เจ้าสาวจอมจุ้นขอลุ้นรัก – ตอนที่ 302 คนหน้าตาดี ก็จะต้องหาคนที่หน้าตาดีพอๆ กันสิ

กู้จิ้งเจ๋อขมวดคิ้วใส่คนตัวเล็ก “ทำไมเธอถึงได้โง่นักนะ ก็แน่ละสิว่าเวลาฉันต้องออกไปอยู่ในที่ที่ยากลำบาก ฉันก็ต้องทำตัวให้เคยชินกับความลำบาก แต่เวลาฉันกลับมาบ้าน ฉันมีทั้งเสื้อผ้าและอาหารทุกอย่างที่ฉันต้องการ ถ้าฉันยังจะเลือกใช้ชีวิตสมบุกสมบันต่อไปอีก แล้วถ้าอย่างงั้นจะทำงานหนักหาเงินไปเพื่ออะไรกันล่ะ”
 
 
“อืมมม…ก็เพื่อให้ภรรยาใช้ไงล่ะคะ” หลินเช่อพูดหน้าตาเฉย
 
 
“…”
 
 
หลินเช่อแลบลิ้นแผล็บ “อะไรกันคะ ผู้ชายก็ต้องหาเงินให้เมียใช้สิคะ นั่นเป็นความจริงอย่างไม่ต้องสงสัยเลย!”
 
 
“ใช่ ใช่ ใช่ เป็นความจริงอย่างไม่ต้องสงสัย” กู้จิ้งเจ๋อมองหน้าหญิงสาวอย่างสุดระอา
 
 
“ถ้างั้น ทำไมคุณถึงยังไม่รู้จักจ่ายเงินเดือนกับส่งเครดิตการ์ดของคุณมาอีกล่ะคะ” หลินเช่อทวง
 
 
กู้จิ้งเจ๋อมองหน้าอีกง่าย เขาก้มหน้าลงและบอกว่า “ถ้าฉันให้เธอไป เธอจะมีปัญญาทำบัญชีค่าใช้จ่ายรึเปล่าล่ะ”
 
 
“…”
 
 
หลินเช่อคิดถึงสิ่งที่ทุกคนพากันพูดถึง ทรัพย์สินของชายหนุ่มนั้นมากพอๆ กับทรัพย์สินของประเทศนี้ ซึ่งเธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันมากขนาดไหน
 
 
หลินเช่อจึงแถไปน้ำขุ่นๆ ว่า “เฮอะ คนขี้งก ไม่ต้องมาให้ฉันก็ได้ ฉันไม่สนหรอก! เอาละ ฉันจะไปห้องน้ำก่อนละ”
 
 
กู้จิ้งเจ๋อมองตามร่างบอบบางนั้นไปแล้วส่ายหน้า
 
 
ยัยนี่บ๊องจริงเชียว
 
 
ครู่ถัดมา หลินเช่อก็เดินกลับมา เธอยืนอยู่ที่ปลายเตียงพลางเหลียวดูการตกแต่งรอบห้อง
 
 
เฟอร์นิเจอร์ในห้องนั้นเรียบง่ายไม่มีอะไรมากนัก มีโต๊ะ เตียง หนังสือ ม้านั่งและโต๊ะเครื่องแป้ง
 
 
มีเสื้อผ้ากองหนึ่งวางอยู่ หลินเช่อบอกได้ทันทีว่าทั้งหมดนั้นล้วนเป็นแฟชั่นเก่าเก็บที่ราวกับออกมาจากยุคหกศูนย์
 
