กลางเมืองเยี่ยนจิง โรงพยาบาลที่หนึ่ง
ห้องฉุกเฉิน
ถังเฉากับหลินจ้าวหยูนรออยู่ด้านนอกด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความวิตกกังวล
ด้านหลังมีหลินเจิ้นสง หลินฉ่ายเวยและเหวินเฉี่ยวหรูนั่งอยู่สามคน
มองดูถังเฉาที่เดินกระสับกระส่ายไม่เป็นสุขไป ๆ มา ๆ แล้ว หลินเจิ้นสงก็อดไม่ได้ที่จะลุกขึ้นยืน โน้มน้าวเขาเอาไว้ “เสี่ยวเฉาเอ๋ย นายร้อนรนอยู่ข้างนอกไปก็ไม่มีประโยชน์ อย่าคิดฟุ้งซ่านไปเลย”
หลินฉ่ายเวยก็พูดโน้มน้าวขึ้นมาเช่นกันว่า “ใช่ พี่หลินไม่มีทางเป็นอะไรไปหรอกนะ”
ถ้าหากว่าหลินชิงเสว่เป็นโรคอะไรขึ้นมาจริง ๆ ก็ยังมีผู้บ้าการแพทย์อยู่นะ
ถึงแม้จะพูดเช่นนี้ แต่ถังเฉาก็ยังไร้หนทางที่จะสงบลงได้
ด้วยความรวดเร็ว ประตูของห้องตรวจก็เปิดออก คุณหมอเดินออกมา
พวกของถังเฉาและหลินเจิ้นสงก็ดาหน้ากันเข้าไปทันที “คุณหมอครับ อาการเป็นอย่างไรบ้างครับ?”
ใบหน้าของคุณหมอผุดรอยยิ้ม “ตื่นตกใจกันไปเอง ร่างกายของคุณหลินแข็งแรงมาก ที่เป็นลมไปเมื่อกี้เป็นเรื่องดีนะ”
“เรื่องดี?”
ได้ยินอย่างนั้น ใบหน้าของทุกคนก็ปรากฏความไม่เชื่อถือ
มีเพียงถังเฉาที่คิดอะไรขึ้นมาได้ หัวใจเต้นตึกตักขึ้นมา
“คุณหลินตั้งครรภ์แล้ว!”
คุณหมอเอ่ยด้วยใบหน้าที่ประดับด้วยรอยยิ้มว่า “เมื่อครู่ผมถามกับคุณหลินแล้ว หลายวันมานี้เธอมีปฏิกิริยาอาเจียนอย่างไร้ที่มา นี่ก็เป็นเพราะว่าเด็กที่อยู่ในท้องมีการเคลื่อนไหวแล้ว เป็นปฏิกิริยาปกติทางกายภาพ”
ขวับ!
พอคำพูดนี้ดังออกมา ใบหน้าของทุกคนก็ปรากฏแววยินดี
คิ้วที่ขมวดกันแน่นของถังเฉาก็คลายออกไป ในแววตาปรากฏให้เห็นความตื่นเต้น
“แบบนี้ก็หมายความว่า ผมจะได้เป็นพ่ออีกแล้ว?”
“ใช่สิ”
คุณหมอพยักหน้าด้วยรอยยิ้มพลางเอ่ยว่า “ตอนนี้คุณหลินยังตรวจร่างกายอยู่ ว่าตกลงเป็นลูกสาวหรือลูกชายกันแน่ น่าจะใกล้รู้ผลแล้วล่ะครับ”
ตอนนี้ถังเฉาจึงได้ผ่อนคลายได้อย่างเต็มที่ ความกังวลในใจหายไปจนหมด แทนที่ด้วยความเบิกบานที่ไม่อาจอธิบายได้
“ยินดีกับนายด้วยนะ เสี่ยวเฉา จะได้เป็นพ่อคนอีกแล้ว”
หลินเจิ้นสงเข้ามาแสดงความยินดีในทันที “ฉันเองก็ได้ประโยชน์จากความสุขของนาย ได้เป็นคุณปู่”
“อย่างนั้นฉันเองก็เลื่อนขั้นแล้ว”
หลินฉ่ายเวยเอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “เป็นคุณป้าแล้ว”
ทุกคนล้วนแต่ปีติยินดี
ถึงอย่างไรความหมายของเด็กคนนี้ก็ไม่เหมือนกับถังเสี่ยวลี้
ถังเสี่ยวลี้เป็นลูกที่หลินชิงเสว่คลอดออกมาในตอนที่ไร้การช่วยเหลือที่สุดเมื่อห้าปีก่อน ในตอนนั้นถังเฉายังไม่ได้กลับมา เป็นตอนที่ตระกูลหลินกำลังเต็มไปด้วยอุปสรรค หลินชิงเสว่ก็ยิ่งยังไม่ได้แต่งงานกับถังเฉา ยังไม่ได้กลายเป็นลูกสะใภ้ของหลินเจิ้นสง
ดังนั้นถังเสี่ยวลี้จึงเป็นลูกของถังเฉากับหลินชิงเสว่สองคน ไม่เกี่ยวข้องกันกับหลินเจิ้นสงกับหลินฉ่ายเวย
แต่การกำเนิดของเด็กคนนี้ไม่เหมือนกัน เป็นเด็กที่เกิดมาด้วยความหวังของทุกคน เมื่อคลอดออกมา เกิดมาบนกองเงินกองทอง
ด้วยความรวดเร็ว หลินชิงเสว่ยันผนังออกมา สีหน้ายังขาวซีดอยู่
บรรดารายการการตรวจร่างกายทำให้ผู้คนลำบากมาก
“พี่คะ! พี่เป็นอย่างไรบ้างคะ?”
