เจ้าสาวจอมจุ้นขอลุ้นรัก – ตอนที่ 273 เกิดเหตุขึ้นเมื่อหลินเช่อไปที่บ้านตระกูลหลิน

“ท่านประธานาธิบดี…”
 
 
“ท่านประธานาธิบดี…”
 
 
“ออกไป” กู้จิ้งหมิงปล่อยมือจากอวี๋หมินหมิ่น
 
 
หญิงสาวล้มลงบนพื้น เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างนึกเสียใจกับการกระทำของตัวเอง โดยเฉพาะเมื่อเธอได้เห็นรอยแดงเป็นแถบบนหน้าของอีกฝ่าย
 
 
แต่เพราะความโกรธ เธอจึงไม่สนใจ
 
 
“ฉันขอโทษด้วยค่ะ ท่านประธานาธิบดี ฉันจะไม่มาให้คุณเห็นหน้าอีกต่อไป แล้วฉันก็หวังว่าคนใหญ่คนโตอย่างคุณจะไม่มาวุ่นวายกับคนธรรมดาเดินดินอย่างฉันอีกนะคะ”
 
 
ขณะที่พูด เธอก็มองเขาอย่างรู้สึกเสียใจ หญิงสาวหมุนตัวและเดินออกไปท่ามกลางสายตาอันเต็มไปด้วยความงุนงงของเหล่าบอดี้การ์ด
 
 
สายตาของกู้จิ้งหมิงมองตามใน ในขณะที่เขาพยายามสำรวมสีหน้าให้เป็นปกติ
 
 
ลินดาเอ่ยขึ้นข้างตัวว่า “ท่านคะ เรื่องนี้…
 
 
กู้จิ้งหมิงหันมาสั่งว่า “จับตาดูหล่อนเอาไว้ แล้วถ้าหากว่ามีข่าวอะไรก็คอยรายงานฉันด้วย”
 
 
“ค่ะ…ท่าน” ลินดารีบถอยออกมาเมื่อสังเกตเห็นรอยแดงบนใบหน้าของกู้จิ้งหมิง
 
 
นี่ผู้หญิงคนนั้นเพิ่งจะ…ทำไมถึงกล้าขนาดนี้นะ ถ้าหล่อนเป็นสายลับจริงๆ ละก็ นี่เท่ากับเป็นการเอาชีวิตเป็นเดิมพันเลยทีเดียว ไม่อย่างนั้นแล้วประธานาธิบดีอาจจะจับเธอในข้อหาก่ออาชญากรรมต่อความมั่นคง และเธอก็จะต้องถูกโยนเข้าคุกในทันที
 
 
หลินเช่อออกจากบ้านและตรงไปที่บริษัททันที แต่อวี๋หมินหมิ่นกลับขอลางานกะทันหันและไม่ได้เข้ามา หญิงสาวรีบโทรหาหล่อนทันที เพื่อถามว่าทำไมเธอจึงไม่ได้ไปที่งานเลี้ยงตระกูลกู้เมื่อคืนก่อน แล้ววันนี้ก็ยังไม่มาทำงานอีก เมื่อหลินเช่อถามว่าเกิดอะไรขึ้น อวี๋หมินหมิ่นก็ได้บอกว่าเธอไม่ได้เป็นอะไร แต่ที่บ้านมีเรื่องสำคัญเข้ามา เธอขอโทษด้วยสำหรับเรื่องเมื่อวานนี้
 
 
ด้วยรู้ดีว่าครอบครัวของผู้จัดการสาวเต็มไปด้วยปัญหา หลินเช่อจึงรีบบอกเธอว่าไม่ต้องคิดมากและขอให้จัดการเรื่องที่บ้านให้เรียบร้อยก่อน
 
 
หลังจากนั้น หลินเช่อก็ไปเยี่ยมคุณยายของเธอ โดยพาหยางหลิงซินไปด้วย
 
 
แต่เมื่อทั้งคู่ไปถึง กลับไม่พบคุณยาย
 
 
หลินเช่อดึงตัวสาวใช้มาถามว่า “คุณยายไปไหนซะล่ะจ๊ะ”
 
