เจ้าสาวจอมจุ้นขอลุ้นรัก – ตอนที่ 50

 นี่เธอตกหลุมรักฉันตั้งแต่แรกเจอเหรอ

 
หลินเช่อมองสีหน้าเอาจริงเอาจังของอีกฝ่าย บางทีเรื่องนี้มันอาจจะมากเกินไปสำหรับกู้จิ้งเจ๋อจนทำให้เขาโกรธจัดก็ได้
 
 
เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วจ้องมองมันอยู่อย่างนั้น ไม่อยากที่จะส่งให้อีกฝ่ายเลย
 
 
กู้จิ้งเจ๋อไม่พูดพร่ำทำเพลง เขาคว้ามันไปจากมือเธอทันที
 
 
“เฮ้ คุณจะทำอะไรน่ะ” หลินเช่อถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง เธอรู้สึกไม่ดีเลยที่เขาฉวยโทรศัพท์ของเธอไปแบบนั้น
 
 
เธอคว้ามันกลับมาอย่างรวดเร็ว “ฉันไม่มีเบอร์เขาหรอกค่ะ เราแค่ส่งข้อความหากันในวีแชทเท่านั้นเอง”
 
 
เธอถือโทรศัพท์ เปิดแอปพลิเคชันวีแชท แล้วพูดต่อไปว่า “ฉันพิมพ์หาเขาเองก็ได้น่า”
 
 
ว่าแล้วหลินเช่อก็พยายามคิดถึงข้อความที่จะส่งหากู้จิ้งอวี่ [กู้จิ้งอวี่คะ ฉันคิดว่ามันไม่ถูกต้องที่คุณจะหลอกลวงคนดูของคุณแบบนั้น โพสต์ในเวยป๋อของคุณทำให้ใครต่อใครพากันเข้าใจผิด แฟนๆ ของคุณพากันคิดว่าคุณกำลังมีความรัก ซึ่งมันไม่เป็นความจริงเลยสักนิด ฉันคิดว่าจะเป็นการดีกว่าถ้าคุณจะบอกความจริงไปซะ]
 
 
กู้จิ้งเจ๋อขมวดคิ้วขณะที่หลินเช่อก้มหน้าก้มตาพิมพ์ข้อความ เธอพิมพ์ แล้วก็หยุด แล้วก็ทำหน้าตาเคร่งเครียด แล้วก็ลบ แล้วก็พิมพ์ ประเดี๋ยวก็มีท่าทีลังเล จนเขาต้องคว้าโทรศัพท์คืนมาอย่างหมดความอดทน
 
 
“เฮ้ คุณจะทำอะไรน่ะ” เธอร้อง เมื่อเห็นกู้จิ้งเจ๋อเลิกคิ้วเมื่ออ่านข้อความที่เธอพิมพ์เอาไว้
 
 
“นี่เรียกว่าการปฏิเสธงั้นเหรอ นี่เค้าเรียกว่าหารือต่างหากล่ะ” กู้จิ้งเจ๋อมองหน้า
 
 
“ก็มัน…” เธอไม่อยากจะใช้คำพูดที่รุนแรงเกินไปนี่นา ถ้าเธอเกิดทำให้กู้จิ้งอวี่ไม่พอใจขึ้นมา ก็ไม่รู้ว่าอนาคตในวงการของเธอจะเป็นยังไงต่อ
 
 
กู้จิ้งเจ๋อพ่นลมพรืดแล้วพูดว่า “ฉันจะช่วยเธอเขียนเอง”
 
 
“คุณ…”
 
 
หลินเช่อรู้ดีว่าเขาไม่มีทางใช้คำพูดดีๆ แน่ จึงพยายามหาทางคว้าโทรศัพท์คืนมาอย่างรวดเร็ว
 
 
กู้จิ้งเจ๋อยืนแล้วชูแขนขึ้นสูง
 
 
หลินเช่อที่ตัวเล็กกว่ากระโดดเหยงๆ พยายามที่จะคว้าโทรศัพท์ให้ถึง
 
 
แต่อีกฝ่ายกลับยืนนิ่งอย่างสบายใจและรีบพิมพ์อย่างว่องไวว่า [กู้จิ้งอวี่ อันที่จริงฉันแต่งงานแล้วค่ะ ฉันรักสามีของฉันมาก การกระทำของคุณทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันกำลังทำให้เขาผิดหวัง เพราะฉะนั้นได้โปรดอย่าโพสต์ข้อความอะไรที่จะทำให้คนเข้าใจผิดจนกลายเป็นข่าวลือแบบนี้อีกเลยนะคะ เห็นแก่เราทั้งคู่]
 
