เจ้าสาวจอมจุ้นขอลุ้นรัก – ตอนที่ 342 จู่ๆ ลู่ชูเซี่ยก็มีความมั่นใจอย่างไม่มีสาเหตุ

เมื่อเห็นหลินเช่อวิ่งออกมา คนที่อยู่ข้างนอกต่างตกใจสุดขีด พวกเขาจ้องหลินเช่อเหมือนเธอเป็นสัตว์ประหลาด
 
 
หญิงสาวคนนี้จะกล้าเกินไปแล้ว กู้จิ้งเจ๋อเป็นคนที่เข้มงวดมากและเธอยังกล้าวิ่งไปก่อกวนเขาอย่างนี้พวกเขาเหงื่อแตกเป็นน้ำ รู้สึกหวาดหวั่นแทนเธอ
 
 
ทว่า กู้จิ้งเจ๋อดูจะไม่ถือสาเอาความ พวกเขาจึงมองไปทางอื่น รู้สึกแปลกใจยิ่งกว่าเดิม ดูเหมือนกู้จิ้งเจ๋อจะดีกับภรรยาลับๆ ของเขามาก
 
 
พวกเขาไม่ได้รู้สึกไม่ชอบหลินเช่อ หญิงสาวอาจจะชอบทำเสียงเอะอะโวยวายบ้าง แต่เธอจะหยุดพูดทันทีและยืนอยู่ด้านหลังอย่างสงบเสงี่ยมเมื่อถึงเวลาจำเป็น ไม่หยิ่งยโสและไม่ขัดขวางการทำงาน ทั้งที่ได้ชื่อว่าเป็นคุณนายตระกูลกู้ตลอดเวลาที่ผ่านมานี้ แต่เธอไม่ดื้อรั้นเลยแม้สักนิด สิ่งนี้ทำให้ทุกคนสบายใจ
 
 
หลินเช่อกำลังพูดคุยอยู่ตอนที่เธอเห็นคนพูดว่ามีแขกมาพบกู้จิ้งเจ๋อ
 
 
หลินเช่อตอบรับและเห็นว่าลู่ชูเซี่ยเดินเข้ามาแล้วพร้อมกับคนอื่นอีกสองสามคน
 
 
ลู่ชูเซี่ยมาที่นี่…
 
 
ดวงตาลู่ชูเซี่ยดูลุ่มลึกเมื่อเห็นหลินเช่ออยู่ที่นี่
 
 
นี่กู้จิ้งเจ๋อถึงกับอนุญาตให้หล่อนเข้ามาในสถานที่สำคัญเช่นนี้รึ
 
 
เธอสงสัยจริงเชียวว่ายัยคนน่ารังเกียจนี่ใช้มารยาอะไรทำให้กู้จิ้งเจ๋อไว้ใจหล่อนมากมายเพียงนี้
 
 
หลินเช่อมองไปที่ลู่ชูเซี่ยแล้วก็สังเกตเห็นชายคนหนึ่งทางด้านหลังของเธอ เขาสูง หล่อ และดูดีมาก เธออาจจะอยู่กับกู้จิ้งเจ๋อมากไป หลินเช่อไม่ได้รู้สึกอะไรเมื่อเห็นหนุ่มหล่อขนาดนี้ เพียงแต่มองเขาอย่างงุนงง
 
 
เธอได้ยินลู่ชูเซี่ยพูดเรียบๆ กับชายคนนั้น “พี่คะ พี่เข้าไปก่อนเลย ฉันเจอคนรู้จัก”
 
 
แล้วหลินเช่อก็นึกได้ว่าเขาคือลู่เป่ยเฉิน
 
 
ถ้าอย่างนั้นเขาก็คือสามีของกู้จิ้งเหยียนน่ะสิ
 
 
ลู่เป่ยเฉินมองหลินเช่อแล้วกล่าวอย่างสุภาพ “คุณคงจะเป็นพี่สะใภ้สินะ สวัสดีครับ ผมชื่อลู่เป่ยเฉิน”
 
 
“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อหลินเช่อ เรียกว่าหลินเช่อเฉยๆ ก็ได้ค่ะ”
 
 
“ได้ครับ ผมมาหาจิ้งเจ๋อ พวกคุณสองคนคุยกันไปนะ ผมจะไปหาเขาก่อน”
 
 
“โอ ได้ค่ะ” หลินเช่อมองดูลู่เป่ยเฉินและไม่แปลกใจที่กู้จิ้งเหยียนจะชอบเขา เขาดูหล่อสมาร์ท สูง ท่าทางนิสัยใจคอดีมาก
 