 
“ฉัน…ฉันไม่รู้ค่ะ คุณท่านเพียงแต่พูดขึ้นมาว่าท่านอยากจะไปที่บ้านตระกูลหลินเพื่อถามเรื่องลูกสาว แล้วท่านก็…”
 
 
ตระกูลหลินงั้นรึ…
 
 
หลินเช่อเริ่มรู้สึกไม่ปลอดภัย เธอรีบโทรเรียกรถและตรงไปยังบ้านตระกูลหลินทันที
 
 
ไม่ช้าก็มาถึงที่หมาย ที่ประตูทางเข้า เธอมองเห็นหันไฉ่อิงกำลังตะคอกใส่คุณยายอยู่ “ลูกสาวแกมันเป็นจอมมารยาขนาดนั้น นี่แกยังกล้ามาถามหาความยุติธรรมอะไรในบ้านของฉันอีกเหรอ ฉันจะบอกอะไรให้นะ ฉันน่ะใจดีขนาดไหนแล้วที่ยอมปล่อยให้มันคลอดลูกในบ้านนี้ได้ นังนั่นยังไม่กล้ามายุ่มย่ามเรื่องในบ้านฉัน แล้วแกกล้าดียังไงมาถามหาฉันแบบนี้ ขอถามหน่อยเถอะ นี่แกเลี้ยงลูกยังไงถึงได้มาแย่งผัวคนอื่นแบบนี้”
 
 
ที่ข้างกันหลินโหย่วไฉกำลังดึงแขนหันไฉ่อิง เขามองดูคุณยายด้วยความรู้สึกอดรนทนไม่ได้ “พอทีเถอะ คนก็จากไปแล้ว ยังจะมาพูดถึงกันอีกทำไม”
 
 
แต่คุณยายยังคงไม่ยอมเชื่อ “ไม่นะ ลูกสาวฉันไม่มีทางทำแบบนั้นแน่ ฉันรู้จักเขาดี เขาจะต้องมีเหตุผลแน่ๆ หรือไม่อย่างงั้นก็ต้องเป็นเพราะเธอนั่นแหละที่หลอกเขา ฉันแค่อยากรู้ว่าลูกสาวฉันตายยังไง เธอช่วยตอบฉันหน่อยก็ไม่ได้หรือ”
 
 
หลินเช่อรีบวิ่งเข้าไป “คุณยายคะ”
 
 
คนตระกูลหลินหันมา แล้วก็ต้องตกใจเมื่อเห็นหลินเช่อกำลังตรงเข้ามาหาพวกเขา
 
 
หลินเช่อรีบดึงคุณยายซ่อนไว้ด้านหลัง และจ้องมองผู้คนที่อยู่ตรงหน้าด้วยดวงตาแข็งกร้าว หันไฉ่อิง หลินลี่ หลินโหย่วไฉ และหลินอวี่ ทุกคนในครอบครัวต่างก็มารวมตัวกันอย่างพร้อมหน้า นับว่าเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้ยากทีเดียว
 
 
“นี่พวกคุณกำลังทำอะไรกันน่ะ รุมรังแกคนแก่ตัวคนเดียวแบบนี้น่ะเหรอ หมายความว่ายังไงกัน” หลินเช่อถามเสียงเข้มข้น
 
 
หันไฉ่อิงหัวเราะ “นังหลินเช่อ พูดกันให้ชัดๆ ก่อนนะว่าใครรังแกใครกันแน่ อีแก่นี่เป็นคนแส่มาถึงที่นี่เอง เราไม่ได้ไปตามหล่อนมาซักหน่อย อีกอย่าง ฉันพูดความจริงทุกคำ แม่ของแกน่ะเป็นเมียน้อย เราเลี้ยงแกมา แล้วแกก็กลายเป็นแบบแม่ของแก ไม่ใช่แค่จะอกตัญญูกับเราเท่านั้นนะ แกยังจะก่อเรื่องหาเรื่องให้เราอีกต่างหาก”
 