 
หลินเช่อมองเห็นเขาพิมพ์ข้อความยาวเป็นย่อหน้าทีเดียว แต่ตัวหนังสือก็เบลอเกินกว่าที่เธอจะอ่านออกเป็นถ้อยคำได้
 
 
หญิงสาวยิ่งวิตกจริตหนัง เธอร้องออกไปว่า “กู้จิ้งเจ๋อ เอาคืนมานะ เดี๋ยวฉันทำเองน่า คุณไม่ต้องช่วยหรอก”
 
 
กู้จิ้งเจ๋อไม่ฟัง แถมยังกระหน่ำพิมพ์ต่อไปไม่ยอมหยุด
 
 
และทันทีที่เขากดปุ่ม ‘ส่ง’ ข้อความ กู้จิ้งอวี่ก็ตอบกลับมาทันที
 
 
มันเขียนว่า [นี่เธออุตส่าห์ลงทุนโกหกว่าแต่งงานแล้วเพื่อพยายามที่จะหลบเลี่ยงฉันเลยเหรอ]
 
 
ริมฝีปากของกู้จิ้งเจ๋อบิดโค้งเป็นรอยยิ้ม [คุณอยากให้ฉันเอาทะเบียนสมรสให้ดูมั้ยล่ะ ฉันแต่งงานแล้วจริงๆ และการที่ต้องไปเกี่ยวข้องกับคุณมันทำให้ฉันขยะแขยงมาก]
 
 
[ขยะแขยงงั้นเหรอ นี่ฉันทำอะไรไม่ดีตรงไหนเธอถึงได้เกลียดฉัน ฉันคิดว่าเธอเคยบอกว่าเธอนับถือฉันมากในฐานะรุ่นพี่ไม่ใช่เหรอ]
 
 
นี่เธอบอกกู้จิ้งอวี่ไปแบบนั้นจริงๆ น่ะเหรอ
 
 
กู้จิ้งเจ๋อได้แต่ถอนหายใจและพิมพ์ตอบไป [คำพูดพวกนั้นเป็นแค่คำชื่นชมที่ฉันมีต่อคุณเท่านั้น ฉันคิดว่าคุณน่าจะเข้าใจนะคะ และในเมื่อคุณเป็นคนลากฉันลงมาเจอกับเรื่องยุ่งยากพวกนี้ อย่าบอกนะคะว่าเป็นเพราะคุณชอบฉันจริงๆ น่ะ]
 
 
[ในเมื่อเธอถามแบบนี้ ฉันก็ต้องบอกว่าฉันชอบเธอจริงๆ]
 
 
“…” กู้จิ้งเจ๋ออยากอาเจียนเป็นกำลัง
 
 
เจ้ากู้จิ้งอวี่นี่รนหาที่ตายชัดๆ
 
 
กู้จิ้งเจ๋อตอบสวนกลับไปทันทีว่า [ขอโทษด้วยค่ะ คุณไม่ใช่สเป็กฉัน ฉันชอบผู้ชายแบบสามีของฉัน ผู้ชายที่ทำให้ฉันรู้สึกมั่นคงปลอดภัย นับตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้พบเขา มันก็กลายเป็นรักแรกพบ ฉันต้องแต่งงานกับเขาให้ได้ ฉันไม่มีสายตาไว้สำหรับมองผู้ชายคนไหนอีก โดยเฉพาะผู้ชายแนวจิ๊กโก๋อย่างคุณ]
 
 
เขากดส่งข้อความ ในขณะที่หลินเช่อไต่ขึ้นมาบนโต๊ะด้านหลัง แขนเธอเอื้อมออกมาเกี่ยวรอบคอ และตัวก็ปีนขึ้นมาอยู่บนหลังของเขา พยายามไขว่คว้าโทรศัพท์เอาคืน
 
 
“กู้จิ้งเจ๋อ เอาโทรศัพท์ฉันคืนมานะ!” เธอตะโกนลั่นๆ พลางดึงทึ้งแขนเขา
 
 
กู้จิ้งเจ๋อยังไม่เสร็จภารกิจ เขาอยากเห็นคำตอบของกู้จิ้งอวี่ก่อน แต่ก็รู้สึกได้ว่าหลินเช่อนั้นร้อนรนจนทนไม่ไหวอีกแล้ว เธอกัดเขา
 
 
กู้จิ้งเจ๋อเจ็บวาบ…
 
 
ยัยผู้หญิงปัญญาอ่อนนี่กัดเขาจริงๆ!
 
