เสียงของหลินรั่วหวีเบามาก ๆ แต่ว่าถังเฉายังคงสัมผัสได้ถึงแรงสั่นสะเทือนที่แข็งแกร่งกลุ่มหนึ่ง
ข้อมูลที่แฝงอยู่ในประโยคนั้นหนักเกินไปจริง ๆ
นึกไม่ถึงว่าราชวงศ์แปดในตอนนี้จะล้างบางตระกูลกู่ที่เหนือกว่าตระกูลใหญ่ไป?
แท้จริงแล้วศักยภาพของราชวงศ์ต้าเซี่ยแข็งแกร่งเพียงใดกันแน่ นี่คือเรื่องที่ยังไม่รู้
ก่อนหน้านี้ถังเฉาเคยพบเจอผู้แข็งแกร่งที่มาจากราชวงศ์ต้าเซี่ยไม่น้อยจริง ๆ แต่นั่นล้วนแต่เป็นส่วนบุคคล ตระกูลนั้นแข็งแกร่งเพียงใด ถังเฉายังไม่รู้เลย
แต่ในเมื่อร่วมมือกันแล้วสามารถล้างบางตระกูลกู่ทิ้งได้ นั่นก็ยืนยันแล้วว่าข้อมูลภายในของราชวงศ์ยิ่งใหญ่กว่าตระกูลหลวงมากเกินไป
มองดูสีหน้าของถังเฉาแล้ว มุมปากของหลินรั่วหวีก็ยกขึ้นมา ยิ้มอย่างเสียดสีเป็นอย่างมาก “นายคิดว่าราชวงศ์ต้าเซี่ยแข็งแกร่งไหม?”
พอถังเฉาสำนึกได้ก็พยักหน้า
ทว่าหลินรั่วหวีกลับยิ้มอย่างเสียดสี “ฉันสามารถบอกนายอย่างรับผิดชอบได้ว่า ไม่แข็งแกร่งเลยสักนิด… นายกับฉันร่วมมือกัน มีที่ไหนในราชวงศ์แปดของต้าเซี่ยบ้างที่ไปไม่ได้?”
ขวับ!
ประโยคนี้ทำให้สีหน้าของถังเฉาเปลี่ยนไป
ถ้าให้พูดอย่างไม่เกรงใจเลยละก็ เขากับหลินรั่วหวีร่วมมือกัน ส่วนใหญ่บนโลกนี้ก็ไม่มีคนที่สามารถเป็นศัตรูกับพวกเขาได้
เขากลับพูดว่า พวกเขาร่วมมือกัน มีที่ไหนในราชวงศ์แปดในต้าเซี่ยที่ไปไม่ได้บ้าง?
นี่ก็เป็นการบรรยายถึงกำลังรบที่แท้จริงของฝ่ายในราชวงศ์ต้าเซี่ยอย่างอ้อม ๆ แล้ว ไม่ได้เวอร์เหมือนอย่างในจินตนาการ
แต่ว่า แล้วล้างบางตระกูลกู่ไปอย่างไรกันล่ะ?
หลินรั่วหวีเอ่ยอย่างเย็นชาว่า “นายคิดว่าตระกูลกู่ล่มสลายเพราะราชวงศ์พวกนี้หรือ?”
“หรือว่าไม่ใช่เหรอครับ?”
ใบหน้าของถังเฉาปรากฏความไม่แน่ใจ
เมื่อครู่เห็นได้ชัดว่าหลินรั่วหวีพูดเช่นนี้ ตอนนี้ก็ปฏิเสธอีก
เห็นเพียงหลินรั่วหวีเงียบไปนาน แล้วก็เอ่ยขึ้นอย่างฉับพลัน “เรื่องราวในอดีตเป็นครูอย่างแท้จริง มองไปยังราชวงศ์ทั้งหมด นายมองจุดที่ร่วมออกไหม?”
“จุดร่วม?”