 
“แม่เลี้ยงคะ แม่ของฉันไม่ใช่เมียน้อย ฉันแน่ใจว่าคุณพ่อน่าจะตอบเรื่องนี้ได้ชัดเจนกว่าทุกคน” แล้วเธอก็หันไปมองหน้าหลินโหย่วไฉ “พูดสิคะพ่อ พูดออกมาว่าแม่ไม่ใช่เมียน้อย ท่านไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพ่อมีครอบครัวอยู่แล้ว เป็นความจริงไม่ใช่หรือคะ”
 
 
หลินโหย่วไฉพูดอะไรไม่ออก เขาหันมองหันไฉ่อิงแล้วก็ไม่กล้าพูดอะไร “หลินเช่อ เรื่องมันก็ตั้งหลายปีมาแล้ว พวกเราอย่าพูดถึงมันอีกเลย..”
 
 
หันไฉ่อิงว่า “หลินเช่อ นี่ฉันยังไม่ได้ชำระความเรื่องความไม่รู้จักบุญคุณของแกนะ ยังจะมีหน้าพายายของแกมาถึงที่นี่อีก งานหมั้นของหลินลี่กับฉินชิงก็ต้องถูกยกเลิกไป เรื่องพวกนี้ไม่ใช่ฝีมือแกหรือไง”
 
 
หลินเช่อมองหน้าแม่เลี้ยงอย่างไม่อยากเชื่อ “มันไม่เกี่ยวอะไรกับฉันตั้งแต่แรกแล้วนี่คะ นี่คุณจะโยนความผิดเรื่องของหลินลี่ให้ฉันอีกหรือ”
 
 
“ฮ่า แกน่ะจ้องฉินชิงตาเป็นมันมาตั้งหลายปี แกคิดว่าไม่มีใครรู้เรื่องนี้หรือไง ถ้าไม่ใช่เพราะความเจ้าเล่ห์ของแกละก็ ฉินชิงจะทิ้งหลินลี่ทำไมกันล่ะ ข้างหนึ่งก็อ่อยเหยื่อฉินชิง อีกข้างหนึ่งก็ไปเป็นนางแพศยาของคนอื่น ให้ตายสิ ลูกไม้มันหล่นไม่ไกลต้นจริงๆ นะ”
 
 
หลินเช่อหน้าเปลี่ยนสี “ฉันไม่เคยเข้าไปยุ่งเกี่ยวเรื่องความสัมพันธ์ของฉินชิงและหลินลี่ และสำหรับเรื่องส่วนตัวของฉัน มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณเหมือนกัน”
 
 
หันไฉ่อิงหัวเราะเสียงเย็น และหันไปพูดกับคุณยาย “แกคงไม่รู้อะไรละสิ แม่หลานสาวของแกน่ะทำตัวเหมือนลูกสาวแกไม่มีผิด นี่หล่อนยอมไปเป็นคู่ควงผู้ชายเพราะเห็นแก่เงิน แถมยังใช้วิธีสกปรกเพื่อสร้างชื่อเสียงให้ตัวเองอีกต่างหาก”
 
 
คุณยายเงยหน้าขึ้นมองด้วยท่าทีลังเลใจ
 
 
หลินเช่อรีบบอกว่า “คุณยายขา เดี๋ยวหนูอธิบายให้ฟังทีหลังนะคะ”
 
 
หันไฉ่อิงทำเสียงเยาะ “อธิบายเหรอ ยังจะมีอะไรให้อธิบายอีกมิทราบ”
 
 
จากทางด้านหลัง หยางหลิงซินเดินตามหลินเช่อมา เด็กสาวไม่รู้ว่ามันเกิดเรื่องอะไรกันขึ้น เธอจึงยืนมองอยู่นิ่งๆ โดยไม่ขยับไปไหน
 
