว่าเธอได้รับการกระตุ้นอย่างลึกซึ้งจากพ่อของตัวเขา
ในตอนนี้ สีหน้าของเขากลับมาปะปนความขี้เล่นอีกครั้ง มองดูเธออย่างเย็นชาและพูดอย่างเฉยเมย “ใช่ โลกนี้ไม่ยุติธรรมอย่างยิ่ง การเกิดเป็นตัวกำหนดทุกอย่างเกี่ยวกับคุณ พ่อของผมเป็นเชื้อราชวงศ์ ดังนั้นผมก็เป็นเชื้อสายของราชวงศ์ ตัวตนของผมเป็นผู้สูงศักดิ์ เชื้อสายที่แท้จริง”
“ส่วนคุณ เป็นแค่ผลผลิตของพ่อผมตอนที่ท่านเมากับสาวใช้ที่ต่ำต้อย คุณมีคุณสมบัติอะไรมาเทียบกับผมล่ะ?”
เขามองไปที่เย่หรูอี้ด้วยสายตาที่อยู่เหนือกว่า ทำให้ร่างกายของเย่หรูอี้สั่นสะเทือนรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
ตรงหน้า มีอีกฉากหนึ่งที่เธอและแม่ของเธอถูกเฆี่ยนตีและถูกไล่ออกจากตระกูลเย่ในวันนั้น
วันนั้น ฝนตกหนักมาก ฟ้าร้องและฟ้าผ่า
แม่ของเธอถูกตีจนนอนอยู่กับพื้นราวกับสุนัขตาย เหตุผลก็คือ เธอไม่อยากไปจากตระกูลเย่ ทิ้งลูกสาววัย 5 ขวบของเธอให้เร่ร่อนอยู่ตามลำพัง
ตอนนั้น เธอไม่ได้ขึ้นไปพยุงแม่ แต่ยืนดูอยู่ตรงมุมห้องอย่างเงียบๆ
ในพริบตา เธอก็เติบโตขึ้น
ถังเฉามองดูอย่างเงียบๆจากด้านข้างและถอนหายใจเบาๆในใจ
บางทีตั้งแต่แรก เธออาจจะเห็นพ่อของเย่จงซือเป็นเป้าหมายสำหรับการแก้แค้นในอนาคต
จะมีแรงบันดาลใจได้ก็ต่อเมื่อมีเป้าหมายเท่านั้น สาวน้อยที่ไม่มีอะไรไปถึงที่ที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ มันต้องมีความอดทนแค่ไหน?
ทันใดนั้น ถังเฉาเข้าใจแล้วว่าทำไมเขาถึงรู้สึกเห็นอกเห็นใจเย่หรูอี้
ในตอนแรก ทุกคนล้วนแต่เป็นคนธรรมดา
ทุกคนมีความแค้นที่แบกรับไว้
แค่มีชีวิตอยู่ ก็ใช้สุดความสามารถแล้ว
แต่ถังเฉาโชคดีกว่าเย่หรูอี้
เขาได้พบกับหลินชิงเสว่ พบกับท่านเจ้ามังกร พบกับเจียงไป๋เสว่—-ยังมีคนมากมายที่พาเขาออกจากขุมนรก
ต่อมาเขามีเพื่อน ครอบครัว และลูกสาว และชีวิตของเขาก็เต็มไปด้วยสีสัน
เย่หรูอี้ไม่มีอะไรเลย
ตั้งแต่ต้นจนจบ เธอเป็นเพียงคนเดียว
ผู้อ่อนแอไม่ต้องการความเห็นอกเห็นใจ คนเข้มแข็งทำให้หัวใจแข็งแกร่งขึ้น และตอนนี้เธอที่เต็มไปด้วยบาดแผล ในที่สุดเธอก็มาถึงจุดที่เธอสามารถฟันศัตรูด้วยมือของเธอเองได้แล้ว
เมื่อคิดถึงตรงนี้ ถังเฉาจึงตัดสินใจที่จะไม่รบกวนเย่หรูอี้ ทำให้ความฝันของเธอสำเร็จ
“ฮู้……”
เย่หรูอี้สูดหายใจยาว ทันใดนั้นไฟก็ลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและพูดอย่างโกรธจัด“คุณมีพ่อของคุณเป็นที่พึ่ง แต่ยังคงบีบบังคับฉันไปสู่สถานการณ์ที่สิ้นหวัง!”
เย่จงซือพูดด้วยสีหน้าที่เย็นชา “ถ้าไม่มีถังเฉา คุณคิดว่าคุณกล้ามายืนอวดดีอยู่ตรงนี้ไหม?”