 
แต่น้องสาวของเขาช่าง…
 
 
ลู่ชูเซี่ยมองให้พี่ชายเดินเข้าไปก่อนแล้วก็ถามหลินเช่อ “ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ได้”
 
 
หลินเช่อตอบ “แล้วทำไมจะไม่ได้ล่ะ ในฐานะภรรยาของกู้จิ้งเจ๋อ ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยถ้าฉันจะมาที่นี่”
 
 
“เฮอะ ฉันแค่รู้สึกว่าคนฐานะอย่างเธอไม่เคยได้เห็นอะไรแบบนี้ แน่ใจเหรอว่าจะไม่แพร่งพรายความลับออกไป”
 
 
เป็นธรรมดาที่หลินเช่อจะเริ่มรู้สึกอึดอัด การที่ถูกดูถูกแบบนั้น เธอแค่รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้น่ารำคาญอย่างที่สุด ไม่ใช่เพราะเธอมาเกาะแกะกู้จิ้งเจ๋อ แต่หลินเช่อเกลียดเธอเพราะเธอน่ารำคาญและมีอคติ
 
 
หลินเช่อถาม “คุณลู่ การที่ทำให้ฉันรู้สึกแย่ตลอดเวลามันจะมีประโยชน์อะไรเหรอคะ”
 
 
ลู่ชูเซี่ยตอบ “ฉันแค่สงสัยเหลือเกินว่าทำไม่กู้จิ้งเจ๋อแต่งงานกับคนอย่างเธอ เธอไม่เหมาะสมกับเขาเลยและตัวเธอเองรู้ดี แต่ก็ยังจะอยู่และกีดกันกู้จิ้งเจ๋อ ฉันถึงไม่ยอมให้เธอมีความสุขไงล่ะ”
 
 
การที่เธอพูดตรงขนาดนี้ หลินเช่อไม่คิดเลยว่ามีคนแบบนี้อยู่บนโลกด้วย “ถ้ากู้จิ้งเจ๋อแต่งงานกับฉัน นั่นก็แสดงว่าฉันต้องมีข้อดีอยู่บ้างสิ แต่แน่ล่ะ คุณคงไม่รู้อะไรหรอก”
 
 
“ฮ่า ฉันรู้ว่าเธอมีข้อดี หน้าตาเธอก็พอใช้ได้อยู่ แต่ไม่นานเขาก็จะเบื่อไปเอง เพราะฉะนั้น หลินเช่อ ฉันขอแนะนำให้เธอมีสติแล้วรีบไปจากกู้จิ้งเจ๋อซะ ไม่อย่างนั้น ถ้าเธอโดนฉันไล่ออกไปเอง มันจะไม่สวย”
 
 
หลินเช่อไม่รู้ว่าเธอคนนี้ไปได้ความมั่นอกมั่นใจมาจากไหน เธอเชื่อว่ายังไงกู้จิ้งเจ๋อก็ต้องเป็นของเธอ
 
 
“ก็ลองดูสิ” หลินเช่อว่า
 
 
ลู่ชูเซี่ยหัวเราะเยาะแล้วเดินเชิดไปบนส้นสูงของเธอ หญิงสาวหันมาเล็กน้อยมองไปที่หลินเช่อ “วันนี้เธอเห็นแล้วนี่ เธอคิดว่าฉันเข้ามาในนี้ได้ยังไง นี่คือข้อดีของการมีพื้นฐานที่ทรงอำนาจ คนธรรมดาหน้าไหนก็เข้ามาที่นี่ไม่ได้ แต่ฉันไม่ใช่ใครก็ไม่รู้ กู้จิ้งเจ๋อกับฉันมาจากโลกใบเดียวกัน เพราะฉะนั้น ถึงกู้จิ้งเจ๋อจะตัดขาดจากโลกภายนอก แต่ฉันก็ยังเข้าไปในโลกของเขาได้ เธอไม่รู้หรอกว่าฉันกับกู้จิ้งเจ๋อผ่านอะไรร่วมกันมาบ้าง ฉันรู้จักเขามาหลายปีแล้ว ฉันเข้าใจอะไรๆ ได้มากกว่าที่เธอจะรู้ได้ นี่คือข้อได้เปรียบของฉันไง ฮึ”
 
 
จากนั้นเธอก็มองหลินเช่ออย่างดูแคลนแล้วเดินเข้าไป
 
 
ลู่ชูเซี่ยรู้ว่าหลินเช่อคนนี้รับมือได้ยาก ตอนแรกเธอคิดว่าหลินเช่อเป็นแค่หมากตัวเล็กตัวนึง แต่เธอไม่เคยคิดเลยว่าหลินเช่อจะประจบประแจงคนตระกูลกู้ และถึงกับทำให้คุณปู่กู้เซียนเต๋อเอ็นดูหล่อนได้
 