หลินจ้าวหยูนรีบเข้ามาประคองหลินชิงเสว่ เอ่ยถามอย่างตื่นเต้น
หลังจากที่ได้รู้ว่าหลินชิงเสว่เป็นลมเพราะตั้งครรภ์ ทุกคนก็ปฏิบัติต่อเธออย่างตื่นเต้นเป็นอย่างยิ่ง
ถังเฉาถึงขั้นที่รีบไปนั่งที่ที่นั่งทันที
“ผลการตรวจออกมาหรือยัง?” เขาเอ่ยถามอย่างระมัดระวัง
หลินชิงเสว่ไม่พูดไม่จา แล้วส่งใบรายงานใบหนึ่งไปให้เขา
ในนั้นนอกจากรายการดัชนีร่างกายส่วนหนึ่ง เน้นหนักไปที่การดำเนินการตรวจสอบทารกในครรภ์
“ทารกในครรภ์ปลอดภัยมาก เป็นเด็กผู้ชาย”
หลินชิงเสว่กล่าวว่า “แถมยังกระฉับกระเฉงมาก ต่อไปฉันคงจะรับไม่ไหวต้องรับโทษแล้ว”
คุณแม่ทุกคน ในตอนที่ตั้งครรภ์อยู่ก็ล้วนแต่เคยผ่านประสบการณ์ที่เด็กในท้องถีบจนเจ็บปวด แต่ว่าตอนที่พูดคำพูดนี้ หลินชิงเสว่กลับลูบหน้าท้องของตัวเองเบา ๆ น้ำตากำลังไหลทะลักออกมาทีละน้อย ๆ
ถังเฉาคิดอะไรขึ้นมาได้อย่างรวดเร็ว รีบเอ่ยกับหลินฉ่ายเวยและหลินจ้าวหยูนว่า “เรื่องที่ชิงเสว่ตั้งครรภ์ อย่าเพิ่งเปิดเผยออกไปชั่วคราวนะ หลีกเลี่ยงการที่คนอื่นตั้งใจเข้ามาในตอนที่อ่อนแอ”
ไวโอเล็ตหัวหน้าของผู้บริหารหว่างเหลี่ยงได้ตัดสินใจที่จะลงมือกับหลินชิงเสว่แล้ว ถ้าหากเป็นสถานการณ์ปกติ เขาไม่มีทางที่จะเป็นกังวลขนาดนี้แน่
แต่ว่าทารกในท้องของหลินชิงเสว่ในตอนนี้มีความเคลื่อนไหวแล้ว ถึงเฉาไม่สามารถที่จะไม่เครียดได้ เหตุการณ์เล็ก ๆ น้อย ๆ นี้ เขาจะต้องใช้จิตวิญญาณเกินร้อย
ทว่าเพิ่งจะพูดจบ ใบหน้าของหลินจ้าวหยูนก็ปรากฏความอึดอัดขึ้นมา
“เอ่อ… พี่เขย…”
หลินจ้าวหยูนมีสีหน้ากังวล กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ตะลึงจนพูดออกมาไม่เป็นประโยค
สายตาของถังเฉาเยือกแข็ง เอ่ยขึ้นมาว่า “มีอะไรก็พูดออกมา”
หลินจ้าวหยูนเอ่ยอย่างอึดอัดว่า “เมื่อกี้ ฉันบอกเรื่องที่พี่สาวตั้งท้องกับแดดดี๊แล้ว… เขาอยู่ระหว่างทางมา”
“…”
ได้ยินอย่างนั้นสายตาของถังเฉาก็เข้มงวดขึ้นมา ทันใดนั้นก็นึกไม่ถึงว่าไม่รู้ควรจะพูดอย่างไร
ถึงอย่างไรหลินชิงเสว่ก็เป็นลูกสาวของหลินรั่วหวี ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ลูกแท้ ๆ แต่ก็เห็นเป็นลูกสาวแท้ ๆ ของตัวเองมาตั้งแต่แรก
ถ้าหากว่าหลินรั่วหวีจะมาเยี่ยม เขาเองก็ไม่สมควรที่จะพูดอะไรออกไป
แต่ว่าเรื่องที่ถังเฉากังวลไม่ใช่เรื่องนั้น แต่เป็น… พ่อตาของเขา จะมีความสัมพันธ์กับหว่างเหลี่ยงหรือไม่?