 
หญิงสาวแลเห็นบางอย่างอยู่ข้างๆ กองเสื้อผ้านั้น มันคืออัลบัมภาพ
 
 
เธอชะงักและหยิบมันขึ้นมา
 
 
“มีรูปแม่ฉันอยู่ในนี้ด้วยค่ะ” เธอร้องบอก
 
 
เมื่อชายหนุ่มได้ยินก็ลุกขึ้นและเดินเข้ามาหา
 
 
ทั้งสองคนนั่งลงและเปิดดูภาพในอัลบั้มไปพร้อมกัน
 
 
หลินเช่อเห็นภาพสาวน้อยคนหนึ่งถักเปียสองข้าง ยืนอยู่ตรงกลางภาพ ใบหน้าสดใส น่ารักน่าเอ็นดู
 
 
“นี่คือแม่ของฉันเองค่ะ สมัยที่ท่านยังสาว ๆ แต่ฉันรู้ได้ทันทีว่าเป็นรูปของแม่ ตอนสาวๆ แม่เป็นคนสวยมากทีเดียว…”
 
 
กู้จิ้งเจ๋อดูรูปและเงยหน้าขึ้นมองหลินเช่อ “เธอเหมือนแม่เธอมากนะ”
 
 
หลินเช่อเงยหน้าแล้วหัวเราะ “เหรอคะ”
 
 
ชายหนุ่มพยักหน้า
 
 
ไม่ต้องแปลกใจเลยว่าทำไมเธอถึงได้สวยนัก เขาบอกได้เลยว่า หลินเช่อนั้นเหมือนมารดาที่อยู่ในภาพราวกับพิมพ์เดียว
 
 
ใบหน้าของเธอออกจะเรียวเล็กกว่าผู้เป็นแม่นิดหน่อย
 
 
หญิงสาวมองดูรูปภาพนั้น ในรูปยังมีคนอื่นอีกสองสามคน แต่ไม่มีพ่อของเธอ แม่กำลังส่งยิ้มอย่างมีความสุขเสียจนหลินเช่ออดคิดไม่ได้ว่า…ถ้าหากว่าแม่ไม่ได้เจอพ่อในตอนนั้น
 
 
แม่ทั้งสดใสและมีความสุขล้นปรี่ช่วงก่อนที่จะได้พบพ่อของเธอ
 
 
ส่วนคนอื่นๆ ในรูปล้วนแต่เป็นคนแปลกหน้าสำหรับหลินเช่อ เธอจำพวกเขาไม่ได้เลยแม้แต่คนเดียว เธอพลิกไปดูรูปอื่นๆ อีก แล้วก็พบว่ารูปส่วนใหญ่ก็เต็มไปด้วยผู้คนที่เธอไม่รู้จักเกือบทั้งหมด
 
 
ท้องฟ้าเริ่มมืดแล้ว ชายหนุ่มยกแขนโอบเธอไว้แต่ก็ไม่ได้เร่งเร้าให้เข้านอน
 
 
จนกระทั่งครู่ใหญ่ หลินเช่อก็เริ่มหาวหวอดๆ กู้จิ้งเจ๋อจึงพูดขึ้นว่า “มาเถอะ เข้านอนกันดีกว่า เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยมาดูต่อ”
 
 
หลินเช่อพยักหน้าและขึ้นเตียงพร้อมเขา
 
 
คืนนี้เธอฝันดีเป็นที่สุด หลินเช่อรู้สึกว่าสถานที่แห่งนี้ทั้งเรียบง่ายและแสนสดชื่น เหมือนกับว่าเธอได้อยู่ห่างไกลความกังวลใจทั้งปวง
 
 
เมื่อตื่นนอน หลินเช่อเดินไปที่ประตูแล้วเธอก็ได้เห็นคุณยายที่ตื่นนอนแล้วและกำลังขะมักเขม้นอยู่กับกวาดสนาม
 
 
“คุณยาย” หลินเช่อเดินเข้าไปหาและทักว่า “คุณยายตื่นเช้าจังเลยค่ะ”
 
 
“ใช่จ้ะ คนแก่น่ะไม่เหมือนพวกหนุ่มสาวที่ตื่นกันอยู่ทำอะไรกันจนดึกดื่นเที่ยงคืนหรอก พวกเราเข้านอนหัวค่ำแล้วก็ตื่นเช้าเป็นปกติแบบนี้แหละจ้ะ ยายแก่แล้ว ไม่ค่อยได้นอนเท่าไหร่ เพราะแบบนี้ถึงได้ตื่นเร็ว”
 