 
ชายหนุ่มร้องลั่นแล้วปล่อยโทรศัพท์หลุดจากมือ มันตกลงบนพื้นเสียงดังสนั่น
 
 
หลินเช่อร้อง “กู้จิ้งเจ๋อ ฉันจะฆ่าคุณ!”
 
 
เขารู้สึกได้ว่าเธอกำลังจะหล่น และก็นึกขึ้นได้ว่าขาของเธอเพิ่งจะหายดี ไวเท่าความคิด เขาเอื้อมมือออกไปรับขาทั้งสองข้างของเธอทางด้านหลังไว้ทันที
 
 
หลินเช่อเพิ่งจะเลิกใช้วีลแชร์ได้ไม่กี่วัน แต่เธอยังต้องค่อยๆ เดินอยู่ นี่หล่อนลืมเจ็บไปแล้วหรือไงนะ
 
 
เขาแบกเธอเอาไว้บนหลัง ไม่ยอมให้เธอขยับตัว “ระวังหน่อยสิ นี่ถ้าหล่นลงไปจะเป็นยังไง”
 
 
หลินเช่อนั้นมัวแต่สาละวนมองหาโทรศัพท์ ไม่ได้สนใจฟัง
 
 
เธอไม่รู้ตัวเลยว่าสร้อยคอของเธอที่สวมอยู่กำลังเสียดสีกับแผ่นหลังเขา และหน้าอกของเธอก็กำลังเบียดอยู่กับเนื้อตัวของเขา
 
 
มันรู้สึกได้ชัดเจนเลย…
 
 
“กู้จิ้งเจ๋อ…”
 
 
“อย่าขยับนะ! ใจเย็นๆ!” ร่างกายของกู้จิ้งเจ๋อเริ่มร้อนผ่าวขึ้นทุกที เขารู้สึกเหมือนเนื้อตัวกำลังหดเกร็งไปหมด
 
 
“ไม่ ฉันไม่ยอมอยู่เฉย! กู้จิ้งเจ๋อ คุณไม่มีสิทธิ์มาคว้าโทรศัพท์ฉันไปแล้วทำตกพื้นแบบนี้นะ…คุณต้องซื้อใช้ฉัน!” เธอเอ็ดตะโร แขนเธอยังเกี่ยวอยู่รอบคอเขา กู้จิ้งเจ๋อไม่อาจห้ามร่างกายตัวเองไม่ให้สั่นสะท้านได้ ราวกับว่ามันรู้สึกตัว…
 
 
หลินเช่อกอดรัดแนบแน่นอยู่ มือเขาก็ประคองอยู่ที่บั้นท้ายของเธอ ไหล่เขาเกร็งเครียดไปหมด หน้าอกเธอเบียดเสียดอยู่กับหลังเขา ใบหน้าเธอก็คลอเคลียอยู่ใกล้แก้มเขา อยู่ที่หลังใบหูนี่เอง ใกล้จนเธอได้กลิ่นน้ำหอมผู้ชายที่ระเหยออกมาจากต้นคอของเขาได้
 
 
หลินเช่อปล่อยแขนทันที พลางกระแอมกระไอด้วยความอึดอัด
 
 
เธอไม่ได้ตั้งใจจะทำแบบนี้…
 
 
กู้จิ้งเจ๋อปล่อยมือจากเธอในที่สุด จนกระทั่งหญิงสาวลงมายืนอยู่บนพื้นได้ กระอักกระอ่วนจนไม่กล้าสบตาเขา
 
 
หัวใจของกู้จิ้งเจ๋อที่เต้นรัวแรงในตอนแรก ค่อยๆ บรรเทาอาการลงและดีขึ้นเป็นลำดับ จนกระทั่งเป็นปกติในที่สุด เขาจึงเงยหน้ามองผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้า นึกอยากจะบีบคอเธอเสียให้ตายคามือ
 