ถังเฉาไม่ค่อยรู้เรื่องประวัติศาสตร์ จึงมองไม่เห็นจุดร่วมอะไร
“การเจริญรุ่งเรืองที่สุดจำเป็นจะต้องเสื่อมสลาย!”
หลินรั่วหวีพ่นสี่คำนี้ออกมาจากในปากอย่างช้า ๆ
ในเวลาเดียวกัน ใบหน้าที่เดิมเรียบนิ่งของเขาได้เปลี่ยนเป็นคมปลาบเคร่งขรึมขึ้นมาทันที
“หลังจากที่รุ่งโรจน์ครั้งใหญ่ ก็คือการเสื่อมลงครั้งใหญ่ ตระกูลกู่ยิ่งใหญ่และแข็งแกร่งเกินไป จนกระทั่งถึงตอนสุดท้าย พวกเขามัวเมาอย่างไร้ขีดจำกัด ทำผิดบาปทั้งเจ็ดจนเผ่าพันธุ์จะต้องเข้าสู่ความล่มสลาย!”
หลินรั่วหวีเอ่ยเสียงต่ำ
“บาปทั้งเจ็ด?”
ใบหน้าของถังเฉาเต็มไปด้วยความตกตะลึง ฟังหลินรั่วหวีเอ่ยต่อไป
“พวกเขาดูถูกตระกูลที่อ่อนแอกว่าพวกเขา ทั้งยังเริ่มกดขี่ กำหนดสนธิสัญญาที่ไม่ยุติธรรมต่อบรรดาตระกูลเหล่านั้น”
หลินรั่วหวีเอ่ยอย่างสงบ “อีกทั้งพวกเขายังละเลยการฝึกตน ด้านขอบเขตบูโดก็เสื่อมถอยลงไปมากขึ้น ตอนนี้จึงได้ให้โอกาสกับพวกเขา”
“…”
ใบหน้าของถังเฉาเต็มไปด้วยความตกตะลึง ทำความเข้าใจกับข้อความในนั้น
สิ่งที่หลินรั่วหวีถ่ายทอดออกมาก็คือ ราชวงศ์แปดในตอนนี้ ที่จริงแล้วล้วนแต่เป็นตระกูลที่ตระกูลกู่กดขี่ให้อยู่ในปกครอง
แต่เพราะตระกูลกู่มัวเมาลุ่มหลงเอง เย่อหยิ่งอวดดี ทำให้ศักยภาพทั้งหมดปรากฏความเสื่อมถอย นี่จึงสร้างโอกาสในการตอบโต้กลับให้แก่ราชวงศ์อื่น ๆ
“จากนั้นตระกูลกู่ก็ล่มสลายไปทั้งอย่างนั้นเลยเหรอครับ?”
ถังเฉาเอ่ยปากถาม
หลินรั่วหวีเอ่ยด้วยสายตาเฉียบคม “แน่นอนว่าไม่ใช่ คนที่ยิ่งใหญ่ในด้านใดด้านหนึ่ง ต่อให้ตกอับขึ้นมา ก็ยังไม่แย่ไปกว่าพวกที่เพิ่งจะมีอำนาจในด้านนั้น ถึงแม้ว่าตระกูลกู่จะละเลยการฝึกตน แต่ศักยภาพทั้งหมดก็ยังคงแข็งแกร่ง ต่อให้ราชวงศ์แปดอื่น ๆ จะร่วมมือกัน ก็ยังคงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของตระกูลกู่”
“พวกเขาก็เชื่อมั่นในจุดนี้เป็นอย่างยิ่ง ดังนั้นจึงไม่ได้เปิดฉากโจมตีอย่างสะเพร่า แต่พวกเขาทำเรื่องเรื่องหนึ่งขึ้นมา เรื่องเรื่องหนึ่งที่ทำให้ตระกูลกู่ขาดผู้นำ”
“เรื่องนี้กลายเป็นจุดเปลี่ยนที่ทำให้ตระกูลกู่เสื่อมถอยและล่มสลายไป!”
“เรื่องอะไร?”