 
เมื่อหลินเช่อได้ยินก็นึกเขิน เธออดคิดถึงคำพูดของคุณยายที่ว่าไม่ค่อยได้นอนเท่าไหร่…รวมถึงที่บอกว่าคนหนุ่มสาวชอบที่จะอยู่ทำอะไรกันจนดึกดื่นเที่ยงคืน…
 
 
นี่เมื่อคืนคุณยายได้ยินอะไรหรือเปล่านะ
 
 
หลินเช่อยืนตัวแข็งอยู่นาน แต่คุณยายก็ไม่ได้พูดอะไรอีกและหันไปกวาดพื้นต่อ หลินเช่อเห็นดังนั้นจึงรีบบอกว่า “คุณยายคะ ให้หนูทำเถอะค่ะ”
 
 
“ไม่ต้อง ไม่ต้อง เดี๋ยวยายทำเอง เป็นการออกกำลังกายน่ะ ไม่อย่างงั้นกระดูกเก่าๆ นี่ได้ขึ้นสนิมแน่ ทำไมหลานไม่ไปเดินเล่นล่ะจ๊ะ แล้วนี่จิ้งเจ๋อยังไม่ตื่นอีกเหรอ”
 
 
หลินเช่อจึงต้องยอมแพ้และตอบว่า “ค่ะ เขายังหลับอยู่เลย ปกติแล้วเขาจะตื่นตอนหกโมงทุกวัน อีกเดี๋ยวก็คงจะตื่นค่ะ”
 
 
“จริงรึ เขาตื่นตรงเวลาขนาดนั้นเลยเชียว แล้วนี่ทำไมหลานถึงรีบตื่นนักล่ะ”
 
 
“หนูอยากออกมาดูพระอาทิตย์ขึ้นน่ะค่ะ” หลินเช่อรู้สึกว่าอากาศยามเช้าช่างแสนสดชื่น เสียงนกร้องจุ๊บจิ๊บที่ข้างนอกนี่ยิ่งทำให้ทุกอย่างน่ารื่นรมย์ขึ้นไปอีก ด้วยเหตุนี้ เธอจึงยอมสลัดนิสัยนอนตื่นสายของตัวเอง และตื่นขึ้นมาเพื่อดูพระอาทิตย์ขึ้น
 
 
ผู้คนในเมืองนี้ล้วนแต่ตื่นเช้ากันทั้งนั้น บางคนขี่จักรยานออกไปซื้ออาหารเช้า ในขณะที่คนอื่นๆ ทยอยกันไปทำงานไม่ก็ไปโรงเรียน เมื่อพวกเขาเห็นหลินเช่ออยู่กับคุณยาย ทุกคนก็ชะลอรถและยิ้มทักว่า “อ้าว คุณยายชิว มีแขกมาเยี่ยมหรือครับ”
 
 
เมื่อคนทักเหลือบมองหลินเช่อ ดวงตาของหญิงสาววัยยี่สิบกว่าปีก็ลุกวาบขึ้นทันที “เฮ้ แขกของคุณยายหน้าคุ้นๆ นะครับเนี่ย”
 
 
คุณยายหัวเราะ “อะไรกัน นี่หลายสาวฉันเอง ไม่ใช่แขกที่ไหนหรอก”
 
 
“โอ้ จริงหรือครับ เธอสวยจังเลย ผมคิดว่าเป็นดาราซะอีก ฮ่าๆๆ”
 
 
เพื่อนบ้านอีกคนแวะเวียนเข้ามา ส่งยิ้มและถามว่า คุณยายชิว ทำไมเมื่อวานนี้มีรถมาจอดเรียงเป็นแถวเลยล่ะ รถใครกันเหรอคะ”
 