 
หลินลี่ที่รู้สึกอัดอั้นใจเต็มที เพราะชื่อเสียงและความสำคัญของเธอถูกพรากไป ทั้งที่เธอเป็นฝ่ายที่ก้าวเข้ามาในวงการบันเทิงก่อน แต่หลินเช่อกลับเป็นฝ่ายมีชื่อเสียงมากกว่า จนกระทั่งถึงตอนนี้ เธอยังต้องรับบทนักแสดงสมทบอยู่ในขณะที่หลินเช่อได้เป็นนางเอกไปแล้ว
 
 
หลินลี่พูดขึ้นว่า “หลินเช่อ ตอนนี้เธอก็ได้เป็นนางเอกแล้วไม่ใช่เหรอ นั่นก็น่าจะพอแล้วนะ เลิกซะทีเถอะ อย่าเอาแต่เกาะกู้จิ้งเจ๋ออยู่เลย ไม่ช้าก็เร็วเขาก็ต้องไปแต่งงานกับผู้หญิงที่เหมาะสมกว่าอยู่ดี เธอยังจะทำตัวแบบนี้ไปอีกทำไม นี่มันทำให้ตระกูลหลินต้องอับอายขายหน้านะ”
 
 
หลินเช่อหันไปมอง “แล้วเรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับพี่ด้วยล่ะคะ”
 
 
หลินลี่ทำเสียงเหยียด “ทำไมเหรอ นี่เธอกลัวว่าตัวเองจะไม่สามารถรักษาความดังเอาไว้ได้ถ้าไม่มีกู้จิ้งเจ๋องั้นสินะ ทำไมถึงไม่หัดพึ่งพาความสามารถตัวเองเสียบ้างล่ะ จะเอาแต่คอยพึ่งผู้ชายแบบนี้ได้ยังไง”
 
 
หลินลี่ไม่เชื่อแม้แต่น้อยว่าหลินเช่อจะโด่งดังขึ้นมาได้ด้วยตัวเอง ถ้าไม่มีกู้จิ้งเจ๋อ แม่นี่จะมีชื่อเสียงขึ้นมาได้ยังไง ไม่มีทางเลย
 
 
หล่อนเคยเป็นแค่เด็กทำงานไร้ค่า แต่ตอนนี้กลับได้ไปร่วมงานแพนด้า ทีวี เฟสติวัล ยิ่งคิดหลินลี่ก็ยิ่งโกรธ
 
 
“นี่เธอพูดเรื่องไร้สาระอะไรกัน จิ้งเจ๋อเป็นสามีของหลินเช่อนะ!” คุณยายทนเห็นหลานสาวโดนดูถูกไม่ได้จึงตอบโต้ออกไปด้วยความโกรธ
 
 
บรรดาคนตระกูลหลินมองหน้ากันแล้วก็ระเบิดหัวเราะออกมา “พอทีเถอะ นี่แกรู้รึเปล่าว่ากู้จิ้งเจ๋อเขาเป็นใครน่ะ ยายแก่เอ๊ย…หลินเช่อมันโกหกแก แล้วแกก็เชื่องั้นเหรอ”
 
 
คุณยายยังคงไม่ยอมแพ้ “ฉันเชื่อหลานสาวฉัน แล้วฉันก็เชื่อลูกสาวฉัน พวกเขาทั้งคู่ล้วนเป็นคนดี ไม่ใช่คนใจร้ายเหมือนพวกเธอ ถ้าพวกเธอไม่ยอมบอกเรื่องลูกสาวฉันละก็ ฉันก็จะไม่ยอมรามือด้วยเหมือนกัน!”
 
 
ตระกูลหลินได้ยินดังนั้นก็ยิ่งหัวเราะดังขึ้นไปอีก “ยายแก่ เป็นแค่ผู้หญิงแก่ๆ จากบ้านนอกอย่างแก กล้าดียังไงถึงจะมาต่อกรกับตระกูลหลินฮึ”