หัวใจของถังเฉาเต้นอย่างบ้าคลั่ง เอ่ยถามขึ้น
ดูเหมือนหลินรั่วหวีจะจมดิ่งอยู่ในความทรงจำในโบราณกาล ไม่พูดไม่จาอยู่นาน
ถังเฉาเข้าใจความรู้สึกของเขาในตอนนี้ได้อย่างสมบูรณ์ ตระกูลกู่เป็นตระกูลของเขา ตระกูลของเขาล่มสลาย
สิ่งที่ร่างของเขาแบกรับเอาไว้เป็นถึงความโกรธแค้นที่บ้านเกิดของตนถูกรุกรานเชียวนะ!
“พ่อของฉันแต่งงานกับคนอื่นแล้ว”
หลินรั่วหวีเอ่ยเบา ๆ
“แต่งงานกับคนอื่น”
ถังเฉาชะงักไปในทันที ไม่เข้าใจว่าการแต่งงานกับคนอื่นกับการที่ตระกูลกู่ล่มสลายมีความเกี่ยวข้องกันที่สำคัญอย่างไร
ดวงตาของหลินรั่วหวีล้ำลึก เอ่ยเสียงต่ำ “นายไม่เข้าใจยุคสมัยนั้น การแต่งงานกับคนอื่นเป็นสัญลักษณ์ของอะไร… แม่บังเกิดเกล้าของฉันตายเร็ว ในตอนที่ฉันยังเด็กมาก ๆ พ่อของฉันก็กลายเป็นผู้นำของตระกูลกู่แห่งราชวงศ์ในตอนนั้น เขาแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นหนึ่งคน”
“ผู้หญิงคนนั้นมีชาติกำเนิดที่พิเศษ เธอเป็นผู้หญิงคนหนึ่งจากราชวงศ์แปดที่ถูกกดขี่ เธอสวยมากจริง ๆ”
“…”
ฟังมาถึงตรงนี้ หัวใจของถังเฉาก็เต้นตึกตักขึ้นมาทันที
เรื่องการแต่งงานนี้ มีคำบางคำพูดที่ซับซ้อน แต่งงานกับผู้หญิงแบบไหน ก็กำหนดชะตากรรมในภายหลังของคุณแล้วว่าจะดีหรือจะแย่
จึงมีคำพูดที่ว่า ‘ผู้หญิงกินผัว’ กับ ‘ศรีภรรยา’
“จากนั้นล่ะครับ?”
“ในวันมหามงคล เข้าเรือนหอ จากนั้นวันต่อมาฉันก็พบว่าพ่อของฉันตายอยู่บนเตียง”
หลินรั่วหวียิ้มอย่างจืดจาง
คำพูดที่พูดออกมากลับทำให้หนังตาของถังเฉากระตุกไม่หยุด
แต่งงานเข้าหอวันที่สองก็ตายอยู่บนเตียง?
วางแผนฆ่าสามีตัวเองในงานแต่งงานในห้องหอ?
ถังเฉาเบิกตาโต ความขัดแย้งนี้ใหญ่มากแล้ว
“หลังจากที่พ่อของฉันตาย เพิ่งจะสิ้นพิธีศพ ก็ถูกราชวงศ์แปดที่ถูกกดขี่เทกันบุกโจมตีเข้ามา”
หลินรั่วหวีเอ่ยอย่างเรียบ ๆ ว่า “ก็เป็นเช่นนี้ ตระกูลกู่ที่ยังจมอยู่ในความเศร้าก็ถูกตีแตกยับเยินอย่างไม่ต้องสงสัยเลยสักนิด”
ใบหน้าของถังเฉาเต็มไปด้วยความตกตะลึง ฟังมาถึงตรงนี้แล้ว ในที่สุดเขาก็ได้เข้าใจว่าทำไมถึงพูดว่าการแต่งงานในครั้งนั้นถึงเป็นสัญลักษณ์ของการล่มสลายของตระกูลกู่
แต่ว่านี่ก็ให้ความรู้สึกหนึ่งแก่ผู้คน ดูเหมือนราชวงศ์แปดจะร่วมมือกันล้างบางตระกูลกู่ แต่ในความเป็นจริงแล้วตระกูลกู่กลับถูกผู้หญิงใจเหี้ยมที่เต็มไปด้วยตำนานคนนั้นเผาไปหมดแล้ว!
“ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครครับ?”
พอถังเฉาสำนึกได้ก็เอ่ยถาม หัวใจเต้นตึกตักไม่หยุด
หลินรั่วหวีมองถังเฉาอย่างเย็นชาครั้งหนึ่ง เอ่ยว่า “ผู้หญิงคนนั้นแซ่ลั่ว”
บึ้ม!
ได้ฟังนามสกุลนี้แล้วรูม่านตาของถังเฉาก็หดลงอย่างรวดเร็ว ในใจมีคลื่นยักษ์สูงเทียมฟ้ากระเพื่อมไหว
แซ่ลั่ว!
ฐานะของเธอแทบจะปรากฏออกมาแล้ว!
หลินรั่วหวีพยักหน้าพลางเอ่ยว่า “ใช่ เธอก็คือแม่ของเย่นหัว”
“เอ่อ…”
ถังเฉากัดฟันแน่น พูดไม่เป็นประโยคอยู่เป็นนาน
แสงอาทิตย์ส่องอยู่บนร่างของเขา เขากลับสัมผัสไม่ได้ถึงความอบอุ่นใด ๆ
ตรงกันข้าม ความรู้สึกน่าขนลุกที่ไม่มีมาก่อนลุกลามขึ้นมาทั้งร่าง
แม่ของแม่ยายแต่งงานกับพ่อของพ่อตา ทั้งยังลงมือฆ่าอย่างโหดเหี้ยมในคืนแต่งงาน ชี้ขาดตระกูลกู่ที่รุ่งโรจน์อย่างหาที่เปรียบไม่ได้
นี่คือจุดเริ่มต้นของการล่มสลายของตระกูลกู่
หลังจากนั้นมาอีก ตระกูลกู่ที่ขาดผู้นำก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของราชวงศ์แปดที่ร่วมมือกันอีกต่อไป ไม่แปลกใจเลยที่จะพ่ายแพ้ย่อยยับ
หลินรั่วหวีแค้นราชวงศ์แปดไหม?
เขาสมควรแค้น
แต่ว่าที่แค้นที่สุดควรจะเป็นคนที่เกือบจะได้เป็นแม่เลี้ยงของเขา แต่กลับทำลายผู้หญิงของตระกูลกู่ด้วยมือของตัวเอง
เธอคือมารดาของลั่วเย่นหัว!
นี่ก็คือเรื่องราวที่ราชวงศ์ต้าเซี่ยซุกซ่อนเอาไว้เบื้องหลัง
ความโหดร้ายในช่วงหนึ่งกลับเป็นอดีตที่ทำให้ผู้คนเป็นทุกข์
ทันใดนั้นถังเฉาก็เหมือนจะคิดอะไรขึ้นมาได้ จ้องหลินรั่วหวีด้วยสายตาที่แน่วแน่ เอ่ยถามว่า “พ่อตา ในเมื่อคุณแค้นตระกูลลั่วขนาดนี้ เช่นนั้นแล้วทำไมจะต้องแต่งงานกับแม่ยายด้วยล่ะครับ?”
“…”
พอคำนี้ลั่นออกมา มุมปากของหลินรั่วหวีก็ยกขึ้น
เขายิ้มออกมา
ยิ้มอย่างเสียดสี ยิ้มอย่างเหนื่อยล้า และยิ้มอย่างอ้างว้าง
“เพื่อที่จะแก้แค้น”
หลินรั่วหวีเอ่ยเสียงเบา “ดังนั้นฉันจึงแต่งงานกับเธอ ทำให้เธอตกหลุมรักฉัน แล้วก็เลิกกับเธอไปอีก”