 
คุณยายยิ้มให้หลินเช่อแล้วตอบว่า “สามีของเสี่ยวเช่อเขาน่ะ เขามาตามเมีย”
 
 
“โอ้โห! จริงหรือคะ! มาเป็นคณะใหญ่ขนาดนั้นเลย”
 
 
“จริงจ้ะ เสี่ยวเช่อได้แต่งงานไปกับคนดีๆ แบบนี้ฉันก็หมดห่วงแล้ว”
 
 
คุณยายแตะมือหลานสาวขณะที่พูด
 
 
หลินเช่อยิ้มตอบ
 
 
ที่กำแพงบ้าน มีใครคนหนึ่งปีนขึ้นมาแอบมองหลินเช่อ เขาส่งยิ้มและพูดว่า “ว้าว คุณยายชิว ใครๆ ก็บอกว่าหลานสาวคุณยายมาเยี่ยมแถมสวยอย่างกับนางฟ้า พวกเขาไม่ได้ล้อเล่นซะด้วยแฮะ”
 
 
ด้วยเป็นเมืองเล็กๆ แบบนี้ ข่าวจึงแพร่สะพัดไปอย่างรวดเร็ว ไม่ช้าทุกคนก็พากันแห่แหนมาดูหลิน
 
 
เช่อ
 
 
หญิงสาวมองคนที่มาแวะเวียนด้วยท่าทีเขินอาย เธอจะเป็นนางฟ้าไปได้ยังไงกัน
 
 
คุณป้าคนหนึ่งยืนพิงกำแพงและมองดูหลินเช่ออย่างตั้งอกตั้งใจ เมื่อจ้องอยู่เป็นนาน เธอก็พูดขึ้นด้วยความประหลาดใจอย่างยิ่งว่า “เธอนี่สวยมากเลยนะจ๊ะ ชื่ออะไรน่ะ”
 
 
“ชื่อหลินเช่อค่ะ”
 
 
“โอ้ ชื่อเพราะจริงเชียว มีแฟนหรือยังล่ะเนี่ย ฉันมีลูกชายเพิ่งเรียนจบจากมหาวิทยาลัยกลับมา เขาหล่อมากเลยนะ ฉันแนะนำให้เธอรู้จักได้นะจ๊ะ”
 
 
คุณยายรีบบอกทันที “พอทีเถอะ เสี่ยวเช่อของเราแต่งงานแล้วน่ะ”
 
 
“จริงเหรอเนี่ย
 
 
แล้วทันใดนั้นเอง เสียงกระแอมก็ดังขึ้นทางด้านหลัง
 
 
หลินเช่อหันไปแล้วก็ได้เห็นกู้จิ้งเจ๋อ กำลังยืนมองดูเธอและคุณยายอยู่
 
 
เขายังสวมเสื้อผ้าชุดเมื่อวาน ซึ่งบัดนี้ยับยู่ยี่ไปหมดแล้ว แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เขาดูแย่แต่อย่างใด แทนที่จะเป็นเช่นนั้น เขากลับดูดีไปอีกแบบ
 
 
คุณยายหันไปยิ้มให้กับคุณป้าคนนั้นและบอกว่า “เห็นมั้ยล่ะ นี่ละสามีของเสี่ยวเช่อละ”
 
 
คุณป้าหันไปจ้องกู้จิ้งเจ๋อเสียจนลูกกะตาแทบจะหลุดจากเบ้า
 
 
นี่คือผู้ชายที่หล่อเหลาที่สุดในโลกเลยด้วยซ้ำ ไม่ใช่แค่หล่อที่สุดในโทรทัศน์
 
 
หล่อนนึกอิจฉาทั้งหลินเช่อและกู้จิ้งเจ๋อขึ้นมาทันที ก่อนที่จะพูดว่า “แหมๆ สวยหล่อสมกันแบบนี้ มีลูกออกมาคงหน้าตาดีขาดใจเลยเชียวละ”