เย่หรูอี้หัวเราะอย่างเย็นชา”แล้วไง? คุณเคยได้รับการสนับสนุนจากพ่อของคุณ แต่ฉันไม่มี ดังนั้นแม่ของฉันจึงถูกข่มเหง ตอนนี้ฉันมีถังเฉา แต่คุณไม่มี ดังนั้นคนที่กำลังจะตาย คือคุณ เย่จงซือ ทุกอย่างผลักเปลี่ยนกันไป!”
“ฉันสนใจแค่ผลลัพธ์เท่านั้น ไม่สนใจวิธีการหรือกระบวนการ ฉันรู้แค่ว่าคนที่กำลังจะตายในคืนนี้คือคุณ ไม่ใช่ฉัน แค่นั้นก็พอ!”
สองประโยคที่น่ากลัวนี้ ดังก้องอยู่ในสถานที่จัดเลี้ยง
สายตาของทุกคนตะลึงพรึงเพริด การฆ่ากัน มันกำลังจะเริ่มขึ้น!
สายตาของเย่หยวนซานจมลง ถังเหนียนหู่จ้องมาที่เขาอย่างเย็นชาขณะที่เขากำลังจะตะโกน
มีตระกูลถังควบคุมอยู่ ตระกูลเย่จึงไม่กล้ากระทำการที่หุนหันพลันแล่น
“มีคำอะไรที่จะพูดก่อนตาย พูดมาได้เลย”
เย่หรูอี้คว้าปืนพกจากบอดี้การ์ดข้างๆ เธอดึงสลักเกลียวของปืนแล้วชี้ไปที่หน้าผากของเย่จงซือ
เวลาที่เหมาะสม สถานที่ที่เหมาะสม ความสามัคคีของคน!
เย่หรูอี้มีหมด
ดูเหมือนว่า เย่จงซือจะต้องตายในคืนนี้อย่างไม่ต้องสงสัย
รู้สึกถึงความเย็นยะเยือกของอาวุธปืนทั่วร่างกาย เย่จงซือสั่นและเหงื่อไหลออกไม่หยุด
“ถังเฉา ผมยอมจำนน ยอมรับการลงโทษของคุณ ให้เธอหยุดเดี๋ยวนี้!”
เมื่อเทียบกับเย่หรูอี้แล้ว เย่จงซือเต็มใจที่จะตกไปอยู่ในมือของถังเฉามากกว่า
เนื่องจากมีความเป็นไปได้ที่จะมีชีวิตรอดในถังเฉา แต่ในเย่หรูอี้ เขาเหมือนจะไม่มีโอกาสรอดเลย
“ขออภัย ผมเปลี่ยนใจกะทันหัน และมอบภารกิจอันน่าเป็นเกียรติในการฆ่าคุณให้กับเธอ”
ถังเฉายืนอยู่ใต้เวที กางมือออก แล้วพูด
เย่หรูอี้ไม่ได้พูด เพียงแค่ถือปืนและกดไปข้างหน้า
ทันใดนั้น เย่จงซือก็ตกใจจนขวัญหาย
“ไม่…อย่ายิง… ผมเป็นลูกพี่ลูกน้องของคุณ เราเป็นพี่น้องกัน หยุดนะ!”
สายตาของเย่หรูอี้เย็นชาดั่งน้ำค้าง ในขณะนี้พึ่งจำได้ว่าเธอเป็นน้องสาวต่างมารดาของเขาเหรอ?
ช้าไปแล้ว!
เย่หรูอี้ปรับการหายใจของเธอ แล้วดึงไกปืนโดยไม่ลังเล
ปัง!
เสียงปืนดังขึ้น และลิ้นไฟอันเจิดจ้าพุ่งออกมาจากปากกระบอกปืน
เย่จงซือเบิกตากว้าง และเขาประหลาดใจเมื่อรู้ว่าเขาไม่ได้ถูกยิง
เย่หรูอี้ก็ตกตะลึงเช่นกัน
แค่รู้สึกว่าข้างหลังของตนเองมีบางอย่างเปลี่ยนไป จึงมองกลับไปโดยไม่รู้ตัว
ทันใดนั้น เธอหน้าซีดด้วยความตกใจ และปืนพกในมือของเธอก็ตกลงไป
ถังเฉาซึ่งเดิมทีควรจะยืนอยู่ใต้เวที ไม่รู้ว่าเขามาข้างหลังเธอตั้งแต่เมื่อไร แขนของเขายกขึ้น ขวางฝ่ามือแห้งของชายชราชุดสีน้ำตาลที่ปรากฏตัวขึ้นในอากาศ
เย่จงซือพบว่าเขาถูกถือไว้ในมือ เงยหน้าขึ้นมองโดยไม่รู้ตัว
ทันใดนั้น ความสุขที่บ้าคลั่งก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา
“พ่อ!”