ข้อมูลที่หลินโป๋หลายเปิดเผยออกมาค่อนข้างใหญ่ ป่าด้านหลังของตระกูลหลินเป็นป่าที่หลินรั่วหวีบุกเบิกมา แต่กลับเป็นสถานที่ที่หว่างเหลี่ยงใช้ทำการทดลอง หลินรั่วหวีรู้ความลับเรื่องที่มีงูตัวใหญ่จากการทดลองตัวหนึ่งอยู่ในป่าแห่งนั้นมาตั้งแต่แรกหรือไม่?
หว่างเหลี่ยงก็ยังจะต้องการให้หลินชิงเสว่รับตำแหน่งผู้บริหารสูงสุดห้าดาวอะไรนั่นอีก หลินรั่วหวีก็รู้ด้วยอีกหรือไม่?
การมาครั้งนี้เพียงแค่มาดูอาการของลูกสาวอย่างบริสุทธิ์ใจอย่างเดียวหรือไม่?
ถังเฉาพบว่าต่อสู้กันมานานขนาดนี้แล้ว หว่างเหลี่ยงยังคงอยู่ในที่มืด เขายังคงอยู่ในสถานการณ์เป็นฝ่ายถูกกระทำ
ที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้นก็คือ เป็นไปได้มากว่าญาติ ๆ ทั้งตระกูลล้วนแต่เป็นคนของหว่างเหลี่ยง นี่ทำให้ถังเฉาหวาดระแวงไปเรื่อย
ในตอนนี้เอง ในทางเดินของอาคารก็มีเสียงฝีเท้าถี่กระชั้นดังขึ้นมา
คนกลุ่มหนึ่งเดินก้าวยาว ๆ เข้ามา คนที่เป็นผู้นำมาก็คือพวกของหลินรั่วหวีและเว่ยหมิงจวิน
บรรดาตระกูลหลินพวกหลินโป๋หลายและหลินจิ่วจิ่วก็ตามมาด้านหลังติด ๆ
ในตอนที่เห็นหญิงสาวผมทองตาฟ้าชาวตะวันตกที่อยู่ด้านหลังของหลินรั่วหวีนั้นเอง สายตาของถังเฉาก็เข้มงวดขึ้นอีกครั้ง
ไวโอเล็ต เธอมาจริง ๆ
เพียงแต่ว่าไวโอเล็ตดูเหมือนจะอารมณ์ไม่ค่อยดี สีหน้าร้อนใจเป็นอย่างยิ่ง
แต่ตอนที่มองถังเฉานั้นเธอก็ผุดรอยยิ้มออกมาทันที ยิ้มหวานหยาดเยิ้มให้กับถังเฉาหนึ่งที
สีหน้าของเว่ยหมิงจวินไม่น่ามองเป็นอย่างยิ่ง นึกไม่ถึงว่าหลินชิงเสว่ก็ตั้งครรภ์ขึ้นมา
นี่สำหรับเธอแล้วเป็นฟ้าผ่าตอนกลางวันจริง ๆ ต่อไปตำแหน่งในตระกูลหลินก็ยิ่งต่ำลงแล้ว
หลินรั่วหวีมาอยู่ตรงหน้าของหลินชิงเสว่อย่างรีบร้อน สายตาทอดอยู่บนท้องของเธอโดยตรง
ริมฝีปากเผยอน้อย ๆ ดูเหมือนอยากจะพูดถ้อยคำห่วงใยอะไรออกมา แต่เมื่อเผชิญหน้ากับดวงตาเย็นชาของหลินชิงเสว่แล้วก็ล้มเลิกไป เอ่ยถามอย่างเรียบเรื่อยหนึ่งประโยคว่า “ตั้งครรภ์อีกแล้วหรือ?”
“ท้องแล้ว เป็นเด็กผู้ชาย”
หลินชิงเสว่พยักหน้าเบา ๆ
พอเว่ยหมิงจวินที่อยู่ข้าง ๆ ได้ยินว่าเป็นลูกผู้ชาย ใบหน้าก็ขาวซีด ฟันกัดกันแน่น ใบหน้าอาฆาตแค้น
เป็นลูกสาวก็ช่างเถอะ ต่อไปก็ต้องแต่งงานออกไป แต่ถ้าหากเป็นลูกชาย ต่อไปไม่ใช่ว่าต้องแต่งตั้งให้เขาเป็นทายาทของตระกูลหลินคนต่อไปเหรอ?”
แล้วยังจะมีหลินจ้าวหยูนลูกสาวของเธอไว้ทำอะไรล่ะ!
ชั่วพริบตานั้น ในใจของเว่ยหมิงจวินก็มีรังสีสังหารอย่างรุนแรงผุดขึ้นมาทันที
ความคิดที่บ้าคลั่งความคิดหนึ่งเกิดขึ้นมาในสมอง
เธออยากจะทำลายลูกในท้องของหลินชิงเสว่โดยไม่มีใครรู้…