 
หลินเช่ออับอายอย่างหนัก เธอยังรู้สึกได้ถึงไออุ่นจากกายเขาบนตัวเธอ
 
 
มันทั้งรุ่มร้อนและแตกต่างจากร่างกายผู้หญิงเหลือเกิน
 
 
ความรู้สึกนั้นยังอ้อยอิ่งไม่อยู่คลาย
 
 
และแล้วเธอก็นึกขึ้นได้ว่าโทรศัพท์ของเธอตกอยู่บนพื้น เธอรีบความมันขึ้นมาสำรวจดู
 
 
หน้าจอนั้นแตกร้าวเป็นรอย
 
 
เธอเงยหน้าขึ้น แล้วกรี๊ดใส่ “กู้จิ้งเจ๋อ คุณต้องชดใช้ให้ฉัน”
 
 
กู้จิ้งเจ๋อหันไปมองอย่างไม่ใส่ใจ และพ่นลมใส่เมื่อเหลือบเห็นหน้าจอโทรศัพท์พังๆ
 
 
เธอรีบเปิดดูวีแชทเพื่ออ่านข้อความตอบกลับจากกู้จิ้งอวี่
 
 
[ฉันขอโทษ ฉันไม่รู้ว่าที่ฉันทำจะทำให้เธอไม่พอใจ ฉันจะไม่กวนใจเธออีก]
 
 
ข้อความบรรทัดต่อมาเขียนว่า [แล้วก็ ฉันไม่ใช่พวกจิ๊กโก๋นะ]
 
 
“…” หลินเช่ออยากร้องไห้
 
 
เธอเลื่อนอ่านข้อความที่กู้จิ้งเจ๋อส่งไป ก่อนจะหันมาแว้ดใส่เขาว่า “กู้จิ้งเจ๋อ ฉันไม่ใช่คนไร้ยางอายเหมือนคุณนะ ฉันไม่ได้รักคุณตั้งแต่แรกพบสักหน่อย!”
 
 
“ถ้าอย่างนั้นเธอวางยาฉันทำไมล่ะ ไม่ใช่เพื่อให้ฉันขึ้นเตียงกับเธอหรอกเรอะ”
 
 
“…”
 
 
หลินเช่อพูดอะไรไม่ออก
 
 
เธอทำได้เพียงแต่ตรึกตรองดูว่าเธอได้ทำอะไรที่เป็นการล่วงเกินกู้จิ้งอวี่ไปหรือไม่ และเธอจะทำอย่างไรต่อไปเมื่อต้องไปถ่ายซีรีส์ในครั้งหน้าหรือออกงานโปรโมทด้วยกันกับเขา นี่ยังไม่นับเรื่องอิทธิพลอันมหาศาลของกู้จิ้งอวี่อีกนะ ถ้าเขาอยากจะเอาคืนเธอละก็ หลินเช่อจะมีชีวิตอยู่ต่อไปในอนาคตข้างหน้าได้อย่างไร

เจ้าสาวจอมจุ้นขอลุ้นรัก

เจ้าสาวจอมจุ้นขอลุ้นรัก

หลินเช่อ สาวน้อยนักแสดงปลายแถวตัดสินใจวางยาลักหลับดาราชายชื่อดังอย่าง กู้จิ้งอวี่ เพื่อหาทางไต่เต้าขึ้นไปในวงการบันเทิง แต่สุดท้ายทุกอย่างกลับไม่เป็นไปตามแผนที่วางไว้เมื่อเหยื่อผู้โชคร้ายของเธอดันกลายมาเป็น กู้จิ้งเจ๋อ พี่ชายของเขาแทน! ทว่าหลังผ่านค่ำคืนอันเร่าร้อนไป การแยกทางกันแต่โดยดีกลับไม่ใช่บทสรุปของคนทั้งคู่ เพราะกู้จิ้งเจ๋อมีโรคประจำตัวสุดประหลาดอย่างหนึ่ง นั่นคือเขาไม่สามารถแตะต้องผู้หญิงคนไหนได้ หากสัมผัสตัวเพศตรงข้ามเมื่อไหร่ เขาจะคลื่นไส้และมีผื่นขึ้นทันที ดังนั้นเมื่อพบว่าเขาและหลินเช่อสามารถนอนร่วมเตียงกันได้โดยไม่มีอาการใดๆ ทั้งสิ้น ครอบครัวของกู้จิ้งเจ๋อจึงใช้อำนาจบีบบังคับให้ทั้งคู่แต่งงานกัน! เมื่อระฆังวิวาห์ลั่นแบบสายฟ้าฟาด หลินเช่อและกู้จิ้งเจ๋อจึงต้องสวมบทบาทคู่สามีภรรยาและเก็บข้าวของย้ายมาอยู่ใต้ชายคาเดียวกันในที่สุด

Options

not work with dark mode
Reset