 
แต่สำหรับลู่ชูเซี่ย ปัญหาที่ใหญ่กว่ายังเป็นโม่ฮุ่ยหลิงที่มีพื้นฐานครอบครัวคล้ายกันกับเธอ ความสัมพันธ์ของกู้จิ้งเจ๋อและโม่ฮุ่ยหลิงนั้นหยั่งรากลึก ไม่เหมือนกับยัยดารายาจกกุ้งแห้งที่อยู่ตรงหน้าเธอ
 
 
“เปิดประตู” เธอยืนตรงทางเข้าแล้วสั่งการ์ดเฝ้าประตู
 
 
พวกการ์ดได้ยินที่ทั้งสองคุยกันเมื่อสักครู่ ได้เห็นกิริยาท่าทางที่หยิ่งจองหองของลู่ชูเซี่ย พวกเขาแอบคิดว่าเธอเหยียดหยามกันเกินไป
 
 
ยิ่งกว่านั้น เธออาจจะหน้าตาดี แต่ก็ไม่พอที่จะทำให้พวกเขาชอบเธอได้
 
 
ปกติหลินเช่อไม่เคยยอมให้พวกเขาเปิดปิดประตูให้เลย เธอมักจะเปิดปิดเองเสมอ แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่พวกเขาช่วย เธอจะกล่าวคำขอบคุณด้วยซ้ำ
 
 
ถึงลู่ชูเซี่ยจะเป็นดาวเด่นแถวหน้าในสังคมของประเทศซี แต่หลินเช่อคือคุณนายกู้
 
 
การ์ดเฝ้าประตูยืนนิ่งไม่ยอมขยับ พวกเขาแค่เหลือบมองดูลู่ชูเซี่ยและทำเป็นไม่ได้ยินเธอ
 
 
ลู่ชูเซี่ยชะงักงัน เธอจ้องไปที่คนทั้งคู่ “ฉันบอกให้เปิดประตู พวกแกไม่ได้ยินหรือไง”
 
 
ขณะนั้นเอง หลินเช่อพูดจากด้านหลัง “เอาเถอะค่ะ ตรงนี้มีคนอยู่ คุณสองคนไปเฝ้าที่อื่นก่อนก็ได้ค่ะ ไม่ต้องเฝ้าตรงนี้แล้ว”
 
 
เมื่อพวกเขาได้ยินเสียงหลินเช่อก็ยืดตัวตรงแล้วตอบรับ “ครับผม”
 
 
จากนั้นพวกเขาก็ตบเท้าออกไป
 
 
ลู่ชูเซี่ยไม่คิดว่าพวกนั้นจะปฏิบัติต่อเธอเช่นนี้ เธอคว้าหนึ่งในนั้นอย่างโกรธขึ้งแล้วถาม “นี่มันหมายความว่ายังไง พวกแกทำเป็นไม่ได้ยินที่ฉันสั่ง แล้วตอนนี้พวกแกจะไปเพราะคำพูดของหลินเช่องั้นรึ พวกแกตั้งใจทำให้ฉันขายขี้หน้าใช่มั้ย”
 
 
การ์ดคนนั้นแค่มองตรงไปข้างหน้าแล้วตอบอย่างเย็นชา “พวกเรารับคำสั่งจากคุณกู้และคุณผู้หญิงเท่านั้น เราไม่รับคำสั่งจากคนอื่น”
 
 
ลู่ชูเซี่ยรู้ว่าการ์ดของตระกูลกู้เป็นแบบนี้ทุกคน พวกเขาจะไม่ฟังคำสั่งจากใครอื่น ไม่ว่าคนคนนั้นจะเป็นใคร มีอำนาจเพียงใด คนพวกนี้ถูกฝึกมาอย่างดีจนเกือบจะเหมือนหุ่นยนต์ทหาร
 
 
แต่ตอนนี้ พวกเขาทำให้ลู่ชูเซี่ยรู้สึกอับอายเป็นอย่างมาก
 
 
เธอหันไปส่งสายตาพิฆาตให้หลินเช่อ คำรามในคอ แล้วก็ผลักประตูเข้าไป
 
 
พอได้เห็นลู่ชูเซี่ยทำกิริยาเช่นนี้ พวกการ์ดเฝ้าประตูยิ่งรู้สึกว่าหลินเช่อเป็นคนที่ดีกว่ามากและหวังว่ากู้จิ้งเจ๋อจะไม่สลับเปลี่ยนภรรยาของเขา
 
 
พวกเขาโค้งให้หลินเช่อแล้วเดินออกไป